Παρασκευή, Απριλίου 30, 2010

Τέλος εποχής

Αποφάσισα να κλείσω τη Daily Madness.

Μετά απο χρόνια απίστευτου πόνου και θλίψης (που μασκαρευόταν με καραγκοζιλίκια, χα χα, χου χου, τούμπες του κλόουν),

σωματικά φορτωμένη με 2 αυτοάνοσα νοσήματα , (το ένα απο αυτά με τσάκισε ξανά πρίν 72 ώρες)
σαν την Ελλάδα που χτυπιέται στο μίξερ τώρα
καταλαβα ότι επιτέλους ήρθε η ώρα της απελευθέρωσης

Συνετελεσε κατά πολύ ο συγγραφέας Λούις Σεπουλβεδα με τα βιβλία του "Η ιστορία ενός γάτου που έμαθε σ'ενα γλάρο να πετάει" και "ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης"

"Πετάει μόνο αυτός που τολμάει να πετάξει" Σαν τον Μικρό Πρίγκηπα
τέλος εποχής για τη Καθημερινή τρέλλα.

Αντίο σας

Τετάρτη, Απριλίου 14, 2010

Περί συμβόλων

Μετά βδελυγμίας ομολογώ δημοσίως ότι τελείωσα το βιβλίο του Dan Brown "Το χαμένο σύμβολο" μέσα σε 48 ώρες.

Η λέξη brain storming είναι λίγη απο τη σύγχυση που έπαθα, να προσθέσουμε και τον πονοκέφαλο..Με έσφιγγε ένα πράγμα σαν μέγγενη..
Ελεγα και κήρυττα για τα 2 πρώτα του παρεμφερερή βιβλία (Ντα Βίντσι και Πεφωτισμένοι) ότι ήταν απίστευτες μπούρδες ενώ τα διάβαζα from cover to cover προσπαθώντας να αποσπαστώ και να τα πετάξω στα σκουπίδια..Αποσπάστηκα όταν τα τέλειωσα..τα ξέχασα μετά..αλλά ακόμη θυμάμαι την απίστευτη Συμβολολατρεία και συχρόνως Τεκτονοφοβία που διακατέχει τον συγγραφέα , και τον κυνηγάει. Αυτός πρέπει να ήθελε να γινει Μασώνος αλλά δεν του έκατσε και κάκιασε ή έγινε Μασώνος και κάτι προεκυψε στη πορεία και τον πετάξαν κλωτσηδόν έξω και λύσσαξε.. Θαυμάζει τους Μασώνους ήρωές του αλλά και τους μισεί.

Κουδούνι έγινε το κεφάλι μου απο τα λογείς σύμβολα, παντού τα έβλεπε, απο τους ναούς μέχρι τα πλυσταριά και τις κουζίνες.. Το τι αραδιάζει..τα ανακατεύει.. δεν καταλάβαινα τι διάβαζα, άνοιγα στην αρχή το λεξικό (ιντερνέτ εννοείτε), αλλά σε αυτό το βιβλίο δεν έκανα τον κόπο να ψάχνω να βρώ λογική στο Νιαγάρα των αποκρυφιστικών πληροφοριών που ίσως ισχύουν για κάποιους λαούς και θρησκείες ίσως όμως να είναι και εκπονήματα της φαντασίας του συγγραφέα.. Πήδαγα τις επεξηγήσεις για το οτιδήποτε βάζει ο νούς σας, τις παπαρολογίες και προχωρούσα στην ουσία..
και τελικά, μετά απο όλα αυτά, έφτασα στο τέλος. Αντε επιτέλους, ένα τέλος.
Και ερωτώ και λέω
..είναι δυνατόν να κάθεται ο κάθε αναγνώστης του βιβλίου και να χάβει την ύπαρξη της "κυκλοτριμεθυλενοτριιτραμίνης ενισχυμένης με πλαστικοποιητή διαθυλεξιλίου στην υπηρεσία της νοητικής επιστήμης";
..είναι δυνατόν ακόμη και η CIA να ασχολείται με τα μυστικά της πυραμίδας; Της όποιας πυραμίδας εννοείτε.
....η δαιμονοποίηση των τεκτόνων με τα 100άδες σύμβολά τους κλπ, κλπ τείνει να γίνει σκοινί για κρεμάλα, όχι άλλο, έλεος. Σκάστε!

