Η άλλη "δίαιτα"

Διάβαζα στη τελευταία Lifo για τον Keith Richards ετών 65 και το μυστικό της ευζωϊας του. Δημοσιογράφοι ρώταγαν πως τα έχει καταφέρει εδώ και χρόνια να ζεί καλά, να είναι αδύνατος, αποδοτικός σαν επαγγελματίας μουσικός και ευχαριστημένος απο τη ζωή του.

Η απάντησή του

"΄Πίνω πολύ, τρώω λίγο και καπνίζω πολύ καλής ποιότητας χόρτο"

Αν εξαιρέσουμε την ομορφιά, γιατί απο μικρός ασχημομούρης ήταν, μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε κάπως τις προσταγές των γιατρών και λοιπών τρομο-λάγνων, μη το ένα, όχι το άλλο, ποτέ το τρίτο..
Είδα πρίν απο 10 χρόνια τη φίλη μου Αννα-Μαρία να πεθαίνει σε ηλικία 42 ετών απο επιλαχοντα καρκίνο, την Α. Μ που ήταν αποκλειστικά χορτοφάγος
Είδα πέρυσι το Τζό να πεθαίνει σε ηλικία 46 ετών και εκείνος χορτοφάγος, δεν έπινε, δεν κάπνιζε, όλο στα σπόρ ήταν
Είδα το 2001 το θείο μου να πεθαίνει σε ηλικία 90 ετών απο καρδιά μπάμ και κάτω, ενώ ήταν γύρω στα 110 κιλά, ευχαριστημένος, έπινε το κρασί του και όλο σε εκδρομές τρέχανε..για το φαγητό δεν συζητάω..έτρωγε και τον μάγειρα
Είδα και τη μάνα που όλη της τη ζωή ήταν λυγερή και γυμνασμένη..να μένει κατάκοιτη για 3 χρόνια..μέχρι το θάνατό της απο Αλτζχάιμερ

Μας έχουν φάει τα αυτιά για τις βλάβες των καταχρήσεων.

Eurovision & Evgeni Plusenko

Φέτος πρωτοτύπισα και δεν στήθηκα να δώ τα τελικά της Eurovision, είχα τόσο άγχος που προτίμησα να κάνω πάζλ. Ομως η τηλεόραση ήταν ανοιχτή και ο ΚΠ άκουγε. Είχα ακούσει και τα τραγούδια έτσι κι αλλιώς απο το YOU TUBE, οπότε ήσυχη περίμενα την αγαπημένη Ουκρανία να βγεί με τα τσαρούχια και η Secret Combinezon αλα Kitsomitso να πάρει απο τα τρία το καλύτερο, ευτυχώς ή δυστυχώς το έκτρωμα που ονομάζεται Καλομοίρα βγήκε τρίτη! Θα την προτιμούσα 25η όμως ο θεός sms ομογένεια (rules) τα είδε αλλιώς.

Το ρούσικο τραγούδι δεν έλεγε τίποτα. Αυτό που έλεγε ήταν η παρουσία του παγκόσμιου πρωταθλητή στο πατινάζ Evgeni Plusenko (το βίντεο της επιτυχίας του στο τέλος) που με τις πιρουέτες του έκλεψε την παράσταση. Για όποιους φυσικά έχουν μάτια και βλέπουν, για όποιους ασχολούνται με το χορό στον πάγο.
Η Καλομοίρα δεν ήταν κακή. Απλά δεν μ'αρεσει. Δεν έχει ταλέντο, δεν έχει φωνή. Προσωπική μου άποψη.


Με τον Plusenko δίπλα του και νανούρισμα να έλεγε ήταν αδύνατον να χάσει.

