Δυσκολίες

Σήμερα είχα μία δύσκολη μέρα και ακόμη οι δυσκολίες δεν έχουν τελειώσει.. Αρρώστησε η Π (ετών 85) και ο πυρετός πήγε στα ύψη. Πάντα με καλεί όταν δεν ελέγχει την κατάσταση, όταν είναι πολύ αργά και η εισαγωγή σε νοσοκομείο πιθανή ακαγκαιότητα.. Πηγαίνω και τη βλέπω κάθε μία ώρα..αλλα δεν ξέρω πώς θα βγάλει τη νύχτα.. Η αντιβίωση είναι ισχυρότατη, εφόσον τη δεχθεί το ταλαίπωρο στομάχι της..

Ανησυχώ

Τι δώρο να πάρω

...στην 14χρονη κόρη μιάς φίλης μου? Λές και έχει στερέψει το μυαλό μου.. Πέρυσι της πήρα ένα φουστανάκι..αλλά δεν τα υπολόγισα καλά και ίσα που της έμπαινε..είχε ψηλώσει.. Εχει κανείς καμμία ιδέα για δωράκι? Τη λένε Αλεξάνδρα και θα τη δώ την Πέμπτη..

Εν όψει των εκλογών..

To σβκ απεδείχθει ιδιαίτερα κακό.. Κατά τις 7.30 (ξημέρωμα δλδ, καθότι Σάββατο) μας ξύπνησε ο ήχος φορτηγών που περνάγανε και παρκαρανε μπροστά απο τον κατά τ' άλλα ήσυχο δρόμο μας..αλλάξαμε πλευρό λέγοντας κάτι για τους κοντινούς συγγενείς τους.. ύστερα όμως απο λίγο..ακούστηκε καθαρός ο ήχος μηχανήματος..κάτι κάνανε οι μπαγάσηδες έξω απο την πόρτα μας...Εχει γούστο πάλι να άνοιγαν αυλάκια για να περάσουν ότι τους κατέβει και να ψευτομπαλώσουν την ασφαλτο..σαββατιάτικα οι γρουσούζηδες..

Στο μυαλό μας ήρθε το Γαντζουλικό καλοκαίρι πρό των Ολυμπιακών (έπος είχε γίνει) όπου απο τη μιά σκάβανε για τους τελευταίους και από την άλλη άνοιγε τα φρεσκοσκεπασμένα ο Γαντζούλας (για λογαριασμό της ΔΕΗ) για την κινητή τηλεφωνία ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Και βέβαια η ΕΥΔΑΠ έσπαγε σωλήνες ούτως ώστε μία μέρα ή που δεν θα είχαμε νερό, αλλά θα είχαμε τηλέφωνο και ρεύμα, ή θα είχαμε ρεύμα και νερό αλλά όχι τηλέφωνο..αλλά ποτέ όλα μαζί!! Το παίζαμε πολύ το α-μπε-μπα-μπλόμ τότε, πάρα πολύ..μέχρι και στοιχήματα βάζαμε σχετικά με το τι θα δουλεύει σήμερα.. και όλα αυτά για τους Ολυμπιακούς ρε γμτ...Πφφφ! )

Και σηκώνομαι με την τσίμπλα στο μάτι και κατεβαίνω κάτω και τι να δώ.. Είχε ο Δήμος φέρει φορτηγά και μηχανήματα για να γεμίσει τις λακκούβες και τους ξεκοιλιασμένους δρόμους με πίσσα.. όχι , όχι , δεν έκανε όλο τον δρόμο με πίσσα..φεύ! Ισιωνε τα αυλάκια των σαμαριών της κάθε δημόσιας επιχείρησης που είχε ανοίξει πρόπερσι (και που έγιναν χωμάτινα 2 χρόνια αργότερα) και έκλεινε τις λακκούβες (που είχαν γίνει πηγάδια) ..

Πρωϊ -πρωϊ με την αυγούλα, δείξανε την προκοπή τους..