και το σπουδαιότερο
είναι δυνατόν να κάθομαι 2 μέρες τώρα να χάνω τον ύπνο μου, να κυκλοφορώ σαν ζόμπι το πρωί, βλέποντας παντού πράκτορες, μυστικές οργανώσεις, κόκκαλα, τρελλούς με τατουάζ, πυραμίδες, κορωνίδες, ζοφερά υπόγεια και ακρωτηριασμένους.. για ένα βιβλίο που το χρυσοπλήρωσα, το βλήμα (αντί να το δανεισθώ απο τη δημ. βιβλιοθήκη τζάμπα) πρός χάριν των ανοησιών που έγραψε ο Brown υπό την επήρρεια καφασιών απο φούντες!!!
Και παρόλλο που όλη μου η ύπαρξη εναντιώνεται σε όλα αυτά που διάβασα.. σαν σύνολο, το βιβλίο μου άρεσε !
Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

Κυριακή, Απριλίου 11, 2010

Η αγένεια ως τρόπος ζωής

Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί έως πάρα πολλοί άνθρωποι που συμπεριφέρονται περιφρονητικά και γενικά άσχημα στους γύρω τους. Ενώ παλιά ήταν μειονότητα, τώρα τείνουν να είναι η πλειοψηφία. Απαντώνται παντού, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, σε όλες τις ηλικίες. Απο τους μικρούς που δεν σηκώνονται στα λεωφορεία για να κάτσουν οι ηλικιωμένοι/έγκυες μέχρι τους μεγαλύτερους που παρκάρουν όπου γουστάρουν εμποδίζοντας τους πεζούς, οι τελευταίοι των οποίων περπατάνε στο δρόμο πιά. Η ευγένεια και η σωστή συμπεριφορά είναι πλέον στο μείον και απαντώνται όλο και λιγώτερο.
Πέρα όμως απο τις κατηγορίες που ανέφερα υπάρχουν και οι σνόμπ, άτομα που έχουν κάνει την αγένεια ως τρόπο ζωής. Είναι αγενείς εκ πεποιθήσεως θεωρώντας ότι έτσι διαφοροποιούνται απο τον υπόλοιπο κόσμο, μη καταδεχόμενοι ίσως να ασχολούνται με τα γούστα και τις γνώμες των πολλών. Ας δούμε όμως τη λέξη "snob" ετυμολογικά, προέρχεται απο το λατινικό όρο "sine nobilitate (s. nob.) που σημαίνει «χωρίς τίτλο ευγενείας». Ετσι επειδή δεν έχουν τον τίτλο που πολύ θα τον ήθελαν..κάκιασαν και κάνουν τους αδιάφορους, κατακεραυνώνοντας όλους τους άλλους.. Οπως μου είπε πεί κάποιος "όλοι οι αποτυχημένοι συγγραφείς γίνονται αυστηροί κριτικοί λογοτεχνίας".

Εχουμε στην οικογένεια ένα τέτοιο τύπο..είναι απίστευτος. Τίποτα δεν τον ευχαριστεί και όταν μας επισκέπτεται προσφέρει άπειρο γέλιο με τους συνδυασμούς των ρούχων του. Μπορεί να είναι πολύ της μόδας και εμείς να κοιμώμαστε σε μυρωδάτους αγρούς..όμως οι παρδαλές γαλότσες δεν φοριούνται παντού..απο το χωράφι μέχρι τη γαμήλια δεξίωση..οχι, όχι, όχι και δεν πάει να το προστάζει η Πράντα! Η τα κουδούνια..Παλιά βάζανε στα προβατάκια κυπριά, κάτι μεγάλα κουδούνια για να χτυπάνε και αν ξεστρατίσει κανένα να το βρίσκουν οι βοσκοί.. τώρα είναι μόδα..τα φοράνε στο λαιμό, βραχιόλια..γκλάν γκλάν..οι γιαγιάδες ψάχνουν για το αρνί που τρύπωσε πισω απο τον καναπέ..
..και καλά τα ρούχα..
Διαφωνεί και κατηγορεί τα πάντα, όλοι είμαστε φραγκοφονιάδες, οι γυναικες σούργελα ντυσίματος, οι πόλεις απαίσιες διεθνώς, λές άσπρο-λέει μαύρο, ό,τι και να πεις σε κεραυνώνει ή ότι δεν ισχύει ή ότι είναι μπανάλ... Σε άλλη παρέα θα ασπαστεί το άσπρο σου, όταν όλοι λένε μαύρο. Χάνεις τα λόγια σου ό,τι κι αν πείς. Βλεπόμαστε για το πολύ 2 ώρες..μέχρι το τέλος της 2ης ώρας έχει πέσει βουβαμάρα..εξαντλήθηκαν όλα τα θέματα και σφαγιάστηκαν στο γόνατό του.. με μαχαίρι Πράντα βεβαίως βεβαίως..

"Μα πώς αντέχεις" με ρωτάει μιά φίλη μου..
"θα τον είχα πετάξει έξω κλωτσηδόν όταν σχολίαζε για τον ηλίθιο τρόπο που έφτιαξες τον νέο σου σπίτι" απο την άλλη έχει γούστο να τον ακούς να πετάει λάσπη..
ξέροντας ότι μάταια προσπαθεί να διαφοροποιηθεί στη σημερινή Ελλάδα της αγένειας. Δεν διαφέρει απο τη πλειονότητα πιά.
Ενώ αν έπιανε την ευγένεια, σίγουρα θα ήταν δαχτυλοδεικτούμενος και μοναδικός..