ΑΜΕΑ και Γιατροί στην Ελλάδα

Το περασμένο σβκ ο πεθερός μου και εγώ πήγαμε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για να δούμε την ετήσια έκθεση αξεσουάρ για Ατομα Με Ειδικές Ανάγκες. Ηταν Σάββατο και είχε αρκετό κόσμο που κύτταγε, δοκίμαζε, έψαχνε, μαζί τους ψάχναμε και εμείς για τις εφαρμογές της νέας τεχνολογίας σε ανθρώπους που περπατούν με κάποιες δυσκολίες.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι 9/10 των περιπτέρων αφορούσαν στα αναπηρικά αμαξίδια και σε όλα τους τα αξεσουάρ. Για τους ανθρώπους που περπατούν με κάποιες δυσκολίες σχεδόν τίποτα δεν υπήρχε, 2 μόνο περίπτερα, το ένα εκ των οποίων το χρησιμοποιούμε ήδη.

Μιλώντας λοιπόν στον εξυπηρετικότατο υπάλληλο, εξέφρασα την απορία μου πώς υπάρχει τόση μεγάλη προσφορά απο επαγγελματίες στο χώρο των αναπηρικών αμαξιδίων και τόση μικρή ώς ανύπαρκτη ποικιλία για όσους κατάφεραν να σηκωθούν απο το αμαξάκι και να περπατήσουν με βοήθεια στηριγμάτων, κηδεμόνων, μπαστουνιών κλπ. Ο υπάλληλος μου είπε τα εξής.

"Στην Ελλάδα, κυρία μου, με τα τόσα τροχαία και μη ατυχήματα που γίνονται καθημερινά, οι γιατροί κυττάνε να περισσώσουν όπως μπορούν τους επιζήσαντες. Τους βάζουν σε μία αναπηρική πολυθρόνα και τους αφήνουν, εκείνοι πάνε..στον επόμενο. Ενώ το κύριο μέλημα των γιατρών του εξωτερικού είναι να ασχολούνται με τα άτομα αυτά και πώς να σηκώσουν όσα δείχνουν δυνατότητες ότι μπορούν να ξανα-περπατήσουν ή να κινήσουν με βοήθεια στηριγμάτων τα άκρα τους, σε εξειδικευμένα κέντρα αποκατάστασης, στην Ελλάδα είμαστε πολύ πίσω. Πολλοί λίγοι είναι εκείνοι που σηκώνονται απο τα αμαξάκια, όχι γιατί δεν μπορούν, αλλά γιατί οι γιατροί δεν ασχολούνται με τα περαιτέρω. Χρειάζεται απο μόνοι τους να τρέξουν οι συγγενείς (αν είναι δυνατόν στη ψυχολογική κατάσταση που βρίσκονται) να ψάξουν, να βρούν μήπως υπάρχει κάποια πιθανότητα ο άνθρωπός τους μπορέσει να ξαναπερπατήσει, να σταθεί όρθιος, να κινήσει τα μέλη που τραυματίσθηκαν."

Αν πώ ότι έφριξα, θα είναι λίγο. Υπάρχει κάποιος που μπορεί να μου εξηγήσει ΓΙΑΤΙ να γίνεται τέτοιο ΕΓΚΛΗΜΑ εις βάρος των ανθρώπων?

Ξανθιές

Τα ανέκδοτα για τις ξανθιές που κυκλοφορούν γενικώς, ότι δλδ είναι απο χαζούλες έως

θεο-κουτούλες,

τα έχουν βγάλει εκείνες οι μελαχροινές που

μείνανε μπουκάλες

Ορίστε μας!

Μπλογκοσυνάντηση

κι άλλη.. γιατί όπως θα ξεύρετε, αργά ή γρήγορα τα γραφτά δεν φτάνουν..θέλεις να "δείς" και τα αντικείμενα των όμορφων κειμένων που σε απασχολούν, που εξαιτίας τους, δεν ξεκολλάς απο το ΠιΣι, που τους δουλεύεις τους εργοδότες κανονικά, που..αντί να βγείς έξω, κάθεσαι και διαβάζεις..που, που, που, όλες οι πληγές του Φαραώ..πλήν όμως..oui πολύ κάνεις κέφι και την πραγματική γνωριμία.

