Οι διακοπές μου τελειώνουν σε 2 μέρες απο σήμερα. "Διακοπές" τρόπος του λέγειν είναι γιατί όταν πηγαίνω Αργολίδα, δουλεύω σκληρά. Ασχολούμαι εντατικά και καθημερινά με το κήπο. Κάνω τη δύσκολη δουλειά, κλάδεμα και ξεβοτάνισμα, είτε γονατιστή, είτε σκυμμένη. Δουλεύω νωρίς το πρωϊ ή αργά το απόγευμα (τώρα έχω τελειώσει και κάθομαι). Το πρωϊ όταν όλη η ενέργεια είναι στο φούλ (είμαι πρωϊνός τύπος), τη διοχετεύω στα φυτά και τα δένδρα..μετά ξεκουράζομαι και κάνω λίγη φασίνα, μεχρι το απόγευμα που πάω για μπάνιο σε μιά βαθιά θάλασσα γεμάτη κεφαλόπουλα και γλάρους. Πλήθος οι ερασιτέχνες ψαράδες που στήνουν τα τρίποδά τους στη παραλία για να κρατήσουν τα 3 και 4 σύγχρονα καλάμια ψαρέματος ώστε να πιάσουν μερικά ψάρια-τρόπαια, περήφανα να τα πάνε σπίτι, τρέφουν την οικογένεια σε είδος όχι μόνο σε λεφτά. Μ' αρέσουν γιατί προσπαθούν. Το βραδυ, βλέπουμε παλιές ελληνικές ταινίες της Φίνος φίλμ (ποιός να του τόλεγε του Φίνου ότι οι ταινίες του θα έβγαιναν
τζάμπα στο youtube, θα τρίζουν τα κόκκαλά του). Σκάμε στα γέλια.
Επιστρέφω λοιπόν μεθαύριο, με εντυπώσεις διαφορετικές απ' οσες περίμενα. Περίμενα βαρεμάρα και άγχος. Φέτος όμως δεν πήραμε μαζί τη θεία μου (τη κα Π), έτσι μειώθηκαν οι καυγάδες και ο απόηχος της κατάντιας. Δεν είναι εύκολο να δεχθεί κανείς την αλλαγή των αναμνήσεών του, απο τη γλυκιά θεία των παιδικών χρόνων σε μία εγωϊστρια, στριμμένη γριά που στόχο έχει να βάζει συνεχώς το ζευγάρι να τσακώνεται..αραγε να ήταν πάντα έτσι και να μη το έβλεπα λόγω ηλικίας, ή να έγινε λόγω γήρατος? Ποιός ξέρει! Δεν με ενδιαφέρει πιά να μάθω, θάβω τη λύπη μου στην άμμο, θα τη πάρει το κύμα. Φέτος λοιπόν αφουγκράστηκα τη σιωπή της φύσης, είναι απίστευτα υπέροχη για ένα κορίτσι που ζεί μέσα στο βόμβο της πόλης. Κίσσες και κουρούνες βολτάρουν άφοβα ανάμεσα απο τις γάτες..(οι γάτες φοβούνται τις ενήλικες κίσσες γιατί τσιμπάνε άσχημα). Εχει και σκύλους, πολλούς που έρχονται και εκείνοι για παιχνίδι περισσότερο και για κόκκαλα (τα παίρνω απο το χασάπη).. Λατρεύω τα ζώα.
Πήγαμε και μία εκδρομή πρός τη Καλαμάτα απο τη νέα Εθνική Οδό, μόνο η Κορώνη μου άρεσε, η Καλαμάτα απογοήτευση. Τόσο μεγάλη παραλία με πολλά ταβερνάκια-καφέ-ουζερί, δεν είχε που να σταθούμε, καμμία θέση για παρκάρισμα..που θα βάλει το αυτοκίνητο ο δόλιος ο τουρίστας για να πάρει ένα ουζάκι στη παραλία σας, βρε παιδιά? Απρακτοι και πεινασμένοι φύγαμε.
