Ζέππελιν

Παραμονές Πρωτοχρονιάς και βγήκα έξω για τα τελευταία ψώνια. Οι δρόμοι φίσκα στ' αυτοκίνητα στα σουπερ μάρκετ παίζανε καρεκλιές για ένα καρότσι, τα πεζοδρόμια γεμάτα μικροπωλητές που προσέφεραν απο ινδικά φουλάρια μέχρι ρόδια, απο σκουλαρίκια μέχρι τις δυστυχίες τους γραμμένες ανωρθωγραφφα πάνω σε χαρτόνια..όλα για την εξασφάλιση μιάς νότας ευθυμίας, ενός παραπάνω γεύματος. (Δεν το λέω πουθενά, πάντα όμως δίνω κάτι στους ανθρώπους που ζητάνε. Είτε έχουν ανάγκη, είτε "νοικιάζουν" τις συγκεκριμμένες θέσεις, δεν κάθομαι να το αναλύσω, δίνω. Μόνο που στέκονται στον χιονιά, ανάπηροι, μικρά παιδιά, γέροι-τι με νοιάζει αν τα μαζεμένα τα αγοράζουν πρέζες και αλκόολ? Πάντα δίνω). Εξω απο τις τράπεζες οι ουρές έφταναν μέχρι το δρόμο, ο Ελληνας την τελευταία ώρα θα θυμηθεί αυτό που ίσως ξεχάσει. Και θα στηθεί να το αποκτήσει με την ελπίδα ότι θα το χρειαστεί.

Ο δρόμος του γυρισμού με βρίσκει μέσα στο αυτοκίνητο να οδηγώ στην κυκλική οδό γύρω απο το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Μπροστά μου νταλίκες, βαρέλες, λεωφορείο, πίσω ουρά τα αυτοκίνητα και ένα ρυμουλκούμενο σκάφος..η πόλη έχει ζωή και χρήμα αναμφίβολα. Πηγαίνω προσεκτικά γιατί το παραμελημένο οδόστρωμα στενάζει. Ισως κάποτε η πολιτεία να ενδιαφερθεί για τους πολίτες της.

και ξάφνου.........βλέπω με την άκρη του ματιού μου ένα Ζέππελιν να απογειώνεται..γκρίζο με μπλέ ουρά,. εκεί στα δεξιά μου, μεγαλόπρεπα αρχίζει και κερδίζει ύψος, όλο και πιό ψηλά, μές τις κορυφές απο τα "δορυφορικά πιάτα" των πολυκατοικιών και ακόμη πιό ψηλά..

Που είναι το κινητό? Αρχίζω και ψάχνομαι για να βγάλω φωτογραφία..το ίδιο φαντάζομαι κάνουν και οι οδηγοί μπροστά και πίσω γιατί τα αυτοκίνητα αρχίζουν να παραπαίουν και απο το ένα ρεύμα και απο το άλλο...ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ! ευτυχώς δεν έγινε ατύχημα, μόνο μερικές μούτζες ανταλλάχθηκαν χμ χμ χρονιάρες μέρες είναι.. να μην βριστούμε..πολύ.

Αντί να στρίψω για το σπίτι μου, ακολουθώ το μπαλλόνι του ονείρου..πάει πρός τη παραλία της Γλυφάδας και μετά ξεχύνεται στον Σαρωνικό.

Αγάπη μου εκεί δεν μπορώ να έρθω να σε βρώ,

έδωσα την ουρά μου πίσω στον βυθό

όταν αντάμωσα γλυκό το παλληκάρι

που ήρθε να με πάρει μακριά

απο την θάλασσά μου την πλατιά

Saddam

Και τώρα που πέθανε ο Σαντάμ Χουσεϊν τι θα κάνουμε?
Ο άνθρωπος αυτός ήταν μία λύση,

Οι μέν για να του φορτώνουν όλες τις αμαρτίες οι δέ για να τον λατρεύουν σαν θεό.
Οι μεν να θέλουν τον θάνατό του οι δέ για να θυμούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα κατόπιν εορτής πάντα.


Ποιός θα είναι ο επόμενος στόχος? Κάποιος πρέπει να βρεθεί.

Τα καλύτερα Χριστούγεννα

τα είχα φέτος, την επομένη μέρα όμως, δλδ στις 26/12, πάναπεί χθές. (είμαι για τα σίδερα, δίκιο, δίκιο).

