Τι θα ψηφίσετε στις εκλογές;

1) εάν καπνίζετε

2) εάν ασχολείσθε με τη τέχνη

3) εάν είσθε καλλιτέχνης

4) εάν έχετε υψηλή αισθητική και

5) καλλιέργεια

6) εάν είσθε γυναίκα ή

7) πολύ προχω ανήρ...

να ψηφίσετε τις Κ.Ο.Τ.Ε.Σ., όχι εκείνες όλων των κομμάτων..άλλες..πιο νέες και ωραίες...

Είδα το διαφημιστικό τους και ομολογουμένως..χαμογέλασα. Μου άρεσε η ιδέα, μ' αρέσει και το κοτόπουλο ιδιαίτερα στα κάρβουνα..μμ!

Λέω τη Κυριακή να μη πετάξω όλη τη χαρτούρα των ψηφοδελτίων που θα μου δώσουν, για να διαλέξω το ένα και μοναδικό που θα ρίξω στη κάλπη, αλλά να τα φέρω σπίτι για να δώ πόσα κόμματα κατεβαίνουν στις εκλογές!!

Πατερούλης

Υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν συνεχώς για "πατερούληδες" σε όλη τους τη ζωή. Ο "πατερούλης" είναι ένα μικρό-μεγάλο ομοίωμα του πατέρα τους που όντας υποστηρικτικός μιά ζωή πρός το παιδί, το έμαθε να μη στηρίζεται 100% στα δικά του πόδια, να κάνει ό,τι κάνει μεν, ξέροντας ότι ό,τι κι αν προκύψει ο μπαμπάς θα τον πάρει υπό τη σκέπη του, ο μπαμπάς θα τον προστατέψει, ο μπαμπάς θα καθαρίσει για εκείνον, ο μπαμπάς θα τον ξελασπώσει, ο μπαμπάς θα τον αποκαταστήσει, ο μπαμπάς θα του δώσει τον τρόπο για μία νέα αρχή.

Ολοι οι γονείς υποστηρίζουν τα παιδιά τους. Το θέμα είναι ΠΩΣ το κάνουν. Και ΠΩΣ το εκλαμβάνουν τα παιδιά.

Γιατί αν σπάζοντας κάπου τα μούτρα τους, έτρεχε ο μπαμπάς τους να βοηθήσει-ξελασπώσει-αναπτερώσει, μετά εκείνα επαναναπαύονται ..για τις μελλοντικές τους επιλογές..ξέροντας ότι ο "πατερούλης" τους θα βγάλει το φίδι απο τη τρύπα.

Τα παραπάνω είναι η απλοποίηση του θέματός μου. Αντικατέστησε τώρα το "μπαμπάς" με τον "πατερούλη" σε θέματα εργασίας.

Το άτομο που έμαθε να υποστηρίζεται συνεχώς απο την οικογένειά του, θα ψάχνει όλη του τη ζωή για ένα προστάτη στον εργασιακό χώρο, ένα προστάτη όχι για να του φάει λεφτά ή να του κάνει ρουσφέτια, όχι τέτοιο προστάτη, έναν προστάτη που θα τον φροντίζει αμα στραβοπατήσει, έναν άνθρωπο που θα τον επιβραβεύει και θα του κτίζει τη προσωπική του αξία, εναν άνθρωπο με το μέρος του που θα στέκεται πίσω του-δ'ιπλα του εσαει.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ξεκινάει να φαίνεται άμα ο εργαζόμενος του άρθρου μου ΧΑΣΕΙ τον εργασιακό του πατερούλη.

Θα μάθει να επιπλέει, χωρίς σωσίβιο, θα μου πείτε. Ενα λεπτό. Εδώ δε μιλάμε για μωρά-παιδιά-εφήβους..μιλάμε για το σοβαρό θέμα της αυτοπεποίθησης. Της εργασιακής αυτοπεποίθησης. Κάτι που ο εργαζόμενός μας ΔΕΝ ΕΧΕΙ γιατί έχει μάθει απο παιδί, να μην ασχολείται με τα δύσκολα, να τα πασάρει σε άλλους και εκείνος να προχωράει στο επόμενο. Ο άνθρωπος αυτός δεν χάνεται ποτέ, θα ψευτοκολυμπήσει μέχρι να βρεί τον επόμενο πατερούλη.. και οι μέν και οι δε, αλληλένδετοι. Το πρόβλημά του όμως ΔΕΝ λύθηκε.

Τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτόν τον άνθρωπο;

Οι δήθεν συμπολίτες μας

Συναλλάσομαι με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους και έχω βγάλει διάφορα συμπεράσματα για το ποιόν τους. Ευτυχώς δεν είναι όλοι έτσι.

