Τρίτη, Ιανουαρίου 10, 2006

It's my party


and I'll play if I want to
play if I want to
you could play too
If it happens to you
Tu tu tu!
Επιτέλους τελείωσε και το ετήσιο χαρτοπαιχτικό event της χρονιάς , άντε και του χρόνου σε άλλα και καλύτερα γιατί φέτος ψιλο-γκαντεμιασμένο μου φάνηκε..
Εχουμε συνήθεια μία φορά τον χρόνο να καλούμε κάποιους φίλους για φιλική πόκα (δεν παίζουμε με φασόλια, κουκιά, ρεβύθια, μακαρόνια, έχουμε προβιβασθεί να παίζουμε με δανεικές μάρκες) ελάχιστα λεφτά αλλάζουν χέρια, παίζουμε για το καλό και όχι για παιχνίδι σκληρό. Επίσης επειδή είμαστε και ψιλομαζώχες παίζουμε σε δραχμές ΄και όχι σε ευρώ, έτσι όλοι είναι τσιγγούνηδες στα πονταρίσματα, σιγά να μην ποντάρω και 300 δραχμές λέει ο ένας ενώ αν του έλεγες να ποντάρει 1 ευρώ θα σήκωνε το φρύδι και θα σου έλεγε "σου φαίνομαι για πολύ μαλάκας?" Πώς καταντήσαμε ευρώ-λοχία..
Οι παίχτες δεν είναι πάντα οι ίδιοι, μερικοί μπορούν, μερικοί λείπουν, άλλοι πάλι είναι σε δυσμένεια από την τελευταία φορά για κάποιους λόγους που ξέρουν εκείνοι και πάντα θα υπάρχει 1 καινούργιο άτομο, ο μπαλαντέρ, για να υπάρχει ποικιλία, για να βράζει το αίμα μας..
Κάθε χρονιά όταν καλούσαμε για χαρτιά κάτι πάντα προέκυπτε που προσέθετε το κατιτίς αλατάκι στο συμβάν.
Θυμάμαι μία φορά που ένας φίλος μας μας έφερε ένα βαρελάκι μπύρας δώρο.. Στήσαμε το γεμάτο βαρελάκι πάνω στο τραπέζι (που ήταν στρωμένο με πιάτα, πηρούνια, ποτήρια κλπ) και ακολουθώντας τις οδηγίες του περιμέναμε να χτυπήσει με ένα σφυρί το επάνω μέρος του βαρελιού ώστε να ανοίξει 1 μικρή τρύπα, να μπεί οξυγόνο και να ανοίξουμε τη βρύση να τρέξει η μπύρα. Είχαμε λοιπόν κάτσει σε ημικύκλιο γύρω απο το βαρελάκι, 3 άτομα και ο Ν. έδωσε μιά σφυριά και άνοιξε η τρύπα. Μόνο που είχαμε ξεχάσει να κλείσουμε την κάνουλα του βαρελιού. Τα δεν ξέρω και εγώ πόσα λίτρα μπύρας που περιείχε το βαρέλι με ένα απότομο σάλτο, πεταχτήκαν και χτύπησαν τον τοίχο απέναντι και μετά σκορπίστηκαν σε όλο το χώρο. Ο Κ, η Β και εγώ γίναμε μούσκεμα απο την κορφή ως τα νύχια (πάει και το χτένισμα, τρέξανε και οι μάσκαρες, σαν αποκριατικες μουτσούνες γίναμε), το τραπεζι με τα πιάτα μουσκίδι, το ίδιο και ο καναπές, οι πολυθρόνες και το χαλί... Να περπατάς και να ακούς "χλιάτς χλιούτς" ... Κακήν κακώς χωθήκαμε στη κρεββατοκάμαρα και αλλάξαμε ρούχα, δώσαμε στην Β. να φορέσει μία ρομπα γιατί το φόρεμά της έσταζε, ξεστρώσαμε το τραπέζι, σκουπίσαμε όλα τα τζάτζαλα και το ξαναστρώσαμε και μετά βάλαμε πετσέτες και χοντρά τραπεζομάντηλα στο χαλί τουλάχιστον να απορροφήσουν εκείνα τη μπύρα..
Ετσι όταν ερχόντουσαν οι παίχτες τους περιμέναμε στην πόρτα, ώς άλλες οικοδέσποινες με βρεγμένα μαλλιά, ξυπόλητες και με τη ρόμπα, αφού μερικοί νόμισαν ότι κάνανε λάθος σπίτι ή ήρθαν λάθος ώρα και τσάκωσαν την κυρία του σπιτιού με τα μπικουτί, με θερμή παράκληση να βγάζουν τα παπούτσια τους ώστε να μην σκοτωθούν μέσα στους αφρούς της μπύρας...
Αξέχαστη θα μας μείνει η χαρτοπαιξία της βραδυάς εκείνης..
Μιά άλλη αξέχαστη χρονιά όταν οι παίχτες συγκεντρωμένοι στο χαρτοπαιξιοδωμάτιο κινούντο κάπου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας από τους καπνούς των τσιγάρων και τα ποτά..κάποιος ακούμπησε τη μπύρα του κάπου πίσω του, χωρίς άμεσα να προσέξει πού και όταν ώρες αργότερα τελείωσε το παιχνίδι, διαπίστωσε η Τ΄ότι η τσάντα της κολυμπούσε στη μπύρα, τα πράγματά της, πορτοφόλια, ταυτότητες, κινητά, διάφορα μικροπράγματα που υπάρχουν στη γυναικεία τσάντα..είχαν ψιλομεθύσει και κείτονταν τέζα ...ένα-ένα τα έβγαζε σαν μπαγιάτικα ψάρια και τα απίθωνε σε πετσέτες να τα στεγνώσουμε με το πιστολάκι.
Σε κάποια άλλη φάση, όταν ο ίδιος ο Ν, ξανα-αποφάσισε να μας κάνει δώρο άλλο ένα βαρελάκι μπύρας, είπε να το ανοίξει στο μπαλκόνι να μην έχουμε πάλι τα ίδια. Βγαίνει λοιπόν έξω και έρχεται μούρη με μούρη με τη Λιζελότ ( σκύλος- θηλυκό Γκέκας) που όταν τον είδε φορτωμένο σίγουρα σκέφτηκε "κλέφτης" και τον πήρε στο κατόπι. Από όπου δε πέρασαν τα κάνανε λίμπα, γλάστρες, ποτιστήρια να φεύγουν με τρομερή ταχύτητα. Με τα πολλά σταμάτησε να τον κυνηγάει και κάπως ησύχασε, έτσι μπόρεσε ο Ν να ανοίξει το βαρέλι. Γέμισε μία κανάτα, άφησε το υπόλοιπο έξω να δροσίζεται και μπήκε μέσα. Η βρύση όμως έσταζε..και όταν στο τέλος της βραδυάς φύγανε όλοι, μπήκε ο σκύλος μέσα..αλλά τι σκύλος ήταν αυτός! Μεθυσμένος τύφλα, να κάνει δύο βήματα αριστερά και τα πόδια του να τον πηγαίνουν δεξιά.. στο τέλος κλάταρε και δεν μπορούσε ουτε τα βλέφαρά του να ανοίξει!!
Ασε δέ τότε που ο Δ, έχοντας χάσει όλα του τα λεφτά έπαιξε το παντελόνι του και το έχασε! Εκεί να δείς όταν έντρομος έτρεχε απο δωμάτιο σε δωμάτιο με τον Σάϋλοκ απο πίσω κραδαίνοντας αντί για μαχαίρι μία βέργα για να του βάλει τρικλοποδιά (όπως και έγινε) να τον ρίξει κάτω, να κάτσει επάνω του και να του βγάλει το παντελόνι, να το πάρει σαν τρόπαιο αφού δίκαια το είχε κερδίσει.. και ο Δ, να βάλει σόρτς το καταχείμωνο για να γυρίσει σπίτι του.
Οχι φέτος όλοι αισθανθήκαμε λίγο παραπονεμένοι γιατί κανένα περίεργο και ψιλο-κούκου θέμα δεν προέκυψε.. Ηταν απο τις πιό άδειες χαρτοπαιξίες που έχουν προκύψει ως τώρα..
Και του χρόνου!