Χθές πήγαμε να ευχηθούμε στον αδελφό του Κ που είχε γεύμα όλο το σόί το δικό του και της γυναίκας του. Εχει επίσης και δύο παιδιά, 8 και 10 ετών αντίστοιχα.

Θα παρακάμψω τις γνωστές κοινοτυπίες για το τι ωραία φάγαμε και τι ωραία μας λέγανε τα νέα τους οι διάφορες θειάδες που τις βλέπουμε 1 φορά το χρόνο και όλο φτού, φτού κάνουνε να μην μας βασκάνουν και όλο ματιαζόμαστε (πότε μας σπάει το τακούνι της γόβας- το ένα πόδι στους 0 πόντους το άλλο στους 10, πότε μας πιάνει το κόψιμο, πότε πέφτει το κρασι πάνω στο μπεζ παντελόνι κλπ κλπ)..και θα μείνω στην ουσία.

Η οποία είναι μία.

Μετά το φαγητό όταν τα είχαμε μαζέψει-πλύνει-ταχτοποιήσει όλα, ρίξαμε με τα ανηψάκια μου ένα παιχνίδι άλλο πράγμα..με τρεχαλητά, σπρωξιές, τούμπες, χωνόμασταν κάτω απο το τραπέζι, έβγαλε η θεία Μαρίνα (δλδ εγώ) τα παπούτσια της (μη σπάσει και τα μούτρα της) και τους άρχισε στο κυνηγητό στα δωμάτια και στα μπαλκόνια, τσιρίδες, τρικλοποδιές, βρισίδι (γιατί ναί μεν απαγορεύουν οι γονείς τα βρωμόλογα, αλλά οι θείοι-ως γνωστόν- όλα τα επιτρέπουν) και πάρα πολλά αστεία.

Οσο για τα σόγια είχαν πιάσει απο μιά πολυθρόνα και κρατάγαν την κοιλιά τους απο τα γέλια..

Αϊντε! Και στα δικά σας! Με γέλια και χαρά να τα περνάτε μιά χαρά

Για κάντε μου τη χάρη

να ξεκολλήσετε απο εκεί γιατί κοντεύουν μεσάνυχτα και έχουμε και δουλειές.


Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Οι τροχονόμοι και η τεχνολογία..

Σκηνή σε καφενείο στη Γλυφάδα, σήμερα στις 10.30 π.μ. Τέσσερις τροχονόμοι καθισμένοι πίσω απο κολώνα πίνουν τον καφέ τους με το ΣιΜπι ανοιχτό.. Εμείς να προσπαθούμε να ησυχάσουμε λίγο και να απολαύσουμε το αχνιστό εσπρεσσάκι και να ακούμε "χρσβζζζγκζζ" .

Τα όργανα της τάξεως λέγανε τα νέα τους, ποια πηδ, ποιός παντρέ, τι δώρο, έμαθες για τον, πώς περνάει ο χρόνος ρε, ο Ν καράφλιασε....είναι το καπέλλο που μας τρώει..

"Ρε Γιώργο, μήπως βρείς τον μπελά σου όντας σε υπηρεσία..που κάθεσαι μαζί μας?"

"Μπά, έχω αφήσει γωνία Αχιλλέως και Μουσών (Παλ. Φάληρο) τον καινούργιο..κάνουν έργα εκεί, τον έχω στρώσει καλά, κάθε 10 λεπτά μου κάνει αναφορά. Δεν με λές, τι έγινε με την Σάντρα, θα της το βάλεις το στεφάνι?"

Χτυπάει το ΣιΜπι, ακούμε όλοι κάτι μισόλογα.. και λέει ο άρχοντας τρο(μο)νόμος..

"Ενταξ αφού μεταξύ τους τράκαραν και όχι με το τράμ, καλάάά΄! Κράτα τους εκεί και σε παίρνω σουμπιτο." Πληκτρολογεί... και λέει

"Αφεντικό ο Γιώργος Π. είμαι, έγινε μεγάλη καραμπόλα στην γωνία Μουσών και .., εκεί είμαι τώρα με τον καινούργιο τον Ν, δύσκολα τα βλέπω....ναί αφεντικό,μμ ενισχύσεις? Μπά νομίζω ότι θα τα βγάλουμε πέρα, ..δεν έχει πολύ κίνηση εδώ.. ναι αφεντικό, ναι αφεντικό..Οχι δεν νομίζω ότι χρειάζεσθε εκεί, αν όμως κάτι προκύψει θα σας πάρω πάλι, όπως διατάξατε".