Ο δήθεν πολιτικός, που εξελέγει απο το λαό για να φροντίζει τα συμφέροντα του τόπου..το υποσχέθηκε απο καρδιάς μέχρι τη καταμέτρηση των ψήφων. Μετά χάρηκε πολύ που εξελέγει, του κάνανε και πάρτυ, έφαγε, μίλησε, γέλασε, ήπιε..τόσο που ξέχασε μετά τις υποσχέσεις του πρός το λαό.. ότι έκανε και αν απο εκεί και πέρα ήταν για να βολέψει κολλητούς, πώς να μεγαλώσει το εισόδημά του, να μη γίνει βέβαια τσακωτός και ο λαός.. τι θα γίνει με τις υποσχέσεις φίλε..α! ναί αυτές! ε καλά έχουμε χρόνο, όλα θα γίνουν.. μέχρι τις επόμενες εκλογές..που θα με ξαναψηφίσετε για να πάρουν σάρκα (επιτέλους) οι υποσχέσεις μου αλλά όχι και οστά.. ε! σιγά τώρα, στην Ελλάδα ζούμε!

Ο δήθεν δάσκαλος. Που διορίστηκε αλλά ποτέ δεν πάτησε στο χ νησί της άγονης γραμμής, στην Κάτω Κουτσούφλιανη των βουνών και της ραχούλας. Το ονοματάκι του αναφέρθηκε στις λίστες, μόνο που εκείνος δεν πήγε ποτέ, ή πήγε..έδωσε το παρόν και μετά..Α! ναί! Αρρώστησε (το παιδί του, το σκυλί του, η γιαγιά του, η προγιαγιά του, η προ προ προ προ προ προ..προ-πο γιαγιά του) και έπρεπε να πάει..ώσπου να γιάνει..το παιδι του, το σκυλί του, η γιαγιά του κλπ.. Εν τωμεταξύ το μάθημα το κάνουν οι αναπληρωτές..να μη μείνουν κούτσουρα τα παιδιά..

Ο δήθεν φοιτητής. Ποτέ δεν πατάει στις παραδόσεις του πανεπιστημίου..έχει όμως απαίτηση να παίρνει καλές σημειώσεις..για να ετοιμάζεται για τις εξετάσεις..που σπάνια περνάει.. δεν βαριέσαι! Εχει θείο τον τέταρτο ξάδελφο της βαφτισιμιάς του υπουργού Γεωργίας, ένος γκόμενου που είχε παλιά η μάνα του πριν παντρευτεί τον ηλίθιο τον πατέρα του. Με τη φοιτητική του ταυτότητα μιά χαρά είναι..όλα πληρωμένα, χαρτζηλίκι, λούφα..που να τρέχει τώρα για πτυχία, στρατό, δουλειές..παπαπα! Κατ' αλλα θέλει να αλλάξει τον κόσμο, να σηκώσει τους κώλους των γονέων του απο τους καναπέδες και να μπούν όλοι σύσσωμοι στο κόμμα που πρεσβεύει..συμμετέχει σε πορείες φορώντας τα ωραία του δερμάτινα μπουφάν και ρούχα που του αγοράζουν..σπάει βιτρίνες ή καίει καμμιά ταβέρνα στο όνομα της κακομοίρας της Κούνεβα..επαναστάτης εδώ και τώρα..τι λέγαμε..α! ναί, στις 11.00 ραντεβού στα Starbucks!

Ο δήθεν σκληρά εργαζόμενος.. της Δημόσιας Υπηρεσίας. Που έχει κολλήσει ο κώλος του στη καρέκλα και ΑΜΑ είναι σηκωθεί, φωνάζουν τον ταπετσέρη για να του ξεκολλήσει το κάθισμα. Αν το συρραπτικό είναι στο διπλανό γκισέ ΔΕΝ μπορεί να σηκωθεί να πάει να το πάρει..θα σκίσει το βρακί του.. ετσι λέει στον φορολογούμενο ότι δεν έχει συρραπτικό (ενώ βλέπουμε όλοι ΠΟΥ είναι το συρραπτικό), άλλη φορά να φέρνει και το συρραπτικό απο το σπίτι του. Αντίστοιχα ΔΕΝ πάει οπουδήποτε..στην αποθήκη, στο πρωτοκολλο, στο δίπλα γραφείο για τον ίδιο λόγο η δερμάτινη φούστα της έχει γίνει ένα με τη καρέκλα. Αν σηκωθεί..χρούτς! Μόλις όμως ξεκουμπιστείς..για πότε σηκώνεται και τρέχει στα μαγαζιά..σε σπρώχνει στο ασανσέρ, να περάσει πρώτη ..να προλάβει τις εκπτώσεις της Ζάρα.. ! Μέσα στο ασανσέρ της πατάω το ΣΤΟΠ και της κάνω ένα βρισίδι τρικούβερτο..για το συρραπτικό, για όλα..στολίζοντάς την..μπάς και ξυπνήσει.. μετά..τη πετυχαίνω ξανά στο παρακείμενα καφέ, μαζί με φιλενάδες κότες του Δημοσίου, να κάνουνε πηγαδάκια μεταξύ τους γκρινιάζοντας.. "Δεν μπορώ άλλο τη πίεση, δουλειά 10ώρου, παλαβούς πελάτες ..να φύγω, σόπινγκ, να ξεσκάσω..με πρήξανε..για τα ψίχουλα που παίρνω..κωλοζωή" ! Εκείνη την ώρα θάθελες να βαστάς γιαούρτι σακούλας..πεντόκιλο!

