Κυριακή, Δεκεμβρίου 28, 2008

Πετώντας βαρίδια

Του έτους που παρήλθε. Πολύ υγιές σπορ, σας το συνιστώ χωρίς επιφύλαξη.
α) Τα δικά μου βαρίδια

Χρονιά προσγείωσης στα μαλακά ηταν το 2008, οι φόβοι που είχα για την ανάμειξη με την οικογένεια του ανδρός μου εξανεμίστηκαν, όλα καλά, ήρεμα και κυρίως αγαπημένα. Διδακτική η χρονιά απο αυτόν τον τομέα, δεν έχει νόημα να φοβάμαι το δράκο που ίσως εμφανισθεί ίσως όχι. Καταστρέφω την ημέρα μου, άσε που ο δράκος αν εδεήσει να έρθει μπορεί και να μοιάζει με απλή σαύρα.

Πολύ τρέξιμο μα πάρα πολύ. Να μη μπορώ να προγραμματίσω τί-πο-τα ούτε για την επόμενη μέρα, όλα να γίνονται στο φτερό! Φτερά στον άνεμο η καθημερινότητα που όμως βρίθει απο την ποικιλία του απρόσμενου. Και παρόλλη τη μουρμούρα μου, ναί! δεν ήταν άσχημη η κατάσταση αυτή. Πολύ ενδιαφέρουσα η προσαρμογή στο ό,τι ήθελε προκύψει, έτσι κι αλλιώς ήμουνα καλή στις κρίσεις (εκεί που παρέλυαν όλοι, τα πήγαινα μιά χαρά και τρα λα λα), το έχουμε ξαναπεί, οι κρίσεις, το άγχος και η πίεση εμένα με θρέφουν, ενώ η ηρεμία, η ησυχία και ολα στοιχιμένα στα κουτάκια τους, με πετάνε στα ερέβη της βαρεμάρας, η τάση για crisis creation γίνεται έντονη. Οποιος θέλει να του οργανώσω μία κατά φαντασία κρίση, ή να με φωνάξει ή να δεί την ταινία "Wag the dog" με τον Dustin Hoffman.

Φυγές και εκδρομές υπήρξαν πολλές, ούτε τα σβκ δεν καθόμασταν ήσυχοι, το καπελλάκι μας και δρόμο. Είναι και το χόμπυ της φωτογραφίας που ξεκίνησε απο τον Κ αλλά που κόλλησε και σε εμένα, τώρα πιά βαριέμαι να γράφω, προτιμώ να αποτυπώνω τον κόσμο μέσα απο τα μάτια μου και μετά να βλέπω πώς άλλοι άνθρωποι κάνουν το ίδιο με τα δικά τους μάτια της ψυχής. Πόσες ματιές ανταλλάξατε σήμερα; Πόσες ματιές σου μίλησαν και θέλησες να σχολιάσεις τις απεικονίσεις άλλων, όπως στα μπλόγκς; Ας βάλω και λίγο χρώμα στις σκέψεις μου, όχι ξερά κείμενα.

Αραιώσαμε να πηγαίνουμε στο Ναύπλιο μετά που οι γείτονες δηλητηρίασαν το σκύλο μας. Καθώς και τα άλλα 9 σκυλάκια που τάϊζα και φρόντιζα. Ο πονος αφόρητος, σαν να έχασα ένα παιδί. Ακόμη αφουγκράζομαι το γάβγισμά του, έχω την αίσθηση της ουράς του στα χέρια μου. Δεν τους συγχώρησα γι αυτό! Εχουν λέει πρόβλημα με τ' αδέσποτα. Αντί να λύσουν το πρόβλημα στειρώνοντας τα ζώα και εκπαιδεύοντας τον κόσμο να μη τα πετάει στο δρόμο, το στραγγαλίζουν πετώντας φόλες και μέσα στους κήπους των σπιτιών. Εμετικές συμπεριφορές που συνεχίστηκαν όταν οι δήμοι της περιοχής παίζανε μπαλλάκι την υγεία των τουριστών και των κατοίκων ανακατεύοντας αρδευτικό νερό με πόσιμο και στέλνοντάς μας όλους στα νοσοκομεία με γαστρεντερίτιδες, γυναικολογικά και μολύνσεις παντού. Εδώ δεν νοιάζονται για την υγεία των ανθρώπων, των κατοίκων δλδ για να μη μιλήσω για τους επισκέπτες, για τα ζώα θα ενδιαφερθούν; Πράγματι δεν είχα καταννοήσει το επίπεδο πολιτισμού τους.
Δεν μου αρέσει ΑΥΤΗ η Ελλάδα κύριοι, έτσι όπως την κακοποιείτε, έτσι προτιμώ να μη σας πλησιάζω, πάω νότια-ανατολικά-δυτικά-βόρεια οπουδήποτε μακριά σας.