Τα στοιχεία της συνάντησης που έλαβε χώρα τη περασμένη Κυριακή

Τόπος : Ταβερνάκι δίπλα στο κύμα, νότια προάστεια..

Ατομα 4, γυναικοπαρέα. Η Μαριαλένα, η Pharona, Giotavita και η Daily Madness

Τι φάγατε; Χμμ! Ξέρω εγώ; Σάμπως θυμάμαι..κάτι ωραίες αθερίνες, καλαμάρι ψητό, φάβα, περίφημη πράσινη σαλάτα, μύδια, πατάτες τηγανιτές..(ταράτσα την κάναμε)

Τι ήπιατε; Τα όργανα γρήγορα..τσίπουρα και ούζα..Αμ! Πώς! Να μη μας λέτε κότες..

Διάρκεια; Ε! δεν θα ήταν 3 ώρες..και άνετα θα βγάζαμε άλλες 3 αν δεν είχα δουλειά για να φύγω..!!

Αντικείμενο συζήτησης; Χμμ! Δεν θυμάμαι. Το μόνο που μου έχει μείνει ήταν η ευχάριστη ατμόσφαιρα και τα

πάρα πολλά, τόσα που μας κυττούσαν οι γύρω παρέες.

Περάσαμε όμορφα, χαλαρά και γλυκά σαν να γνωριζόμασταν χρόνια και χρόνια, σαν να είμασταν φίλες απο παλιά.

Αυτό απο μόνο του κάνει την εμπειρία αξέχαστη, παρόλλο που κανένας κόκκορας δεν μας έκανε τη τιμή..

Ούφ!

Ερημη πόλη

Είναι η Αθήνα απο χθες. Λιγοστά τα αυτοκίνητα, δεν υπήρχαν και τα ταξί, ο κόσμος έμπαινε στα ΜΜΜ χωρίς να στραβώνει τη μύτη του ή έπιανε το ποδαράτο.

Ετσι λειτουργούν οι Ευρωπαϊκές πόλεις, με λίγα αυτοκίνητα και γεμάτα ΜΜΜ. Ετσι λειτουργούσαν εδώ και 20 χρόνια λέμε.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί εμείς να είμαστε διαφορετικοί, γκρίνια απο το καυσαέριο, αλλά στάθηκες στην ουρά 4 ώρες στο μοναδικό πρατήριο που ακόμη έχει βενζίνη για να γεμίσεις το ρεζερβουάρ ΜΑΛΑΚΑ. Και όταν το γέμισες και ησύχασες λές "Δεν πάνε να κάνουνε απεργία και 10 μέρες -εγώ πήρα τη βενζινούλα μου" καράβλαχε, απολίτιστε, κοπρίτη.

Τα καταστήματα με άδεια ράφια..μόλις ο Ελληνας ακούει για απεργία τη πέφτει στο Πανίσχυρο Vim, σήκωνει όλη τη σειρά, παίρνει μαζί και το ράφι. Γιατί η Ελληνίδα νοικοκυρά στο σπίτι της είναι "δούλα και κυρά", όχι θα με πείτε βρωμίλω..

Μετά το Vim τη πέφτει στα μακαρόνια, στα ντοματάκια, στα βούτυρα..15 Βιτάμ και 3 πακέτα Φυτίνη του κιλού αγόραζε ο πελάτης μπροστά μου στο ταμείο..τι θα τα κάνεις κουφιοκεφαλάκη, ε?

Εξω απο το σουπερμάρκετ είχαν στήσει πηγαδάκι γυναίκες με καρότσια. Καλοντυμένες. Με απόγνωση μιλάγανε για την απεργία των βυτιοφόρων..τι θα απογίνουμε χωρίς τυρί tres francais με 12 τρύπες και πολύ ακριβό αλλά που ο Μαμαλάκης λέει ότι κάνει καλό? Που είναι το ξυραφάκι, θέλω να κόψω τις φλέβες μου.

