Στιλέττο και ποδάρια

Σαν γυναίκες πολύ συχνά φοράμε γόβες με ψηλά τακούνια, αλλά και στιλέττο, Χριστιανή μου, πρωϊ-πρωί με τη τσίμπλα στο μάτι να φοράς 15 πόντους τακούνι στο γραφείο όπου στέκεσαι 8 και βάλε ώρες και ταλαιπωρείς τα ποδαράκια σου εν ονόματι κάποιας μόδας, αν τα πόδια είχαν στόμα θα κραύγαζαν "Αμάν πιά. Ελεος! ".

Και ο λόγος?

Μήπως μιλάμε για τους εραστές της γόβας

για τους άντρες

και τ' αντράκια

που τρελλαίνονται

όταν βλέπουν

τα εν λόγω παπουτσάκια?

όλα τα φετίχ που έχουν μέσα στο μυαλό τους βγαίνουν πρώτο τραπέζι πίστα, μην μου αρχίσετε για την ομορφιά του γυναικείου ποδιού μέσα σε ψηλό γοβάκι, γιατί θα με κάνετε να σας πώ για τα χάλια του ανδρικού ποδιού μέσα σε βρώμικα, απεριποίητα παπούτσια.

Με νευριάζει που πολλοί άντρες, που όλο τους κομψευόμενους κάνουν, με τα ρούχα τους και τις κολώνιες τους, το πόσο αδιάφοροι είναι για την κατάσταση των παπουτσιών και των ποδιών τους.

Βλέπεις ένα καλοντυμένο κύριο με βρώμικα, αγυάλιστα και στραβοπατημένα παπούτσια. Βάλε τουλάχιστον ελβιέλλες ρε φίλε που στο τέλος-τέλος τις πετάς στο πλυντήριο και καθαρίζεις. Η γυάλισέ τα.

Η είσαι σε σινεμά και ξαφνικά σου έρχεται μία μπόχα που λές θα πάρω τα βουνά και τα όρη, τι είναι αυτό, και είναι ο διπλανός σου που έβγαλε τα παπούτσια του για να τεντώσει το πόδι του ξεχνώντας ότι τις ίδιες κάλτσες τις φοράει εδώ και μία εβδομάδα.. Πίφ!!! Γρήγορα αλλάζω θέση πρίν σκάσω.

Καί τώρα που έρχονται οι ζέστες, όλοι θα ξεπεταχτούν στις παραλίες με τις απεριποίητες ποδάρες τους, με τους κάλους και τα σπασμένα νύχια ...μπλιάχχ!

Κριτική όμως να κάνετε στα ρούχα μας, στα μαλλιά μας και στην εμφάνισή μας ξέρετε..Και ουαί σε αυτές που δεν είναι διατεθειμένες να σπάσουν τη μέση τους φορώντας γόβες 10 ποντες..

Rock chicks

Αυτό το τεστάκι το είδα στο blog της γλυκιάς Chloe, μου άρεσε τόσο που το έκανα. Και ιδού τα αποτελέσματα. Είμαι η Bjork (που μου αρέσει και η μουσική της πα-ρε-πει-πτό-ντως)..

Which Rock Chick Are You?

Εθνικός εορτασμός

Παρατηρώντας τις εθνικές μας εορτές βλέπω ότι σαν λαός γιορτάζουμε περισσότερο τις δύσκολες εποχές παρά τις εύκολες, τα λυπητερά γεγονότα απο τα εύθυμα κλπ.

Γιορτάζουμε περισσότερο το Πάσχα και τα πάθη του Χριστού, από τα Χριστούγεννα και τη γέννησή του, μας ενδιαφέρει ο θάνατος και οι επιτάφιοι απο τις γεννήσεις και τις χαρές. Επίσης γιορτάζουμε την έναρξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου, την 28/10/ παρά την λήξη του πολέμου. Ισως να είμαστε και οι μοναδικοί που δεν χοροπηδάμε την επέτειο που τελείωσε το ολοκαύτωμα του Β. Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά παρελαύνουμε για την έναρξη της σύρραξης.

Και τώρα γιορτάζουμε την έναρξη της επανάστασης του 1821 αλλά δεν γιορτάζουμε την λήξη της.

Δεν γιορτάζουμε την ημερομηνία που η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητη απο τους Τούρκους.

Αυτό όχι μόνο δεν το γιορτάζουμε αλλά δεν ξέρουμε και πότε ακριβώς έγινε. Η διδαχτέα Ιστορία είναι νεφελώδης επί του θέματος, έγινε όταν ήρθε ο Οθωνας, όταν ήρθε ο Καποδίστριας, όταν έφυγε ο τελευταίος Τούρκος απο τα εδάφη, όταν ελευθερώθηκε η Κρήτη?

Αλλά όποτε κι αν η Ελλάδα εμφανίσθηκε σαν μικρό μέν αλλά υπαρκτό κράτος, ούτε αυτό δεν γιορτάζουμε.

Δεν το θεωρούμε άραγε άξιο ενός εορτασμού?

Μιάς τουλάχιστον παρέλασης?

Γκαμέ οβέ!!

Τι σημαίνει?
Πώς φαίνεται να είσαστε όλοι σας καλά παιδιά και κοράσια απο σπίτι, με λίαν καλώς απολυτήριο και με χρηστές παρέες.
Το "γκαμέ οβέ " δεν πάει ποτέ μόνο του συνοδεύεται απο ανοιχτές παλάμες και κοσμητικά επίθετα για τη μαμά του, τη θεία του και καμμιά φορά και την Παναγία του.