Δημοτικές εκλογές εν όψει γαρ, όχι πως μας λυπηθήκανε..ΑΥΤΟΙ! Χα! Ούτε οδοκαθαριστής για τον δρόμο δεν έρχεται.. υπάρχει σύμφωνα με τα χαρτιά, απλά δεν εμφανίζεται..εμείς σκουπίζουμε τα πεζοδρόμια.

Μεγάλη τους η χάρη και η προκοπή κορόμηλο... κάνω έτσι και τι βλέπω?

Είχαν λερώσει τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα έξω με πίσσες, και το δικό μου βέβαια.. Θα μπορούσαν να χτυπήσουν τα κουδούνια να μας πούν να τα πάρουμε...θα μπορούσαν να μας είχαν ειδοποιήσει απο την προηγούμενη για να μην τα αφήσουμε εκεί...πολλά θα μπορούσαν να κάνουν αν είχαν το στοιχειώδες νιο νιό..

Μιά δουλειά, μιά ζημιά

Αει στο διάλο πιά!

Η καλύτερη συνταγή

..........για να περνάει η λύπη είναι το φαγητό για μένα..Χμμ! Tell us something new, να μην ακούω παπαρούλες παρακαλώ, αρκετά γιατί είμαι τίγκα πιά. Το πρωϊ έγινε ο εξής διάλογος

Μ = Τι να μαγειρέψω σήμερα?

Κ = Τι έχουμε στην κατάψυξη?

Μ = Κοτοπούλ, μπιφτεκούλ, μπριτζούλ, κιμαδούλ, κατσικούλ..

Κ = όχι μωρέ πάλι κρέας σήμερα..δεν τρώμε καλύτερα κοτόπουλο?

Μ = μου θυμίζεις την ταινία "My Greek Fat Wedding" :-)))))))

Ετσι λοιπόν μετά απο λίγη σκέψη, σκάλισα το ψυγείο και βρήκα διάφορα μισοπεθαμένα ή ληγμένα, όχι πολύ ληγμένα, 2-3 ημερών (γράψε 2-3 μηνών...έτσι εξηγούνται οι μπούρδες που γράφω..τρώω πολλά ληγμένα) λαχανικά, διάφορες σάλτσες, εθνικ συστατικά και απεφασίσθει απο την μειονότητα του σπιτιού (δλδ. my sweet me που παρεπιπτόντως rulez) να φάμε vegetarian σήμερα και να ξεφύγουμε απο τη γνωστή μακαρονάδα του σβκ που σαρώνει όλα τα ημιθανή για τον ίδιο λόγο..

Ετσι σήμερα έχουμε vegetable Chop suey & Chow Mein.

Για γλυκό θα πρωτοτυπήσω.. ένα ωραίο ζελεδάκι και μετά παγωμένο Limoncino πάνω σε λίγη Δωδώνη. Τι γεύση? Δεν ξέρω τι παγωτό έχει λήξει, εννοώ περισσέψει θα ψάξω και θα δούμε..

Καλή σας όρεξη!

10 χρόνια

Δεν έχω παιδιά. Οχι γιατί δεν προσπάθησα να κάνω, αλλά γιατί δεν μπόρεσα να κάνω. Η μάλλον κανένα απο τα παιδιά που συνέλαβα δεν θέλησε να γεννηθεί και αντίστοιχα να ζήσει.

Πρίν 10 χρόνια ήταν που έφαγα απανωτές χυλόπιττες απο τους γιατρούς κατ' αρχήν και απο τα αποτελέσματα των εξωσωματικών. Σαν ερίφιο για σφάξιμο πήγαινα τότε στα κέντρα εξωσωματικής που δεν έγραφαν το όνομά τους ούτε στο κουδούνι της πόρτας..χωρίς ένα τσέκ-άπ τίποτα, μπαμ-μπάμ έπεφταν οι ορμόνες, οι ναρκώσεις χωρίς ένα καρδιογράφημα, οι εμβρυομεταφορές.. και τα λεφτά κάτω απο το τραπέζι πάντα.. για να μην πώ για τις νύχτες που ψάχναμε το "φάρμακο" και που το βρίσκαμε σε διάφορα φαρμακεία και χτύπαγα την ένεση μόνη μου, στο μπούτι συνήθως γιατί η κοιλιά πόναγε.. σαν όνειρο ακούγονται στ' αυτιά μου όλα αυτά..όλα όμως γινόντουσαν για το καλό αποτέλεσμα, ένα παιδί.

