Παρασκευή, Δεκεμβρίου 30, 2005

Για το 2006


σας εύχομαι η ζωή σας να γεμίσει με φώς
Εντάξει και με λίγο κρασάκι
Καλή χρονιά σε όλους

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 28, 2005

Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς

Είχα ένα ραντεβού στο κέντρο της Αθήνας σήμερα και επειδή ο καιρός δεν ήταν και ο καλύτερος ώσπου να έρθει η ώρα της συνάντησης είπα να πάω στο Νέο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς να ρίξω μιά ματιά.
Είδα 3 αξιόλογες εκθέσεις η πρώτη για τον σκηνογράφο-σχεδιαστή κοστουμιών Διον. Φωτόπουλο, μία τεράστια παρουσίαση με οτιδήποτε είχε σχέση με την προσωπικότητά του, τις συλλογές του, τα πορτραίτα που του είχαν κάνει διάφοροι ζωγράφοι, τα κοστούμια που είχε σχεδιάσει σε παραστάσεις, είχαν και ταινίες διάφορες απο αποσπάσματα θεατρικών παραστάσεων, πώς έντυνε τους ηθοποιούς με τα κοστούμια, πώς φρόντιζε τις μάσκες, τις διακοσμήσεις των διαδημάτων, μέχρι τα παπούτσια.. κούκλες ντυμένες με κουρέλια ή με μετάξια έδιναν στις συγκεκριμμένες παραστάσεις αίσθημα μεγαλείου..μουσική Στραβίνσκυ, η ιεροτελεστεία της άνοιξης, ταξίδι στο μέλλον, είτε είναι ιδεατό, είτε όχι..το ταξίδι δεν το χάνεις..
Η δεύτερη ήταν φωτογραφικό οδοιπορικό του Nίκου Οικονομόπουλου, ασπρόμαυρες κορνιζαρισμένες φωτογραφίες διαφόρων λαών, ο ταξιδευτής όργωνε με τη μηχανή του τα Βαλκάνια, την Τουρκία και την ενδοχώρα της, την Αλβανία, Σερβία, Ινδία, πάντα η κάμερα έπιανε στιγμές καθημερινότητας, ένα χωριό Ρόμ στην θήβα, παιδιά να παίζουν ξένοιαστα μέσα στα γκρεμίδια του Σεράγεβο..μία τρακαρισμένη Κράϊσλερ φάνταζε μπροστά σε ένα πλινθόκτιστο κτίσμα στη Ρουμανία.. Αλλο ταξίδι αυτό, μέσα στη στυφή πραγματικότητα μιάς άλλης γής, όπου δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι, δεν απολαμβάνουν όλοι το ίδιο..στυφά και πικραμένα τα πρόσωπα των επιζώντων της Σερβίας..ένα ταξίδι στη συνείδηση..που ξεχνάει ότι ναί μεν (ελευθερία) αλλά( φτώχεια, πόλεμος, γιατί?)...
Η τρίτη ήταν για τους πίνακες του θανόντος ζωγράφου Μανουσάκη..εκεί ακόμη και τα πιό ταπεινά αντικείμενα, ένα βάζο, ένα μολύβι ξεχασμένο, ένα καράβι μισοβουλιαγμένο αποκτούν χρώμα και υπόσταση. Από αδιάφορα αντικείμενα γίνονται τέχνη, γεμίζουν χρώμα και παίρνουν λίγη απο την ψυχή του ζωγράφου.. Μικροί σε μέγεθος οι πίνακες αποθανατίζουν ένα άλλο ταξίδι, στην οδό των ονείρων που ακόμη και οι αποβάθρες του Πειραιά μας χαιρετάνε πρόσχαρα.. "έλα"!!
Ευτυχισμένη αισθάνθηκα μετά τις εκθέσεις αυτές
Με χαρά λοιπόν κατευθύνθηκα πρός το πωλητήριο του Μουσείου, για να πάρω ένα αναμνηστικό απο όσα είδα, καμμιά καρτ ποστάλ..οτιδήποτε να μου θυμίζει τις όμορφες στιγμές που έζησα..Αυτό είναι κάτι που συνηθίζω..όταν πάω κάπου θέλω να αγοράσω κάτι, μιά ανάμνηση, ένα σουβενίρ..ας είναι και το τσολιαδάκι..οτιδήποτε να μου υπενθυμίζει τη στιγμή
Πλήρης η απογοήτευσή μου όταν είδα τι περιείχε αυτό το κατάστημα. Προσωπικές συλλογές κοσμημάτων απο χρυσά μέχρι πλαστικά, κεραμικά, κρύσταλλα που δεν εκτίθετο στο Μουσείο, αντίθετα..δεν είχαν καμμία σχέση..Οι τιμές δε υψηλές, τίποτα δεν είχε κάτω απο 50 ευρώ.. Ετριβα τα μάτια που απο αυτά που έβλεπα..
Υπήρχαν βέβαια κάποια φθηνώτερα βιβλία, ημερολόγια..κάτι μολυβάκια...
Το περιεχόμενο όμως του πωλητήριου του Μουσείου δεν είχε καμμία σχέση με τις εκθέσεις, ούτε ένας οδηγός δεν υπήρχε..
Από όσα Μουσεία έχω δεί και εδώ και στο εξωτερικό, πάντα οι του Μουσείου, προσπαθούν να προωθούν στο κοινό αντίγραφα των εκθεμάτων και να εκμεταλλεύονται στο έπακρο το περιεχόμενο των εκθέσεων. Στο κυρίως κτίριο του παλαιού Μουσείου Μπενάκη..υπάρχουν ένα σωρό αντίγραφα, από πλαστικό έως χρυσό των εκθεμάτων, μαντήλια, κάρτες, μολύβια, βιβλία, πάζλς, τετράδια, παιχνίδια για παιδιά..για όλα τα βαλάντια..έτσι ώστε ο επισκέπτης να φύγει ευχαριστημένος..να εξασφαλίσει την ανάμνησή του..
Προφανώς το Μουσείο της οδού Πειραιώς, εκφράζει μία πλήρη αδιαφορία για τον επισκέπτη.. "δεν θα αγοράσεις αυτό που θέλεις εσύ, θα επενδύσεις σε αυτό που σου πουλάω εγώ" "επένδυση" είναι η λέξη γιατί εδώ δεν πρόκειται για απλές αγορές όταν ένα πλαστικό βραχιολάκι κοστίζει 65 ευρώ!!!
Επειδή λοιπόν πιστεύω ότι τα Μουσεία απευθύνονται σε όλο τον κόσμο και όχι στους ζάπλουτους και τους σνόμπ ας μου εξηγήσει κάποιος τι νόημα έχει ένα πωλητήριο με είδη άσχετα με το κυρίως κτίσμα που εκπροσωπεί. Είναι σαν να γράφει η επιγραφή του μαγαζιού μου "Φρουτεμπορική" και εγώ να πουλάω ζώνες. Και όχι φτηνές. Πανάκριβες, επώνυμες και ή δυνατόν και επίχρυσες!!!
Και ερωτώ.
Σε ποιούς απευθύνεται αυτό το πωλητήριο?

