Κάθε χρόνο το Δεκέμβριο μαζευόμαστε μερικοί έως πολλοί φίλοι για να παίξουμε χαρτιά. Για να φύγει ο παλιός χρόνος μέσα στη χαρά (για τη μάζωξη) , στη λύπη (απο τη χασούρα) αλλά και μέ ελπίδα (θα σας ξεσκίσουμε του χρόνου).
Οι παίχτες είναι 10 και παίζουν πόκα. Τα τραπουλόχαρτα πρέπει να είναι τα ίδια τα περσινά. Κανένα καινούργιο δεν επιτρέπεται. Μεγάλη γρουσουζιά η νέα τράπουλα. Κάτι σαν θρησκεία είναι αυτό, σαν τον αδελφό του Κ που πρίν πάει γήπεδο πρέπει να φάει μακαρόνια, να φορέσει το γούρικο γιλέκο και το αντίστοιχο χαϊμαλί. Μόνο έτσι θα κερδίσει η ομαδάρα. Μιά χρονιά βαρέθηκα να βλέπω τα παλιά τραπουλόχαρτα, πήγα λοιπόν και τους πήρα μία καινούργια..Και να έρχονται οι άσσοι, να έρχονται οι βαλέδες και κανείς να μη μιλάει, να ποντάρουν σιωπηλά για τα φούλ τους και να χαίρονται επειδή θα σάρωναν..μέχρι που κάποιος είπε "μα καλά, πόσους βαλέδες έχει αυτή η τράπουλα?"Και διαπιστώθηκε ότι είχε απο 10. Δέκα ντάμες, 10 άσσους, ήταν τράπουλα για πινάκλ!!!. Μετά απο αυτό δεν με σκότωσαν απαγορεύτηκε όμως ρητά να αγγίζω τα ιερά παιχνιδιόχαρτα που ώσπου να λιώσουν τα ίδια θα είναι.
Τα λεφτά που ποντάρουν, άλλο κώλυμμα. Παίζουν με πλαστικές μάρκες αλλά σε ΔΡΑΧΜΕΣ!! δεν κάνω πλάκα. Το ανώτερο χτύπημα είναι 100 δραχμές το αντίστοιχό του σε ευρώ..ουδείς νομίζω ασχολείται με τα 3 ευρώ..αλλά το κατοστάρικο έχει δύναμη. Φώς φανάρι δεν παίζουν για τα λεφτά αλλά για το καλό.
Η παρέα γνωρίστηκε στο Γυμνάσιο, όταν ο άντρας μου ήταν πιτσιρικάς και έπαιζε μπάλα στο δρόμο (!!!) με τα γειτονόπουλα. Παίζανε στην αρχή το χαρτζηλίκι τους ή και τα ρούχα τους αν τους τελείωναν τα ψιλά. Οι χαμένοι που έχαναν τα μπλού τζήν τους γύριζαν σπίτι με σόρτς και έτρωγαν και τις καρπαζιές απο τους γονείς τους, οι κερδισμένοι έκοβαν τα νεο-αποκτηθέντα παντελόνια (αν ήταν μικρά) και τα έκαναν σόρτς!! ή παντιέρες! Τώρα βέβαια όλοι είναι παντρεμένοι, έτσι έρχονται με τις οικογενειές τους και γέμίζει ο χώρος χαρά!.
Τα πιτσιρίκια κάνανε συμμορία και παίζανε κυνηγητό στο διάδρομο, πηδάγανε πρός τους τοίχους με στοίχημα τίνος η πατημασιά θα φθάσει ψηλώτερα (τα χαμηλά τα καθάρισα, το αποτύπωμα όμως του νικητή λέω να το κρατήσω για φέτος).
Τα ανήψια μου κάθισαν και εκείνα στο τραπέζι της πόκας μέχρι που κοιμήθηκαν όρθια. Ο ανηψιός και εγώ κάπου μαλλιοκουβαριαστήκαμε γιατί τάχα αδιάφορα κύτταγε τα χαρτιά των άλλων και μετά τα μετέδιδε στον μπαμπά του.. "α! ρε προδότη", θα σε πιάσω να σε μαδήσω"..του είπα και αρχίσαμε να τρέχουμε, ο καταδότης σαν ζαρκάδι μπροστά η κότα με τα τακούνια απο πίσω, τον έπιασα βέβαια και κουτρουβαλιόμαστε στο πάτωμα απο τα χάχανα!.
"Θεία, δεν θα φάω άλλα προφιτερόλ, έχω ήδη χάψει 6 και η μαμά είπε ότι θα με πιάσει το βράδυ η κοιλιά μου, κατάλαβες"?