Επίσης απανωτές χυλόπιττες φάγαμε σαν ζευγάρι απο τα λογείς ιδρύματα για υιοθεσία παιδιού. Τι γελοιότητα και εκείνη, τι αισχρή κωμωδία όταν καλούνται τα επίδοξα ζευγάρια να καταθέσουν τις αιτήσεις μαζί με το Ε9 τους και ότι άλλο ίσως να δηλώνει το ΦΜΑΠ τους..τάχα μου πως βασιζόντουσαν σε όλα αυτά τα κριτήρια.. Και μετά άλλα ραντεβού για να μάθουν τους λόγους που στην αίτηση βάλαμε ότι δεν μας πείραζε παιδί άλλης φυλής, έστω και με μερική αναπηρία, εντύπωση τους είχε κάνει.. όχι πώς θα μας έκαναν τη χάρη..Μπάαα! Δεν μας έδωσαν παιδί ούτε εκεί, μας είπαν γραπτώς κιόλας ότι δεν είχαν, αλλά αν παρουσιαζόταν κανένα παιδί απο την Μαύρη ήπειρο, η παιδί αθιγγάνων, θα μας ειδοποιούσαν!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο πόνος αβάσταχτος γιατί ήθελα ένα παιδί.. Μου στοίχισε..είχα φθάσει σε σημείο να αποφεύγω τα μωρά, τα παιδιά γενικά..πόναγα ενώ τα έβλεπα και τα δάκρυα γέμιζαν ωκεανούς, που ποτέ δεν ξεχυλούσαν. Μετά άρχισα να μαζεύω ζώα απο τους δρόμους, να τους δίνω σπίτι, φαγητό αλλά κυρίως στοργή.. την οποία έπαιρναν με το παραπάνω και με αντάμειβαν με γλειψιές, γουργουρίσματα και άπειρες χαρούλες.

Δεν μου κάνουν εντύπωση τα παιδάκια πιά, αδιάφορη αισθάνομαι..

πηγαίνω στα σπίτια των γνωστών μου και δεν δίνω σημασία στα μωρά ή τα μικρά παιδάκια, ούτε που με αγγίζουν , έμαθα τον εαυτό μου να μην με αγγίζουν, σβήνουν αυτόματα απο το οπτικό μου πεδίο.. Βάζω την πανοπλία μου και είμαι άτρωτη.

Εχει προφανώς καλυφθεί το κενό απο τα γατάκια και τα σκυλάκια που νταντεύω εδώ και χρόνια και που με νταντεύουν και εκείνα αντίστοιχα.

10 χρόνια .

Παράδεισος

Εκούσια περνάω τον Αύγουστο στην Αθήνα.
Μιά Αθήνα άδεια,
οι λεωφόροι έρημοι,
πάρκινγκ άνετο και άκοπο
ο ουρανός καθαρός, μιά Αθήνα χωρίς ήχους,
χωρίς θόρυβο..
χωρίς ρύπους
γκούχ γκούχ
χωρίς τους Αθηναίους
που έχουν στοιβαχθεί όλοι στην ύπαιθρο και τα νησιά βουλιάζουν απο τον κόσμο..

Α πα πα !

Εδώ είναι παράδεισος! Μία φορά τον χρόνο ας τον απολαύσω

Σαν σήμερα

πρίν 14 χρόνια, νοικιάσαμε με τον Κ αυτό το διαμέρισμα.. τη φωλίτσα μας. Δεν ήταν μεγάλο, μάλλον πρός το μικρό και cosy έφερνε, καμμία σχέση με τα σπίτια άλλων γνωστών μας..

σαν σήμερα το κλείσαμε. Ηρθαμε με όλη την οικογένεια να το δούν και εκείνοι και να χαρούν μαζί μας.