Ο δήθεν διαχειριστής..της πολυκατοικίας.. που έχει και 10 παρατρεχάμενους, έναν για να κάνει τον ηλεκτρολόγο, άλλον τον υδραυλικό, τρίτο το μαντρόσκυλο, 4 να μαζεύει τα κοινόχρηστα, 5 να διώχνει τους σκύλους και τις γάτες απο το κήπο.. κλπ... Οταν τον χρειάζεσαι πάντα λείπει. Και στις γενικές συνελεύσεις συνέχεια βρίζει ώς ανίκανους όλους τους παρατρεχάμενους του!

Ο δήθεν αστυνομικός. Μονίμως τρέχει..να σωθεί παρά να σώσει. Αν ακουστούν πιστολιές..φθάνει αφού οι πιστολέρο έχουν φύγει με τα πόδια, έχουν πάει στη δίπλα καφετέρια, έχουν πιεί καφέ και με τα πόδια πάνε σπίτι τους μαζί με τη λεία που την κρατάνε στα χέρια..να τη βλέπει όλος ο κόσμος. Τους ψάχνει βέβαια..κάνοντας το γύρω του τετραγώνου και παίρνοντας συνεντεύξεις απο τις κουφές-στραβές γριές γειτόνισσες. Φυσικά δεν οπλοφορεί..θα του σκάσει το όπλο στα χέρια..
Κάνει μπλόκο νωρίς το πρωϊ στο μοναδικό πολυσύχναστο δρόμο της περιοχής..δεξιά οι ζητάδες, αριστερά ΔΙΠΛΟ-ΤΡΙΠΛΟ ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΟΙ οι μπάτσοι!! ώστε μία στενή λωρίδα έχει μείνει για τα αυτοκίνητα αλλά όχι για τα φορτηγά..που δεν χωράνε.. και αυτοί δεν κουνιούνται..κάνουν ΕΡΕΥΝΑ" "ψάχνουν τον Κουφοντίνα" στο πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο, στις 07.00!! ώρα που γίνεται η τροφοδοσία των καταστημάτων της περιοχής..ως γνωστόν με φορτηγά και όχι με ποδήλατα.. Ηθελα νάξερα που τους βρίσκουν και τους κάνουν αστυνομικούς, πόσο χαμηλό IQ πρέπει να έχει κανείς..για να μη καταννοεί τα στοιχειώδη. Και άμα τους τη πείς, θυμώνουν.

Η δήθεν παραδουλεύτρα..μονίμως τρέχει..λές κυνηγάει τη σκόνη, όχι, η σκόνη τη κυνηγάει να τη πνίξει, να τη θάψει.. μπαίνει - βγαίνει και δεν φαίνεται η προκοπή της..βουνό η σκόνη στα ράφια (α! εγώ δεν ξεσκονίζω μη κάνω ζημιές και θυμώσετε), βουνό τα πιάτα στο νεροχύτη (α! εγώ δεν πλένω τα πιάτα μη σπάσω κανένα και θυμώσετε), μανιτάρια κάτω απο το κρεββάτι (α! εγώ δεν σκύβω, έχω τη μέση μου αν αρρωστήσω δεν θα έρχομαι και θα θυμώσετε), σκουλήκια στο φούρνο (α! εγώ δεν βάζω καθαριστηκά με χημικά, θα τα εισπνεύσω θα αρρωστήσω, δεν θα έρχομαι θα θυμώσετε), βούλωσε η τουαλέττα απο τα σκ.(α! δεν μπρώ τις μυρωδιές είμαι ευαίσθητη εγώ..) έτσι και δεν είναι η νοικοκυρά εκεί παρούσα είτε να προστατεύει είτε να κάνει όλες τις βαριές δουλειές μόνη της και να πληρώνει σαν κορόΪδο.. δεν υπάρχει σωτηρία!