Οι διακοπές μου τελειώνουν σε 2 μέρες απο σήμερα. "Διακοπές" τρόπος του λέγειν είναι γιατί όταν πηγαίνω Αργολίδα, δουλεύω σκληρά. Ασχολούμαι εντατικά και καθημερινά με το κήπο. Κάνω τη δύσκολη δουλειά, κλάδεμα και ξεβοτάνισμα, είτε γονατιστή, είτε σκυμμένη. Δουλεύω νωρίς το πρωϊ ή αργά το απόγευμα (τώρα έχω τελειώσει και κάθομαι). Το πρωϊ όταν όλη η ενέργεια είναι στο φούλ (είμαι πρωϊνός τύπος), τη διοχετεύω στα φυτά και τα δένδρα..μετά ξεκουράζομαι και κάνω λίγη φασίνα, μεχρι το απόγευμα που πάω για μπάνιο σε μιά βαθιά θάλασσα γεμάτη κεφαλόπουλα και γλάρους. Πλήθος οι ερασιτέχνες ψαράδες που στήνουν τα τρίποδά τους στη παραλία για να κρατήσουν τα 3 και 4 σύγχρονα καλάμια ψαρέματος ώστε να πιάσουν μερικά ψάρια-τρόπαια, περήφανα να τα πάνε σπίτι, τρέφουν την οικογένεια σε είδος όχι μόνο σε λεφτά. Μ' αρέσουν γιατί προσπαθούν. Το βραδυ, βλέπουμε παλιές ελληνικές ταινίες της Φίνος φίλμ (ποιός να του τόλεγε του Φίνου ότι οι ταινίες του θα έβγαιναν τζάμπα στο youtube, θα τρίζουν τα κόκκαλά του). Σκάμε στα γέλια. 
Επιστρέφω λοιπόν μεθαύριο, με εντυπώσεις διαφορετικές απ' οσες περίμενα. Περίμενα βαρεμάρα και άγχος. Φέτος όμως δεν πήραμε μαζί τη θεία μου (τη κα Π), έτσι μειώθηκαν οι καυγάδες και ο απόηχος της κατάντιας. Δεν είναι εύκολο να δεχθεί κανείς την αλλαγή των αναμνήσεών του, απο τη γλυκιά θεία των παιδικών χρόνων σε μία εγωϊστρια, στριμμένη γριά που στόχο έχει να βάζει συνεχώς το ζευγάρι να τσακώνεται..αραγε να ήταν πάντα έτσι και να μη το έβλεπα λόγω ηλικίας, ή να έγινε λόγω γήρατος? Ποιός ξέρει! Δεν με ενδιαφέρει πιά να μάθω, θάβω τη λύπη μου στην άμμο, θα τη πάρει το κύμα. Φέτος λοιπόν αφουγκράστηκα τη σιωπή της φύσης, είναι απίστευτα υπέροχη για ένα κορίτσι που ζεί μέσα στο βόμβο της πόλης. Κίσσες και κουρούνες βολτάρουν άφοβα ανάμεσα απο τις γάτες..(οι γάτες φοβούνται τις ενήλικες κίσσες γιατί τσιμπάνε άσχημα). Εχει και σκύλους, πολλούς που έρχονται και εκείνοι για παιχνίδι περισσότερο και για κόκκαλα (τα παίρνω απο το χασάπη).. Λατρεύω τα ζώα. 
Πήγαμε και μία εκδρομή πρός τη Καλαμάτα απο τη νέα Εθνική Οδό, μόνο η Κορώνη μου άρεσε, η Καλαμάτα απογοήτευση. Τόσο μεγάλη παραλία με πολλά ταβερνάκια-καφέ-ουζερί, δεν είχε που να σταθούμε, καμμία θέση για παρκάρισμα..που θα βάλει το αυτοκίνητο ο δόλιος ο τουρίστας για να πάρει ένα ουζάκι στη παραλία σας, βρε παιδιά? Απρακτοι και πεινασμένοι φύγαμε. 