..............

Ορίστε και μερικά προσωπικά στοιχεία. Εχω μισό ρεζερβουάρ γεμάτο, συνήθως βάζω βενζίνη τις Δευτέρες. Ετσι είχα βάλει. Επίσης έχω ένα ψυγείο γεμάτο και η κατάψυξη τίγκα.

Vim δεν έχω.

Αρα μπορώ να μουσκέψω το μαντηλάκι της απόγνωσης με δάκρυα;

Τσόντα (μόνο για άνω των 18)

Χθές μας είχαν καλέσει να παρακολουθήσουμε μία Οπερα στο Μέγαρο Μουσικής. Η όπερα ήταν η "Simon Boccanegra" του G. Verdi. Οπερα σε τρείς πράξεις με 2 διαλείμματα ενδιάμεσα. Τα σχόλιά μου για την όπερα στο τέλος του κειμένου αυτού.

Καθίσαμε στις θέσεις μας στη πλατεία και βολευτήκαμε. Το κενό ανάμεσα στις σειρές μικρό, για να περάσει κάποιος να πάει να καθίσει στη θέση του, πρέπει οι ήδη καθήμενοι να σηκωθούν όρθιοι για να περάσει. Ερχεται το πρώτο διάλειμμα, μετά απο τη πρώτη πράξη. Ο Κ επειδή έχει ένα μικρό κινητικό πρόβλημα δεν είναι εύκολο να μισο-σηκωθεί όρθιος σε τόσο στενό χώρο, έτσι όσοι θέλανε να περάσουν αναγκαστικά κάνανε μεγάλο άλμα. Και ερχεται η ώρα της χοντρής τσόντας..

Οι κάτω των 18 ΜΗ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΤΕ

Ζευγάρι ευτραφών θέλει να περάσει. Μπροστά πάει η κυρία, καλοντυμένη, μυρωδάτη (ευτυχώς), χαμογελαστή. Περνάει απο μένα που ήμουνα όρθια και πάει πρός τον Κ που δεν μπορούσε να σηκωθεί. Εκείνη σηκώνει το ποδαράκι της με σκοπό να περάσει απο πάνω. Το ένα πόδι πέρασε, το άλλο ΟΧΙ.
Και μένει ΕΚΕΙ.
Ιππαστί.
Τα τροφαντά της οπίσθια στη μούρη του Κ, σαν αερόσακκος φουσκωμένος.
Με το χέρι της απλωμένο να καλεί βοήθεια τους διερχόμενους στο διάδρομο.

Να πεθάνω στο γέλιο, να έχω κοκκινήσει ολόκληρη "πάει σφήνωσε" πρέπει να μου ξέφυγε γιατί ο σύζυγος με αγριοκύτταξε να μου χώσει καμμία.. Τελικά κάποιος είδε το πρόβλημά της και ξεραμένος στα γέλια τη τράβηξε και πέρασε..Ο σύζυγος έκανε όπισθεν και βγήκε απο την άλλη άκρη..
Phewwww! Ανάσανε ο Κ..τι τούλαχε.. που πήγε να ηρεμήσει με τις μουσικές!

Στο δεύτερο διάλειμμα, με το που έπεσε η αυλαία, τσούπ, πετάγεται ο Κ. όρθιος. "Τι κάνεις, Χριστιανέ μου?" του λέω
"Ακουσε να δείς, απο το να μου ξαναχώσουν τη μούρη σε κανενα κώλο, εδώ θα κάτσω όρθιος στο διάδρομο, όποιος θέλει ας περάσει"! Και εκεί έμεινε όρθιος σαν ταξιθέτρια..μέχρι το τέλος του διαλείμματος!!!!
..........................
Να εξηγήσω ότι δεν έχω τίποτα εναντίον των ευτραφών ανθρώπων, τους αγαπώ όπως όλους τους άλλους και καθόλου δεν τους ξεχωρίζω. Αυτό είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό!
.........................

