Χθεσινές αναμνήσεις

Μας είχε καλέσει η πεθερά μου στο σπίτι της χθές Καθαρά Δευτέρα για φαγητό.

Στον δρόμο δεν είδαμε πολλούς χαρταετούς λόγω άπνοιας, καμμία σχέση με περυσι που δέσποζαν τον ουρανό. Είδαμε όμως ένα χαρταετό να μεταφέρεται ανοιχτός με το κάτωθι όχημα, στην οροφή πατικωμένος με μία κόκκινη κουβέρτα, δεμένος με σπάγγο που με τη σειρά του ήταν περασμένος απο τους υαλοκαθαριστήρες και το πορτ-μπαγκάζ και ο οδηγός να κρατάει την άκρη της κουβέρτας με το αριστερό του χέρι, ενώ με το δεξί προσπαθούσε να διατηρήσει την ισορροπία του οχήματος και των στρίγκλικων στο πίσω κάθισμα που ξεχύνονταν απο τα παράθυρα ουρλιάζοντας..ειδαμε επίσης κάποιους καταιδρωμένους άμοιρους πατεράδες να τρέχουνε στον Μπάτη πάνω κάτω προσπαθώντας να σηκώσουν τον χαρταετό που αρνείτο γιατί δεν είχε αέρα.. και δώστου να κοκκινίζουν πουφ..πούφ.. "αντε να σηκωθεί ο καταραμένος. πούφ... ρεζίλι γίνηκα.. το βιάγκρα που το έβαλα.. εννοώ , την κουλούμπα...αχ.. παφ...έσκασα". Και το πιτσιρίκι να στριγγλίζει "Α-ε-τό, σέλω α-ε-τό" ..

Φθάσαμε αισίως στο σπίτι της πεθεράς που είχε μαγειρέψει ένα σωρό σαρακοστιανά, ντολμαδάκια με δικά μας αμπελλόφυλλα απο το εξοχικό, είχε κάνει σουπιές κρασάτες, μύδια, γαρίδες, ραταμοσαλάτα με μπρίκ, λαδοκέικ, διάφορα άλλα γλυκά, είχε και χαλβά του Κοσμίδη (μη κάνουμε και ιεροσυλίες χρονιάρα μέρα), όλα καλά.

Οταν η πεθερά έχει χαρά δεν ξέρει τι της γίνεται. Χάνει τα αυγά και τα πασχάλια. Παράδειγμα, κάποιος ζήτησε πάγο για το ούζο του. Πανικός.

Ερώτηση α) Τι είναι πάγος - απάντηση (ψυγείο-κάνει πάγο). Πήγε ο πεθερός στο ψυγείο και εντόπισε τα παγάκια. Εύκολο

Ερώτηση β) Που βάζουμε τον πάγο για να τον φέρουμε στο τραπέζι?

Θέλουμε παγονιέρα, μπωλάκι, κάτι. Δύσκολο.

Ελένηηηη που βάζεις τα.....?

Απάντηση "Πάνω ράφι δεξιά στον μπουφέ".

Δέκα λεπτά αργότερα όλο το ράφι του μπουφέ ήταν στο πάτωμα μαζί με τα παρακείμενα ράφια, μπωλάκι πουθενά. Ψαχουλεύαμε ακατάπαυστα ακόμα και στις τσέπες μας μήπως κατά λάθος γλίστρησε το μπωλάκι.

Χμμ! Ε! Ναί εννοούσε δεύτερο ράφι στο ντουλάπι της κουζίνας.

Μα πώς κάνετε έτσι για λίγο πάγο!!!

Τέσσερις ώρες αργότερα είχαμε φάει και τελειώσει. Επρεπε να φύγουμε. Να σηκωθούμε επίσης απο το τραπέζι χωρίς να πάρουμε την καρέκλα μαζί μας δηλαδή με χαριτωμένες κινήσεις να ξεσφηνώσουμε τα πισινά μας απο τα χερούλια της. Μιά ψυχή είναι αυτή, ας βγεί!

Μετά το φαϊ πήγαμε μια βόλτα για να χωνέψουμε, όχι με τα πόδια, με το αυτοκίνητο πήγαμε. Μη χαλάμε και τις σόλες μας, άλλωστε πως να χωνέψεις πάνω σε γόβες..

Πήγαμε την καθιερωμένη βόλτα στη Σαρωνίδα εκεί που ο Κ είχε περάσει ένα μέρος των παιδικών του χρόνων. Δεν προλάβαμε το ηλιοβασίλεμα, μας βρήκε το λυκόφως

που γλυκά μάζευε τα γαλάζια της θάλασσας. Κάναμε βόλτα τα παλιά του στέκια, εκεί που βολτάριζε με το ποδήλατο, εκεί που έτρωγε παγωτό, εκεί που...

Μόλις σουρούπωσε φύγαμε. Ο σκοπός είχε επιτευχθεί.

Τι συναισθηματικά ευαίσθητοι που είναι οι άντρες τελικά, τελικά, τελικά, τελικά!