Αλιευτής ονείρων

Κάνοντας απολογισμό της προηγούμενης εβδομάδας, τη χαρακτηρίζω απλά ώς δύσκολη απ' όλες τις πλευρές. Οι οικογενειακές συγκεντρώσεις έχουν στόχο τη τέρψη, δεν λέω, συχνά-πυκνά όμως άλλα πράγματα φαίνονται όχι τόσο απο τις κουβέντες όσο απο τις σιωπές και τις εκφράσεις των συνδαιτημόνων.

Ξαφνικά βρέθηκα να είμαι αλιεύτρια συναισθημάτων, άλλα έκδηλα, άλλα σαν νάρκες έτοιμα να σκάσουν έτσι και τ' ακουμπήσει άνθρωπος και άλλα έχοντας ήδη σκάσει και κατακάψει, να ξαπλώνουν χαλαρά σαν χαλάκια του μπάνιου πρός τον οποιονδήποτε θα ήθελε να σκουπίσει τα πόδια του.

Ολα ξεδιπλώθηκαν στο οικογενειακό δείπνο που παραθέσαμε και αραδιάστηκαν σαν τραχανάς στον ήλιο.

Είδα την περιφρόνηση και τη μαζεμένη κακία να σκοτεινιάζει ένα πρόσωπο. Αφού δεν μπορεί να εκπολιτίσει τις μάζες, προτιμάει να αρρωστήσει, χρησιμοποιώντας τη νόσο σαν τιμωρία. Για να παιδεύει όσους μπαίνουν στο μάτι.

Είδα μία δόση επικριτικής διάθεσης. Εδώ το ζητούμενο δεν είναι ο εκπολιτισμός, είναι η διδαχή των μαζών για να λάμψει το προσωπικό μας άστρο! Σαν αυτό που έλεγε ο συχωρεμένος ο Χατζηχρήστος "Ιγο μ' ιγό!Βζουνάκι γουργό! " για να δώσουμε έμφαση στη παρουσία μας, γιατί χωρίς αυτήν κινδυνεύουμε να σβήσουμε?

Υπήρχε διάχυτη η ιδεα του "ναί μεν αλλά", το άτομο που ζητάει συνεχώς, επειδή χρειάζεται να ζητάει, γιατί χωρίς τις απαιτήσεις πώς θα συνεχίσει να λάμπει το άστρο της " κακομαθημένης"?

Αρκετή δόση βαρεμάρας απο τη μεριά των παιδιών. Αναμενόμενη. Οσοι θυμούνται τα οικογενειακά γεύματα με τις θειάδες, ξαδέλφια και γιαγιάδες τα ίδια αισθάνονταν.

Και ενώ οι γεύσεις έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους, πολύ λίγοι τις απελάμβαναν πραγματικά. Ηταν εκείνοι, που έχοντας δώσει τα πάντα και δεν έχοντας άλλο πιά να καταθέσουν, έτρωγαν με όρεξη.

Στο τέλος της γραμμής ο Σπάρτακος, δέχεται τις απαιτήσεις και τις υποδείξεις των άλλων σκύβοντας μονίμως το κεφάλι του. Μέχρις ότου κάνει το μεγάλο μπάμ της απελευθέρωσης.

Σε ποιό κεφάλι όμως η κρoτίδα θα πέσει?

Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι μιά που οι σιωπές "μιλάνε" περισσότερο απο τις φωνές, μήπως μπορώ να έχω λίγη έως πάρα πολύ εναλλαγή στη ζωή μου? Ας είναι τα ίδια πρόσωπα, μόνο που θα ήθελα τις συμπεριφορές slightly or very improvised.