Ο δήθεν ηλεκτρολόγος, ο Σκοτοδότης καλύτερα..αλλάζει τις λάμπες σου με καλύτερες-οικολογικές, αλλά δεν αλλάζει το ντουί και όταν χρειάζεσαι το νέο φωτισμό (π.χ. έχεις τραπέζι) κκκΛΑΚ πέφτει η ασφάλεια και είσαι σε ένα βαθύ σκοτάδι καθόλου ΔΗΘΕΝ. Μετά αρχίζεις και πιάνεις στο στόμα σου τη δήθεν μάνα του και το δήθεν σόϊ του..τα δήθεν Θεία του. Αυτό δεν αλλάζει τη πραγματικότητά σου. Εκεί στο σκοτάδι σου πορεύεσαι!

Η λίστα δεν έχει τέλος..

Περιμένοντας

το debate




για το οποίο όλη η Ελλάδα αναστενάζει, που έλεγε παλιά ο Νιόνιος.. Αντε με το καλό..να διαβεί ο "τυχερός" τη πύλη του Παραδείσου ή της Κολάσεως..όπως το πάρει κανείς.

Σας παραθέτω επικό άσμα..

Σοφία, Ελπίδα, Αγάπη, Πίστη

Μεγάλη γιορτή η σημερινή απο πολλές απόψεις. Σοφία λέγανε τη μητέρα μου και κάθε χρόνο μέχρι το 1974, τη γιορτάζαμε με πάρτυ.
Πάρτυ γινόταν το Σάββατο της εβδομάδας της γιορτής της, πάρτυ ενηλίκων, εμένα με στέλνανε στη θεία μου όταν ήμουνα μικρό και μετά με ανεχόντουσαν ως τις 10.00 όπου με βάζανε για ύπνο στη γιαγιά μου δίπλα..

..και τι πάρτυ, με χορό και ξεβίδωμα, οι Elvis Presley τον οποίο λιγουρεύονταν όλες οι φίλες της μαμάς μου!! Και παίρνανε ένα χαζό ύφος όταν τραγουδάγανε έστω και φάλτσα τα λόγια!!
Bill Haley, που ήταν το ίνδαλμα του μπαμπά μετά τον Boggie εννοείται, ξεβίδωμα μέχρι πτώσεως!
Jerry Lee Lewis, ΘΕΟΣ
Paul Anka καταφερτζής και γλυκουλιάρης αλλά άρεσε στις κυρίες..είχαν και μία Αρτεμη στην παρέα..και όλο νάζια έκανε.
ουρλιάζανε μαζί με τις Ronettes για να ολοκληρώσουν με γιάνκα.

Μετά τρώγανε ό,τι είχαν φτιάξει οι γυναίκες της οικογένειας γιατί η μάνα μου ήταν χορτοφάγος και μόνο τέτοια έφτιαχνε. Και μετά καθόταν η εορτάζουσα στο πιάνο και έπαιζε τα σουξέ της εποχής. Αρχίζοντας απο τα Πράσινα Μάτια που ήταν άλλωστε σαν τα δικά της
Εκ περιτροπής οι καλλίφωνοι δοκίμαζαν τη τύχη τους.. οι άλλοι απλά σιγοτραγουδούσαν αγκαλιασμένοι .

Και αυτά ως το 1974 που ανήμερα 17/9 πέθανε ο μπαμπάς μου.. Ποτέ δεν ξαναγιόρτασε η μαμά μου και όταν πέθανε το 2001 κατά κάποιο τρόπο, την πήρε ο άνδρας και φύγανε..


Χρόνια πολλά σε όλες!

Απορίες σοβαρές αλλά και γελοίες

ΑΠΟΡΩ

... που μερικοί άνθρωποι είναι τόσο κακομαθημένοι. Χαίρονται να κάνουν παρέα με όσους συμφωνούν μαζί τους και τους χαίδεύουν τ' αυτιά, άμα όμως κάποιος πεί κάτι διαφορετικό ή ακόμη και ΔΙΑΦΩΝΗΣΕΙ, θυμώνουν και τον πετάνε έξω απο π.χ το μπλόγκ τους, τη παρέα τους, βρίζοντάς τον και απο πάνω επειδή δεν συμφώνησε. Είναι όμορφο να βρίσκουμε ομοιδεάτες, δεν λέω. Αλλά το να κάνουμε έναν διάλογο και με τους διαφωνούντες, πάλι κερδισμένοι θα βγούμε, απο την αντίθεση μαθαίνεις όχι απο τη συναίνεση. Δεν το καταλαβαίνουν..