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 22, 2005

Daily madness

wishes you

http://www.care2.com/ecards/build/1/4841

plenty of dancing Christmas!!

Τρίτη, Δεκεμβρίου 20, 2005

Η χασαπόγατα

Οταν ήμουνα μικρή θυμάμαι κάθε τέτοια εποχή άρχιζαν τα παρακάλια πρός τον Αη Βασίλη. Και δεν ήμουνα μικρή του Δημοτικού, ήμουνα κοτζάμ δεσποινιδούλα του Γυμνασίου που πίστευε ακόμη στην ευχή που θα κάνει κανείς το πρώτο λεπτό της πρώτης μέρας του νέου χρόνου. Οτι η ευχή αυτή πάντα πιάνει όταν την κάνεις με όλο σου το είναι, όταν πιστεύεις σαν αυτήν..
Παρακαλούσα λοιπόν να φωτίσει ο θεός τη μαμά μου να σταματήσει να με πιλατεύει για το μελλοντικό μου επάγγελμα που θα ήταν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ γιατρός γιατί όπως έλεγε - είναι επάγγελμα με κύρος, και κόπο, απαιτεί πολλά χρόνια μόρφωσης και επιμέλειας γιατί θα κρατάς ανθρώπινες ζωές στα χέρια σου και πρέπει να τις φροντίσεις να ζήσουν.. (Με το που μου το έλεγε αυτό εμένα με έπιανε τρεμούλα, δεν ήθελα καθόλου να κρατάω ανθρώπινες ζωές στα χέρια μου). Ενας γιατρός κατά την κρίση της θα ήταν τιμή και καμάρι στην οικογένεια, θα ψήλωνε η μύτη της φαντάζομαι αν έλεγε "να σας συστήσω, απο εδώ η Μ, φοιτήτρια της Ιατρικής" και δώστου να μου κάνει φροντιστήριο έξτρα για φυσική/χημεία/θετικά μαθήματα γενικά.

