Ενα πολύ αργοπορημένο απολογισμό θα κανω για το 2006 γιατί δεν προλαβαίνω. Λέμε λοιπόν επισήμως. Με το ένα, με το δύο με το τρέ..
Λύνω τα κορδόνια μου άνετα, φρστ...τραβάω το κορδονάκι και ιδού.. πάντα τα έλυνα εύκολα, εφόσον τα δένανε οι άλλοι, ξέρεις τώρα οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι φίλες μου και αν
δεν υπήρχε τίποτα τα άφηνα να κρέμωνται, μιά φορά τα κόλλησα με uhu αλλά αυτό αποτελεί μιά άλλη αφήγηση. Πάντως τώρα που δεν είμαι τόσο μικρό νινί πιά δεν αγοράζω παπούτσια με κορδόνια..που να κάθομαι να παιδεύομαι τώρα..όσο για τα αθλητικά μία φορά μου τα έδεσε ο Κ και
απο τότε τα μπάζω-βγάζω δεμένα Παίζω ποδόσφαιρο με τις ψιψίνες, μιά χαρά αποκρούουν ίσως και καλύτερα απο ορισμένους κοιμισμένους γκολκίπερς (που πρέπει να τρώνε πολλές kippers
και να λυσσάνε στη δίψα για να είναι τόσο αργοκίνητοι..τι να πώ) ,
πιο παλιά έπαιζα τάκα τάκα, κάτι μπαλλάκια που τα περνάγαμε στα χέρια και υποτίθεται ότι χτυπιόντουσαν μεταξύ τους, χωρίς να μας τσακίζουν τα δάχτυλα..,
επί μαμάς μου έπαιζα και ωραίο πιάνο και κλασσικό και μοδέρνο,
μετά έπαιζα και κλασσική κιθάρα,
έπαιζα και τις κουμπάρες που και πού,
και κρυφτό, και κυνηγητό αλλά
όχι αγώνες με ανθρώπινα άλογα (όπως όταν μου σύστησε ο Κ έναν γνωστό του μου είπε " Απο εδώ ο Γ, το άλογό μου στο Δημοτικό" και μη γνωρίζοντας περί τίνος πρόκειται έμεινα με το στόμα ανοιχτό πιστεύοντας ότι ή βαριακούω ή έχασε ο Κ τα μυαλά του).
Κοιμάμαι κανονικά 7 φούλ ωρίτσες, μονοκοπανιά, ήσυχα και καλά, ο ύπνος κάνει καλό στα μωρά (και ο ήλιος στα μοσχάρια)..ε! για ύπνο μιλάμε ρε! Να λείπουν οι κακεντρέχειες.. Μόνο που ξυπνάω κάθε μέρα στις 6.30 ακόμη και τας Κυριακάς, τας εορτάς και τας αργίας.. Πολύ κακό χούϊ, δεν μπορεί κανεις να μου το ξεκόψει.. Παλιά έβαζα και το δάχτυλο στο στόμα, ναί πιπίλα΄έκανα σε τέτοιο βαθμό που ανησυχούσε η μανούλα μου α) ΄μήπως και
τα μπροστινά μου δόντια μεταλαχθούν και γίνουν σαν του λαγού και β) μήπως δεν βρώ γαμπρό, γιατί παιδάκι μου πώς να κοιμηθείς με τον άντρα σου δίπλα να σε βλέπει να πιπιλίζεις το δάχτυλό σου, τι θα σκεφτεί εκείνος? Τώρα που αναλογίζομαι τις ανησυχίες της μαμάς μου..αλλα αντι΄άλλων φοβόταν η καϋμένη γιατί ο πρώτος σύζυγος είχε και εκείνος το ίδιο χούϊ, συντονιζόμασταν μιά χαρά! Απο το να ροχαλίζει καλύτερα να μασάσει το δάχτυλό του! Εντάξει έχω λίγο μεγάλα μπροστινά δόντια, αλλά δεν χάλασε ο κόσμος ε?
Αποφεύγω τις κουζίνες σε συστηματικό βαθμό και αν είναι να βρεθώ στο χώρο φροντίζω να μην με παίρνει κανένα μάτι γιατί..με ματιάζουν..είναι τόσο μεγάλο το μεγαλείο μου στην κουζίνα όταν μεγαλουργώ που έτσι και με κυττάξει ο οποιοσδήποτε, χάνω την ισορροπία μου και πάω απο γκάφα σε γκάφα..
Οπως τότε κάποια Χριστούγεννα που είπα να βοηθήσω την πεθερά μου λίγο στην
κουζίνα..και φορούσα και μία ωραία μπλούζα..ένα γιαουρτάκι μου έδωσε να ανοίξω
να το χτυπήσουμε λίγο...άπειρες φορές έχω ανοίξει γιαούρτια..τη φορά εκείνη έδωσε ένα τσάκ! το σιχαμένο το γιαουρτάκι και πετάχτηκε το αφιλότιμο πάνω στην μπλούζα μου..και έμεινε εκεί καρφωμένο..
Η την άλλη φορά που είχα αγοράσει πέστροφες να τις κάνω ψητές και την ώρα που τις καθάριζα, χτύπησε το τηλέφωνο και χύμηξε η μία πέστροφα να δεί ποιός είναι..δηλαδή, κρατώντας την πέστροφα πήγα εγώ να σηκώσω το ακουστικό αλλά γλίστρησε η γαϊδουρα απο το χέρι μου και έπεσε στο πάτωμα της κουζίνας που μόλις το είχα σφουγγαρίσει με χλωρίνη και έκανε 2-3 γύρους θριάμβου μέχρι να την συλλάβω και όταν το απόγευμα τρώγαμε με τον Κ μου είπε ότι τόσο ωραία πέστροφα δεν έχει ξαναφάει στη ζωή του!! Συμπέρασμα: τα χημικά δεν βλάπτουν τον οργανισμό, άσε που χαρίζουν ΕΞΑΙΣΙΑ γεύση!
Και για να τελειώνουμε γιατί δεν έχει πάτο πιά η τζαμτζουριά μου πάνω η καλή σου σήμερα να ανοίξω το ψυγείο να πάρω κάτι και κάνει γκέλ μιά ρουφιάνα σαμπάνια που είχαμε ξεχάσει να πιούμε τη Πρωτοχρονιά, πετάξεται έξω, πέφτει με δύναμη στο πόδι μου ξεραίνοντάς το και σκάει στο μαρμάρινο δάπεδο..Και δεν έσπασε το μπουκάλι, που ήταν γυάλινο!!!! Τρελλάθηκα απο τον πόνο εγώ και είμαι κουτσήήήή η κακόμοιρη ενώ η σαμπάνια αδιάφορη να κάνει τουμπίτσες στο πάτωμα..
Ούφ! Εχω να μαγειρέψω σήμερα γιατί έχω καλέσει κόσμο για φαγητό..
Εχετε γειά βρυσούλες
