Παρασκευή, Δεκεμβρίου 26, 2014

Αλλο ένα ..πρίν κλείσει το 2014

Μόνο ένα κείμενο έγραψα φέτος..το μπλόγκ έχει γεμίσει αράχνες, σκόνη και σαμιαμίδια... πα! πα! πα! Παλιά έγραφα 2 κείμενα την ημέρα.. είχα να πώ πολλά τότε...Τώρα δεν λέω πολλά, κάνω πολλά. Αλλος ένας ετήσιος απολογισμός έρχεται, δεν ξέρω γιατί δεν γράφω τα 1001 πράγματα που μου συμβαίνουν καθημερινά, μάλλον τα μπλόγκς τα ξεπέρασα, όλοι μετακομίσαμε στο facebook που έχει γούστο γιατί καλύπτει τους πολυγραφότατους με παραπομπές στα μπλόγκς τους.
Το 2014 ήταν χρονιά με πολλές αναταράξεις και αλλαγές. Η μεγαλύτερη αλλαγή ημουνα εγώ. Αλλαξα σαν άνθρωπος, (αυτά που λένε ότι ο άνθρωπος δεν άλλάζει και μπλαμπλαδούρες τα λένε οι βολεμένοι ή οι μη-κατεχοντες-τα-αρχ*** - να κάνουν κάτι διαφορετικό), ξαφνικά είδα το κόσμο με άλλα μάτια. Τα όνειρα που είχα παλιά, δλδ να είμαι με ανθρώπους που μοιάζουν με εμένα σε πολλά σημεία, να απομακρυνθώ απο τοξικές σχέσεις που μόνο δυσαρμονία και θλίψη προσφέρουν, να βρώ κάτι που να κρατήσει το ενδιαφέρον μου μέσω της μάθησης,  της συνεργασίας και της προσφοράς, πήραν σάρκα και οστά. Στο τομέα αυτό έπιασα τους στόχους μου. Ο περιηγητής του παρελθόντος που δεν είχα αφήσει σύλλογο για σύλλογο, οργάνωση για οργάνωση (όχι πολιτικές) και ομάδα για ομάδα (όχι αθλητικές), επιτέλους στάθμευσε. Στο Μπορούμε . Δόξα τω Θεώ.

Απομακρύνθηκα απο τις οποιες τοξικές σχέσεις με περιτριγύριζαν. Κυρίως των συγγενών, γιατί είδα ότι τα κίνητρά τους ήταν εγωϊστικά. Δεν κέρδιζα κάτι σαν άνθρωπος, αντίθετα εμπλεκόμουνα σε ένα κύκλωμα "θα σου δώσω για να μου δώσεις, κι αν δεν μου δώσεις θα σου κόψω τη καλημέρα" που βρίσκω ανούσιο. Κόψε μου λοιπόν τη καλημέρα απο την αρχή και θα ζήσουμε εμείς καλά και εσείς ακόμη καλύτερα.
Ομως όταν μία σχέση μπαίνει στο γαϊτανάκι του "δίνω μόνο για να παίρνω", τότε αλλάζει το πράγμα. Τότε αδιαφορώ έμπρακτα..που σημαίνει σε διαγράφω σαν άνθρωπο μαζί με όποιες ανάγκες έχεις. Δεν σε παίρνω στα σοβαρά και αν σφίξουν τα πράγματα σε κάνω delegate στο γιατρό, στη νοσοκόμα, στη συγγενή εκείνη που πάντα ήθελε να σε φροντίζει εποφθαλμιώντας το σπίτι σου.. και αυτό το κάνω σαν πρώτο στάδιο οριστικής μας διακοπής σχέσεως. Τοξικές σχέσεις τέρμα. Πηγαινε να γδάρεις ευκολώτερο θήραμα απο εμένα και φρόντισε να με ξεχάσεις σαν άτομο, να σβήσεις το τηλέφωνό μου, να μη θές να με ξαναδείς για τα επόμενα 100 χρόνια.