"Κρίμα να σε πιάσει η κοιλιά σου..και θα χέζ..σαι, και θα λερώσεις τα σεντόνια..και.. και"
"Ναί θεία κρίμα είναι"
"Ναί πουλάκι μου συμφωνώ, θέλεις ένα προφιτερόλ?"
"Μα τώρα δεν σου είπα ότι θα τα κάνω επάνω μου?"¨
" Ε!Κι αν τα κάνεις απάνω σου, τι έγινε βρε ανηψιέ? Στο δικό σου κρεββάτι θα τα κάνεις, άλλος θα τα μαζέψει..χι! χι, τι με νοιάζει εμένα?
"Θεία θα σε μαδήσω"...
¨"Νια! Νιά (βγαλμένη γλώσσα), σκάσε και τρώγε (το 7ο προφιτερόλ)!
Και του χρόνου.
Τρυφερή ιστορία για ιδιαίτερες μέρες που έρχονται. Όμορφη εικόνα, γεμάτο σπίτι και πολύ θετική η στάση σου, Μαρίνα. Μαμά δεν είμαι, αλλά θεία θα γούσταρα να σε είχα. Δεύτερη θεία, γιατί πρώτη έχω!
ΑπάντησηΔιαγραφήdemon από www.blogosfaira.com
Γιατί έχω την εντύπωση πως πήγες να ξεκάνεις το ανηψούδι;...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούς εκεί επτά προφιτερόλ το παιδί!!
(αλήθεια πώς είναι μετά απ'αυτό;)
Demon, Χαίρομαι που με γουστάρεις για θεία σου. Ετσι πρέπει να είναι οι θείοι/θείες, να τα αγαπούν τα παιδιά αλα Ντόναλντ, να έχουν πάντα το νού τους στη δική τους χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήNiobh, με αυτό το ανηψούδι έχουμε πολλές ιστορίες και προϊστορίες. Μια εποχή τον κυνηγάγανε οι συμμαθήτριές του (στη πρώτη δημοτικού) και τον φιλάγανε συνέχεια και αυτός αηδίαζε. Είχαμε πάει σε ένα γεύμα και είχε μεταξύ των άλλων και τηγανητά κρεμμύδια. "Οποιος τρώει πολλά κρεμμύδια, του λέω, δεν τον πλησιάζουν για φιλιά οι γυναίκες". Τρελλάθηκε. Αρχισε να παραγγέλνει, 2,3, μερίδες. Αφού τα έφαγε του λέω "οποιος τρώει πολλά κρεμμύδια, χέζ..όλο το βράδυ" ΑΜΑΝ θεία τι μου έκανες!. Την επομένη μου λέει η πεθερά μου "άστα μάτι δεν κλείσαμε, το παιδί είχε τη κοιλιά του, χέστηκε ολόκληρο τρείς φορές- τι στο καλό έφαγε, μας βγήκε το λάδι. Δεν πήγε σχολείο".
Απίστευτος τύπος, μια εποχή συστηνότανε στον κόσμο σαν "σκατοκώλης"..καταλαβαίνεις φαντάζομαι τους λόγους..
Και όσο για τα προφιτερόλ τελικά 12 είχε φάει..
Για να μη πώ και το τελευταίο. Είχαμε πάει σε ψαροταβέρνα μετά τη κηδεία της μητέρας μου, πήγε η συνυφάδα μου και έφερε και τα παιδιά να φάνε μαζί μας (δεν είχαν έρθει στη κηδεία), φάγαμε λοιπόν οι πενθούντες και πρός το τέλος ανεβαίνει σε μιά καρέκλα ο ανηψιός και λέει " και τώρα θα σας δείξω τον κώλο μου! Και κατέβασε το παντελόνι του μέχρι κάτω". Ολο η ταβέρνα ΚΑΤΟΥΡΗΘΗΚΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνήψια ε? Είσαι τυχερή με τόσο κόσμο που έχεις κοντά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφες εικόνες, αν και το κόλλημμα με την τράπουλα λίγο το χαλάει το πράγμα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν θεία θα σε ήθελα κι εγώ.. μου αρέσουν αυτά που κάνεις στα παιδιά !
Πες στο σύντροφο άντρα σου τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς! Κοντεύω 30 κι ακόμα παίζουμε με τις φίλες μου αρώματα, μπλουζάκια, κοκκαλάκια, ότι να'ναι...ακόμη και στο τάβλι!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία η όλη φάσηηηη!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το ανηψούδι, το δανείζεις;!
;-)
Ο ανηψιός είναι τέλειος! Τρελή μουρίτσα! Και του χρόνου Μαρίνα, με υγεία και κάθε καλό! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή