Αντίο

Δεν έχω πολλά να γράψω.
Πέθανε ο σύντροφος μου.
Είμασταν μαζί για 31 χρόνια.
Είχε και εκείνος ιστολόγιο
εδώ. 
Ήταν ο CGP 

Πέθανε μετά από 3 σοβαρά χειρουργεία, από ανακοπή.

Έφυγε τον Οκτώβριο του 2021. 

Μία εβδομάδα πριν είχα χάσει τη γάτα μου από γηρατειά, 16 ετών και

1 χρόνο πριν τη πεθερά μου από γηρατειά και καρκίνο στο στόμα. Κάπνιζε κάποτε αλλά το είχε κόψει. Δεν ξέχασε όμως αυτό το σώμα της και τελικά της πήρε τη ζωή. Πέθανε στο σπίτι της μαζί με τους αγαπημένους της.

Έφυγε λοιπόν ο σύντροφος μου μετά τη τρίτη εγχείρηση, διασωληνωμένος σ' ένα Αθηναϊκό νοσοκομείο. Αναπαύτηκε γιατί είχε πολλά προβλήματα υγείας και κατάθλιψη.

Και παρόλο που ξέρω ότι λυτρώθηκε αναρωτιέμαι γιατί. Η λογική δίνει εξήγηση για κάθε "γιατί" μου. 

Αρνούμαι ν' ακούω. 

Έχω γίνει ευαίσθητη, δεν θέλω να τον κατηγορεί στ' αυτιά μου κανείς. 

Κατακρίνοντας μετά θάνατον αποδεικνύουν ότι δεν είχαν το θάρρος να του τη πουν όταν ζούσε. 

Δεν ασχολούμαι μαζί τους. Το να δειλιάζεις είναι καθαρά δικό σου κρίμα.

Με κατηγορείς ότι είμαι απόμακρη. Απορώ που δεν καταλαβαίνεις. 

Μη ζητάς να σε πλησιάσω.   Let me go!

Ο πεθερός μου που έθαψε το γιό του καταλαβαίνει περισσότερο το ψυχικό τραύμα. 

Το μοιραζόμαστε έτσι κι αλλιώς. 

Βγαίνουμε έξω μαζί, ή τον πάω βόλτα.  Ο πόνος μας ενώνει.  Δεν μου ζητάει τα ρέστα και δεν με πληγώνει.  Έτσι τον συντροφεύω.

Για όσο χρειαστεί.  Για όσο χρειαστούμε.