Ο αθλητισμός και γενικά η γυμναστική άρχισε να μου αρέσει απο τα φοιτητικά μου χρόνια, γιατί δίπλα απο το Πανεπιστήμιό μου είχε δημοτική κλειστή πισίνα. Κάθε απόγευμα, μετά τα μαθήματα, πήγαινα για μία βουτιά.. η αίσθηση του νερού, ξέπλενε την όποια κούραση, το όποιο πρόβλημα και με άφηνε εξουθενωμένη μεν αλλά χαλαρή. Εκτοτε έκανα διαφόρων ειδών γυμναστική μέσα και έξω απο το νερό, μέχρι το 2013 που ξεκίνησα ασκήσεις για Μπαλέτο. Με διατάσεις κυρίως αλλά και άλλα αρκετά δύσκολα πράγματα. Βοήθησε απίστευτα τη μέση μου, εξάλειψε το όλο πρόβλημα. Το Μάϊο του 2014 όμως, ενώ  είχα γίνει λάστιχο, προέκυψε νέος τραυματισμός στο γόνατο αυτή τη φορά απο υπερκόπωση, που με έρριξε έξω απο κάθε γυμναστική δραστηριότητα για 6 μήνες. Είχα μία σοβαρή ρίξη συνδέσμων  που ακόμη με πονάει και δεν μπορώ να ανεβαίνω σκαλιά. Μόλις κουτσαθείς μαθαίνεις τις εναλλακτικές λύσεις σε θέματα ΜΜΜ, στο μετρό γίνεσαι λάτρης των ασανσέρ-κυλιόμενων και στα λεωφορεία / τράμ, κόβεις φλέβες για μία θέση. Υπολογίζω όμως απο το 2015 να ξαναρχίσω πάλι μπαλέτο, να μου φτιάξουν οι διατάσεις και το γόνατό μου.

Αλλαξαν οι διατροφικές μου συνήθειες. Απο πάντα ήθελα να τρώω ωραία πράγματα που να με ωφελούν χωρίς δίαιτες και λάϊτ προϊόντα. Το 2014 τρώμε βιολογικά οπωροκηπευτικά που μας τα φέρνουν στο σπίτι μία φορά την εβδομάδα. Ο άνδρας μου, ο οποίος έχει χόμπυ τη μαγειρική γιατί λέει ότι τον χαλαρώνει,  μαγειρεύει  ωραία φαγητά με φαντασία που είτε τα σκαρφίζεται μόνος του ανάλογα με τα υλικά στο ψυγείο-ντουλάπια, ή τα βλέπει στη τηλεόραση. Αγοράζουμε μόνο βιολογικά οπωροκηπευτικά τα οποία μας έρχονται μία φορά την εβδομάδα σε ένα κουτί και που καλύπτουν τις ανάγκες μας και σε αυγά, λάδι, μέλι κλπ. To γεγονός ότι μαραίνονται σχετικά γρήγορα, έχουν καμμιά φορά ζωντανές κάμπιες επάνω τους και ξεχωριστή γεύση απο τα άλλα λαχανικά της λαϊκής και των σουπερμάρκετ, μας αρέσει ιδιαίτερα.

Ετσι ολοκληρώνεται το 2014, με χάλασε απίθανα που πέθανε ο Τζό Κόκερ, ήταν απο τους αγαπημένους μου τραγουδιστές, ο Bob Hoskins απο τους ηθοποιούς που δεν έχανα ταινία του, ο Σάκης Μπουλάς ήταν τραγωδία, απώλεια τεράστια για την Ελλάδα και για όλους μας, καθώς και ο Γιώργος Βερβελίδης, σύζυγος της Φιφής που εδώ και 30 χρόνια με στήριξε σε χαρές και λύτες, που την είχα σαν φίλη, μητέρα και συνεργάτιδα όλα αυτά τα χρόνια. Θα ήμουνα διαφορετικός άνθρωπος αν δεν με είχε τιμήσει με τη φιλία της. 


Τρίτη, Απριλίου 08, 2014

Περί βιβλιοθηκών

Δύο πράγματα έχω να γράψω,  για τη Δημοτική δανειστική βιβλιοθήκη Παλαιού Φαλήρου την οποία χρησιμοποιώ εδώ και 7 χρόνια. Το τελευταίο χρόνο έχει αλλάξει σε θέματα υπηρεσιών πρός το χειρότερο.