Να μην σε κρατάμε, του λένε οι άλλοι, άλλη φορά μας κερνάς.. αφού πρέπει να τρέξεις..

" Οχι ρε παιδιά, σιγά, ένα τσίκ στους προφυλακτήρες έγινε..σιγά μην πάω..τι λέτε παίζουμε μιά πρέφα?"

Ευτυχώς που έχει εφευρεθεί το ΣΙΜΠΙ, το κινητό και η τεχνολογία.. μεγάλε λουφαδόρε..Μας κάνετε και τους άγριους..

Πινακίδες under cover

Πολύ συχνά βλέπω στους δρόμους αυτοκίνητα με σκούρες τις πινακίδες τους πίσω. Ενώ έχουν κανονικό αριθμό κυκλοφορίας, έχουν βάλει απο πάνω κάτι σαν σκούρο πλαστικό κάλυμμα, ώστε το νούμερο να μην φαίνεται άμεσα όταν ΔΕΝ το χτυπάει ο ήλιος. Και μόνο πίσω έχουν αυτές τις φυμέ πινακίδες. Τα αυτοκίνητα δεν είναι τίποτα ερείπια, είναι μεγάλα με πολλά κυβικά και γρήγορα.

Και αναρωτιέμαι είναι αυτό μιά νέα μόδα, ένα νέο χτένισμα, νέο μακιγιάζ του αυτοκινήτου, να μη φαίνεται ποιός είναι αυτός που πέρασε?

Και γιατί να μην φαίνεται? Κλέφτης είναι?

Απορώ με αυτά που βλέπω, απορώ

Χριστουγεννιάτικα βάσανα

η πώς να κρατήσετε τις γάτες μακριά απο το χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ο κύριος ένοχος είναι αυτός ο 8μηνίτικος λεπτεπίλεπτος ολόλευκος κούκλος που φέτος γνωρισε το δένδρο. Εχασε το φώς του απο τη συγκίνηση όταν είδε ένα σωρό χαριτωμένα πραγματάκια να κρέμωνται και να κουνιούνται για να τα πιάσει και να τα κατεβάσει κάτω...Μερικά μύριζαν κιόλας μπισκότο..μιάμ, μιάμ! Ψίχουλα σε όλο το σαλόνι.

Αρχισε την ίδια κιόλας μέρα να μασάει το δένδρο, που είναι ψεύτικο, αυτός όμως δεν το ήξερε στην αρχή, η γεύση δεν του έκατσε μετά..φτού και πάλι φτού..ξέρασε τα μασημένα ..κάπου.

Μετά ασχολήθηκε με την πράσινη ποδιά κάτω απο το δένδρο, αυτή που έχουμε για να σκεπάζουμε τα πόδια και επάνω βάζαμε (ΒΑΖΑΜΕ λέω, όχι βάζουμε) τη φάτνη. Κατάφερε και έβγαλε την πράσινη ποδιά, την έσυρε στο καλαθάκι του και εκεί την χρησιμοποίησε για ....ουρητήρα. Λόγω του ότι κοιμάται στην κρεββατοκάμαρά μας..χθές ήταν μία νύχτα όλο εφιαλτες..σήμερα σαν τα λαγωνικά βάλαμε τις μύτες μας στο πάτωμα να δούμε απο που έρχεται η μπόχα.. Και βέβαια η ποδιά πήρε πόδι. Να λείπει και η φάτνη.
Μετά ..άρχισε και τα ακροβατικά..έδινε ένα σάλτο και τσούπ νάτος πάνω στο δένδρο σαν αγγελλάκι. Αλλά να καθόταν ήσυχος..πού, έρριχνε σφαλιάρες στα στολίδια..
Αλλόφρονες ανατρέξαμε στο Ιντερνέτ, θέσαμε την ερώτηση και ω! του θαύματος και άλλοι ταλαίπωροι σαν εμάς είχαν λύσεις..
α) Να δέσουμε το δένδρο με πετονιές και να τις καρφώσουμε στον τοίχο
β) Να σκορπίσουμε πορτοκαλόφλουδες κάτω απο το δένδρο γιατί η μυρωδιά τις αποτρέπει, (αν δλδ σκαρφαλώνει ο γάτος στο δένδρο, να πασαλείψω τα κλαριά με μαρμελάδα πορτοκάλι?)
γ) Να βάλουμε πλέγμα-φράχτη γύρω απο το δένδρο

Εσείς τι λέτε? Α! και το ενδεχόμενο πνιγμού της γάτας είναι ΑΟΥΤ!