β) Τα βαρίδια του κόσμου

Το 2008 πέρασε γρήγορα. Ο Δεκέμβριος σκοτεινός μήνας, η αποτρόπαιη δολοφονία του παιδιού, η στάση των κυβερνώντων λυπηρή, ουτε που καταλαβαίνουν τι τους γίνεται, οι πορείες των μαθητών που προσπαθούν να εισακουστούν μέσα στο κυκεώνα της αναξιοσύνης, με συντάραξε. Συνεχίζει να με συνταράζει.

Η Ελλάδα δεν λειτουργεί, μα λειτούργησε ποτέ; Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήταν κάθε πέρυσι και καλύτερα. Πώς καταφέραμε και απο άνθρωποι γίναμε "εαυτούληδες"? Κρίση; Kύττα γύρω σου τα μώλ,σαν μανιτάρια όλο και περισσότερα ανοίγουν, αλλά κανένα δεν έκλεισε ακόμη λόγω κρίσης..ποιοί τα συντηρούν; κάποιοι πάντως ψωνίζουν, συνεχώς γεμάτα είναι. Προφανώς υπάρχει χρήμα που κινείται..πρός ποιά κατεύθυνση όμως? Συνεχώς νέα ανοίγουν φτηνοί πειρασμοί εσαει.
Κάτι δεν πάει με την Δανιμακία. To be or not to be είναι να αναρωτιέται κανείς.
γ) Τι να ευχηθώ για το νέο έτος;

Παλιά έκανα ευχές που μερικές ξεστόμιζα, άλλες όχι ελπίζοντας να πραγματοποιηθούν, με τις ελπίδες συνήθως μένω. Οχι δεν κυτταω αυτές που δεν έγιναν, κυττάω μόνο μήπως οι ευχές μου ήταν εκτός πραγματικότητας, γιατί αν ναί, τότε δεν θα πραγματοποιούντο ποτέ. Είμαι πολύ down-to-earth άνθρωπος, τα όνειρα τα αφήνω για ανθρώπους που τα βρήκαν έτοιμα και δεν χρειάστηκαν να τρίψουν τα μούτρα τους στα σκ. Αν κάτι δεν πραγματοποιηθεί, φταίνει οι υπερφίαλες προσδοκίες μου. Φταίω εγώ και κανείς άλλος.
Υγεία
Γιατί χωρίς αυτήν τίποτα δεν έχει νόημα. Χωρίς αυτήν είμαστε αχυράνθρωποι με ένα "φού" μας παιρνει το αγέρι
Υπομονή
Δεν την έχω, είμαι πολύ ανυπόμονη. Συγκριτικά πάντα με το παρελθόν έχω βελτιωθεί, παραμένω όμως αρκετά ανυπόμονη. Ιδιαίτερα με τους ηλικιωμένους. Δεν τους καταλαβαίνω καθόλου, να το πώ αλλιώς, καταλαβαίνω κάποιους απο αυτούς, κάποιους που δεν έχουν γεράσει και το βάλει κάτω, αλλά όχι τους άλλους.
Θέλω να ξεφύγει η Ελλάδα απο την αναξιοσύνη. Να γίνουμε επιτέλους άνθρωποι. Χωρίς να χρειάζεται να φωνάζουμε, να ουρλιάζουμε για το αυτονόητο



Καλή χρονιά σε όλους!


.....................................................

Ο πίνακας "Η κραυγή " είναι του Ε.Munch (σε puzzle 260 κομματιών)

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 22, 2008

Χρόνια πολλά

Εύχομαι σε όλους Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένες στιγμές με την οικογένειά σας, με τους αγαπημένους σας, με ό,τι σας ευχαριστεί. Yγεία, χαρά, ευτυχία και πολλά, πολλά χριστουγεννιάτικα δένδρα..



Με τις ευχές μου για μιά καλύτερη χρονιά, με ελπίδα για τις μέρες που θα έρθουν.