Λοιπόν στα αγγλικά το γκαμέ οβέ σημαίνει game over και απαντάται σε όλα τα online παιχνίδια τύπου arcade, όταν έχετε χάσει παταγωδώς, όταν έχετε γίνει χώμα όταν σας έχουν φάει λάχανο με σκορδαλιά και τζατζίκι..
Χαμένοι, έ χαμένοι
στο διάστημα και ακόμα πιό εκεί που φωνάζετε και δέρνεσθε για τον πάκ μαν, (άλλο προϊστορικό ούφο) ή τους invaders..

Φάσεις του παιχνιδιού.

Εναρξη (εδώ όλα καλά με το κεφάλι ψηλά ο Κ. πιστεύει ότι αυτή τη φορά έχει την επιτυχία στο τσεπάκι καλού - κακού λεέι και το Πάτερ ημών..ποτέ δεν ξέρεις)

Ακολουθούν οι εξής εκφράσεις με τη σειρά

νιά νια νιά μανταλάκες ε μανταλάκες

Αν νικήσει.. ευτυχώς η κυρία στο διπλανό διαμέρισμα είναι λίγο κουφή..ΟΕΕΕ ΟΕΟ Ε (μετά τραγουδάει για την ομάδα του που παρεπειπτόντως την έχουν κάνει γραμματόσημο τα ΕΛΤΑ για να του θυμίζουν κάποιες παλιέέέές δόξες ..δεν το λέω όμως αυτό γιατί θα με φάει)

Αλλά άν δεν νικήσει, θα αργήσουμε να κοιμηθούμε.

Κάθε που βρίζει τους διάφορους γνωστούς αγνώστους πετάει στο πάτωμα και ότι τύχει να βρίσκεται στο γραφείο του με αποτέλεσμα το δωμάτιο να είναι πεδίο μάχης και κάποιος πρέπει να τα μαζέψει πρίν ο κόκκορας λαλήσει γιατί ο πρώτος που θα σηκωθεί και τα πατήσει θα σπάσει τα μούτρα του και επειδή εγώ είμαι εκείνη που σηκώνεται νωρίς..κρίμα είναι ρε παιδιά να πάω απο προϊστορικό παιχνίδι..

Αντε πιά!

Να ρθούν τα χελιδόνια
να τραγουδήσουν και τα αηδόνια

Αθωότητα

Ο Κ και η Ε είναι παντρεμένοι πολλά χρόνια. Εχουνε 2 μικρά κοριτσάκια σκέτα κουκλάκια που τα αγαπάνε πάρα πολύ. Μιά μέρα που τα πήγαιναν βόλτα συνάντησαν την κομμώτρια της Ε, που σκύβοντας στο ένα κοριτσάκι του λέει

- Τι κουκλί που είσαι, εσύ σε ποιόν μοιάζεις? (Περιμένοντας το παιδί να πεί, στον μπαμπά ή στη μαμά).

Απάντηση μικρής (5 ετών)
- Η στον μπακάλη ή στον μανάβη

Μαρμάρωσαν οι γονείς της μικρής που γελούσε ανέμελα, μαρμάρωσε και η κομμώτρια και μετά ξεράθηκαν στο γέλιο..

Περιπέτειες μιάς κουζινόγατας

Εχετε γειά βρυσούλες
και εσείς νοικοκυρούλες
έχετε γειά τυρόπιττες
και εσείς μπουγατσοπούλες
έτσι και η Μ μπεί στην κουζίνα
σκουντιώνται πανηγυρικά
όλα τα κατσαρολικά

Το οδοιπορικό ενός γεύματος

Το μαγείρεμα ξεκίνησε κατά τις 11.30 το πρωϊ, έφτιαξα πίττες λιβανέζικες και ταμπουλέ, απλά πράγματα (έχω εκείνο το τραλαλά σκεύος από φαγιάνς που υπάρχει για να ακουμπάμε το κουτάλι την ώρα που τηγανίζω αλλά ποτέ δεν το ακουμπάω, μόνο το βάζω όπου μου κατέβει, ενώ έχω μία μαζωχιστική αγάπη να το βάζω στα νερά και μετά φλάτς μές το τηγάνι και μετά χλατςςςςς! λαδικά πυροτεχνήματα ΠΑΝΤΟΥ!) .
Είμαι ντυμένη πολύ μοδάτα, με πλαστική ποδίτσα (πλαστική γιατί σκουπίζονται εύκολα τα παράσημα απο το λάδι), φοράω και πλαστικά γάντια κουζίνας για να προστατεύω τα χεράκια μου βρε παιδιά. Αμ πώς!

