Μετεκλογικά

Πρωϊνό ξύπνημα σήμερα Κυριακή των Εκλογών. Πήγα και ψήφισα νωρίς, χάραμα σχεδόν σε άδειο εκλογικό τμήμα δίπλα στο σπίτι μου. Στον τρίτο όροφο ενός Δημοτικού, χωρίς ασανσέρ αλλά με πολλά σκαλιά. Πάνω τους σερνόντουσαν γεροντάκια με τα μπαστούνια τους. Φούντωσα πρωϊ-πρωϊ, τη ψήφο τη θέλετε ρε κομματοσκυλα, τρόπο να βοηθήσετε τους πολίτες να σας επιλέξουν δεν προσφέρετε όμως. Ο ψηφοφόρος δε πάει να συρθεί, να ιδρώσει, να του κοπούν τα πόδια για να φθάσει στην κάλπη, για να σας επιλέξει έτσι ώστε να συνεχίζετε να τον έχετε χεσμένο, χωρίς ούτε ένα ασανσέρ. Σε άλλα κράτη οι ηλικιωμένοι ψηφίζουν σε κέντρα με εύκολη πρόσβαση, εδώ μην ανεβούν και στην κορυφή του λόφου. Για τα μάτια σας μόνο. Μαζώχες-σαδιστές σφιχτά αγκαλιασμένοι πορευόμαστε.

Ο Κ. λέει ότι οι απόψεις μου περί πολιτικής και οι απαιτήσεις μου απο τους πολιτικούς με κάνουν κάτοικο άλλου κράτους, όχι του Ελλαδιστάν. Να φύγουμε όλοι οι απηθείς απο αυτή τη χώρα, να τη χέσουμε, μαύρη πέτρα να ρίξουμε. Μία λύση. Δεν τη παίρνω όμως.

Χθές ξενυχτήσαμε ειχαμε κάτι φίλους καλέσει σε γεύμα. Υπάρχουν και οι όμορφες στιγμές που μας κάνουν να εκτιμάμε που ζούμε καλά. Πήγα το πρωϊ μετά την ψηφοφορία και πήρα τις Κυριακάτικες εφημερίδες. Ακόμη δεν τις άνοιξα. Και αυτό θα γίνει, όχι όμως τώρα. Οταν βαρεθώ να βγάζω εσώψυχα και ησυχάσω θα διαβάσω, θα προβληματιστώ και ή θα ξεχάσω ή θα ξανα-γράψω. Είχα διαβάσει πρίν κάποιο καιρό, τις συνεντεύξεις κάποιων φοιτητών για το πώς βλέπουν το μέλλον τους στην Ελλάδα. Ολες είχαν μία κοινή λέξη, που δεν ειπώθηκε άμεσα αλλά ήταν εμφανής "τη βολεψούλα".

Ας χαιρετήσω λοιπόν το όποιο κόμμα επιλεγεί. Η βολεψούλα μας θα είναι εξασφαλισμένη.

Χαίρε ω Χαίρε πατρίδα μου γλυκιά.