...είμαι στο λεωφορείο/μετρό/τράμ και συλλέγω..μυρωδιές. Πάνε οι εποχές που οι κυρίες μυρίζαν αρώματα και οι άντρες κολώνιες..αυτά απαντώνται πλέον στις μεγάλες ηλικίες 60+. Οι περισσότερες γυναίκες δεν μυρίζουν τίποτα, υπάρχουν και εξαιρέσεις δεν λέω αλλά και τότε τα αρώματα είναι πολύ απαλά. Βέβαια όσες πήγαν κομμωτήριο κάπως ξεχωρίζουν απο τη μυρωδιά της λάκ. Οι νεαρές κοπέλλες και τ'αγορια συνήθως μυρίζουν ιδρώτα ή και απλυσιά δυστυχώς. Τώρα όμως τελευταία άρχισα να μυρίζω σκορδίλα και ψαρίλα στα μαλλιά και ρούχα τους.. ασε πια αυτά τα χνώτα.. Ελεος βρε παιδιά, εντάξει να κάνουμε οικονομία στο νερό..αλλά όχι και να βρωμάμε!!

... βάζω τις κάλτσες στο πλυντήριο διπλωμένες για να μη τις χάνω. Μετά τη πλύση βγαίνουν ξεδι-πλωμένες και μονές. Δεν χάνονται όλες, κάποιες όμως χάνονται. Τις κατάπιε ο κάδος λέω. Ετσι όταν έρχεται ο συντηρητής παίρνω μεγάλο καλάθι θεωρώντας ότι θα βρώ τις χαμένες μου κάλτσες..κάπου στα έγκατα του πλυντηρίου.. Το καλάθι μένει άδειο. Τζάμπα μάλλον κατηγορήθηκε το πλυντήριο..οι καλτσούλες άφαντες.

...έχω μία γάτα γύρω στα 3 το πολύ κιλά. Ομορφη και ναζιάρα. Αυτό που με κάνει να απορώ είναι το μέγεθος των σκ.. της..Είναι πελώρια και πολύ μακριά..για τη συγκεκριμμένη μινιόν γατούλα.. Τι πισινός είναι αυτός και βγαίνουν τόσο μεγάλες κου@@δες??...

Οι Ελληναράδες μέσα μας

α) Ο Δήθεν δάσκαλος. Που διορίστηκε αλλά ποτέ δεν πάτησε στο χ νησί της άγονης γραμμής, στην Κάτω Κουτσούφλιανη των βουνών και της ραχούλας. Το ονοματάκι του αναφέρθηκε στις λίστες, μόνο που εκείνος δεν πήγε ποτέ, ή πήγε..έδωσε το παρόν και μετά..Α! ναί! Αρρώστησε (το παιδί του, το σκυλί του, η γιαγιά του, η προγιαγιά του, η προ προ προ προ προ προ..προ-πο γιαγιά του) και έπρεπε να πάει..ώσπου να γιάνει..το παιδι του, το σκυλί του, η γιαγιά του κλπ.. Εν τωμεταξύ το μάθημα το κάνουν οι αναπληρωτές..να μη μείνουν κούτσουρα τα παιδιά..

β) Ο δήθεν φοιτητής.. Ποτέ δεν πατάει στις παραδόσεις του πανεπιστημίου..έχει όμως απαίτηση να παίρνει καλές σημειώσεις..για να ετοιμάζεται για τις εξετάσεις..που σπάνια περνάει.. δεν βαριέσαι! Εχει θείο τον τέταρτο ξάδελφο της βαφτισιμιάς του υπουργού Γεωργίας, ένος γκόμενου που είχε παλιά η μάνα του πριν παντρευτεί τον ηλίθιο τον πατέρα του. Με τη φοιτητική του ταυτότητα μιά χαρά είναι..όλα πληρωμένα, χαρτζηλίκι, λούφα..που να τρέχει τώρα για πτυχία, στρατό, δουλειές..παπαπα!

γ) Ο Δήθεν σκληρά εργαζόμενος.. του Δημοσίου. Που έχει κολλήσει ο κώλος του στη καρέκλα και ΑΜΑ σηκωθεί, φωνάζουν τον ταπετσέρη για να του ξεκολλήσει το κάθισμα. Αν το συρραπτικό είναι στο διπλανό γκισέ ΔΕΝ μπορεί να σηκωθεί να πάει να το πάρει..θα σκίσει το βρακί του.. ετσι λέει στον φορολογούμενο ότι δεν έχει συρραπτικό (ενώ βλέπουμε όλοι ΠΟΥ είναι το συρραπτικό), άλλη φορά να φέρνει και το συρραπτικό απο το σπίτι του. Αντίστοιχα ΔΕΝ πάει οπουδήποτε..στην αποθήκη, στο πρωτοκολλο, στο δίπλα γραφείο για τον ίδιο λόγο η δερμάτινη φούστα της έχει γίνει ένα με τη καρέκλα. Αν σηκωθεί..χρούτς! Μόλις όμως ξεκουμπιστείς..για πότε σηκώνεται και τρέχει στα μαγαζιά..είναι το κάτι άλλο!