Ξυπνήματα

Ο καιρός τρελλάθηκε. Και δεν λέω που με τη ζέστη δεν μπορούν να κοιμηθούν άνετα οι αρκούδες της Σιβηρίας και τα φυλλοβόλα δένδρα βγάζουν νέα φυλλαράκια, λέω ότι η φύσις γενικά τα έχει παίξει. Τα έντομα ξυπνούν λόγω έλλειψης χειμώνα..

"Ποιά έντομα βρε? Διαβάζεις πολύ Stephen King και όλο έντομα βλέπεις, άϊντε", λέει ο Κ.

Αχ ! Τα έντομα με κυνηγούν. Ξύπνησαν οι φτερωτές κατσαρίδες που ζούν στον κήπο και μπήκαν στο σπίτι. Χθές το βράδυ 3 τετράποδα και ένα δίποδο κυνηγούσαμε 2 κατσαριδάρες. Τα τετράποδα, ενώ όταν είναι μόνα τους δέρνονται, για να πιάσουν την μία κατσαρίδα είχαν κάνει κόμμα, η Μουσελίνα (ετών 6) την ξετρύπωνε, ο Μπαμπάκης (8 μηνών) την κυνηγούσε και το Φακούλι (16 ετών) την πάταγε.

Το δίποδο, δλδ εγώ, είχε τυλιχθεί σε μιά παλιά κουβέρτα, είχα σκεπάσει το κεφάλι μου με ένα καπέλλο και απο το ένα χέρι είχα το baygon από το άλλο βαστούσα μία εγκυκλοπαίδεια Ζωγράφων του Πάπυρου Λαρούς. Μόλις η κατσαρίδα εμφανιζόταν έφευγα τσιρίζοντας. Μόλις εξαφανιζόταν έβγαινα θαρρετά. Με τα πολλά, αφού η πρώτη κατσαρίδα είχε γίνει μεζές και φαγωθεί, ήρθε η Μουσελίνα και βρήκε την δεύτερη κατσαρίδα. Της έδωσε και μιά μπουνιά ώστε να κάτσει ήσυχη πάνω στο πάτωμα. Ετσι μπόρεσα να πετάξω επάνω της την εγκυκλοπαίδεια και να την κάνω πίττα. Το βάρος της γνώσης νίκησε για άλλη μία φορά.

...................................

Η σημερινή βροχούλα δεν νικά τα έντομα. Πρέπει να πέσει η θερμοκρασία πολύ για να αποφασίσουν να πάνε για ύπνο..

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς..

Ονειρα καρριέρας

Βλέπω γύρω μου ανθρώπους με πτυχία, με γνώσεις, αξιόλογες προσωπικότητες που δεν έχουν πιάσει τα επαγγελματικά τους όνειρα.

Αυτό γίνεται επειδή

1. έχουν αφιερώσει χρόνο για σπουδές σε θέματα-αντικείμενα που η ελληνική αγορά δεν τα έχει ανάγκη. (Είμαστε μιά χώρα που έχει κατά πολύ χαμηλή δαπάνη κατά κεφαλή για έρευνα και ανάπτυξη, δυστυχώς)
2. η Ελληνική αγορά είναι μικρή οι υπέρβαροι σε πτυχία εμφανίζουν "αντικοινωνική" συμπεριφορά, λόγω του ότι δεν βρίσκουν θέσεις εργασίας με απολαβές σύμφωνα με το μοντέλλο που έχουν στο μυαλό τους, έτσι ωστε να μην γίνονται "εμπορεύσιμοι" .

Μοιάζουν με ένα μεταλλείο που έχει μπόλικα αποθέματα καλής ποιότητας μετάλλευμα αλλά που κανείς δεν ενδιαφέρεται να προμηθευτεί.

