Ecole ο Τσιτσιολίνος!!!!

• είπε ότι ως τις εκλογές δεν θα κάνει σέξ (αυτό το είπε πάνω στο τσακίρ κέφι όταν μίλαγε με τον αντίστοιχο παπά Τσάκαλο στη Σαρδηνία)

• είπε σε Αμερικανούς επιχειρηματίες να έρθουν να επενδύσουν στην χώρα του γιατί η Ιταλία έχει πανέμορφες γραμματείς και υπέροχες γενικά γυναίκες

• έκανε πρίν λίγο καιρό πλαστική χειρουργική γιατί προσέχει τον εαυτό του και

• φρόντισε και για το μέλλον του χτίζοντας το Μαυσωλείο του πλάτη - με - πλάτη με το σπίτι του..

"Hummer" House of Horrors

Η ιστορία γνωστή του κρατουμένου με το στρατιωτικό τζίπ τύπου Χάμμερ.

Υπάρχουν μερικά σημεία που δεν κατάλαβα, η νοημοσύνη μου δεν τα έπιασε. Πώς δηλαδή ένας κρατούμενος συλλαμβάνεται, χώνεται στην ψειρού και μετά

αφού οδηγηθεί απο τους αστυνομικούς κάπου εκτός κελιού για να αλλάξει ρούχα (άκουσον, άκουσον - τι δηλαδή να φορέσει το σμόκιν του?)

να την κάνει απο τη φυλακή, ήρθα, σας είδα φίλοι αστυνομικοί και τώρα λέω να πηγαίνω, παρακάθησα.. αντε γειά, να βγαίνει έξω κύριος..και

να διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει μέσον για να φύγει..

Εγκλημα! Να μην τον περιμένει τουλάχιστον ένα ταξί..

μέσα στα χιόνια, που να πάει ο άνθρωπος..με τα πόδια, να λιώσει τις σόλες των παπουτσιών του..αλλοίμονο..τι κάνει λοιπόν?

Πηγαίνει σε κοντινό στρατόπεδο καταδρομών - ξεφτίλα ρε - μπαίνει μέσα και κάνει και τη βόλτα του να δεί τη θέα.

Υποτίθεται ότι τα στρατόπεδα έχουν κάποιον στην πύλη, όχι μόνον έναν, γιατί και πρός νερού του να πάει ο ένας, πάντα υποτίθεται υπάρχει και ένας δεύτερος να προσέχει.. Αλλά φαίνεται ότι στο συγκεκριμμένο στρατόπεδο δεν τον είδαν, ίσως να πρόσεχαν τον Χατζηνικολάου στην τηλεόραση, ή να παίζαν πρέφα, ίσως να μην ήταν στη θέση τους, ή ο κρατούμενος να ήταν ζουμπάς και να τον πέρασαν για σκύλο που σουλατσάρει ανενόχλητος...και

να φθάνει μέχρι το πάρκινγκ των στρατιωτικών αυτοκινήτων που περίμεναν στη σειρά να τα διαλέξουν με το κλειδί στη μίζα "όπως Αμερική" ...

Χαρά ο δικός σου, μπαίνει μέσα στο τζίπ,

φθάνει στην πύλη και λέει στον σκοπό τις σαχλαμάρες του και ο τελευταίος

του ανοίγει την πύλη της κολάσεως και

φρτττ! έξω βγαίνει ο πολύμήχανος Οδυσσέας με σκοπό όχι να ανατινάξει την Ελλάδα αλλά να φάει μιά ζεστή τυρόπιττα..

Το ότι τον συνέλαβαν αργότερα οι αστυνομικοί δεν λέει.. αυτό που λέει είναι ότι μπήκε ένας άσχετος σε ένα στρατόπεδο πεζοναυτών ανενόχλητος, πήρε ένα τζίπ και βγήκε ανενόχλητος.

Μπατε σκύλοι αλέστε είμαστε.