Ηταν και η Φ. μαζί, η μανούλα μου, κρατώντας ένα μεγάλο κλειστό κουτί. Οταν μπήκε στο άδειο διαμέρισμα άνοιξε το κουτί και απο μέσα άρχισε να σκορπάει καραμέλες.. όλων των ειδών και όλων των χρωμάτων..

"Βρε μαμά, γιατί το κάνεις αυτό..όλες αυτές τις καραμέλες που σκορπάς, ποιός θα τις μαζέψει?"

" Το κάνω σαν ευχή, για να έχετε μιά γλυκιά ζωή κόρη μου.. "

Σαν σήμερα

Εξωτική πανσέληνος

Αν και είμαι άνθρωπος του ήλιου, του φωτός και της ημέρας αποφάσισα να βγάλω φωτογραφίες της πανσελήνου. Αν και ποτέ ως τώρα δεν ήμουνα τρελλη fan της εν λόγω κυρίας, δεν με συναρπάζει το φεγγάρι ιδιαίτερα, δεν θα φάω τα ματάκια μου να το ατενίζω ζητώντας να μάθω τα μυστικά του.. και η σονάτα του σεληνόφωτος, καλή είναι δεν λέω αλλά ακούγεται και σαν νανούρισμα..ποιήματα ποτέ δεν μου ενέπνευσε να γράψω (τα σατυρικά στιχάκια που κατά καιρούς συνθέτω δεν μετράνε) και γενικά δεν νοιώθω ερωτευμένη με την ύπαρξή του.

Κατ΄αρχήν ο Κ έστησε το τρίποδο στη σωστή θέση, έβαλε τη μηχανή επάνω και περίμενε την δεσποινίδα να εμφανισθεί. Περιμένοντας πίναμε και το κρασάκι μας.. φάγαμε και κάτι μεζεδάκια.. και όταν τελικά εμφανίσθηκε με το άσπρο της φουστανάκι.. ήμουνα επιεικώς τύφλα. (Tell me somthing new)..

Ετσι η κάμερα μου κουνήθηκε την ώρα που έβγαζα τις φωτογραφίες.. Τι κουνήθηκε δηλαδή, πήγε και ήρθε..
σαν UFO που έρχεται κατα πάνω μας φαντάζει το φεγγάρι..
και που πολλαπλασιάζεται σε άλλα μικρότερα στην προσπάθειά του να πιάσει τη γή. Ο άλλος συγκεντρωνόταν να βγάλει την καλύτερη εικόνα και η αφεντιά μου χοροπηδούσε με την κάμερα στο χέρι θεωρώντας ότι είμαι που είμαι φεσάκι, σταθερό χέρι δεν έχω, δώστα όλα τώρα και ότι βγεί.

Ετσι βγήκε κάπως σουρεάλ, το προτιμώ με αυτή τη μορφή απο την εικόνα που βλέπει όλος ο κόσμος.

Fetish Αυγούστου

O Ελληνας οδηγός

Μοναδικός στο είδος του. Σπάει όλους τους κανόνες. Το αυτοκίνητο έχει γίνει προέκταση του πέους του, το πήρε για να το δείξει, τη δύναμή του, το καμάρι του, για να δείξει πόσα απίδια βάνει ο σάκκος, το καβαλλάει σαν το άτι του και φεύγει..Φάτε τη σκόνη μου.

Οδήγημα πάντα αριστερά και γρήγορα, τις προσπεράσεις μας πάντα απο δεξιά, ιδιαίτερα κολλάμε στο κώλο των μπροστινών που πάνε με 50 δεξιά για να προχωρήσουν λίγο, εμποδίζουν τα ραμολί (άει μωρή πλύνε τα πιάτα σου) και βιαζόμαστε.

Μετά βγάζουμε την κεφάλα μας αριστερά, αγριοκυττάμε τον/την που βρίσκεται στη μεσαία λωρίδα, άντε να βγάλουμε και κανένα χέρι, κάνουμε σφήνα και μπαίνουμε..