Εκείνη ήθελε να εκπληρώσει μέσω εμού ένα δικό της όνειρο. Επίσης δεν ήθελε να ακούσει για το δικό μου όνειρο (το τότε όνειρό μου), γενικά ποτέ δεν της άρεσαν τα όνειρα που έκανα για επάγγελμα απο παιδί. Τα δικά μου όνειρα ήταν για κλάμματα κατά την κρίση της, τα δικά της ήταν σημαντικά άρα προηγείτο . Ελά όμως που η μικρή ήθελε να γίνει
α) μπαλλαρίνα (πολύ δύσκολο, είσαι ψηλή και δεν έχεις αρμονία στο χορό)
β) δασκάλα (θα σε κοροϊδεύουν τα παιδιά όπως κοροϊδεύεις εσύ)
γ) αστροναύτης (έδω΄ζαλίζεσαι που ανεβαίνεις στη σκάλα...σκέψου να πετάς στα σύννεφα)

δ) χορεύτρια (πα, πα, πα θα σου κολλάνε όλοι οι άντρες) (μιάμ μιάμ χαρά εγώ)
ε) φωτογράφος (δεν πουλάει-θα ψοφίσεις της πείνας),
ζ) ταχυδρόμος . Ακούγοντας τη λέξη αυτή άφριζε λές και την είχα βρίσει.."Η κόρη μου ταχυδρόμος"? "Ποτέ των ποτών. Γιατρός θα γίνεις και για ειδίκευση θα πάρεις ή χειρουργική ή αναισθησιολογία.
Προφανώς η μητέρα μου είχε δεί το έξοχο χάρισμα που διαθέτω το οποίο είναι η κάποια μου ανοσία πρός τα αίματα, τις πληγές, τις αντίστοιχες μυρωδιές κλπ, κλπ.... θυμάμαι βέβαια ότι όταν είχα κάνει ένα μάθημα ανατομίας και η δασκάλα άνοιξε μπροστά στα θορυβημένα μας μάτια τον εγκέφαλο ενός ψόφιου (εδώ και πολλές μέρες) προβάτου ήμουνα απο τις πρώτες που πρώτα κιτρίνισε, μετά πρασίνισε και μετά φέρανε τις πατσαβούρες να σκουπίσουν και το πάτωμα όπου είχα ακουμπήσει το πρωϊνό μου...αυτή μου η εμπειρία όμως δεν την πτόησε, αντίθετα την ευχαρίστησε γιατί μου είπε ότι ώσπου να έχω πλήρη ανοσία θα χρειαστεί να ανοίξω εγώ η ίδια άπειρα πτώματα... (Μπλιάχχ....δεν κόβω καλύτερα μιά πανσετούλα να φάμε τώρα που κάνει και κρύο?)


Ηταν όμως και άτυχη η καϋμένη. Το όνειρο της ζωής της απεδείχθη φούσκα. Το γεγονός ότι σε όλα σχεδόν τα πρωτεύοντα μαθήματα που χρειάζονταν για να μπώ στην Ιατρική ήμουνα η βασίλισσα του πάτου, άντε και του πρώτου υπογείου, την εξόργιζε... στο τέλος πιά το πήρε απόφαση ότι Ιατρική δεν μπαίνω... ούτε και για Ιατροδικαστής μπορούσα να πάω... Τράβα τις πλερέζες. Εχουμε πένθος.
Ετσι άρχισαν τα ιδιωτικά συμβούλια με τις φίλες της "τι θα το κάνω το μωρό, που στις θετικές επιστήμες είναι λίγο κουτό?"