Ο έρωτας Πρίν και Μετά

Πέρασα σήμερα απο γνωστό βιβλιοπωλείο της περιοχής μου και αγόρασα τον δεύτερο τόμο της Maitena που είναι σκιτσογράφος καρτουνίστα Ισπανικής καταγωγής..
Φθάνοντας στο ταμείο η υπάλληλος μου έδωσε μαζί και ένα κουτί, εξηγώντας μου ότι πάει μαζί με το βιβλίο..κάτι σαν δώρο..

Βγαίνοντας απο το βιβλιοπωλείο, πρίν ακόμη κουμπώσω το παλτό μου κάθισα στο ξεροβόρι να ανοίξω το δώρο, που ήταν ένα κύπελλο για τον καφέ με δύο σκίτσα της Μ, το ένα μπροστά το άλλο πίσω. Στο πρώτο δείχνει 2 γυναίκες να συζητάνε με θέμα τον Ερωτα Πρίν και στο δεύτερο τις ίδιες γυναίκες να λένε για τον Ερωτα Μετά

Ο Ερωτας πρίν

Είναι Ευχάριστος, Προστατευτικός, Ανεξάρτητος, Καλλιεργημένος, Ομιλητικός, Ιππότης.

Και επιπλέον Γεροδεμένος, μελαχροινός με κάτι γυαλάκια γλύκα

Ο Ερωτας μετά

Ηταν Ανώριμος, Κτητικός, Εγωϊστής, Ξερόλας, Πολυλογάς, Κρύος

Και επιπλέον χοντροκώλης, μαυριδερός και στραβούλιακας..

Πώς δεν μου έπεσε το φλυτζάνι απο τα χέρια... ακόμη γελάω.

Παλιμπαιδισμός ή..?

Διαβάζω



και

























άντε να διαβάσω και κανένα πιό σοβαρό βιβλίο


όπως αυτό αριστερά της Beatrix Potter








Οταν πήξω απο το πολύ διάβασμα προσπαθώ να λύσω το αίνιγμα του Rubic's cube και κανένα δύσκολο σταυρόλεξο..








και για να χαλαρώσω απο όλα τα παραπάνω φτιάχνω και ένα πάζλ..

Ο ήχος των τυμπάνων

Νύχτα, μαύρο σκοτάδι, ψόφος, γύρω απο ένα στρατόπεδο κοντά στα σύνορα. Οι παρατηρητές στη θέση τους στα φυλάκια, αφουγκράζονται τον ήχο των τυμπάνων. Οχι δεν πρόκειται για τα πνεύματα της Αιολικής Γής του Ηλία Βενέζη. Είναι ο προειδοποιητικός ήχος των τυμπάνων των ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΩΝ.
Ο ήχος-κράχτης ότι τώρα περνάμε, ότι έχουμε το ελεύθερο να περάσουμε τα σύνορα για να βγάλουμε-μπάσουμε ναρκωτικά, όπλα και ότι άλλο..ο ήχος του να κάτσετε στ' αυγά σας στραβάδια μην ανοίξει καμμιά μύτη, δικιά σας θα είναι η μύτη, μυξιάρικα..

ΔΗΛΑΔΗ, αν κατάλαβα καλά σε κάποια σημεία των Ελληνικών συνόρων τα φανταράκια που κάνουν τη θητεία τους με το που πατάνε το πόδι τους εκεί παίρνουν γραμμή απο τους ανωτέρους τους να κωφεύουν στο έγκλημα που γίνεται μπροστά στα μάτια τους.

Και μετά απορούμε που τα παιδιά αυτοκτονούν, που τρώνε αδέσποτες και πεθαίνουν, που τους σκοτώνουν, που δεν σέβονται τις αρχές κλπ. Οταν λαμβάνεις τέτοια οδηγία με το που φθάνεις στο Στρατό, τι να σεβαστείς μετά ρέ?
Να σεβαστείς τον φιόγκο, το πρόσωπο της ύστατης εξουσίας στο φυλάκιο που σου δίνει την εντολή "Δεν βλέπω-δεν ακούω-δεν αντιδρώ" ?