8 σχόλια:

Juanita La Quejica είπε...

Ενώ αν είχατε κανονίσει την χαρτοπαιξία την Κυριακή το μεσημέρι, θα είχατε να θυμόσαστε το ταρακούνημα!
Και του Χρόνου Μαρίνα!

jojo είπε...

Και του χρόνου Μαρινάκι!
Συμφωνώ με τον κοκοβιό.
Το μόνο σίγουρο είναι οτι τα βαρελάκια μπύρας δεν σας κάθονται.....;)

Psipsinel είπε...

kai tou xronou kalitera :)

Unknown είπε...

Έει... ψιτ... εσύ...
Το mail σου έχει στουμπώσει...
Σου προωθήσαμε όλα τα mails της "οργανωτικής επιτροπής" και μας γύρισαν πίσω....

Μάλλον το παράκανες στην μπύρα φαίνεται...:ppp

Marina είπε...

Κοκκοβιε, ξέρω ότι η μαγική λέξη είναι "μπύρα" όμως δεν μπορούμε να πίνουμε και συνέχεια..τόφαλοι θα γίνουμε.. εν τουτοις θα δώ τι θα κάνουμε του χρόνου..

Παρεπιπτόντως Darthiir, τα μηνύματα που έστειλες ήρθαν όλα μαζί εις διπλούν, τριπλούν και πενταπλούν..Δεν είχε στουμπώσει άδειο ήταν..

Νicola Beerman είπε...

Nτροπη σου Μαρινα να μην καλεις τον beerman otan paizei bareli

Marina είπε...

Nicola, σίγουρα ντρέπομαι πάρα πολύ, όμως για φέτος είχαμε έτοιμο τον μπαλαντέρ,,ίσως του χρόνου..ο μπαλαντέρ να είναι και ο άνθρωπος της μπύρας..

alombar42 είπε...

Αργησα να το διαβάσω αυτό, αλλά οφείλω να ομολογήσω οτι οι χαρτοσυνάξεις υπήρξαν και για τη δική μου παρέα σημαντικές και... γελαστικές! Την άλλη μέρα ο κερδισμένος έκανε το τραπέζι :)
Ζηλεύω και λίγο - δυο χρόνια τώρα δεν μας προέκυψε (αλλά πού θα πάει).
Και του χρόνου!