Η παράσταση ήταν υπέροχη, οι φωνές απίθανες, ο βαρύτονος Δημ. Τηλιακός χαρισματικός τόσο σαν φωνή όσο και σαν ηθοποιία. Η Χιλιανή σοπράνο Αngela Marambio είχε μία φωνή σαν όλους τους αγγέλους.. Το κάτι άλλο.

Οποιος αγαπάει την Οπερα, να μη χάσει αυτή τη παράσταση.

Πάρε 3

1) Χθές είχα τη φαεινή ιδέα να σηκώσω τα χαλιά. Γιατί θεώρησα ότι καλοκαίριασε, ήδη πλένω τα μάλλινα και τα βάζω σε σακκούλες, οπότε λέω να τελειώνω και με τα χαλιά..ναι; ΟΧΙ. Γιατί σήμερα κάνει κρύο..που να τον πάρει τον καιρό αρχές Μαϊου και μπάζει.. και χαλιά γιόκ, έχουν εξαφανισθεί. Μόνο οι γάτες με κυττάζουν με ένα βλέμμα..άλλο πράγμα.. "όποιος βιάζεται..κρύωνει"

2) Σήμερα είχα κλείσει ραντεβού να πάω στο κομμωτήριο για κούρεμα-χτένισμα. Πάω στην ώρα μου και περιμένω..περιμένω..περιμένω..να έρθει ο κομμωτής..Το κομμωτήριο δεν είχε ψυχή, ήταν νωρίς. Μία ώρα αργότερα, σηκώθηκα θυμωμένη και έφυγα. Απο τη διεύθυνση του κομμωτηρίου, καμμιά τσούπρα δεν ήρθε να μου πεί μία εξήγηση, τι έγινε ο περίφημος κουρέας πιά, να μου αντιπροτείνει κάποιον άλλον, έναν καφέ τουλάχιστον..τίποτα. Δύο ώρες αργότερα με πήρε στο τηλέφωνο ο ίδιος να μου ζητήσει συγνώμη κάτι του έτυχε. Καλά ρε άνθρωπέ μου, χάθηκε να μου το έλεγες εγκαίρως; Τρείς ώρες έχασα εξαιτίας σου!! Ετσι δεν χτενίσθηκα και τα κουτσο-έφτιαξα μόνη μου.

3) Το βράδυ είμαστε καλεσμένοι σε βραδυά όπερας. Κάθε που πάω σε όπερα, βρέχει. Τι πράγμα είναι τούτο! Να μη μπορώ να φορέσω ένα παπουτσάκι της προκοπής, να φτιάξω λίγο το μαλλί κάπως αλλιώς..ό,τι και να κάνω..με τη βροχή, το παπούτσι θα γίνει χάλια, το ίδιο και το παντελόνι μου και το μαλλί μου θα γίνει πράσο!

Αλλοι "παίρνουν 5" , σε εμένα αρκούν τα 3 . Αει στο καλό!

Τσιμπήματα

Σήμερα βγήκα στους δρόμους νωρίς να κάνω κάποιες δουλειές.

Σε μιά στιγμή εκεί που πήγαινα, αισθάνθηκα ένα τσίμπημα στο πόδι μου χαμηλά κοντά στον αστράγαλο. Γνωστό τσίμπημα εντόμου. Σήκωσα το μπατζάκι απο το παντελόνι μου και είδα τη σφίγγα να είναι κολλημένη επάνω στο καλσόν μου, την τίναξα μακριά αλλά με είχε ήδη τσιμπήσει.

Το έτριψα λίγο και πήγα στο κοντινώτερο φαρμακείο, όπου τους ενημέρωσα για το γεγονός και τους ζήτησα κάτι να μου δώσουν να βάλω επάνω. Το φαρμακείο δεν ήταν άδειο, είχε έναν πελάτη μέσα. Και έγινε ο εξής διάλογος:

Φαρμακοποιός: "τι να σας δώσω, τί να σας δώσω? Μήπως είσθε αλλεργική?"