Ξέρω ότι δεν φταίνε οι Διοικητές, οι έντολές έρχονται εξ άνωθεν-κάτωθεν-δεξιόθεν-αριστερόθεν...έρχονται απο κάπου.

Κατά τ΄αλλα τα φανταράκια φυλάνε τα σύνορα απο τους εχθρούς της χώρας. Τους εξωτερικούς ή τους εσωτερικούς?
Και πώς τα φυλάνε αφού δεν οπλοφορούν? Τα όπλα είναι κλειδωμένα σε αποθήκες και το κλειδί είναι περασμένο στη ζώνη κάποιου στρατιωτάκου, ούτε κάν βαθμοφόρου..

Α! Ναί! Και τώρα με τον καινούργιο νόμο του ύστατου αρμέγματος στέλνουν και αλλοδαπούς στο Στρατό, ναί Αλβανούς, Ρώσους, Βούλγαρους, Ρουμάνους, για 6 μήνες να υπηρετήσουν πρίν πάρουν ελληνικό διαβατήριο..ούτε και αυτοί οπλοφορούν για να μη σκοτώνονται μεταξύ τους λέει... Φέρτε μου ένα κουβά για να ξεράσω.

Ολοι όμως και οι μέν και οι αλλοδαποί ακούνε τον ήχο των τυμπάνων...και γλείφονται..Ξέρουν οι αλλοδαποί πώς κάποιοι, κάπου στις χώρες τους πλουτίζουν.. Και χαίρονται εις βάρος της Ελλάδος..

Να τη χαιρόμαστε τη χώρα μας ρε μαλάκες!

It's my party

and I'll play if I want to
play if I want to
you could play too
If it happens to you
Tu tu tu!

Επιτέλους τελείωσε και το ετήσιο χαρτοπαιχτικό event της χρονιάς , άντε και του χρόνου σε άλλα και καλύτερα γιατί φέτος ψιλο-γκαντεμιασμένο μου φάνηκε..

Εχουμε συνήθεια μία φορά τον χρόνο να καλούμε κάποιους φίλους για φιλική πόκα (δεν παίζουμε με φασόλια, κουκιά, ρεβύθια, μακαρόνια, έχουμε προβιβασθεί να παίζουμε με δανεικές μάρκες) ελάχιστα λεφτά αλλάζουν χέρια, παίζουμε για το καλό και όχι για παιχνίδι σκληρό. Επίσης επειδή είμαστε και ψιλομαζώχες παίζουμε σε δραχμές ΄και όχι σε ευρώ, έτσι όλοι είναι τσιγγούνηδες στα πονταρίσματα, σιγά να μην ποντάρω και 300 δραχμές λέει ο ένας ενώ αν του έλεγες να ποντάρει 1 ευρώ θα σήκωνε το φρύδι και θα σου έλεγε "σου φαίνομαι για πολύ μαλάκας?" Πώς καταντήσαμε ευρώ-λοχία..

Οι παίχτες δεν είναι πάντα οι ίδιοι, μερικοί μπορούν, μερικοί λείπουν, άλλοι πάλι είναι σε δυσμένεια από την τελευταία φορά για κάποιους λόγους που ξέρουν εκείνοι και πάντα θα υπάρχει 1 καινούργιο άτομο, ο μπαλαντέρ, για να υπάρχει ποικιλία, για να βράζει το αίμα μας..

Κάθε χρονιά όταν καλούσαμε για χαρτιά κάτι πάντα προέκυπτε που προσέθετε το κατιτίς αλατάκι στο συμβάν.