Μην ακούω γκρίνιες μαγειρεύω πάντα σε χαμηλή φωτιά, είμαι πολύ καλύτερη απο τον πρώτο συζυγούλη που όλα ταξερε, όλα τα μάσαγε όπως τότε που ξέχασε το τηγάνι στο μάξιμουμ (γιατί μιλούσε στο τηλέφωνο) και πήρε φωτιά το λάδι και οι φλόγες γλείφανε τον απορροφητήρα απο πάνω που ήταν (γιατί απεδήμησεε) από πλαστικό που έλιωσε και έπεσαν τα λιωσίδια μέσα στο τηγάνι που έκανε τις φλογίτσες φλογάρες και άρχισε ο σκύλος να γαυγίζει μανιασμένα και να δέρνεται και έτρεξε ο λεγάμενος να δεί τι γίνεται και έβαλε τις φωνές
Μαρίνα τρέξε καιγόμαστε,
λές και εγώ θα έκανα "ΤΑ ΤΖΟΥΝ! και θα έσβηνε, ο σκύλος είχε χωθεί κάτω απο το τραπέζι και κατούραγε τα πλακάκια της κουζίνας (πολύ ιδιαίτερο σκυλί ήταν αυτό γιατί όταν φοβόταν έκανε πιπί αντί για το άλλο..πάλι καλά! ) και ανοίγει ο Μ το παράθυρο να πετάξει έξω το τηγάνι...
Μηηηηηηηηη! σε πολυκατοικία είμαστε βρέ όχι στο βλαχοχώρι σου με τον κήπο έξω, θα σκοτώσεις κανέναν άνθρωπο..
Εν τω μεταξύ να καίγεται και ο υπόλοιπος απορροφητήρας και τι έκανε ο Αγγλικός Φωτεινός Παντογνώστης (γιατί οι αντίστοιχοι υπάρχουν σε κάθε χώρα, όπως και οι Ντιούκς) παρά να πάρει μιά καράφα νερό και χλάτς να την πετάξει στις φλόγες, ενώ εγώ και ο σκύλος πεταχτήκαμε έξω απο την κουζίνα εγκαίρως
Ακούστηκε ένα ΜΠΟΥΜΜΜ, πετάχτηκε ένα μαύρο σύννεφο που κόλλησε στο ταβάνι, στα ντουλάπια, στους τοίχους τα πατώματα, κάηκε και το χέρι του Μ, ...τρέχανε οι γείτονες και χτυπάγανε τα κουδούνια.
πάλι ρεζίλι έγινες βλάξ!
Επλυνε την κουζίνα μόνος του, έβαψε και το ταβάνι με ταβανόβουρτσα 3 χέρια στο πρωτότυπο χρώμα μπέζ-άσπρο, έβαψε και τους τοίχους, όχι τι νομίσατε..ήταν προκομένο παιδί..εφ΄όσον τον κράταγες ΜΑΚΡΥΑ απο φωτιές και πλημμύρες..και κυκλοφορούσε με μαντιλοδεμένο το βα-βα του το χεράκι του για να λιώνουν οι κυρίες..

Οχι τέτοια πληζ, αρκετά βάσανε έχουμε. Τέσπα. Τηγανίσθηκαν οι πίτες, ξαναπλύθηκε το πάτωμα, έκοψα τις σαλάτες κλπ.. ήρθε ο Κ και μετά αρχισε το μαγείρεμα. Αρχοντας είναι ο μάγειρας που έχει επιτελείο απο καμμιά 10ριά δούλους, να παστρεύουν, ξεφλουδίζουν, ανακατεύουν, καθαρίζουν.. Αισθάνεται ότι εκπλήρωσε την ύπαρξή του, τώρα θα δημιουργήσει το καλύτερο μενού. Στην περίπτωσή μας εγώ είμαι η τελική συμπύκνωση των 10 δούλων, ναί η Μ με τα 10 χέρια.. Και βεβαίως ο Κ έφτιαξε το τέλειο έδεσμα.

Συμβουλή πρός τις/τους ανύπαντρους.

Μάγειρες να παντρεύεσθε. Το φαγητό σας θα είναι θεσπέσιο. Οσο για τη λάντζα έτσι κι αλλιώς εσείς θα την κάνετε, οπότε ας απολαύσετε πρώτα..

Καύσεις και εκταφές

Θέλω να μου πεί κάποιος γιατί δεν επιτρέπει η Ορθόδοξη Εκκλησία την καύση σε όποιον θέλει να καεί ανεξαρτήτως δόγματος, αλλά επιβάλει την ασέβεια της εκταφής σε όσους ζούν σε μεγάλες πόλεις ή δεν έχουν οικογενειακό τάφο.

Επιτρέπεται να χρεώνονται οι άνθρωποι το κόστος αγοράς ενός οικογενειακού τάφου (αν βρούν χώρο δηλαδή) για να ταφούν αργότερα, να φιλάνε κατουρημένες ποδιές για έναν τάφο, που θα επωμισθούν και οι συγγενείς τους σαν έξοδο συντήρησης εσαεί, μόνο και μόνο για να μην γίνει εκταφή? Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ασέβεια απο την εκταφή για να μη πώ για το συναισθηματικό κόστος των συγγενών που χρειάζεται να πληρώσουν τους νεκροθάφτες να ξεθάψουν τα απομεινάρια των αγαπημένων τους και να τα κλείσουν στο οστεοφυλάκιο ΑΝ έχουν λιώσει..

Να μου πείτε και μένα σε ποιά θρησκεία επιτρέπεται να ξεθάβουν τους νεκρούς και να τους πετάνε στα κουτάκια, ενώ να απαγορεύεται η καύση που δεν μολύνει τη γή, δεν επιβαρύνει εφ όρου ζωής τους ζώντες και δεν τους περαιτέρω τραυματίζει με καταστάσεις βανδαλισμού (γιατί αν παρευρεθείτε σε περίσταση εκταφής, μπροστά στα μάτια σας μαζεύουν σάρκες και οστά και τα επανατοποθετούν σε άλλη περιοχή του Κοιμητηρίου, στα αναλλοίωτα).

Η Ορθοδοξία χρειάζεται ανακαίνιση. Αν δηλαδή θέλει να συνεχίσει να υπάρχει σαν θρησκεία των πολλών.

Κι άλλο Hummer

Πρωϊνό οδήγημα..

Περνάει απο μπροστά μας ένα Χάμερ με ξένες πινακίδες...Δεν ήταν του στρατού, σαν εκείνο που εκλάπη προσωρινά απο στρατόπεδο στην Εύβοια..όχι ανήκε σε ιδιώτη.

- "Πόσο κάνει ένα Χάμερ, Κ.?"
-"Μμμ, πολλά, περίπου τόσα..."
- "Χριστέ μου..εκεί που έδωσε τόσα πολλά για αυτό το έκτρωμα (το είχα μπροστά μου το Χάμερ σταματημένο στο φανάρι, ήταν σαν τετράγωνο ντουλάπι, κατάμαυρο και αντιαισθητικό) .......δεν έπαιρνε μία

να κάνει και την φιγούρα του ο άνθρωπος?

