Τρέχω

Αυτές τις μέρες τρέχω συνέχεια, πότε τρέχω και δεν φθάνω, πότε τρεχω και φθάνω και μετά πάμε για τον επόμενο στόχο.
Ολα ήρθαν ξαφνικά και απότομα. Το προηγούμενο σβκ δεν ξεκουράστηκα καθόλου, παρόλλη την εκδρομή, αντίθετα αγχώθηκα απίθανα, νευρίασα, έσπασε και ένα καλώδιο της ΔΕΗ απο τον δυνατό άνεμο και αναγκαστήκαμε ν' απομονώσουμε μόνοι μας το ρεύμα μέσα στα σκοτάδια..κρύωσα απο την υγρασία, πονάει πάλι η παλιομέση μου, αει στο καλό.

Δε βαριέσαι λέω, θα ξεκουραστώ πίσω στην Αθήνα, ναί πώς, βρήκαμε την κα Π τάβλα απο κάτι πόνους κάπου στα κόκκαλα, το εδώ, όχι εκεί πονάω δεν μου λέει τίποτα. Εφερα γρήγορα γιατρό και την πλάκωσε σε ενέσεις, βρήκαμε και μία νοσοκόμα απο του διαόλου τη μάνα να έρθει μέσα στη νύχτα να της κάνει την πρώτη, μετά βεβαια, ήρθε άλλη νοσοκόμα που εμενε κοντά στο σπίτι. Και βλέπουμε. Περιμένω να δώ τις ακτινογραφίες και τα αποτελέσματα του τέστ οστεοπόρωσης. Απίστευτο τρέξιμο και απο εκεί.

Και στην πορεία είναι τα καθημερινά τούτο-κείνο. Η βροχή με βρήκε στο δρόμο ξανά σήμερα. Ηταν υπέροχα μουντή η μέρα, λίγος κόσμος στους δρόμους μόνο η δική μου Barbie ρόζ ομπρέλλα χοροπηδούσε.

Ερχεται η νύχτα και δεν βλέπω την ώρα να χωθώ στο κρεββατάκι μου..να διαβάσω τον Κίνγκ και να ονειρευτώ..άσχετα πράγματα, λές και οι βρυκόλακες-σφαγές-αίματα-μεταλλαγμένοι δεν με αγγίζουν, τα όνειρά μου χρωματιστά και απαλά.

Καληνύχτα σας