Θυμάμαι μία φορά που ένας φίλος μας μας έφερε ένα βαρελάκι μπύρας δώρο.. Στήσαμε το γεμάτο βαρελάκι πάνω στο τραπέζι (που ήταν στρωμένο με πιάτα, πηρούνια, ποτήρια κλπ) και ακολουθώντας τις οδηγίες του περιμέναμε να χτυπήσει με ένα σφυρί το επάνω μέρος του βαρελιού ώστε να ανοίξει 1 μικρή τρύπα, να μπεί οξυγόνο και να ανοίξουμε τη βρύση να τρέξει η μπύρα. Είχαμε λοιπόν κάτσει σε ημικύκλιο γύρω απο το βαρελάκι, 3 άτομα και ο Ν. έδωσε μιά σφυριά και άνοιξε η τρύπα. Μόνο που είχαμε ξεχάσει να κλείσουμε την κάνουλα του βαρελιού. Τα δεν ξέρω και εγώ πόσα λίτρα μπύρας που περιείχε το βαρέλι με ένα απότομο σάλτο, πεταχτήκαν και χτύπησαν τον τοίχο απέναντι και μετά σκορπίστηκαν σε όλο το χώρο. Ο Κ, η Β και εγώ γίναμε μούσκεμα απο την κορφή ως τα νύχια (πάει και το χτένισμα, τρέξανε και οι μάσκαρες, σαν αποκριατικες μουτσούνες γίναμε), το τραπεζι με τα πιάτα μουσκίδι, το ίδιο και ο καναπές, οι πολυθρόνες και το χαλί... Να περπατάς και να ακούς "χλιάτς χλιούτς" ... Κακήν κακώς χωθήκαμε στη κρεββατοκάμαρα και αλλάξαμε ρούχα, δώσαμε στην Β. να φορέσει μία ρομπα γιατί το φόρεμά της έσταζε, ξεστρώσαμε το τραπέζι, σκουπίσαμε όλα τα τζάτζαλα και το ξαναστρώσαμε και μετά βάλαμε πετσέτες και χοντρά τραπεζομάντηλα στο χαλί τουλάχιστον να απορροφήσουν εκείνα τη μπύρα..

Ετσι όταν ερχόντουσαν οι παίχτες τους περιμέναμε στην πόρτα, ώς άλλες οικοδέσποινες με βρεγμένα μαλλιά, ξυπόλητες και με τη ρόμπα, αφού μερικοί νόμισαν ότι κάνανε λάθος σπίτι ή ήρθαν λάθος ώρα και τσάκωσαν την κυρία του σπιτιού με τα μπικουτί, με θερμή παράκληση να βγάζουν τα παπούτσια τους ώστε να μην σκοτωθούν μέσα στους αφρούς της μπύρας...

Αξέχαστη θα μας μείνει η χαρτοπαιξία της βραδυάς εκείνης..

Μιά άλλη αξέχαστη χρονιά όταν οι παίχτες συγκεντρωμένοι στο χαρτοπαιξιοδωμάτιο κινούντο κάπου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας από τους καπνούς των τσιγάρων και τα ποτά..κάποιος ακούμπησε τη μπύρα του κάπου πίσω του, χωρίς άμεσα να προσέξει πού και όταν ώρες αργότερα τελείωσε το παιχνίδι, διαπίστωσε η Τ΄ότι η τσάντα της κολυμπούσε στη μπύρα, τα πράγματά της, πορτοφόλια, ταυτότητες, κινητά, διάφορα μικροπράγματα που υπάρχουν στη γυναικεία τσάντα..είχαν ψιλομεθύσει και κείτονταν τέζα ...ένα-ένα τα έβγαζε σαν μπαγιάτικα ψάρια και τα απίθωνε σε πετσέτες να τα στεγνώσουμε με το πιστολάκι.

Σε κάποια άλλη φάση, όταν ο ίδιος ο Ν, ξανα-αποφάσισε να μας κάνει δώρο άλλο ένα βαρελάκι μπύρας, είπε να το ανοίξει στο μπαλκόνι να μην έχουμε πάλι τα ίδια. Βγαίνει λοιπόν έξω και έρχεται μούρη με μούρη με τη Λιζελότ ( σκύλος- θηλυκό Γκέκας) που όταν τον είδε φορτωμένο σίγουρα σκέφτηκε "κλέφτης" και τον πήρε στο κατόπι. Από όπου δε πέρασαν τα κάνανε λίμπα, γλάστρες, ποτιστήρια να φεύγουν με τρομερή ταχύτητα. Με τα πολλά σταμάτησε να τον κυνηγάει και κάπως ησύχασε, έτσι μπόρεσε ο Ν να ανοίξει το βαρέλι. Γέμισε μία κανάτα, άφησε το υπόλοιπο έξω να δροσίζεται και μπήκε μέσα. Η βρύση όμως έσταζε..και όταν στο τέλος της βραδυάς φύγανε όλοι, μπήκε ο σκύλος μέσα..αλλά τι σκύλος ήταν αυτός! Μεθυσμένος τύφλα, να κάνει δύο βήματα αριστερά και τα πόδια του να τον πηγαίνουν δεξιά.. στο τέλος κλάταρε και δεν μπορούσε ουτε τα βλέφαρά του να ανοίξει!!