Oύφ!

Schumacher

Το σβκ έχασα τον Schumacher. Δεν ξέρω που μου έπεσε, στο δρόμο, στο σπίτι, στο χωράφι..άγνωστο. Καταστενοχωρήθηκα.
Ο Schumacher ήταν το κινητό μου, το έλεγα έτσι εξαιτίας του καλύμματός του που είχε τα χρώματα της

και ναι, μου άρεσαν αυτά τα χρώματα πολύ. Αει στο καλό!

Εντάξει πήγα και πήρα ένα άλλο κινητό, που όμως δεν είναι το ίδιο..μπορεί να έχει της Παναγιάς τα μάτια επάνω του, κάμερες, βίντεο, και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, Schumacher όμως δεν είναι

Μπου χου χου!

Ο φορτηγατζής

Παράξενη μέρα η σημερινή, απο το πρωϊ φαινόταν. Ολα ωχρά, μιά κιτρινίλα, ένα πράγμα αφασία και ο ήλιος, όταν εδέησε να βγεί, λές και είχε χάσει όλες του τις ακτίνες, σαν άσπρος δίσκος φάνταζε στον κιτρινο ουρανό.. Η ομίχλη έφθανε μέχρι την ακροθαλασσιά και η αμμουδιά ήταν σκέτο κοκκινόχωμα..

Κάτι πάθανε οι οδηγοί σήμερα το πρωϊ, δεν χαλάρωσαν φαίνεται χθές όταν έβρεξε λάσπη περίεργο είχα την εντύπωση ότι τα λασπόλουτρα φέρνουν ευεξία, ηρεμία, μία ψυχική ανάταση, αντ' αυτού τους είδα ψιλο-έξαλλους να στέκονται στην ουρά, ο μπροστινός μασούσε το μουστάκι του, ο ένας δίπλα έξυνε τη μύτη του και η κυρία αριστερά χτενιζόταν.

.

Η Ποσειδώνος βέβαια πηγμένη. Ετσι - ξανά, μανά- αρχίσαμε τις γνωστές παρανομίες για να προχωρήσουμε λίγο, σαν και εμάς βέβαια ήταν και άλλα αλεπουδάκια, μεταξύ των οποίων βαρέλες, μπετονιέρες και νταλίκες. Φθάνουμε λοιπόν στα στενά, δίπλα μας μιά θεόρατη νταλίκα, κυττάω πρός τα πάνω βλέπω τον οδηγό της (ένας πιτσιρικάς) να κυττάει το μπάχαλο και να γελάει. Και τι χαμόγελο ήταν αυτό, έλαμψε το σύμπαν, φώτισε μέσα στην κιτρινιάρα μέρα.. Και γυρίζει και από εκεί και βλέπω ότι είναι ΚΑΙ μακρυμάλλης με ωραία φρεσκολουσμένα καστανόξανθα μαλλιά λίγο σπαστά, να του πέφτουνε στην πλάτη.. Ε! Δεν άντεξα..δεν είμαι και απο πέτρα..

Η νταλίκα μας έκανε χώρο να περάσουμε.

Απόρησε ο Κ. "για δές βρε παιδί μου, πρώτη φορά βλέπω ευγενικό νταλικιέρη, συνήθως είναι ... . Εντυπωσιάστηκε φαίνεται απο το αυτοκίνητό μου, μα ποιός είμαι τέλος πάντων...μπλά, μπλά! " Μετά σε όλη τη διαδρομή καμάρωνε.

"Καλά, ας μη του χαμογέλαγα εγώ, και θα σούλεγα¨" είπα απο μέσα μου όμως γιατί άν τόλεγα απέξω μου θα τσαντιζόταν..και το καμάρι θα πήγαινε περίπατο..

Εντάξ' δεν τα λέμε και όλα. Πειράζ?

Θέματα υγιεινής

Την εποχή που ζούμε, δεν νοείται να υπάρχουν γιατροί που να αγνοούν τις λέξεις "υγιεινή, καθαριότητα, πρόληψη, λίγος σεβασμός πρός τον ασθενή". Και όμως υπάρχουν. Και δεν είναι τίποτα μπαμπόγεροι που πιστεύοντας ότι είναι οι φωτεινοί παντογνώστες, δεν χρειάζεται να εφαρμόσουν τίποτα, όχι είναι νέα παιδιά.
Σήμερα πήγα την κα Π. (ετών 85) στον οδοντίατρο. Οχι άμεσα στον δικό της οδοντίατρο γιατί ο δικός της έχει πρόβλημα υγείας και έχει δώσει την πελατεία του σε έναν νεαρό. Οποτε αισθάνεται καλύτερα ο παλιός πάει στο ιατρείο του νέου και παρακολουθεί τι γίνεται, αλλά όταν πήγαμε εμείς δεν ήταν. Ο νέος οδοντίατρος, είναι νέος, χαριτωμένος, μιλάει ωραία στις γηραιές πελάτισσες, έχει δηλαδή τα προσόντα να τραβήξει κόσμο με τις γαλανές ματάρες του και τους τρόπους του..σαν οδοντίατρος όμως..τι να σε πώ! Εγινα θηρίο με τις μεθόδους του.

