Παρατηρώντας τις εθνικές μας εορτές βλέπω ότι σαν λαός γιορτάζουμε περισσότερο τις δύσκολες εποχές παρά τις εύκολες, τα λυπητερά γεγονότα απο τα εύθυμα κλπ.
Γιορτάζουμε περισσότερο το Πάσχα και τα πάθη του Χριστού, από τα Χριστούγεννα και τη γέννησή του, μας ενδιαφέρει ο θάνατος και οι επιτάφιοι απο τις γεννήσεις και τις χαρές. Επίσης γιορτάζουμε την έναρξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου, την 28/10/ παρά την λήξη του πολέμου. Ισως να είμαστε και οι μοναδικοί που δεν χοροπηδάμε την επέτειο που τελείωσε το ολοκαύτωμα του Β. Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά παρελαύνουμε για την έναρξη της σύρραξης.
Και τώρα γιορτάζουμε την έναρξη της επανάστασης του 1821 αλλά δεν γιορτάζουμε την λήξη της.
Δεν γιορτάζουμε την ημερομηνία που η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητη απο τους Τούρκους.
Αυτό όχι μόνο δεν το γιορτάζουμε αλλά δεν ξέρουμε και πότε ακριβώς έγινε. Η διδαχτέα Ιστορία είναι νεφελώδης επί του θέματος, έγινε όταν ήρθε ο Οθωνας, όταν ήρθε ο Καποδίστριας, όταν έφυγε ο τελευταίος Τούρκος απο τα εδάφη, όταν ελευθερώθηκε η Κρήτη?
Αλλά όποτε κι αν η Ελλάδα εμφανίσθηκε σαν μικρό μέν αλλά υπαρκτό κράτος, ούτε αυτό δεν γιορτάζουμε.
Δεν το θεωρούμε άραγε άξιο ενός εορτασμού?
Μιάς τουλάχιστον παρέλασης?
18 σχόλια:
Η λήξη ήρθε με τη συνθήκη του Λονδίνου το 1830, αν θυμάμαι καλά.
η αποπανου ειμαι εγω!!! το σχολιο της ειναι δικο μου!!! γιουπι....
πως τα λεω ετσι?....
καλημερουδακια!!!
;P
(μαρινα δικιο εχεις... απολυτο δικιο....)
γιορτάζουμε υποτίθεται τη γενναιότητα να πούμε όχι, ή να επαναστατήσουμε κτλ
ίσως θεωρούμε πιό μεγαλη τιμή να μα΄χομαστε παρά να κερ΄διζουμε αφού μαχηθούμε. δε συμμε΄ριζομαι αυτήν την άποψη, απλά προσπαθώ να βρω το λόγο.
Γιρτάζουμε την αρχή, διότι το τελείωμα είναι πάντα λίγο ομιχλώδες. Αυτό ισχύει και γιά το 1821 και ο 1940. ( Τι τελείωμα, η συνθήκη του Λονδίνου, η άφιξη του Οθωνος, η άφιξη ου Καποδίστρια, η ολοκλήρωση της εκδίωξης του Ιμπραήμ από τον Μαιζών, η Ναυμαχία του Ναυαρίνου, η ημερομηνία εκταμίευσης του πρώτου δανείου από τους Rothchild προς την Επανασταική Κυβέρνηση, τι από όλα αυτά ?
Εννοώ ότι ανάλογα με την ημερομηνία λήξεως, υπαρχουν και πολιτικές σκοπιμότητες που θολώνουν το πράγμα.
Ενω η έναρξη είναι ξεκάθαρη, χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες ( ας μην μπούμε και στην ανάλυση ποίος είπε το ΟΧΙ, διότι θα ξεκινήσουν σεντονιάδες...)