Ασε δέ τότε που ο Δ, έχοντας χάσει όλα του τα λεφτά έπαιξε το παντελόνι του και το έχασε! Εκεί να δείς όταν έντρομος έτρεχε απο δωμάτιο σε δωμάτιο με τον Σάϋλοκ απο πίσω κραδαίνοντας αντί για μαχαίρι μία βέργα για να του βάλει τρικλοποδιά (όπως και έγινε) να τον ρίξει κάτω, να κάτσει επάνω του και να του βγάλει το παντελόνι, να το πάρει σαν τρόπαιο αφού δίκαια το είχε κερδίσει.. και ο Δ, να βάλει σόρτς το καταχείμωνο για να γυρίσει σπίτι του.

Οχι φέτος όλοι αισθανθήκαμε λίγο παραπονεμένοι γιατί κανένα περίεργο και ψιλο-κούκου θέμα δεν προέκυψε.. Ηταν απο τις πιό άδειες χαρτοπαιξίες που έχουν προκύψει ως τώρα..

Και του χρόνου!

Τραπουλόχαρτα

είμαστε μπροστά στα αναπάντεχα φαινόμενα

- σε ένα σεισμό

- σε μιά φωτιά

- σε μία θεομηνία

Οχι δεν θα τόλεγα φόβο αυτό που μας πιάνει όταν κουνιώμαστε, όταν τρέμουν οι τοίχοι, είναι κάτι πιό παγωμένο, ένα ρεύμα που εισέρχεται στα κύτταρά μας και τα προειδοποιεί "Φυλάξου".

Σαν να αισθάνεσαι την πνοή του βέλους που αφήνει το τόξο και κατευθύνεται σφυριχτά πρός τον στόχο, τη πλάτη σου. Πιάνεις τη δόνηση του αέρα και σκύβεις

Στο σεισμό δεν σκύβεις

Αφήνεσαι

Πεταχτήκαν έξω οι γείτονες, μανιασμένα βγάζουν τα αυτοκίνητά τους απο τα υπόγεια, ετοίμασαν βαλίτσες και μικρο τσαντούλες με τα απαραίτητα για να φύγουν..ετοιμάζουν τις φυγές τους σε άλλα μέρη πιό σταθερά ...πού όμως, όταν κουνήθηκε η Ελλάδα, η Κατάνη, η Αίγυπτος, η Ιορδανία..ο μικρόκοσμός μας?

Μόνο οι γάτες δεν σάλεψαν, ούτε ανακατεύτηκαν. Δεν είναι αναίσθητες απλά "ξέρανε" ότι δεν θα ανοίξει μύτη. Εμείς όμως δεν το ξέρουμε.

Κάθε αντίσταση φαίνεται μάταια.

Σαν τα τραπουλόχαρτα αφηνόμαστε μπροστά στο απρόβλεπτο..

Το β όνομα γιορτάζει

Με παίρνει τηλέφωνο η Β σήμερα το πρωϊ να μου πεί "Χρόνια Πολλά" . Οχι για το Νέο Ετος. Για την ονομαστική μου εορτή.

?????????????????????????????????????
"Μα δεν με λένε Φανή και πόσο μάλλον Φώτη" λέω

"Μα Μαρίνα μου είναι της Αγίας Ουρανίας σήμερα" λέει

(Α! Ναί? Δεν το ήξερα ότι γιορτάζω. Ηξερα μόνο ότι με λένε και Ουρανία!! )

Ομως ποτέ δεν γιόρτασα ως τώρα το όνομα Νο. β και πόσο μάλλον τα Νο. γ και Νο. δ.