Μαρίνα : "Εχω τροφική αλλεργία, δώστε μου κάτι για το συγκεκριμμένο περιστατικό" Εν τω μεταξύ καλού-κακού καταπίνω ενα χαπάκι για την αλλεργία που έχω πάντα μαζί μου. Αν και ποτέ δεν είχα αλλεργία σε τσιμπήματα, που ξέρεις όμως!!

Πελάτης : "εγώ ξέρετε απο ένα τσίμπημα πήγα να πεθάνω..με τρέχανε..σε νοσοκομεία..στα πρόθυρα της ανακοπής.." μπλά, μπλά..

Φαρμ.: " να σας δώσω αμμωνία?"

Μ : " Eμένα ρωτάτε κυρία μου? Εκτακτο περιστατικό είμαι, που να ξέρω τι να μου δώσετε?

Πελ. "...στα πρόθυρα του θανάτου μου φέρανε και έναν παπά να με διαβάσει..μπλά, μπλά"

Τελικά μου δίνει ένα απλούστατο στικ αμμωνίας για τσιμπήματα κουνουπιών, το βάζω στο πόδι μου κάπως σταμάτησε ο πόνος..

Φαρμ.: "να πάτε αμέσως στο νοσοκομείο, μη πάθετε τίποτα"..

Πελάτης "στο νοσοκομείο να παρακαλάτε να πέσετε στο σωστό γιατρό γιατί εγώ τότε..πρήστηκα..ανακοπή..με μεταλάβανε..μπλά μπλά", είπα να του πώ τίποτα , αλλά μετά λέω..άσε τόχει χαμένο!

Με τη καρδιά περιβόλι φευγω τρέχοντας απο αυτό το φαρμακείο και ψάχνω για άλλο. Ωσπου να πάω στο επόμενο είχα γίνει μούσκεμα και το πόδι μου τούμπανο.Μπαίνω στο φαρμακείο, λέω το περιστατικό. Η φαρμακοποιός σβέλτα παρατάει τους πελάτες, με καθίζει και με ρωτάει αν έχω πρόβλημα με τη κορτιζόνη, όχι της λέω.Μου έβαλε στο πόδι μου΄μία κρέμα η οποία επέδρασε αμέσως. Ωσπου να φτάσω σπίτι μου είχα ξεπρηστεί και ήμουνα μιά χαρά.

Και λέω, πώς πνίγεται κανείς σε μία κουταλιά νερό. Σκέψου να μην ήταν μία σφίγγα και να ήταν ένας σοβαρώτερος τραυματισμός..ο τραυματισμένος θα έδινε στον εαυτό του τις Πρώτες Βοήθειες γιατι ο φαρμακοποιός θα είχε παραλύσει.Οσο για τον πελάτη...να τον πάρουν στα νοσοκομεία του Στρατού να έμψυχώνει τους τραυματίες για γρήγορη ανάρρωση!

Πασχαλινά (αααα)

Ηρθε και φέτος το Πάσχα και πέρασε..αναίμακτα και κυρίως χωρίς πολλούς καυγάδες Πρωτοτυπίσαμε για ακόμη μία φορά. Πάμε και αναλυτικά

Μεγάλη Πέμτη
Αφιξη πουρνο-πουρνό, ξεπακετάρισμα και άμεση βουτιά πρός το τοπικό σούπερμάρκετ για προμήθειες σε κρασιά, μπύρες, αναψυκτικά. Μετά πήγαμε βόλτα στη πόλη που δεν είχε ακόμη μαζέψει κόσμο. Βαφή αυγών. Τα χρώματα πρωτότυπα. Το κακό είναι ότι δεν τα κάναμε σφιχτά μάλλον πρός το μελάτο. Ετσι όποιος τσούγκριζε το αυγό του άλλου με πάθος..σκούπιζε και τ' ασπράδια απο τα ρούχα του!