"Οταν στρίβεις πρέπει να βγάλεις φλάς" λέει η γυναίκα.. σιγά, τα φλάς είναι για τους φλούφληδες, εγώ είμαι άντρας.

Το κόκκινο φανάρι είναι προειδοποιητικό α) άμα είσαι κοντά του σε προειδοποιεί ότι αν το πατήσεις θα περάσεις β) άμα είσαι κοντά αλλά υπάρχει ο νομοταγής λαμάκας μπροστά, προλαβαίνεις να κάνεις σφήνα και να περάσεις, γ) αν είσαι μακριά, ε! τι να κάνουμε, ας σταματήσουμε να φτιάξουμε το μαλλί, να πιούμε μιά γουλιά φραπέ, να φτύσουμε και λίγο έξω. Το κίτρινο φανάρι δεν καταλαβαίνεις την ύπαρξη του εκτός αν το βάλανε να προειδοποιεί να μαρσάρουμε..

Τι υποννοείς ότι κέρδισα ένα καφάσι μπανάνες με το σπαθί μου? Γιατί πίθηκος είμαι?

2)Παρκάροντας στο σούπερ μάρκετ

Εδώ μπλέκονται τα φύλλα. Αποδεικνύεται ότι και οι γυναίκες έχουν φετίχ. Μεγάλα. Απύθμενα, με φυμέ κάλτσες, ζαρτιέρες και ouvert κυλοττάκια... Αύγουστο μήνα όλο το υπόγειο πάρκινγκ άδειο. Που πάει η μαντάμ και το βάζει? Στη τελευταία θέση, πρίν το στρίψιμο για την έξοδο. Και δεν μιλάμε για ένα smart αλλά για ένα μεγάλο τζίπ. Πώς να στρίψεις? Θα πρέπει να κάνεις όπισθεν...το πάρκινγκ άδειο και εσύ να κάνεις μανούβρες..

Η το άλλο το πιό ωραίο. Εχεις ψωνίσει και φορτώνεις τα πράγματα στο αυτοκίνητο. Είσαι το μοναδικό αυτοκίνητο στο χώρο, μπροστά τουλάχιστον 10 θέσεις άδειες, το ίδιο και πίσω σου. Ερχεται η μαντάμ και παρκάρει δίπλα σου. Ο καθρέφτης της ακουμπάει στον δικό σου. Δεν μπορείς να ανοίξεις την πόρτα του οδηγού γιατί δεν χωράς. Την κυττάς, σε κυττάει. Οχι δεν πρόκειται για κεραυνοβόλο έρωτα, για κάτι άλλο πιό βαθύ, πιό ωραίο.. Σου λέει "εδώ είναι η θέση μου, πάντα εδώ παρκάρω" , αρχίζεις να τα παίρνεις. Μήπως γράφει και το όνομά σου κάτω? "η κα Μπουφίδου"

Πάς στο αυτοκίνητο βγάζεις το καφάσι με τις μπανάνες.

"Μα που τις πάτε τις ξεφλουδισμένες μπανάνες και τις μπανανόφλουδες? Οχι, μη! Οχι στην εξάτμιση...καλά, καλά, πώς κάνετε έτσι..φεύγω τώρα αμέσως.. μα τι κόσμος είναι αυτός, ζούγκλα έχουμε γίνει, ούτε να παρκάρεις δεν μπορείς.."

3) Η παραλία

Εδώ έχει πολλά βίτσια. Πιάστε πρώτο τραπέζι πίστα.

Νούμερο πρώτο ο σφίχτης, μπρός πίσω περνάει και ξαναπερνάει μπροστά σου. Γυαλίζει και βρωμάει ολόκληρος, γυαλίζει απο τα αντιηλιακά που έβαλε για να γυαλίζει και βρωμάει απο τα αντιηλιακά που έβαλε για να γυαλίζει. Γύρω του πλήθος ερωτευμένες σφίγγες.., κρατάς την αναπνοή σου και κυττάς αλλού, που θα πάει θα δεί ότι δεν ..και θα φύγει.