Η κα Π είχε παραγγείλει καινούργια μασέλα στον νεαρό. Η μασέλα υποτίθεται ότι θα ήταν έτοιμη σήμερα να την δοκιμάσει. Μπαίνουμε λοιπόν μέσα στο ιατρείο απ' όπου ακουγόταν μουσική στη διαπασών..έλεος γιατρέ κλείστε τον Αλις Κούπερ, θα πάμε στο τρελλοκομείο όλοι εδώ μέσα. Προχωρημένος ο γιατρός.
Κάθεται η Π στην καρέκλα, έρχεται η μασέλα, αρχίζουν οι πρόβες. Ο γιατρός δεν φορούσε πλαστικά γάντια μιάς χρήσεως. Βέβαια μόλις είχε πλύνει τα χέρια του. Είχε όμως πιάσει τα εργαλεία του, είχε φυσήξει τη μύτη του (σε ένα χαρτομάντηλο, το οποίο μετά άνοιξε το καπάκι του σκουπιδοντενεκέ με το χέρι του και το σούταρε μέσα) και είχε ισιώσει και τα μαλλιά του. Μετά έπιασε τη μασέλα, τη γυάλισε με το μανίκι της ιατρικής του μπλούζας και της την έβαλε στο στόμα. Εχωσε και τα δάχτυλά του στο στόμα της και της την πίεζε για να μπεί στη θέση της....γκούχ, γκούχ να κάνει η Π, γιατί πνιγόταν..
"Γιατρέ του λέω, σιγά θα την πνίξετε"
"Υπερβάλλετε" μου απαντάει "πώς θα την πνίξω έχει την μύτη της να αναπνεύσει"
"Ναί, αλλά έχει και άσθμα" ...
Βγάζει τα χέρια του απο το στόμα της κας Π και ούφ! επανέρχεται το χρώμα της γιατί πνιγόταν! Κρατώντας τη μασέλα στο χέρι του πιάνει τον τροχό με σκοπόν να την λιμάριε λίγο για να εφαρμόζει καλύτερα..αλλά μιά απροσεξία, ίσως και η κακιά η ώρα, δίνει ένα πήδο η μασέλα και πέφτει στο πάτωμα.
Σκύβει ο γιατρός, τη μαζεύει, τη φυσάει (προφανώς για να φύγει η σκόνη ή ότι σκουπιδάκι είχε μαζέψει) και τη σκουπίζει πάνω στη μπλούζα του.
"Ανοίξτε παρακαλώ" λέει στην κα Π.
Και της βάζει εκ νέου τη μασέλα.

ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ της λέω, δεν ξέρω τι τούπαμε του γιατρού, αλλά γίναμε δύο λαγουδίνες..

Μήπως είμαι εγώ τρελλή που έχω απαίτηση απο τον οδοντίατρο να φοράει γάντια, προστατευτική μάσκα και να ρεγουλάρει τα χέρια του καλύτερα?
Σιχαμάρα με έπιασε όταν έχωσε τα δάχτυλά του στο στόμα της κας Π.
Ασε δε τότε που του έπεσε η μασέλα στο πάτωμα.. και με χλωρίνη να το έχει σφουγγαρίσει και με Ντετόξ αν θέλετε, πάλι θα με έπιαναν τα νεύρα μου..όχι γιατί την έρριξε αλλά για την απαίτηση που έχω να την απολυμάνει.

Δεν υπάρχει στοιχειώδης γνώση για την υγιεινή, για την υγεία τι στην ευχή, που ζούμε πιά? Και το κρούσμα είναι ΚΑΙ γιατρός. Να μην περιμένουμε λοιπόν καθαριότητα απο τα λογείς καταστήματα τροφίμων, όταν οι πάγκοι των κρεοπωλών είναι μέσα στο ξεραμένο αίμα, όταν οι μύγες χορεύουν τσιφτετέλι στα σουβλατζίδικα που δεν επενδύουν σε ένα απλό μυγόχαρτο..όταν οι ίδιοι οι γιατροί έχουν τέτοια άγνοια για τα απλά.

Συγχίστηκα πάλι σήμερα.

Δημόσιος κίνδυνος

Ενα πολύ αργοπορημένο απολογισμό θα κανω για το 2006 γιατί δεν προλαβαίνω. Λέμε λοιπόν επισήμως. Με το ένα, με το δύο με το τρέ..

Λύνω τα κορδόνια μου άνετα, φρστ...τραβάω το κορδονάκι και ιδού.. πάντα τα έλυνα εύκολα, εφόσον τα δένανε οι άλλοι, ξέρεις τώρα οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι φίλες μου και αν δεν υπήρχε τίποτα τα άφηνα να κρέμωνται, μιά φορά τα κόλλησα με uhu αλλά αυτό αποτελεί μιά άλλη αφήγηση. Πάντως τώρα που δεν είμαι τόσο μικρό νινί πιά δεν αγοράζω παπούτσια με κορδόνια..που να κάθομαι να παιδεύομαι τώρα..όσο για τα αθλητικά μία φορά μου τα έδεσε ο Κ και απο τότε τα μπάζω-βγάζω δεμένα

Παίζω ποδόσφαιρο με τις ψιψίνες, μιά χαρά αποκρούουν ίσως και καλύτερα απο ορισμένους κοιμισμένους γκολκίπερς (που πρέπει να τρώνε πολλές kippers και να λυσσάνε στη δίψα για να είναι τόσο αργοκίνητοι..τι να πώ) ,

πιο παλιά έπαιζα τάκα τάκα, κάτι μπαλλάκια που τα περνάγαμε στα χέρια και υποτίθεται ότι χτυπιόντουσαν μεταξύ τους, χωρίς να μας τσακίζουν τα δάχτυλα..,

επί μαμάς μου έπαιζα και ωραίο πιάνο και κλασσικό και μοδέρνο,

μετά έπαιζα και κλασσική κιθάρα,

έπαιζα και τις κουμπάρες που και πού,

και κρυφτό, και κυνηγητό αλλά

όχι αγώνες με ανθρώπινα άλογα (όπως όταν μου σύστησε ο Κ έναν γνωστό του μου είπε " Απο εδώ ο Γ, το άλογό μου στο Δημοτικό" και μη γνωρίζοντας περί τίνος πρόκειται έμεινα με το στόμα ανοιχτό πιστεύοντας ότι ή βαριακούω ή έχασε ο Κ τα μυαλά του).