Μεγάλη Παρασκευή
Συναντήσαμε κάτι φίλους μας και πήγαμε σε γνωστή ψαροταβέρνα για φαγάκι. Μετά στο σπίτι τους στη παλιά πόλη του Ναυπλίου, τον παλιό Ψαρομαχαλά. Ενα σπίτι κουκλάκι με θέα το Παλαμήδι Μετά το φαγητο πήγαμε σε Επιταφίους μαζί με την κα Π που ήθελε να προσκυνήσει.

Μεγα Σάββατο
Επισκεψη αστραπή απο την αγαπημένη Georgia και τον άντρα της, μιλήσαμε, γελάσαμε, είναι κάτι πράγματα που συμβαίνουν που λές πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που ποτέ δεν έχουν ξανασυναντηθεί να μιλάνε και να συναλλάσσονται λές και γωνρίσζονταν χρόνια, και καλά οι γυναίκες μιλάμε μέσω μπλόγκς αλλά και οι άντρες..!! τετοια χημεία, ανταλαγή κοινών αναμνήσεων, τρελλάθηκα! .. υποσχέσεις για άμεσο ταξείδι στα μέρη τους.

Το μεσημεράκι μαζί με τη βροχή εμφανίσθηκαν τα πεθερικά, η αδελφή της πεθεράς μου και το αρνί. Ξαφνικά γέμισε ο τόπος όλος, εδώ τα ταψιά, εκεί τα αυγά, τα γλυκά, τα κρέατα, τα βούτυρα (τουλάχιστον 6 πακέτα μη και ξεμείνουμε), χαρτοπετσέτες, κοκκαλάκια, λάδια, πινέλα, πιάστρες..τα γνωστά.

Στη πρώτη φωτογραφία ο μπουφές πρό Επέλασης, στη δεύτερη αμέσως μετά.

Με το που εμφανίσθηκαν ο καθένας ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο πεθερός τη σούβλα του, να καθαρίσει, να δεί τα κάρβουνα, να τα ελέγξει, να κόψει προσανάμματα..να ετοιμάσει το αρνί. Η πεθερά χώθηκε στην κουζίνα, εκεί που μέχρι πρίν βασίλευε η κα Π, για να ετοιμάσει το βραδυνό μας, αυτό που θα τρώγαμε μετά την Ανάσταση. Ελα όμως που η Π δεν ήταν διατεθειμένη να δώσει τα σκήπτρα της πρωτοκαθεδρίας, η πεθερά γρήγορα την εκτόπισε, την έστειλε στη λάντζα, η άλλη την εκδικήθηκε την ώρα που ετοίμασαν μία απλή μακαρονάδα για μεσημέρι.. δεν μαλώνανε ανοιχτά, υποβόσκουσα ήταν η αντιπαλλότητα και οι προσβολές πέφτανε σύννεφο.. Ο Κ και εγώ κρατάγαμε τη κοιλιά μας απο τα γέλια.

Το βραδάκι ήρθαν και οι άλλοι θείοι που είχαμε καλέσει, φέρανε και τη βροχή μαζί τους..δεν ξέραμε αν την επομένη θα σουβλίζαμε με ομπρέλλες ή δίχως. Οπως και να έχει το αρνί περάστηκε στη σούβλα και πήγε να ξεκουραστεί όρθιο, μέσα ...στη μπανιέρα !! για να σταζει εκεί αλλα και για να μη βρωμίσουμε..όσο νάναι μυρίζουν τ' αρνάκια. Αλλά και για να μη το γλείψουν οι γάτες που περιφέρονται ιδιαίτερα τη νύχτα.. Πήγαν και στην Ανάσταση, ευτυχώς δεν έβρεχε τότε, γύρισαν πολύ γρήγορα πάντως γιατί είχε υγρασία. Τσουγκρίσαμε τ' αυγά, φέτος δεν ξέβαψαν στα χέρια μας όπως πέρυσι, μόλις τα ξεφλουδίσαμε είδαμε ότι μέσα-έξω κόκκινα ήταν, όλο το ασπράδι κόκκινο, πώς τα βάφει η πεθερά έτσι ΑΓΝΩΣΤΟ..