Μέχρι πέρυσι είχε πολύ καταρτισμένες βιβλιοθηκαρίους, ευχάριστες, ομιλητικές που γνώριζαν το καθετί εκεί μέσα. Η διευθύντρια επίσης,  μας υποδεχόταν με το χαμόγελο, μιλούσαμε για λίγο περί ανέμων και υδάτων, ήξερε το καθετί για εκδόσεις, παρουσιάσεις, δραστηριότητες του Δήμου, είχε καλές δημόσιες σχέσεις , το σωστό άτομο στη σωστή θέση. Ηταν χαρά μου να πηγαίνω εκεί, όχι μόνο για να δανειστώ βιβλία ή να τους δώσω μερικά δικά μου που δεν θα τα ξαναδιάβαζα, αλλά και για να πώ και μιά κουβέντα. 

Απο το 2013 και ύστερα όλοι οι παλιοί πήραν πόδι. Φύγαν οι ευχάριστες κοπέλες και ήρθαν κάποιοι τρομαγμένοι, αγέλαστοι και αμίλητοι άνθρωποιΦύγανε και τα ηλεκτρονικά συστήματα, που πέρναγαν τα βιβλία στη καρτέλα σου μέσω Ιντερνετ, μπορούσαν να σου πούν αν κάποιο το είχες ήδη διαβάσει, τι είχες διαβάσει ως τώρα σαν κατάσταση κλπ. Εδώ και ένα χρόνο γράφουν σε ένα χοντρό βιβλίο τύπου πρωτοκόλλου, τι διανείζεται ο καθένας...το ηλεκτρονικό σύστημα πετάχτηκε απο το παράθυρο και επέστρεψαν στο χαρτί και καλαμάρι.. σε λίγο θα σκαλίζουν τα ονόματά μας στη πέτρα.

Σήμερα ήταν το αποκορύφωμα..που πήγα και βρήκα κλειστή τη πόρτα. Οχι δεν έβρεχε ούτε έκανε κρύο, να πείς ότι γι' αυτό την έκλεισαν, έτσι τους ήρθε και την έκλεισαν. Χτύπησα το κουδούνι, ευτυχώς μου άνοιξαν. Υποτίθεται ότι η βιβλιοθήκη είναι κέντρο διερχομένων όχι αποθήκη βιβλίων που κλειδαμπαρώνεται, σιγά μη σας τα κλέψουν. Ζητάω στον υπάλληλο ένα συγκεκριμένο βιβλίο, αυτός ο τίτλος, αυτός ο συγγραφέας, "μήπως το έχετε"; Και τι απαντάει;  
"Πηγαίνετε στο ράφι Σ να το βρείτε, μάλλον θα είναι εκεί". 

Ρε φίλε πάς καλά; Αμα ήθελα να ψάξω στο ράφι, δεν θα σου ζητούσα τη βοήθεια, ξέρω που είναι το ράφι. Ηθελα απλά να μη χάσω χρόνο. Αντ' αυτού  του είπα :
"Δεν μπορώ να ψάχνω ράφια, βιάζομαι, πήτε αν το έχετε να το δανεισθώ". 

Πήγε και το βρήκε, τι να έκανε ; Ημουνα αγενής ; Πιθανόν. Εκείνος όμως δεν έχει ιδέα απο συμπεριφορά σε δημόσια βιβλιοθήκη. Τι είναι ο βιβλιοθηκάριος, αποθηκάριος ή ποντικός των ραφιών; Για πέρασε απο τη Βέροια και τη βιβλιοθήκη της, να δείς τι σημαίνει info center του 21ου αιώνα..με τα ηλεκτρονικά συστήματα, τα e-books και ένα σωρό άλλα πράγματα. 

Και δεν είναι ότι δεν έχουν λεφτά σαν Δήμος, μυαλά δεν έχουν. Είχαν κάτι καλό και το χάλασαν.. . Δεν ξέρω αν φταίνε τα κομματικά τους, πάντως έτσι όμως έγινε η βιβλιοθήκη, γύρισε 100 χρόνια ΠΙΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩ! Ξυπνείστε ηλίθιοι!