Τετάρτη, Οκτωβρίου 27, 2010

Mind the GAP του εγκεφάλου μας

Δύο επεισόδια που με βγάλανε απο τα ρούχα μου.. Λές και όλοι έχουμε πάθει ομαδικό εγκεφαλικό.
Επεισόδιο Α. Ηλεκτρολογικό πρόβλημα στο γραφείο.. καίγονται οι λάμπες στα φωτιστικά ταβανιού συνεχώς.. Να έρθει ο ηλεκτρολόγος.. Μιλάμε με τον κ. Νίκο, και έρχεται. Κάθεται τρία τέταρτα της ώρας, διορθώνει τη βλάβη και με χρεώνει 100 ευρώ (τιμολόγιο). Το οποίο τιμολόγιο δεν το είχε μαζί του..θα μου το στείλει ταχυδρομικά (πήρε στοιχεία) αλλά ούτε και μπλόκ αποδείξεων κράταγε μαζί του. Θα μπορούσα να ήμουνα ιδιώτης..δεν θα έπρεπε να μου κόψει απόδειξη; Απο την άλλη γκρίνιαζε συνέχεια για τα όλα... το που θα φθάσει το κόστος της ζωής..και πόσο τρέμει τη χρεωκοπία .. μπλά μπλά..
100 ευρώ + ΦΠΑ ρε μλκ για τρία τέταρτα εργασίας!! Ο καρδιοχειρουργός πόσα θα με χρέωνε για την αντίστοιχη ώρα και για θέμα ζωής ή θανάτου;

Επεισόδιο Β.
Εχω διαπιστώσει οτι εμείς οι Ελληνες θεωρούμε ότι έχουμε υποχρέωση να αντιστεκόμαστε στο κάθε νόμο, ακόμη κι αν αυτός μας βλάπτει, ή βλάπτει μέρος συμπολιτών μας. Μιλάω για το κάπνισμα στις ταβέρνες και τα εστιατόρια.
Ο κάθε καπνιστής θεωρεί υποχρέωση του να ανάψει τσιγαράκι, το τασάκι έτσι κι αλλιώς τον περιμένει δίπλα, γιατί...μαγκιά του και δεν λογαριάζει ότι κάποιοι δεν καπνίζουν..αλλά σιγά τώρα...
Είναι αυτή η νοοτροπία..να περάσω εγώ καλά, εαυτούλης πρώτος και ο κόσμος ας πάει να...
είναι που το βλέπω ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ παντού..σε όλα..τι να πρωτοπώ. Το Κράτος ξέρουμε πως λειτουργούσε, τα είδαμε, αλλά και εμείς οι ίδιοι λές και έχουμε ΚΕΝΟ στο μυαλό μας..κυττάμε μόνο τη πάρτη μας. Και το κοινωνικό σύνολο, ..ποιό κοινωνικό σύνολο;

Χθές μας καλέσανε για φαγητό έξω..και όλοι μέσα στο στριμωγμένο αυτό bistro καπνίζανε αρειμανίως, ακόμη και οι φίλοι μας.. μεσα στο πρόσωπό μου..ενώ ξέρουνε ότι έχω άσθμα.. και με βλέπανε να κάνω εισπνοές..με ακούγανε να βήχω..τίποτα.. Δεν είναι αναίσθητοι οι άνθρωποι ( θέλω να ελπίζω) απλά..έχουν gap. Δεν καταλαβαίνουν και δεν συναισθάνονται για κανέναν, πέρα απο το να περνάνε εκείνοι καλά.. όσο για τους άλλους.. "μιά χαρά δεν αισθάνεσαι μετά τις εισπνοές; Τι καλό που είναι αυτό το φάρμακο!!"μου λέει η καπνίστρια δίπλα..και μένω κάγκελλο.

Μήπως δεν είμαι στα καλά μου, βρίσκομαι σε άλλο πλανήτη; Ροχάλα απο τα αστέρια φάγαμε όλοι;

Παρασκευή, Οκτωβρίου 08, 2010

Λύκε, λύκε είσαι εδώ;

Αυτές τις μέρες είμαι συνεχώς.. στους δρόμους. Ο κόσμος διαδηλώνει για αυτά που έχασε. Για αυτά που φρόντισε το Κράτος να του πάρει. Αυτά που του είχε δώσει απλόχερα πρίν.

ΘΥΜΟΣ, ΠΙΚΡΙΑ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ.

Μα καλά, ανιστόρητοι είμαστε; Απο καταβολής, μόλις το οποιοδήποτε Κράτος τα βρεί σκούρα, πάντα ο κακομοίρης λαός τη πληρώνει. "Οχι όμως εμείς" μου λέει μία κυρία.. "Να τα πάρουν απο αυτούς που τα κλέψανε". Τι να της πώ, ότι οι κλέφτες και οι άτιμοι δεν πιάνονται ποτέ, πάντοτε πλακάκια τα κάνουν με την εξουσία, ενώ τα μισθά των υπαλληλάκων..πιάνονται ; Τι να σου κάνω που δεν καταλαβαίνεις..πάλι καλά που πήγες στη διαδήλωση..κάτι είναι και αυτό.


Περπατώ με προσοχή στους δρόμους..μη σπάσω τα μούτρα μου. Οταν είχαμε τους εγγλέζους εδώ δεν καταλαβαίνανε γιατί περπατούσα στο οδόστρωμα., ανάμεσα απο τα αυτοκίνητα, το θεωρούσαν πολύ επικίνδυνο Εκείνοι πήγαιναν απο το πεζοδρόμιο. Οταν πέσανε κάτω γιατί σε κάποια στραβή πλάκα σκάλωσε το παπούτσι τους και γδάρανε τα γόνατά τους..κατάλαβαν.. Αναρωτιώντουσαν όμως γιατί οι κάτοικοι δεν ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ σωστά πεζοδρόμια..φόρους και τέλη πληρώνουμε. Δεν είχα απάντηση.

Προ ετών ουρλιάζαμε για τη κακή ποιότητα των Κινέζικων ρούχων.. ότι έίναι επικίνδυνα για την υγεία, φέρνουν δερματίτιδες, φαγούρα, ψώρα... οι έμποροι νευρίαζαν γιατί τα φτηνά αυτά ρούχα χτύπαγαν τις δικές τους τιμές. Τώρα με τις συνεργασίες της Ελλάδας με τη Κίνα..όλοι αυτόματα ξεχάσαμε τα "κακά" κινέζικα ρούχα... όλα τα ρούχα καλά είναι..αρκεί να μη φουντάρει η αγορά.
Τι υποκρισία!


Περπατώ εις το δάσος όταν οι λύκοι είναι εδώ. Δεν ξέρω μόνο αν αυτοί είναι ντόπιοι λύκοι ή ξενόφερτοι. Ποιοί είναι οι αγριώτεροι; Αυτοί που μας βάζουν τα πόδια σε στενά παπούτσια, ή εκείνοι που μας απειλούν ότι θα μείνουμε ξυπόλητοι...στ' αγκάθια;