Κυριακή του Πάσχα

Την Κυριακή του Πάσχα ο ουρανός ήταν μέσα στην αντάρα αλλά δεν έβρεξε, τελικά σουβλίσαμε και το αρνί που σε πρώτη φάση η πεθερά το φασκιώνει σε λαδόκολλα για να μην αρπάξει και μετά απο κάποια ώρα το ξετυλίγει

και το αφήνει στη τύχη του αφού το πασαλείψει με 2 πακέτα σουπερ φρέσκο!!

Πέρασαν και το κοκορέτσι σε μία αυτοσχέδια κατασκευή που κάνανε οι θείοι και ο Κ για να γυρίζει και εκείνο, το κοκορέτσι, που το πήραν φέτος έτοιμο μήπως φάμε λίγο καμμιά φορά γιατί μετά τα απανωτά καζίκια της πεθεράς (μία φορά ξέχασε τα έντερα και μία άλλη αντί να πιάσει τη σακκούλα με τα εντόσθια απο το ψυγειο έπιασε εκείνη που είχε ένα λαγό) είχαμε λαλίσει κοκορέτσι ακούγαμε και κοκορέτσι δεν βλέπαμε.

Και φάγαμε όλοι οικογενειακώς, τα πρώτα μεζεδάκια, όπως τα γεμιστά τοματίνια εδώ και κάτι άλλα, ήπιαμε και ΤΑ ούζα και ώσπου να γίνει το αρνί είχαμε χορτάσειΚαι σε κάποια φάση πρός το τέλος του ψησίματος η ΔΕΗ Ναυπλίου θεώρησε ότι ήρθε η ώρα να μας ευχηθεί Χρόνια Πολλα και να κόψει το ρεύμα. Για 1 ώρα και έγινε το σώσε, να γυρίζουμε με το χέρι το αρνί και να μεταφέρουμε τα τραπέζια να φάμε έξω με πουλόβερ μεν αλλά με φώς ενώ μέσα που είχα στρώσει τραπέζι ήταν σκοτάδι , το καυτό αρνί όμως κόπηκε με το φώς των κεριών

και η ΔΕΗ ΝΑΥΠΛΙΟΥ είναι για τα μπάζα, γαιδούρια, γομάρια ναί να με μηνύσετε ζωντόβολα που όποτε νάναι κόβετε το ρεύμα και χρεώνετε όσες μονάδες σας κατέβει άσχετα αν τις έχω καταναλώσει ή όχι. Απ ο τη μιά θέλετε και γδέρνεται τους τουρίστες, ζώα, απο την άλλη τους γαμ..χωρίς σάλιο, κάτι με τα κομμένα νερά κατακαλοκαιρο ή τη ΔΕΗ ανήμερα Πάσχα. ΚΑΘΙΚΙΑΑΑ

Μετά το φαί, τι πράγμα ήταν αυτό, τι φούσκωμα..σαν μεθυσμένοι περπατάγαμε. Το απόγευμα όποιος εύρισκε ελεύθερη τουαλέττα πήγαινε και θρονιαζόταν, οι άλλοι έπαιρναν απο ένα φτυάρι και πήγαιναν..πρός το χωράφι..Κάπου εκεί ..έξω. Και βέβαια ψιλοτσακωθήκαμε, γίνεται να μη μαλώσουμε μετά απο ωραία γεύματα? Δεν γίνεται! Αλλά ήταν μικρο –καυγαδάκια της αγάπης που λέμε!

Αντε Χρόνια Πολλά και του χρόνου να είμαστε καλά!