Η μία έλεγε να γίνω φιλόλογος, η άλλη αρχαιολόγος, η άλλη να της βρούμε ένα γαμπρό αλλά το τελευταίο εξαγρίωσε τη μητέρα μου που πρέσβευε, πρώτα το πτυχίο και μετά ερωτοδικείο.. γιατί άμα δεν έχω πτυχίο θα είμαι έρμαιο στα χέρια του άντρα (τρα λα λά! ναι, ναί κι άλλο!!) που θα μπορεί να με κάνει ότι θέλει (μιάου!) , ενώ με ένα πτυχίο θα μπορώ να πάρω το καπέλλο μου και να φύγω, θα είμαι δυνατή...θα έχω τον άσσο στο μανίκι..


Ετσι σκέφτηκα να της πώ ότι μιά που έχω ανοσία στα αίματα (έχω καθαρίσει του κόσμου τις μπριτζόλες, ψάρια, συκώτια, εντερα για κοκορέτσι κλπ) να πάω μπακαλόγατα σε έναν χασάπη να μάθω τη δουλειά..
Εκανε να μου μιλήσει 1 εβδομάδα.
Νομίζω μετά έγινε και φυτοφάγος


Ενώ εμένα μου έμεινε κόλλημα με το επάγγελμα του ταχυδρόμου, να μοιράζω έιδήσεις, να περπατάω και να δουλεύω στο χώρο του ονείρου μου το ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ.
Λέτε να κάνω αίτηση στον ΑΣΕΠ?

Κυριακή, Δεκεμβρίου 18, 2005

Οταν ο διάβολος ...

δεν μπορεί ούτε να μιλήσει ούτε να ξεμυτίσει

ξέρετε τι κάνει?

παίζει με τα μανίας

http://games.zeeks.com/game_arctic_antics.html?g=9017
(πιγκουϊνάκια..)
http://www.squiglysplayhouse.com/Games/Flash/Snowball/index.html (σούρχεται..σούρχεται!!)
http://www.squiglysplayhouse.com/Games/MiniClip/PenguinPush/index.html
(παλιό αλλά καλό)
http://www.freechristmasgames.com/
http://www.crazy-jokes.com/arcade-games/index.shtml
(αυτό με τον μεθυσμένο Αγιο Βασίλη-δεν αντέχεται..)http://games.yahoo.com/games/downloads/chickeninvaders2xmas.html
(σιχαίνομαι τις κότες)



Αν μου δίδασκαν έτσι την ύλη στο Σχολείο θα ήμουνα αστέρι και όχι παρτέρι (με λουλουδάκια)
http://www.engagingscience.org/games/ (επιστήμη) http://www.kidsastronomy.com/explore_index.htm (astronomy)http://www.mathsyear2000.org/games/(μαθηματικά
http://www.bbc.co.uk/science/humanbody/body/index_interactivebody.shtml (biology)
http://www.bbc.co.uk/history/ancient/egyptians/pyramid_builder_game.shtml (history)




Να μην ξεχνάμε ότι είμαστε και ...γυναίκες
http://www.dressupgames2.com/athemes/index.html
http://www.garment-district.com/dolls/vint2/vintdoll2.htm
και λίγο '60s της μαμάς μας..

http://www.gamerflex.com/index.php?act=play&id=67 (φέτος θα κάνω πάπια για τα Χριστούγεννα..θα διαλέξω μία απο τις ψόφιες)

ώσπου να μου πέσουν τα χέρια και να κλουβιάνω εντελώς...

Σας ασπάζομαι (όσο έχω ακόμη τα μυαλά μου)

Μαρίνα

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 16, 2005

Ούφ ! Μέρος Β

Με τις γκρίνιες και τις μουρμούρες αποδιοργανώθηκα..

Μου κόπηκε η όρεξη

Μου κόπηκε το κέφι

Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου

Αρχισα και να κρυώνω

Πάγωσαν τα χέρια μου αλλά και η μύτη μου, ενώ έξω έχει 15 βαθμούς C

Ετσι

τηλεφώνησα στο γιατρό ο οποίος ακούγοντάς με να μιλάω έδωσε την ετυμηγορία του..