Το ωραιότερο είναι να τις ακούσεις να μιλάνε στα παρακείμενα καφέ, κάνουνε πηγαδάκια μεταξύ τους γκρινιάζοντας.. "Δεν μπορώ άλλο τη πίεση, δουλειά 10ώρου..να φύγω, σόπινγκ, να ξεσκάσω..με πρήξανε..για τα ψίχουλα που παίρνω..κωλοζωή" !

δ) Ο Δήθεν διαχειριστής..της πολυκατοικίας.. που έχει και 10 παρατρεχάμενους, έναν για να κάνει τον ηλεκτρολόγο, άλλον τον υδραυλικό, τρίτο το μαντρόσκυλο, 4 να μαζεύει τα κοινόχρηστα, 5 να διώχνει τους σκύλους και τις γάτες απο το κήπο.. κλπ... Οταν τον χρειάζεσαι πάντα λείπει. Και στις γενικές συνελεύσεις συνέχεια βρίζει ώς ανίκανους όλους τους παρατρεχάμενους του!

ε) Ο Δήθεν αστυνομικός. Μονίμως τρέχει..να σωθεί παρά να σώσει. Αν ακουστούν μπιστολιές..φθάνει αφού οι πιστολέρο έχουν φύγει με τα πόδια, έχουν πάει στη δίπλα καφετέρια, έχουν πιεί καφέ και με τα πόδια πάνε σπίτι τους μαζί με τη λεία που την κρατάνε στα χέρια..να τη βλέπει όλος ο κόσμος. Τους ψάχνει βέβαια..κάνοντας το γύρω του τετραγώνου και παίρνοντας συνεντεύξεις απο τις κουφές-στραβές γριές γειτόνισσες. Φυσικά δεν οπλοφορεί..θα του σκάσει το όπλο στα χέρια..

Κάνει μπλόκο νωρίς το πρωϊ στο μοναδικό πολυσύχναστο δρόμο της περιοχής..δεξιά οι ζητάδες, αριστερά ΔΙΠΛΟ-ΤΡΙΠΛΟ ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΟΙ οι μπάτσοι!! ώστε μία στενή λωρίδα έχει μείνει για τα αυτοκίνητα αλλά όχι για τα φορτηγά..που δεν χωράνε.. και αυτοί δεν κουνιούνται..κάνουν ΕΡΕΥΝΑ" "ψάχνουν τον Κουφοντίνα" στο Παλιό Φάληρο, στις 07.00!! ώρα που γίνεται η τροφοδοσία των καταστημάτων της περιοχής..ως γνωστόν με φορτηγά και όχι με ποδήλατα.. Ηθελα νάξερα που τους βρίσκουν και τους κάνουν αστυνομικούς, πόσο χαμηλό IQ πρέπει να έχει κανείς..για να μη καταννοεί τα στοιχειώδη.

ζ) Η Δήθεν παραδουλεύτρα..μονίμως τρέχει..λές κυνηγάει τη σκόνη, όχι, η σκόνη τη κυνηγάει να τη πνίξει, να τη θάψει.. μπαίνει - βγαίνει και δεν φαίνεται η προκοπή της..βουνό η σκόνη στα ράφια (α! εγώ δεν ξεσκονίζω μη κάνω ζημιές και θυμώσετε), βουνό τα πιάτα στο νεροχύτη (α! εγώ δεν πλένω τα πιάτα μη σπάσω κανένα και θυμώσετε), μανιτάρια κάτω απο το κρεββάτι (α! εγώ δεν σκύβω, έχω τη μέση μου αν αρρωστήσω δεν θα έρχομαι και θα θυμώσετε), σκουλήκια στο φούρνο (α! εγώ δεν βάζω καιαριστηκά με χημικά, θα τα εισπνεύσω θα αρρωστήσω, δεν θα έρχομαι θα θυμώσετε), βούλωσε η τουαλέττα απο τα σκ.(α! δεν μπρώ τις μυρωδιές είμαι ευαίσθητη εγώ..) έτσι και δεν είναι η νοικοκυρά εκεί παρούσα..το σπίτι ΑΧΟΥΡΙ.