Καλά Χριστούγεννα

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 18, 2008

Κλέφτες γνώσης

Δουλειά, δουλειά με το ένα μάτι στην καθημερινότητα, το άλλο στα γενόμενα. Ολη μέρα ήμουνα στο κέντρο της Αθήνας. Ξεκίνησα απο το Σύνταγμα, έκανα ένα μεγάλο κύκλο ως τη Πειραιώς και μετά ξαναβρέθηκα πλ. Κολοκοτρώνη, με τα πόδια εννοείτε. Και βέβαια πορείες, διαμαρτυρίες, δακρυγόνα.
Στο τέλος της ημέρας μου πέρασα απο ένα βιβλιοπωλείο με σπασμένη βιτρίνα.
Μπήκα μέσα και μεταξύ των άλλων ρώτησα αν τους κλέψανε τίποτα, αυτοί που έσπασαν τα τζάμια .
"Μπααα! " μου λέει ο υπάλληλος, "σιγά μη κλέψουν βιβλία. Ενώ αν πουλάγαμε ηλεκτρονικά ή ρούχα..θα βουταγανε και τα σώβρακά μας".

Στη Θεσσαλονίκη όμως ανοίξανε ένα βιβλιοπωλείο και σήκωσαν όλα τα gadgets, ελπίζω να πήραν και κάποια βιβλία ώστε να επαληθευθεί αυτό που είχε πεί ένας παλιός καθηγητής φιλόλογος "Οτι θα πήγαινε μάρτυρας υπεράσπισης στο κλέφτη βιβλίων"!!!

Τους λίγους αυτούς λοιπόν κλέφτες βιβλιοπωλείων μήπως θα έπρεπε να τους επιβραβεύουμε που δεν ακολούθησαν τη πεπατημένη αλλά που ενδιαφέρονται και για κάτι παραπάνω, για μιά γνώση, για μία ιδέα, για έναν καλύτερο κόσμο;

"Εσύ δεν ψώνισες τίποτα"? Ναί, δεν άντεξα και πήρα 4 βιβλία.

Το "Φάκελλος Πουτσίνι" της Αλεξάνδρα Ουϊλσον,

το graphic novel "Logicomix" του Αλ. Δοξιάδη,

την "Ασπρη Τίγρη" του Aravind Adiga (βραβείο Booker 2008)

και "τη Σιωπή των Βιβλίων".

Φέτος τα Χριστούγεννα μόνο βιβλία θα χαρίσω. Σε μελλοντικούς ίσως "Κλέφτες γνώσης" που πιθανώς να ενδιαφέρονται για τη προσωπική τους εξέλιξη, για κάτι παραπάνω απ' αυτά που η καταναλωτική κοινωνια μας προωθεί.

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 12, 2008

Aftermath

μετά από όλα αυτά που είδα, διάβασα και άκουσα φοβάμαι ότι

.........σε ένα μήνα θα τα έχουμε όλα μασήσει, μαζί με τις συγνώμες και των πολιτικών και των πολιτών και καταπιεί
.........θα γυρίσουν τα παιδιά στα σχολεία τους, μαθήματα, εξετάσεις, προβλήματα, το μέλλον τους (όποιο), ό,τι έγινε έγινε
........ όλοι θα γίνουν Θωμάδες και θα απαρνηθούν την αναμιξή τους στο οτιδήποτε, ακόμη και στην ΑΔΡΑΝΕΙΑ - προβλέπονται πολλά κορδώματα εδώ.
ο Δερβενιώτης μιά χαρά τα είπε εδώ

και στο εξάμηνο
......... θα είναι σαν να μην έγινε και τίποτα, ιδιαίτερα αν βγεί ΑΛΛΟ ΕΝΑ νέο βατοπαίδι.

Τα χειρότερα πάντα έρχονται.

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 08, 2008

Στο όνομα της δημοκρατίας

....ας φορέσει ο κάθε ένας μία κουκούλα, ένα κράνος, μία μάσκα, να πάρει ένα λοστό και ν' αρχίσει να σπάζει καταστήματα και αυτοκίνητα. Ιδιαίτερα αν είναι ανήλικος ή φοιτητής.

....δικαίωμά του θα είναι ως μελλοντικός ενήλικος πολίτης να δείξει στους κυβερνώντες, την έμπρακτη άποψή του για τα πάντα, να εκφράσει τον θυμό του καταστρέφοντας ξένες περιουσίες και σπάζοντας μερικά κεφάλια.

Στο όνομα της δημοκρατίας οι γιοί και οι κόρες των μπαμπάδων τους λεηλάτησαν και έκαψαν κατάστημα στα Εξάρχεια ανθρώπου που το υπερασπίστηκε με κυνηγετική καραμπίνα. Τον απείλησαν να τον σκοτώσουν αν ξαναπλησιάσει την επιχείρησή του. Και δεν ήταν το μόνο.