Νούμερο δύο οι ρακέττες. Απο τότε που ήμουνα παιδί κάποιοι παίζανε ρακέτες στις κατάμεστες με κόσμο παραλίες. Και όλο έχαναν τα μπαλάκια, τα μπαλλάκια που πέφτανε στα πιό απίθανα μέρη, στη κεφάλα του ενός, στο στήθος της άλλης.. κλπ. Και όλοι τους βρίζανε και εκείνοι καμάρωναν..ναί βρίσε με κι άλλο.. ανάβω.

Νούμερο τρία το φαγοπότι. Δεν μιλάμε για αναψυκτικά εδώ και φραπέδες αλλά για σουβλάκια, τυρόπιττες, καρπούζι που θα τα φάς μετά τον μπάνιο σε απόσταση αναπνοής απο τον διπλανό σου που δεν την βρίσκει να μυρίζει την τσίκνα ή την τυρίλα..Α! Φεύγοντας μη ξεχάσεις να πετάξεις τις καρπουζόφλουδες έξω απο τους σκουπιδοντενεκέδες.., ή τις θάβεις στην άμμο. Μπράβο καμάρι μου!

Νούμερο τέσσερα, οι μαμάδες. Σύνηθες φαινόμενο, ο μικρός κάνει λασπόλουτρα ή ανοίγει τρύπες στην άμμο, πετάει νερά και γενικά φέρεται σαν παιδί. Αντίστοιχα φέρεται η τσιρίζουσα μαμά/γιαγιά "Νικολάκηηηηη! Βγές έξω να φάς".. Ο Νικολάκηηηης βέβαια έχει συνηθίσει και δεν ιδρώνει τ' αυτί του, ιδρώνει όμως το δικό μας.. Αχ! Ηρώδη, κούκλε μου, απ' τις μαμάδες έπρεπε να αρχίσεις..

Μνήμη

Πρόβλημα φαίνεται να έχω με τη μνήμη. Ξεχνάω τα βιβλία που έχω διαβάσει. Θυμάμαι ότι διάβασα τους συγκεκριμμένους τίτλους αλλά άμα ερωτηθώ σε τί θέμα αναφερόταν ο συγγραφέας, το έχω ξεχάσει.

Και δεν μιλάμε για ελαφρά αναγνώσματα, αλλά για συγγραφείς που πάντα μου άρεσαν, κλασσικούς, Κρόνιν, Βέρν, Ντίκενς, Αλκοτ, Ουγκώ, Τολστόϊ, Τουαίην, Στήβενσον, Σαίξπηρ, Τσόσερ, Ντόϋλ, κλπ.

Πολύ κακό.

Μπλέ εντυπώσεις

από τις διακοπές του Ιουλίου.
Σε πόσα κύματα θα σκαρφαλώσω,
σε πόσες θάλασσες θα απλωθώ?
Πόσα ψαράκια θα μετρήσω,
πόσα κοχύλια θα μαζέψω?
Ξέρω κι εγώ?

Μύλοι, ένα χωριουδάκι νότια του Ναυπλίου, πρός το Κιβέρι. Τίποτα ιδιαίτερο. Απλή ήσυχη παραλία, ρηχά νερά και πολύ λάσπη. Κάποιοι έρχονται και για ιαματικά λασπόλουτρα.

Νέα Κίος, κανάλι που πάει μέσα στη στεριά, αλμυρό νερό και ψαρόβαρκες. Ιδανικό τοπίο για όσους βλέπουν μόνο την ομορφιά. Σαν κάρτ ποστάλ.

Πράσινες εντυπώσεις

απο τις διακοπές του Ιουλίου

Το φυτό αυτό το έχουμε 15 χρόνια, φέτος όμως έβγαλε αυτό το παράξενο σαρκώδες λουλούδι, όλο αγκάθια, δεν μυρίζει εν τούτοις δεσπόζει. Απειρα έντομα μπαινοβγαίνουν, η ομορφιά του απαράμιλλη. Πόσο να κρατήσει άραγε? Εμείς το λέμε "Τσίκα" πώς να είναι όμως το όνομά του?

