Τη Περασμένη Παρασκευή πήγαμε με τη κα Π βόλτα στην Αθήνα, στα μαγαζιά για να ψωνίσει κάποια δώρα. Περάσαμε στο τέλος και απο τον περίφημο Σ, ν' αγοράσει μαλλί για πλέξιμο, γιατί ασχολείται. Οταν ήταν νεώτερη έφτιαχνε κάτι φοβερά πουλόβερ, με ζωγραφιές προβατάκια, παρτέρια, στράς, τρίχρωμα, τετράχρωμα - έργα τέχνης- τα οποία διέθετε και είχε ένα ωραίο εισόδημα. Αργότερα όμως με τα αρθριτικά, λιγόστεψε το πλέξιμο γιατί πονούσε και τώρα στα γεράματα, πολεμάει να πλέξει εσάρπες που δεν έχουν πολλές δυσκολίες. Την ώρα που εκείνη διάλεγε μαλλιά, χάζευα τα ράφια. Με πλησιάζει ένας υπάλληλος και με ρωτάει αν πλέκω.
"Οχι δεν έχω ιδέα απο τέτοια¨του απαντάω .
"Γιατί δεν μαθαίνετε?" με ρωτάει.
Πρίν προλάβω να του πώ οτι είμαι ανίδεη στη ραπτική, ότι οι δασκάλες του κεντήματος συνεχώς με βγάζανε έξω..δεν μάθαινα με τίποτα, μόνο τρύπαγα τα δάχτυλά μου συνέχεια, βάζει τα γέλια η Π και του λέει ότι είμαι ανεπίδεκτη, "μόνο το κομπιουτερ ξέρει και όλα τα ηλεκτρονικά, κάνει κατασκευές..σαν αγόρι".
Νευρίασα.
ΗΜΟΥΝΑ ανεπίδεκτη στα μλκισμένα κεντήματα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να δοκιμάσω, έτσι δεν είναι?
Αγορασα 3 κουβάρια και βελόνες. Πήγα σπίτι. Χρειαζόμουνα τώρα ένα δάσκαλο γιατί δεν θα πήγαινα στη Π που με είχε ήδη κράξει..
Ψάχνοντας βρήκα αυτό:
Αρπαξα τις βελόνες και ξεκίνησα απο το Α. Επλεξα για 2 μέρες.
Αρπαξα τις βελόνες και ξεκίνησα απο το Α. Επλεξα για 2 μέρες.
Με πολλές τρύπες, χαμένους πόντους και κλωστές που περίσσευαν απο κάπου που ..δεν ξέρω και
δεν μαζευόντουσαν. Για όλα όμως υπάρχει λύση. Είδε η οικιακή βοηθός οτι έπλεκα και καταχάρηκε. Κάθισε δίπλα μου και μου έδειξε πως να μαζεύω ..τα λάθη χωρίς να τα ξηλώσω, πώς να
περνάω σωστά τις κλωστές και να μη σφίγγω το νήμα τόσο. Την ευχαριστώ πολύ. Moυ έβαλε και "προετοιμασία για το σπίτι", να δεί τι θα φτιάξω ώς την άλλη εβδομάδα!.
Το αποτέλεσμα εδώ.