Στην τηλεόραση είπαν δημοσιογράφοι ότι η πλειοψηφία των κουκουλοφόρων ήταν νέοι + - 18 ετών. Στο όνομα λοιπόν της δημοκρατίας αυτοί οι νέοι τιμωροί, τα έκαναν λίμπα στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, νέα παιδιά που πολλά δεν εργάζονται αλλά ζουν απο τα λεφτά που τους δίνουν οι γονείς τους. Αντίστοιχα έμαθαν νωρίς να καταστρέφουν τα σχολεία τους ή και τις Σχολές/Πανεπιστήμιά τους όταν κάνουν καταλήψεις και να περνάει πάντα το δικό τους. Ακολούθησαν τα χνάρια των πατεράδων τους που παρκάρουν όπου τους βολεύει και που ίσως βάζουν χέρι σε επιχειρήσεις ή και φεσώνουν τον οποιονδήποτε. Η Ελλάδα του "ωχ αδελφισμού" και της αρπαχτής.


Τι είναι αυτό που τους λείπει, πέρα απο φαιά ουσία; Ετσι θ' αλλάξουν τον κόσμο; Αύριο θα ξυλοκοπήσουν τον καθηγητή που τους έκοψε και θα σκοτώσουν στο ξύλο τη γριά άστεγη για πλάκα;

Ελέχθει σε συζήτηση στην τηλεόραση ότι εκφράζουν την αγανάκτησή τους γι' αυτή την Κυβέρνηση με τον τρόπο αυτό. Την Κυβέρνηση που η πλειοψηφία των μπαμπάδων τους και οι ίδιοι, επέλεξαν να κυβερνάει την Ελλάδα. Να φύγει λοιπόν η παρούσα κυβέρνηση και να έρθει ίσως μία άλλη που θα κάνει ακριβώς τα ίδια, ξεχαρβαλώνοντας κι άλλο τη χώρα. Το έχουμε ξαναδεί το έργο με παλαιότερες κυβερνήσεις.

Στο όνομα της δημοκρατίας γίνονται παγκοσμίως τα χειρότερα εγκλήματα.


Και ΔΕΝ αναφέρομαι στον θάνατο του 15χρονου που απλά έτυχε να είναι εκεί (όπως είπαν αυτόπτες μάρτυρες). Οι ταραχές είχαν ήδη ξεσπάσει ΠΡΙΝ ο άτυχος νέος χάσει τη ζωή του. Οι πλέον αθώοι την πληρώνουν.

Ούτε είμαι υπέρ της Αστυνομίας και τις μεθόδους της καταρράκωσης του καθενός απο εμάς. Υποτίθεται ότι προστατεύει τους πολίτες ενώ ως τώρα δεν έχω δεί καμμία προστασία. Το αντίθετο μάλιστα. Η Αθήνα έγινε Ανοχύρωτη Πόλη και αυτοί απλά πέταγαν δακρυγόνα.


Με στενοχωρεί που η Ελλάδα πάει κατά διαόλου, το μέλλον της ζοφερό με αυτούς τους αυριανούς "δημοκρατικούς" πολίτες της.

(Η φωτογραφία είναι απο εδώ)

Κυριακή, Δεκεμβρίου 07, 2008

Ο θάνατος του 15χρονου

Ακουσα το γρήγορο βιογραφικό του θύματος, "παιδί καλής οικογένειας, με πατέρα πολιτικό μηχανικό και μητέρα κάτοχο καταστήματος στη Βουκουρεστίου". Ακουσα για τον αναίτιο θάνατό του απο σφαίρα ειδικού φρουρού, ωρα 9 το βράδυ κάπου στα Εξάρχεια.
Αυτό που δεν άκουσα είναι
ΤΙ ΓΥΡΕΥΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΥΤΟ ΕΞΩ ΧΘΕΣ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΕ ;
Αυτός ο "γόνος μιάς τόσο καλής οικογένειας" που ανέφερε τηλεπαρουσιάστρια, τι στην ευχή έκανε έξω με τα φιλαράκια του να προκαλούν τον λάθος άνθρωπο, τη λάθος ώρα και
να συνεισφέρουν στη βία;
Τι έλειπε απο τη ζωή του και έπρεπε να χτυπηθεί έστω και λεκτικά με ειδικούς φρουρούς εκπαιδευμένους στο πυροβολείν;
Οι γονείς του που ήταν; Ηξεραν που βρίσκεται;
Ο θάνατός του είτε απο ανθρώπινο χέρι είτε απο ατύχημα, είτε απο τη κακιά στιγμή, θα διελευκανθεί.