Φαρυγγίτιδα = 2 κουτιά αντιβίωση + πολλά ζεστά + να μην μιλάω πολύ + τέρμα οι βόλτες...

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 14, 2005

Ούφ!

Βαρέθηκα τη μουρμούρα..

Ολοι έχουμε σκυλοβαρεθεί πιά να τον ακούμε να μας γκρινιάζει...


(Ερχονται Χριστούγεννα, σηκωθείτε επιτέλους απο εκεί)

Γιατί δεν έχω αγοράσει τίποτα και για κανέναν γιατί όπως βλέπετε είμαι πολύ απασχολημένη..

Ούφ! Πιά...

Κυριακή, Δεκεμβρίου 11, 2005

Αισθηματίες

Μία φορά το χρόνο προσκαλούμε παλιούς φίλους και συμμαθητές του Κ, φίλους τόσο απο το Δημοτικό οσο και απο το Γυμνάσιο, για να παίξουν χαρτιά και να ξαναβρεθούν. Παίζουν ως επί το πλείστον πόκα όχι για λεφτά αλλα σαν φόρο τιμής σε παλιές εποχές τότε που ήταν φοιτητές με λίγα λεφτά αλλά πολύ κέφι για χαβαλέ.. Και επειδή κρατάνε την παράδοση ολοζώντανη παίζουν με μάρκες που είναι σε δραχμές, ποντάροντας απο 50 δρχ μέχρι 3000..το ύστατο ποσό, που κάποτε ξόδευαν για να αγοράσουν ένα μπλου τζήν απο τα ακριβά..

Ολοι τους είναι πλέον παντρεμένοι και φέρνουν και τις γυναίκες τους, ίσως και τα παιδιά τους (τη φορά αυτή είχαμε 4 παιδάκια), με τις οποίες περνάμε πολύ ωραία αφού γνωριζόμαστε κάποια χρόνια..

Είχαμε χωρισθεί σε δύο παρέες, οι άντρες απο την μιά σε ένα δωμάτιο-τεκέ (όχι σκληρά πλήζ-μόνο τσιγάρα) να χαρτοπαίζουν και οι κούκλες με τα μωρά σε άλλο να γελάνε και να λένε διάφορα.., η οικοδέσποινα σαν διάτονας αστέρας να πηγαίνει απο λουλούδι σε λουλούδι και να ακούει μέρος συζητήσεων απο όλους..
Και ενώ με τις γυναίκες είχαμε σκάσει στα γέλια..όχι γιατί κοροϊδεύαμε τους άντρες..(μόνιμη αγωνία των ανδρών που ξέρω είναι ΜΗΠΩΣ και τους συζητάμε, άλλη όρεξη δεν έχουμε όταν μαζευτούμε 10 γυναίκες μαζί να ασχολούμαστε μαζί τους, αλλά έτσι είναι οι άντρες μυγιάζονται) αλλά λέγαμε ιστορίες καθημερινότητας, δουλειάς ...από το δωμάτιο των ανδρών ακουγόταν σιγή..πάω λοιπόν μέσα και τους βλέπω να έχουν σταματήσει τα χαρτιά και να συζητάνε περί ανέμων και υδάτων
...........για μία μπριτζόλα 1600 γραμμαρίων που έφαγε ο Γ στην Πορτογαλία ΜΟΝΟΣ του και τη χώνεψε μία χαρά..και δεν βούλωσε την τουαλέττα την επομένη
...........για τον πατέρα ενός άλλου που είναι σοβαρά άρρωστος
...........για τον θείο του Κ που πέθανε και θα πάνε αύριο τα πεθερικά μας στην κηδεία..κάπου στην κεντρική Ελλάδα..
...........για τον Θ να λέει ότι γίορτασε με τη γυναίκα του 30 χρόνια γνωριμίας (φαντάζομαι ότι ήταν μαζί απο τα 12 τους χρόνια)..