Κοιμάμαι κανονικά 7 φούλ ωρίτσες, μονοκοπανιά, ήσυχα και καλά, ο ύπνος κάνει καλό στα μωρά (και ο ήλιος στα μοσχάρια)..ε! για ύπνο μιλάμε ρε! Να λείπουν οι κακεντρέχειες.. Μόνο που ξυπνάω κάθε μέρα στις 6.30 ακόμη και τας Κυριακάς, τας εορτάς και τας αργίας.. Πολύ κακό χούϊ, δεν μπορεί κανεις να μου το ξεκόψει.. Παλιά έβαζα και το δάχτυλο στο στόμα, ναί πιπίλα΄έκανα σε τέτοιο βαθμό που ανησυχούσε η μανούλα μου α) ΄μήπως και τα μπροστινά μου δόντια μεταλαχθούν και γίνουν σαν του λαγού και β) μήπως δεν βρώ γαμπρό, γιατί παιδάκι μου πώς να κοιμηθείς με τον άντρα σου δίπλα να σε βλέπει να πιπιλίζεις το δάχτυλό σου, τι θα σκεφτεί εκείνος? Τώρα που αναλογίζομαι τις ανησυχίες της μαμάς μου..αλλα αντι΄άλλων φοβόταν η καϋμένη γιατί ο πρώτος σύζυγος είχε και εκείνος το ίδιο χούϊ, συντονιζόμασταν μιά χαρά! Απο το να ροχαλίζει καλύτερα να μασάσει το δάχτυλό του! Εντάξει έχω λίγο μεγάλα μπροστινά δόντια, αλλά δεν χάλασε ο κόσμος ε?

Αποφεύγω τις κουζίνες σε συστηματικό βαθμό και αν είναι να βρεθώ στο χώρο φροντίζω να μην με παίρνει κανένα μάτι γιατί..με ματιάζουν..είναι τόσο μεγάλο το μεγαλείο μου στην κουζίνα όταν μεγαλουργώ που έτσι και με κυττάξει ο οποιοσδήποτε, χάνω την ισορροπία μου και πάω απο γκάφα σε γκάφα..

Οπως τότε κάποια Χριστούγεννα που είπα να βοηθήσω την πεθερά μου λίγο στην κουζίνα..και φορούσα και μία ωραία μπλούζα..ένα γιαουρτάκι μου έδωσε να ανοίξω να το χτυπήσουμε λίγο...άπειρες φορές έχω ανοίξει γιαούρτια..τη φορά εκείνη έδωσε ένα τσάκ! το σιχαμένο το γιαουρτάκι και πετάχτηκε το αφιλότιμο πάνω στην μπλούζα μου..και έμεινε εκεί καρφωμένο..

Η την άλλη φορά που είχα αγοράσει πέστροφες να τις κάνω ψητές και την ώρα που τις καθάριζα, χτύπησε το τηλέφωνο και χύμηξε η μία πέστροφα να δεί ποιός είναι..δηλαδή, κρατώντας την πέστροφα πήγα εγώ να σηκώσω το ακουστικό αλλά γλίστρησε η γαϊδουρα απο το χέρι μου και έπεσε στο πάτωμα της κουζίνας που μόλις το είχα σφουγγαρίσει με χλωρίνη και έκανε 2-3 γύρους θριάμβου μέχρι να την συλλάβω και όταν το απόγευμα τρώγαμε με τον Κ μου είπε ότι τόσο ωραία πέστροφα δεν έχει ξαναφάει στη ζωή του!! Συμπέρασμα: τα χημικά δεν βλάπτουν τον οργανισμό, άσε που χαρίζουν ΕΞΑΙΣΙΑ γεύση!

Και για να τελειώνουμε γιατί δεν έχει πάτο πιά η τζαμτζουριά μου πάνω η καλή σου σήμερα να ανοίξω το ψυγείο να πάρω κάτι και κάνει γκέλ μιά ρουφιάνα σαμπάνια που είχαμε ξεχάσει να πιούμε τη Πρωτοχρονιά, πετάξεται έξω, πέφτει με δύναμη στο πόδι μου ξεραίνοντάς το και σκάει στο μαρμάρινο δάπεδο..Και δεν έσπασε το μπουκάλι, που ήταν γυάλινο!!!! Τρελλάθηκα απο τον πόνο εγώ και είμαι κουτσήήήή η κακόμοιρη ενώ η σαμπάνια αδιάφορη να κάνει τουμπίτσες στο πάτωμα..

Ούφ! Εχω να μαγειρέψω σήμερα γιατί έχω καλέσει κόσμο για φαγητό..

Εχετε γειά βρυσούλες

Κράχτης

Κάτι έπαθε το πόστ και βγήκαν καραγκιοζάκια. Το ξαναγράφω όσο θυμάμαι

Κατά πόσο είναι σωστό να διαλέγω την Κυριακάτικη εφημερίδα μου με βασικό κριτήριο τις/την ταινίες/ταινία που προσφέρει και τα ένθετα? Γιατί σήμερα σχεδόν όλες οι εφημερίδες της ημέρας αυτής είναι γεμάτες με περιοδικά, διαφημιστικά φυλλάδια, ταινίες αυτού ή του προηγούμενου αιώνα, παιχνίδια, κόμικς, σταυρόλεξα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Και αν η εφημερίδα δεν προσφέρει τίποτα, να μην παίρνω εφημερίδα?