Αφού λοιπόν δέχτηκα τα χρόνια πολλά..θα κεράσω..πάρτε λίγη κερασόπιτα αν θέλετε..

Για τη Κρήτη, ρε γαμώτο!

Χθές συνελήφθει ένας 18χτάχρονος γιατί με τη βοήθεια του πατέρα του σκότωσε με πολλές μαχαιριές έναν Αλβανό 17χρονο στη Κρήτη. Το άκουσα στην τηλεόραση. Βγήκε και ένας αστυνομικός και είπε ότι ήταν ένα απλό περιστατικό..έγινε και μία πορεία διαμαρτυρίας από άλλους μετανάστες.. Η είδηση έπεσε στο κενό..σαν τηλεθεατές πολύ λυπηθήκαμε για το συμβάν..τόσο που αλλάξαμε γρήγορα κανάλι..

Ξεχάσαμε το γεγονος ότι ένα παιδί σκότωσε ένα άλλο παιδί.

Οτι ένας γονιός συνετέλεσε στην αφαίρεση ζωής ενός γιού ενός άλλου γονιού

Οτι πήραν "τον νόμο" στα χέρια τους με το έτσι θέλω

Α! Μα έτσι είναι η Κρήτη μανούλα μου..

Παρορμητική, Τέξας, ο καθένας έχει το όπλο του, το δίκοπο μαχαίρι με τη χαραγμένη μαντινάδα και καθαρίζει σαν άντρας..έτσι είναι οι άντρες, αμα τους προσβάλλεις σε κάνουν κιμά..

Και ο Αλβανός κάτι θα έκανε στο Ελληνόπουλο, κάποιο παράπτωμα, βαρύ που δεν σήκωνε αναβολή, έπρεπε ο λαμπρός παρεξηγημένος νέος να "καθαρίσει" αντί να πάει στην Αστυνομία να καταγγείλει, να κάνει μήνυση κ.λπ...πληγώθηκε η κρητική αντάρτικη ψυχή του, έβρασε το αίμα του και πήρε το μαχαίρι.. Για τη Κρήτη ρε γαμώτο!

Περήφανη η ψυχή της Κρητικής μάνας που είδε τον γιός της να κατακρεουργεί ένα άλλο παιδί!

Περήφανη θα περπατήσει στους δρόμους της πόλης έχοντας στο σόϊ ένα δολοφόνο και τον άντρα της συνεργό.

Τιμή της και καμάρι της που έβγαλε τέτοιο σόϊ, παράδειγμα θα γίνουν οι δύο άντρες της για τα κορίτσια του σπιτιού, ναί παράδειγμα πρός μίμηση...

Κατά τ΄αλλά ζούμε στην Ευρώπη, ασχολούμεθα με τα δικαιώματα των ανθρώπων, των ζώων, των πουλιών, η επιστήμη έχει κάνει θαύματα, οι άνθρωποι ταξιδεύουν στ' αστέρια και εμείς κοπτόμεθα για το περιβάλλον..

Δεν ξέρω για εσάς εγώ όμως αγρίεψα όταν άκουσα την είδηση. Δεν τίθεται θέμα εδώ για το άν το θύμα ήταν Αλβανός, Τούρκος, μετανάστης ή άλλος Ελληνας, το θέμα είναι ότι η πολιτεία τους έχει αφήσει ελεύθερους να σκοτώνει ο ένας τον άλλο... στα καλά καθούμενα, μπάμ..επειδή δεν.... μπάμ επειδή κύτταξες τον ...μπάμ επειδή είμαι Κρητικός άρα έχω το ανεξέλγκτο, ξέρω ότι το κράτος με φοβάται..ξέρω ότι κανείς δεν θα μου πάρει το όπλο μου...ξέρω ότι είμαι ελεύθερος-ασύδοτος..

ΜΠΑΜ!