Το ερώτημά μου όμως παραμένει. Το ίδιο ερώτημα θα ταλανίζει τους άτυχους γονείς του.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 04, 2008

Αλλαγή πορείας & απολογισμός

Βαρέθηκα να γκρινιάζω για όλα. Τίποτα δεν αλλάζει, ό,τι και να λέω. Οπότε ας το ρίξω..στα Χριστούγεννα. Εχετε δεί τις τιμές της αγοράς; Τι έγραψες πιο πάνω; ΔΕΝ ΘΑ ΓΚΡΙΝΙΑΞΕΙΣ.

ΟΚ.
Ας κάνω λοιπόν ένα check-out του 2008

Το θέμα μέσης μου πάει να λυθεί επιτέλους. Μετά απο σωρεία εξετάσεων ο ντοτόρος σκοπεύει να με ξεπιάσει με 2 ενέσεις..κάπου θα τις κάνει πάνω στο μύ, στο νεύρο, στον σπόνδυλο, στη μύτη μου, στη μύτη του, ούτε ξέρω που. Οι ενέσεις με χαλάνε αφάνταστα, τις φοβάμαι σαν τον διάολο. Πόσο μάλλον αυτές οι της ορθοπεδικής φύσεως. Αναβάλλω το όλο θέμα για μετά τα Χριστούγεννα. Η λύση βρέθηκε..η εφαρμογή είναι δυσκολοχώνευτη. Ενώ η γαλοπούλα, μιά χαρά θα τη φχαριστηθώ κιόλας. Δεν θα ξεχάσω τα μοναδικά χριστούγεννα της ζωής μου πρίν 4 χρόνια που είχα τραπέζι καποιους φίλους μας Καθολικούς και φάγαμε ανήμερα ΨΑΡΙ. Ολη η Αθήνα μύριζε ψητό, εμείς κάναμε Σαρακοστή. Τόπα, τελείωσα - πήρα αφεση.

Το θέμα συγγενών με είχε πιάσει απο κάτω φέτος. Χρειάζεται να αλλάξω πορεία. Ελπίζω να τα καταφέρω να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στη κα Π, που βαριέται μόνη της αλλά που δεν ρίχνει νερό στο κρασί της δλδ τσακώνεται και βρίζει όλο τον κόσμο. Να αφιερώνω περισσότερο χρόνο βγάζοντάς την έξω και προστατεύοντας τον εαυτό μου απο τα λογείς σχόλια που κάνει για όλους. Λίγο κουφαμάρα θα είναι το καλύτερο εδώ. Να μην ακούω. Και κυρίως να μη βγάζω λάθος συμπεράσματα.

Θέλω λίγη περισσότερη δουλειά, γιατί αυτή που κάνω δεν έχει κάτι καινουργιο να μου δώσει και βαριέμαι τη μονοτονία. Μ' αρέσει να κάνω εξωτερικές δουλειές, μια χαρά τα πάω σε συναλλαγές με το δημόσιο. Σκέφτομαι μάλιστα να επικεντρωθώ σε αυτό. Οσο για το περπάτημα, ή με συγκοινωνίες πηγαίνω ή με τα πόδια. Πέντε χιλιόμετρα την ημέρα μέσον όρο. Και που να είχα και σκύλο.

Θέλω να βελτιώσω τη μαγειρική μου. Αμα ακολουθω τη συνταγή όλα είναι όνειρο. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν αφήνω τη φαντασία μου ελεύθερη. Το αποτέλσμα ούτε οι αδέσποτοι σκύλοι δεν το τρώνε, το μυρίζουν και αρχίζουν να ουρλιάζουν.

Φέτος αφιέρωσα ελάχιστο χρόνο στους φίλους μου, όλο δεν προλάβαινα, όλο δεν μπορούσα. Του χρόνου ελπίζω να μη συμβεί ξανά αυτό. Φέτος όμως έκανα μία καινούργια φίλη. Σιγά! θα πείς το δύσκολο. Ομως για μένα είναι πολύ δύσκολο να ανοίγομαι σε γυναίκες. Τις φοβάμαι κατά βάθος και είμαι πολύ ανταγωνιστική. Ομως ορίστε που προέκυψε και αυτό. Ελπίζω να συνεχιστεί και το 2009!

Οπότε μπαίνω σε εορταστική περίοδο αισίως.