Αν σκεφτούμε ότι τα νέα τα μαθαίνουμε απο το Ιντερνέτ, διαβάζοντας τον Τύπο, ακούμε ραδιόφωνο και βλέπουμε τηλεόραση, την εφημερίδα την παίρνουμε γιατί μας προσφέρει κάποιες απόψεις δημοσιογράφων και όχι για τα ένθετα.

Είναι όμως έτσι?

Αλλα αντ' άλλων

καταλαβαίνει κανείς όταν έχει να κάνει με τους τροχονόμους..Απίθανη ράτσα. Αλλα λένε, άλλα σκέφτονται, αλλιώς μας τα λένε και άλλα εννοούν..

Σήμερα το πρωϊ, σαν τη καλή χαρά μπαίνουμε με τον Κ στο τουτου να πάμε στη δουλειά, όχι πολύ κίνηση σήμερα (ας είναι καλά η απεργία των λεωφορείων), σταματάμε σαν καλά παιδιά στο φανάρι της Αγ. Δημητρίου..
Ο τροχονόμος γυρνάει πρός το μέρος μας.
Βλοσυρός
(Ωχ σκέφτομαι)
Μας κάνει νόημα να πάμε μπροστά, (ένα βήμα μπροστά σε όσες μασάνε τσίκλα, έλεγε παλιά η δασκάλα της γυμναστικής, πρίν ρίξει τη μπούφλα)
...πόσο μπροστά? Προχωράμε λίγο, αυτός να κάνει νοήματα πιό μπροστά και μετά
να βάζει το χέρι στο στόμα του και να κουνάει τα δάχτυλα..
Κάγκελλο ο Κ.
Κάγκελλο και η Μ.
Κόκκαλο και το αυτοκίνητο.
Σφυράει ο τρομο (χο)νόμος και μας κάνει και άλλο νόημα να πάμε δίπλα του..
(σκέφτομαι, τι θα ζητήσει τώρα, άδεια, ασφάλεια, κάρτα καυσαερίων? Δεν δουλεύουν καλά τα φώτα των φρένων, ξέρω έπρεπε να το είχα πεί στον σερβισά όταν το πήγα στο σέρβις, το είπα, το γράψανε κιόλας, είπανε ότι τα ήλεγξαν αλλά δεν δουλεύανε με το που βγήκα απο το συνεργείο..λές να ναι αυτό..)
Πήγαμε λοιπόν δίπλα του. Βάζει τη μούρη του στο τζάμι. Κατεβάζουμε το τζάμι και μας ρωτά,
"Από Γλυφάδα έρχεσθε?"
"Μάλιστα"
"Εχει κίνηση?"
"οχι, όλα είναι πολύ ομαλά, καθόλου δεν κολλήσαμε" λέει ο Κ.
"Ευχαριστώ"
Πάει λοιπόν πιό πέρα ανοίγει το τηλέφωνο που κράταγε και λέει
"Η Γλυφάδα δεν έχει μποτιλιάρισμα, στο λέω σίγουρα, έχω καλή πηγή"
Αλα τoυ.. Τα όργανα γρήγορα!

Γίναμε κάποιοι Βρεεεε!
Ανέβηκε το ιμάζ μας, το κούτελό μας ορθώθηκε σε τούτη την κοινωνία..
Με σέβας απο εδώ και στο εξής..

Ανέβηκε ο πήχυς για υμάς.. πράγμα πολύ καλό αν θυμηθώ την προηγούμενη φορά που μας σταμάτησε τροχονόμος στα διόδια της Ελευσίνας..

Νόημα μας κάνει ο σέος να πάμε δεξιά

Ζητάει τα γνωστά, δίπλωμα, άδεια, ασφάλεια, κάρτα καυσαερίων.. και λέει

"ΚΤΕΟ έχετε περάσει?"

"Μα το αυτοκίνητο δεν τό χουμε ούτε 4 χρόνια...πρέπει να περάσουμε ΚΤΕΟ? ρωτάει ο Κ.

"Χμ! Δεν ξέρω", να ρωτήσω. "Μισό" φεύγει ο νεαρός και πάει να ρωτήσει τον άλλο που καθόταν στο τιμόνι τους αστυνομικού αυτοκινήτου και πασπάτευε τη μύτη του..

Ξανάρχεται

"Δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να περάσετε τώρα ΚΤΕΟ ή αργότερα, σκέφτηκα μήπως σας δώσω κλήση που δεν έχετε ΚΤΕΟ, αν όμως δεν είναι για να περάσετε μπορείτε να την διαγράψετε στο δικαστήριο που θα γίνει, αλλά επειδή δεν είμαι και 100% σίγουρος..δεν βαριέσαι, αντίο σας" και μας ξαπόστειλλε...

Και βεβαίως όταν το ήλεγξα την επομένη, δεν είμαστε ακόμη για ΚΤΕΟ ίσως σε 2 χρόνια και βλέπουμε.

Εμένα όμως μου έμεινε ένα μούδιασμα, κάτι σαν ξενέρωμα ότι γίναμε αφορμή και το όργανο (το μπουζούκι) δεν μπόρεσε να κάνει το καθήκον του..

Ετσι τώρα που εξυπηρετήσαμε το σημερινό όργανο, καταλάγιασε η ψυχή μου, ηρέμησα κάπως..θα φάω το φαγητό μου με όρεξη ότι ώς άξιος πολίτης έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου στην ομαλή λειτουργία αυτού του Κράτους..

Κουραστήκαμε

κάπως αλλά τελειώσαμε!!!
