Είμαστε λιγάκι ξεπερασμένοι στο θέμα των εθνικών εορτών και ειδικά γιά την 25η, έχει γίνει μία γιορτή που ξεκινάει με πολύ ξαλμίρισμα και τελειώνει με ένα ισχυρό άρωμα σκόρδου.
H λήξη δεν έχει σημασία. Σημασία είχε το γεγονός ότι κάποιοι είχαν το θάρρος να ξεκινήσουν κάτι το οποίο φαινόταν αδύνατο/αδιανόητο.
Σημασία έχει η διάθεση για δικαιοσύνη και η εναντίωση στην καταπίεση, όχι αυτή καθεαυτή η δικαιοσύνη και η καταπίεση που πάντα θα υπάρχει. Γιατί αν δεν θυμόμαστε ότι κάποτε κάποιοι είχαν τ' αρχίδια για να το πώ λαϊκά να αντιταχθούν σε αυτούς που τους καταδυνάστευαν, τότε θα χάσουμε την δική μας διάθεση, ή θα αλλοτριωθούμε εντελώς μέσα στην αδιαφορία που επιβάλλει πλέον η κοινωνία μας.
Ως έθνος γιορτάζουμε τη στιγμή της απόφασης να αντισταθούμε στον επεκτατισμό...
Και το '21 και το '40 αποφασίσαμε να πάμε ενάντια στο ρεύμα...
Και στις δύο βέβαια περιπτώσεις εξυπηρετήσαμε κάποια συμφέροντα, καλά ή άσχημα δεν το εξετάζουμε...
Τώρα, όσον αφορά τις εορτές της θρησκείας, είναι ξεκάθαρο ότι το Πάσχα είναι πιο πολύ μέσα στο αίμα μας γιατί έχει να κάνει με τον πόνο που βγάζουν αυτές οι ημέρες... Συμπάχουμε και γιορτάζουμε περισσότερο για τη νίκη επάνω στο θάνατο... Είναι αισιόδοξο μύνημα...
Καλημέρα σε όλους
glenn, πολύ ωραία, σε ευχαριστώ για την απάντηση, ΓΙΑΤΙ όμως δεν έχουμε κάνει την ημερομηνία αυτή Εθνική Επέτειο ε?
Morgana, τη Γιουροβίζιον τη γιορτάζουμε γιατί θέλουμε να είμαστε Ευρώπη, να προωθηθούν τα νέα (και τα πουρά) ταλέντα μπροστά, να κάνουμε το κομμάτι μας ..να ζήσουν και τα Fame story 1, 2, 3, 13, τι θα γίνουν όλοι οι οργανωτές, δάσκαλοι, παρουσιαστές αυτοί, κλέφτες? Ψωμάκι να βγαίνει..
Vassiliki, έχεις πρόβλημα ταυτότητας, δεν ξέρεις μάλλον ποιά είσαι..(στο γιατρό γρήγορα)
Marilina, συμφωνώ μαζί σου, γιορτάζουμε τη μάχη αλλά όχι και την νίκη, όμως αυτό σε μένα δεν φθάνει. Καλό το ξεκίνημα των αποφάσεων (ΟΧΙ, 1821 κλπ) δεν θάπρεπε όμως να επιστεφανώνεται απο τις δάφνες του επιτεύγματος? Με τσαντίζει που δεν γιορτάζουμε την ημερομηνία που η Ελλάδα ελευθερώθηκε και έγινε ανεξάρτητο κράτος. Οπως γιορτάζουν άλλες χώρες. Προφανώς στον Ελληνα η ειρήνη και η ελευθερία δεν μετράνε, μόνο ο πόλεμος και η αντίσταση.