και διαπιστώνω πόσο σημαντική είναι η φιλία μεταξύ των ανδρών όταν όλοι τους είναι παιδικοί φίλοι, που παίζανε μπάλα μικροί σε αλάνες..που τώρα η ζωή τους έχει χωρίσει, ο ένας εδώ ο άλλος κάπου αλλού , αλλά 1 φορά το χρόνο θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να ξαναγίνουν ανέμελοι, να βάλουν στη μπάντα ότι έγνοιες έχει ο καθένας και να κάτσουν στο τραπέζι των αναμνήσεων για να παίξουν, να καρπαζωθούν, να γίνουν τύφλα, να γελάσουν και να κλάψουν, να ξαναπροσπαθήσουν να κλέψουν στα χαρτιά, να μαδήσουν τον γνωστό φίλο τους που μάδαγαν ΧΡΟΝΙΑ, να γυρίσουν το ρολόι του χρόνου πίσω..
Μήπως είναι οι άντρες πιό αισθηματίες απο εμάς?

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 07, 2005

Οστρια και ακρίβεια

Με χαλάει πολύ ο συνδυασμός καιρού και Δεκεμβρίου, όποτε έχει όστρια, πνίγομαι..Αυτή η υγρή ζέστη, ο αέρας γλυκόσαχλα μας φυσάει κοροϊδευτικά..."βγάλε τη ζακέττα σου, αν τολμάς" με προκαλεί ξεδιάντροπα βγάζοντάς μου τη γλώσσα γιατί ξέρει ότι δεν θα τη βγάλω γιατί αν το κάνω θα πουντιάσω..., ούτε το κασκώλ θα βγάλω γιατί φοβάμαι τις αμυγδαλές μου δεν με παίρνει να αρρωστήσω τέτοιες ώρες, τέτοιες μέρες, τέτοιο μήνα γενικά..
Τι ωραία που θα ήταν να φύσαγε μιά τραμουντάνα, άντε και ένας γρέγος...να φουσκώσει το κύμα, να πρασινίσει ο βυθός ή τα σύννεφα πρασινίζουν, πάντως το χρώμα της θάλασσας το παίρνει απο τον ουρανό..λένε. Και μετά να καταλαγιάσει σε μαϊστρο.. μμ Ονειρα.
Ονειρα απατηλά είναι αυτά και η διάθεσή μου πάει απο το κακό στο χειρότερο. Μία ο καιρός που μου κόβει το κέφι, και απο την άλλη η ακρίβεια της ζωής..Πήγα σήμερα σε 2 σουπερμάρκετ να ψωνίσω γιατί έχω καλεσμένους το Σάββατο και έφριξα με την ακρίβεια των τροφίμων..
Καλά τώρα ξύπνησες εσύ?
Δεν είναι η ώρα που ξύπνησα εγώ, είναι που ο κάθε μπαγλαμάς ότι γουστάρει ζητάει. Και δεν μιλάμε για είδη μη πρώτης ανάγκης, ιδιαίτερα τρα λα λα..αλλά ενα κρέας θα πάρεις, λαχανικά, φρούτα..
Το ελληνικό κρέας είναι πιό ακριβό απο το ξένο, το ίδιο και τα ελληνικά κρασιά..Ναί! Ναί! Πρέπει να παίρνω ελληνικά προϊόντα για να ενισχύσω τους αγρότες, την οικονομία, το κράτος που με χέζει σε καθημερινή βάση, εμένα ποιός θα με ενισχύσει ρέεέέέέέέ!?
Ο κάθε καταστηματάρχης ψάχνει το πορτοφόλι του , κυττάει "πόσα του λείπουν" και μετά κοτσάρει τις τιμές.. Δεν είναι κλέφτης, είναι μεγάλος κλέφτης που έχει όμως ανάγκες να καλύψεις όπως εσύ και εγώ.. μήπως δεν είναι κλέφτης?
Ασε πιά τα δόλια τα ρούχα..εκεί να δείς αισχροκέρδεια..αφού πιστεύω ότι όσες κυκλοφορούν με νέα μοντελάκια πρέπει ή να έχουν σχέση με καταστήματα ρούχων ή να ασπάζονται τα κινέζικα.. κούκλες και μάγκες ελάτε να κάνουμε παρέα αν ανήκετε στην κατηγορία βου..
Στο τέλος θα φάμε και εισαγόμενα κινέζικα κρέατα και ψάρια..

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 05, 2005

Ξανά μανά

του τού ρου τού του