Μετά ήρθαν τα σουβλάκια, ήπιαμε και ένα κρασάκι, καφέ και δρόμο!

Ρεζίλι των

έγινε η Vodafone!

Ecole ο Τσιτσιολίνος!!!!

• είπε ότι ως τις εκλογές δεν θα κάνει σέξ (αυτό το είπε πάνω στο τσακίρ κέφι όταν μίλαγε με τον αντίστοιχο παπά Τσάκαλο στη Σαρδηνία)

• είπε σε Αμερικανούς επιχειρηματίες να έρθουν να επενδύσουν στην χώρα του γιατί η Ιταλία έχει πανέμορφες γραμματείς και υπέροχες γενικά γυναίκες

• έκανε πρίν λίγο καιρό πλαστική χειρουργική γιατί προσέχει τον εαυτό του και

• φρόντισε και για το μέλλον του χτίζοντας το Μαυσωλείο του πλάτη - με - πλάτη με το σπίτι του..

"Hummer" House of Horrors

Η ιστορία γνωστή του κρατουμένου με το στρατιωτικό τζίπ τύπου Χάμμερ.

Υπάρχουν μερικά σημεία που δεν κατάλαβα, η νοημοσύνη μου δεν τα έπιασε. Πώς δηλαδή ένας κρατούμενος συλλαμβάνεται, χώνεται στην ψειρού και μετά

αφού οδηγηθεί απο τους αστυνομικούς κάπου εκτός κελιού για να αλλάξει ρούχα (άκουσον, άκουσον - τι δηλαδή να φορέσει το σμόκιν του?)

να την κάνει απο τη φυλακή, ήρθα, σας είδα φίλοι αστυνομικοί και τώρα λέω να πηγαίνω, παρακάθησα.. αντε γειά, να βγαίνει έξω κύριος..και

να διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει μέσον για να φύγει..

Εγκλημα! Να μην τον περιμένει τουλάχιστον ένα ταξί..

μέσα στα χιόνια, που να πάει ο άνθρωπος..με τα πόδια, να λιώσει τις σόλες των παπουτσιών του..αλλοίμονο..τι κάνει λοιπόν?

Πηγαίνει σε κοντινό στρατόπεδο καταδρομών - ξεφτίλα ρε - μπαίνει μέσα και κάνει και τη βόλτα του να δεί τη θέα.

Υποτίθεται ότι τα στρατόπεδα έχουν κάποιον στην πύλη, όχι μόνον έναν, γιατί και πρός νερού του να πάει ο ένας, πάντα υποτίθεται υπάρχει και ένας δεύτερος να προσέχει.. Αλλά φαίνεται ότι στο συγκεκριμμένο στρατόπεδο δεν τον είδαν, ίσως να πρόσεχαν τον Χατζηνικολάου στην τηλεόραση, ή να παίζαν πρέφα, ίσως να μην ήταν στη θέση τους, ή ο κρατούμενος να ήταν ζουμπάς και να τον πέρασαν για σκύλο που σουλατσάρει ανενόχλητος...και

να φθάνει μέχρι το πάρκινγκ των στρατιωτικών αυτοκινήτων που περίμεναν στη σειρά να τα διαλέξουν με το κλειδί στη μίζα "όπως Αμερική" ...

Χαρά ο δικός σου, μπαίνει μέσα στο τζίπ,

φθάνει στην πύλη και λέει στον σκοπό τις σαχλαμάρες του και ο τελευταίος

του ανοίγει την πύλη της κολάσεως και

φρτττ! έξω βγαίνει ο πολύμήχανος Οδυσσέας με σκοπό όχι να ανατινάξει την Ελλάδα αλλά να φάει μιά ζεστή τυρόπιττα..

Το ότι τον συνέλαβαν αργότερα οι αστυνομικοί δεν λέει.. αυτό που λέει είναι ότι μπήκε ένας άσχετος σε ένα στρατόπεδο πεζοναυτών ανενόχλητος, πήρε ένα τζίπ και βγήκε ανενόχλητος.

Μπατε σκύλοι αλέστε είμαστε.

Ο έρωτας Πρίν και Μετά

Πέρασα σήμερα απο γνωστό βιβλιοπωλείο της περιοχής μου και αγόρασα τον δεύτερο τόμο της Maitena που είναι σκιτσογράφος καρτουνίστα Ισπανικής καταγωγής..
Φθάνοντας στο ταμείο η υπάλληλος μου έδωσε μαζί και ένα κουτί, εξηγώντας μου ότι πάει μαζί με το βιβλίο..κάτι σαν δώρο..

Βγαίνοντας απο το βιβλιοπωλείο, πρίν ακόμη κουμπώσω το παλτό μου κάθισα στο ξεροβόρι να ανοίξω το δώρο, που ήταν ένα κύπελλο για τον καφέ με δύο σκίτσα της Μ, το ένα μπροστά το άλλο πίσω. Στο πρώτο δείχνει 2 γυναίκες να συζητάνε με θέμα τον Ερωτα Πρίν και στο δεύτερο τις ίδιες γυναίκες να λένε για τον Ερωτα Μετά

Ο Ερωτας πρίν

Είναι Ευχάριστος, Προστατευτικός, Ανεξάρτητος, Καλλιεργημένος, Ομιλητικός, Ιππότης.

Και επιπλέον Γεροδεμένος, μελαχροινός με κάτι γυαλάκια γλύκα

Ο Ερωτας μετά

Ηταν Ανώριμος, Κτητικός, Εγωϊστής, Ξερόλας, Πολυλογάς, Κρύος

Και επιπλέον χοντροκώλης, μαυριδερός και στραβούλιακας..

Πώς δεν μου έπεσε το φλυτζάνι απο τα χέρια... ακόμη γελάω.