Κρίμα δεν είναι?

Εσείς τι γνώμη έχετε για όλα αυτά?

Τριχο-απορίες

Σε μία φιλική συζήτηση στην οποία ήμουνα παρούσα, μία γνωστή μου αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν πέρα απο τα κομμωτήρια τριχών της (άνω) κεφαλής να υπάρχουν και τα αντίστοιχα της (κάτω) κεφαλής. Απόρησε η γυναίκα για το που βαίνει ο πτωχός τούτος κόσμος όταν δεν μας φτάνουν τα όσα ξοδεύουμε σε βαφές, μπούκλες, σαμπουάν και κοπές μαλλιών, τα αντίστοιχα μας μάραναν για τον καλλωπισμό του αιδοίου για τις κυρίες και της ευρύτερης περιοχής του πέους για τους κυρίους.

Πώς δεν πέσαμε κάτω απο τα γέλια, το θέμα ήταν παλιό όσο και οι παροιμίες. Οι παλαιοί το λέγανε "Ο κόσμος καίγεται και το μ&&&& χτενίζεται". Αρα απο το πάλαι ποτέ οι κυρίες το χτένιζαν, το έβαφαν, το κούρευαν, του έβαζαν κορδελλάκια, το αρωμάτιζαν...όλα για να το κάνουν να τραβάει (κι άλλο) την προσοχή.

Και να ήταν μόνο αυτά...την διαφωτίσαμε σαδιστικά τη γυναίκα που κόντευε να κρεπάρει..τώρα διαλέγεις και σχήματα κοπής σαν τα κουλουράκια, τι σχήμα θέλεις καρδούλα, αστεράκι, δεντρακι, αγγελάκι, φρτττ! όλα φτιάχνονται. Μπαίνει και στράς και μετά είναι το τατουάζ, που ξεπλένεται γρήγορα για να μην προχωρήσω σε διακοσμητικά κρικάκια.

Φρίκαρε όσο δεν έπαιρνε..

"Φαντάσου" λέει "να δώ τον Χ - τον άντρα της, έναν πολλά βαρύ με ολίγη - "με στράς και κρικάκια"

Ποτέ δεν ξέρεις αγαπούλα μου, ποτέ

Υποθετο-απορίες

Πάει κάποιος που είχε δυσκοιλιότητα σε ένα φαρμακείο. Ο υπάλληλος του δίνει 1 κουτί υπόθετα και τον διαβεβαιώνει ότι θα ανακουφιστεί άμεσα.

Γυρίζει ο καλός σου στο σπίτι, γεμίζει ένα ποτήρι νερό καταπίνει τα υπόθετα και περιμένει. Φυσικά δεν έγινε τίποτα.

Ξαναπάει μετά απο δύο μέρες, πάλι του δίνει υπόθετα ο φαρμακοποιός, εκείνος γυρίζει σπίτι τα πίνει..

Την 10η μέρα (ενώ κόντευε πλέον να σκάσει) ξαναπάει στο φαρμακείο για να παραπονεθεί ότι τα υπόθετα δεν του κάνουν τίποτα. Ο φαρμακοποιός απηυδυσμένος τον ρωτάει..

"Για όνομα του θεού άνθρωπέ μου, τι τα κάνεις τα υπόθετα, τα πίνεις?"

"Και βέβαια τα πίνω, τι θέλετε να τα κάνω να τα βάλω στον κ&&&λο μου?"

Το ανέκδοτο το έγραψα γιατί βρέθηκα αντιμέτωπη σε μία κατάσταση σήμερα που δεν πίστευα αυτά που άκουγα. Και ερωτώ

Είναι δυνατόν ένας νέος άνθρωπος σήμερα να μην ξέρει τίποτα απο την προσωπική του ανατομία? Οι γυναίκες για τη γυναικολογική, οι άντρες για τα δικά τους γεννητικά όργανα?

Να δίνει ο γιατρός κολπικά υπόθετα και να θέλει η συγκεκριμμένη να τα πιεί ή να τα βάλει σε λάθος μέρος?

Να δίνει ο ουρολόγος στον άντρα κάποια κρέμα για το πρόβλημά του και να την πασαλείβει στο πρόσωπό του ή χειρότερα στα μαλλιά του?

Μου έφυγε το καφάσι πρωί-πρωϊ.