η) Ο Δήθεν ηλεκτρολόγος, ο Σκοτοδότης καλύτερα..αλλάζει τις λάμπες σου με καλύτερες-οικολογικές, αλλά δεν αλλάζει το ντουί και όταν χρειάζεσαι το νέο φωτισμό (π.χ. έχεις τραπέζι) κΛΑΛ πέφτει η ασφάλεια και είσαι σε ένα βαθύ σκοτάδι καθόλου ΔΗΘΕΝ. Μετά αρχίζεις και πιάνεις στο στόμα σου τη δήθεν μάνα του και το δήθεν σόϊ του..τον δήθεν Χριστό του. Αυτό δεν αλλάζει τη πραγματικότητά σου. Εκεί στο σκοτάδι σου πορεύεσαι!

Πελατο-διώχτης

Παρακολουθησα στιχομυθία σε κατάστημα με αξεσουάρ. Η πωλήτρια/ιδιοκτήτρια παραπονιόταν για κάποια πελάτισσα. Εστησα αυτί και άκουσα.

Υπήρχε η κα Χ που πήγαινε τακτικά στο κατάστημα της Πωλήτριας/Ιδιοκτήτριας (ΠΙ) τόσο για να ψωνίζει όσο και για να κυττάει επειδή η τελευταία βρισκόταν απέναντι απο το σουπερμάρκετ της γειτονιάς. Οποτε πήγαινε η κα Χ για ψώνια, φορούσε απλά ρούχα και κρατούσε σχεδόν πάντα την ίδια τσάντα, μιά μαύρη το χειμώνα και μία ψάθινη το καλοκαίρι.

Η ΠΙ έπιανε τη κουβέντα με την κα Χ για τις αγορές της κλπ και κάποια στιγμή θεώρησε ότι εξοικειώθηκε μαζί της αρκετά ωστε να της κάνει και "παρατηρήσεις" για το ντύσιμό της..!! όπως "να χάσει βάρος ώστε να χωράει στις μπλουζίτσες" που πούλαγε..(με φιογκάκια, χαντρούλες, σκατουλάκια - για κοριτσάκια κυρίως) και διάφορες τσάντες γιατί "όλο τα ίδια και τα ίδια φοράτε". Η πελάτισσα κα Χ νευρίασε και ξέκοψε απο το κατάστημα της ΠΙ.

Εντελώς τυχαία, μιά μέρα που ήταν στην Αθήνα η ΠΙ, μπήκε σε γνωστό μαγαζί με αξεσουάρ και είδε εκεί την κα Χ να το "έχει σχεδόν σηκώσει όλο" και να λέει στη ταμία που προφανώς τη γνώριζε απο καιρό γιατί της μιλούσε με το μικρό της όνομα ότι "ευτυχώς που υπάρχετε και εσείς γιατί στην γειτονιά μου..δεν έχει τίποτα". Αναστατώθηκε η ΠΙ και έγινε καπνός. Με πικρία μας εξιστορούσε το συμβάν στο κατάστημά της, και έλεγε πόσο κακός ήταν ο κόσμος. Περίμενε φαντάζομαι να συμφωνήσουμε μαζί της και να τη παρηγορήσουμε!!!

Οταν ρώτησε και εμένα δυστυχώς για την ΠΙ δικαίωσα τη πελάτισσα. Γιατί ο σκοπός του καταστήματος είναι να πουλάει και να κρατάει το πελάτη. Η κα Χ θα μπορούσε να ήταν μία καλόγρια, ντυμένη με το ράσο, κρατώντας την ίδια τσάντα της δεκαετίας του '30 που όμως ενδιαφερόταν να αγοράζει σαχλαμάρες για άλλους. Τι σε νοιάζει για ποιόν τα προορίζει; Τα παίρνει για το κέφι της και τα πετάει στη θάλασσα. Η ίδια μπορεί να ντύνεται με κουρέλια, να είναι 100 κιλά, αλλά οι κόρες της να αγαπούν τα κολάν παντελόνια, τα τσαντάκια με λουλουδάκια και hello kitty, το να της κάνεις υποδείξεις, τη θίγεις, με το τρόπο σου της λές ότι δεν ανήκει στο μαγαζί σου όπως είναι τώρα, ότι η εμφάνισή της σου τη δίνει και θα πρέπει ν' αλλάξει για να αναδεικνύει τα προιόντα σου.

Με άκουγε με ανοιχτό το στόμα. Δεν είχε σκεφτεί ότι μπορεί να πρόσβαλλε μία καλή πελάτισσα και να την έδιωξε η έλλειψη τάκτ! "Και εσείς όμως", μου λεει "όλο με σαγιονάρες, και σόρτς μου έρχεσθε. Και όλο όμορφα πραγματάκια αγοράζετε, μήπως έίσθε και εσείς της ίδιας κατηγορίας;" με ρώτησε!!

