Ερχεται η στιγμή που το καμπανάκι σημαίνει ότι για όλα υπάρχει ένα τέλος. Τέλος σε αυτά που ξέραμε ως τώρα, τέλος σε αυτά που επιλέγουμε να κάνουμε για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Γιατί τίποτα δεν διαρκεί για πάντα, ώστε να γίνεται βαρετό και ανούσιο.
Γιατί εμείς αλλάζουμε.
Γιατί οι άλλοι αλλάζουνε
Γιατί οι περιστάσεις μας αναδομούν.
Γιατί η προσαρμογή στο νέο γίνεται επιλογή
Γιατί χρειαζόμαστε νέα πορεία.
Με κόστος
Δεν αποφεύγεται το κόστος, αντίθετα, πληρώνοντάς το, ξεχρεώνουμε τις παλιές εμπειρίες, ώστε οι επόμενες να είναι καθαρές χωρίς το αντίβαρο. Κλωθογυρίζω τη ζωή μου, όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία 20 χρόνια, βάσει επιλογών και ευθυνών μου, δεν μετανοιώνω που έκανα όλες αυτές τις βλακείες, κάτι έμαθα απο όλα αυτά, δεν πήγαν άδικα. Το τι θα κάνω μετά, δεν το ξέρω ακόμη.
Οταν αρρωσταίνει σοβαρά ο τετράποδος φίλος σου όμως, έρχονται τα πάνω κάτω. Η πρώτη φορά είναι η δυσκολώτερη γιατί δεν ξέρεις τι να κάνεις σε αυτό το πόνο..γιατί το σκυλάκι ή το γατάκι σου είναι σα να έχεις ένα μωρό, πώς αντιμετωπίζεις τη πιθανότητα θανάτου του μωρού σου; Στη πορεία βέβαια, όταν ο πρώτος τετράποδος σύντροφος έχει πεθάνει με ευθανασία, ώστε να πάρεις και αυτό στη συνείδησή σου, κάπως εξοικειώνεσαι με την ημερομηνία λήξεως όλων και των ανθρώπων και των ζώων. Κάθε φορά όμως είναι αντίστοιχα οδυνηρή.
Η γατούλα μου είναι πολύ σοβαρά. Εχει καρκίνο στ' αυτιά με επέκταση στο αναπνευστικό και νεφρική ανεπάρκεια. Το πολεμάμε 3 χρόνια τώρα, όμως απο χθές δεν τρώει πιά και έχασε επαφή με το περιβάλλον της. Θα πάμε στο γιατρό σήμερα. Θα κάνει ότι μπορεί.. Ο ασθενής προηγείται. Τα αισθήματά μου, έρχονται κατόπιν.