Αν φέτος το χειμώνα πέσει πολύς σκόρος, ίσως να χρειαστούμε την όμορφη λεβάντα..ειδάλλως θα την χαίρονται τα μελλίσσια και τα τζιτζικάκια...
Πέρυσι το σταφύλι ήταν πλούσιο, φέτος προβλέπεται πλουσιώτερο, έχει σκαρφαλώσει και στα δένδρα. Τρείς ποικιλίες, σταφίδα, μαύρο και φράουλα.. Η πεθερά μου βαρέθηκε να φτιάχνει μουσταλευριά..να κάνω σταφύλι γλυκό? Με προβληματίζουν τα κουκούτσια, πώς να τα βγάζω χωρίς να λιώνω τις ρώγες?
Απειρα τα ρόδια. Θα φάμε όμως κανένα? Γιατί πέρυσι τα φάγανε τα πουλιά, ή κάποια αρρώστεια.. όλα ήταν τρύπια. Αχ!

Να μπορούσα να κράταγα τις στιγμές, των δένδρων όταν παράγουν τους καρπούς..κομμάτια βλέπω της ζωής τους, τις διάφορες φάσεις της ολοκλήρωσης. Καμμιά φορά παίρνω και τους καρπους, όχι όμως πάντα.

Ετσι για να ζώ με την προσμονή, αν φέτος θα είναι η φορά που θα φάω ένα δικό μου ρόδι, λίγα σταφύλια, θα μαζέψω άνθη νερατζιάς, ζοχούς και ραδίκια, οι ελιές θα κάνουν λάδι, ή θα αρκεστώ στα πορτοκάλια και νεράτζια?

Αλλά το αγκαθωτό λουλούδι δεν ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Οπως και τόσα άλλα.

Ολη η ζωή τελικά.

Κεφαλάρι

Ενα όμορφο χωριό 3 χλμ ΝΔ του Αργους. Φημίζεται για τα ωραία του σπίτια, αρχοντικά, δροσιά, τοπίο και έξοχες ταβέρνες.

Μπροστά δεσπόζει η η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής που λέγεται και Παναγία Κεφαλλαριώτισσα που είναι χτισμένη στην είσοδο μιάς σπηλιάς μέσα στην οποία βρέθηκαν κεραμικά της Νεολιθικής εποχής και λεπίδες από δόρατα της Παλαιολιθικής.

Αξίζει τον κόπο να ανεβεί κανείς όλα τα σκαλιά και να μπεί στο τούννελ που οδηγεί στη σπηλιά..η κούραση θα ξεθυμάνει όταν βρεθεί πάλι έξω και κυττάξει κάτω. Από το Κεφαλάρι ξεκινάει ο Ερασινός ποταμός ο οποίος μπροστά απο την εκκλησία σχηματίζει μία λίμνη πλαισιωμένη απο αιωνόβια πλατάνια.. να ρίχνουν δροσερές σκιές στο κατ΄άλλα καυτό αργολικό τοπίο.

Γύρω-γύρω απο τη λίμνη υπάρχουν τραπεζάκια για ποτό, καφέ, γλυκάκι και αργότερα κανένα κοψίδι, καμμιά γουρνοπούλα..όλο και κάτι ωραίο. Θέλουμε να απολαύσουμε λίγη σκιά και καθόμαστε στον Καπουλάρο για ένα ουζάκι.. περνάνε 5, 10, 15, 20 λεπτά μέσα στα οποία έχουμε κορακιάσει, δεν έφερε ο μάστορας ούτε ένα ποτήρι νερό, "κόκκαλα πιά έχει αυτό το ουζάκι" , όπου στα 25 λεπτά εμφανίζεται αυτό

και μας αποζημιώνει. Φρεσκοτηγανισμένα τα κεφτεδάκια λιώνουν στο στόμα, το ίδιο τα κολοκυθάκια, οι μελιτζάνες, οι πιπεριές, άσε δε το σαγανάκι..ποίημα.. Και η τιμή συμπεριλαμβανομένων και των δύο μέτριων καφέδων που ακολούθησαν, 4 ευρώ, όχι το άτομο, σύνολο!!!!