Μερικοί άνθρωποι δεν μαθαίνουν με τίποτα. Εχουν τον πελατοδιώχτη κολλημένο επάνω στο μέτωπό τους σαν τσίκλα!. Οτι και να τους πείς πάει χαμένο.

Σχέδιο Φράκταλ

Πάνε πολλά χρόνια που διαβάζω επιστημονική φαντασία, ξεκίνησα με Τόλκιν, για να προχωρήσω στην Ursula LeGuin. Εκεί έμεινα για αρκετο καιρό, (είναι πολυγραφότατη έτσι κι αλλιώς), διάβασα όλο το παιδικό κομμάτι της για τη Γαιοθάλασσα για να εστιαστώ σε εκείνο με τους άλλους κόσμους που δημιουργεί. Σε άλλα σύμπαντα, με άλλες μορφές ζωής και ήθη. Η διήγηση με έκανε να ενσωματώνομαι εντελώς μέσα σε αυτούς τους "αλλους" κόσμους που εφάπτονταν με εκείνον της Γής κατά καιρούς αλλα που συνήθως μακριά απο εμάς, πορευόντουσαν.

Δεν τα διάβαζα γρήγορα αυτά τα βιβλία, σταμάταγα σε κάποιο σημείο, ίσως στο ενδιάμεσο να διάβαζα κάτι άλλο εντελώς διαφορετικό και μετά να ξαναγύριζα για να συνεχίσω την εξερεύνηση. Για ζωή..αλλού. Πάνω στη θεωρία αυτή έχουν γραφτεί τόμοι. Πόσο κοντά όμως είναι αυτό το Αλλου;

Και μετά έπεσε στα χέρια μου το "Σχέδιο Φράκταλ" του Κ. Χαρίτου, για το οποίο είχα ακούσει 2 εντελώς αντίθετες γνώμες. Οι γνώμες αυτές με κέντρισαν να το αγοράσω, ήθελα κι εγώ να αποκτήσω άποψη. Μου πήρε 6 ημέρες για να το διαβάσω, με συνεπήρε εντελώς..ξύπναγα-έτρωγα-μιλούσα-δούλευα και το μυαλό μου "εκεί". Προσπάθησα να διαβασω κάτι άλλο ενδιάμεσα..αδύνατον..το μυαλό πάντα εκεί γύριζε και 'έσβηνε"το οποιοδήποτε άλλο ανάγνωσμα. Αυτό που με κέντρισε αμέσως ήταν που μου θύμισε τις τρελλές έρευνες με τη θεωρία του Χάους και τον Mandelbrot της δεκαετίας του '90. Τότε που βγήκαν οι ταινίες τύπου Jurassic Park για να την αποδεικνύουν. Οι γνώσεις μου σε μαθηματικά και Φυσική, ανύπαρκτες, στο σχολείο ήμουνα πάτος, τα φράκταλς όμως τα καταλάβαινα μιά χαρά.

Το βιβλίο του Κ. Χαρίτου, κτίζει πολύ αργά ένα δυσάρεστο συναίσθημα, το περιμένει κανείς αυτό απο τα SF βιβλία, δεν είναι σαν το σασπένς του Στήβεν Κίνγκ, με τους μεταλλαγμένους και τα αίματα που φέρνει πρός το παραμύθι, αυτό είναι χειροπιαστό, έχει σχέση με τη πραγματικότητα, μιλαμε για την Ελλάδα. Οι χαρακτήρες που διάλεξε, ο ένας εντελώς λογικός-ορθολογιστής-επιστήμονας σε μία Χ εργασία, ο άλλος συγγραφέας-ονειροπόλος-ανεύθυνος ίσως, δεν ταιριάζουν σε τίποτα. Δύο παράλληλες ζωές που μπορεί να μη συναντιώντουσαν ποτέ. Αλλά συναντιώνται σαν μονάδες μίας συνομωσίας και ένος τερατώδους φράκταλ..που σκοπεύει να αλλάξει τα δεδομένα όλης της Γής. Ενός φράκταλ που σ'αρέσει να το βλέπεις..πώς όμως θα σου φανεί αν είναι να ζείς μέσα του;

Και ενώ το τελείωσα χθές το βιβλίο..πάλι μέσα στις σελίδες του είμαι..ψάχνω μη μου ξέφυγε τίποτα..Α! Και όλα αυτά που λέει περί Φυσικής και μαθηματικών..μιά χαρά τα καταλαβαίνω.. έφταιγαν μάλλον τα βιβλία του σχολείου που δεν τα έλεγαν καλά, ίσως και ο καθηγητής..τι να πώ.. Η πρώτη φορά ίσως στη ζωή μου που κατάλαβα τα περί Φυσικής. Ποτέ δεν είναι αργά τελικά.