Darthiir, το θέμα δεν είναι να μην γιορτάζουμε το ξεκίνημα μόνο αλλά και το αποτέλεσμα. Ναί οι ήρωες του '21 έδειξαν απαράμιλλο θάρρος δεν αντιλέγω αλλά γιατί να μην είναι εθνική επέτειος όταν η Ελλάδα έγινε κράτος? Γιατί να μην γιορτάζουμε το τέλος του Β ΠΠολέμου? Η λήξη μιάς σύρραξης δεν έχει σημασία? Πιό πολύ σημαντικός είναι ο πόλεμος απο την ειρήνη? Τότε οι Εβραίοι πρέπει να γιορτάζουν την αρχή του ολοκαυτώματος και όχι το τέλος του?
Yiorgo, Εγώ δεν λέω να μην γιορτάζουμε τη στιγμή της απόφασης, την εβδομάδα των Παθών και την Ανάσταση λέω να γιορτάζουμε και τη στιγμή της γέννησης και της λύτρωσης
Επειδή μας αρέσει να κλαιγόμαστε.
Δε βλέπεις πόση ώρα κρατάει στις ειδήσεις μια ανακοίνωση θανάτου (και τι στυλ) και πόση μια ανακοίνωση πχ ενός νέου φαρμάκου;
Ασε που υποψιάζομαι οτι πιο πολλή ώρα δίνουν τα κανάλια στη γρατζουνιά του Ρουβά από τις ρουβίτσες, παρά σε όλα τα νόμπελ μαζί.
Λοιπόν, μια χαρά τον βρίσκω τον προβληματισμό σου. Αν βρεις την απάντηση, πες την και σε εμένα.
Η Ιστορία δεν είναι ουδέτερη. Η οπτική που την βλέπει κανείς, είναι συναρτημένη με την ιδεολογικοπολιτική του αφετηρία.
Η επιλογή της 25ης Μαρτίου ως ημερομηνίας έναρξης της επανάστασης του 1821 έχει σαφώς τέτοια αφετηρία.
Θέλει σαφώς να συσχετίσει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου με το ευχάριστο άγγελμα της έναρξης της απελευθερωτικής διαδικασίας. (Στις 25 Μαρτίου, όπως είναι γνωστό, δεν σήκωσε κανένα λάβαρο στην Αγία Λαύρα ο Π. Πατρών Γερμανός μια και ... δεν ήταν εκεί.
Το πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου του 1830, είναι στην ουσία η πράξη διεθνούς της Ελλάδος.
To μνημονεύουν οι ιστορικοί αλλά ά γιατί να γιορτάσει κανείς τόσο εμφατικά, όπως με παρελάσεις, κάτι το οποίο έκαναν άλλοι;
Για σκέψου λίγο, ο αγώνας τελείωσε ποτέ πραγματικά;
Γιορτάζεις τις αποφάσεις. Οι αποφάσεις είναι διαχρονικές.
Φυσικά ο Μάρκος έχει δίκιο. Ένα μεγάλο μέρος των εορτών μας στηρίζεται σε "συμβατική" ημερομηνία. Αλλά αυτό δεν ελαττώνει την ισχύ τους.
Οι παρελάσεις τώρα για να βάζουμε τα πράματα ένα ένα στην θέση τους, δεν έχουν σχέση με τον εορτασμό. Έχουν σχέση με την τόνωση της εμπιστοσύνης (και όχι του φρονήματος) στο έθνος και στην ομοψυχία του. Γίνονται με αφορμή τον εορτασμό και όχι για τον εορτασμό. Αυτό είναι κάτι για το οποίο εμείς που ζούμε στο κέντρο δεν μπορούμε να αισθανθούμε, αλλά οι ακριτικές περιοχές στηρίζονται πολύ σε αυτό.
Εμείς οι Έλληνες είμαστε βασιλιάδες του δράματος βλέπεις.
Ελλάς Ελλήνων Κλαψομούνηδων!
Alombar42, αυτό είναι σίγουρο, μόνο για κλαψομου$$$, όπως λέει ο Λαμπρούκος σαν λαός είμαστε
Jaunita, θα σε ενημερώσω σύντομα
Marko, σύμφωνει οι "ξένες δυνάμεις" μας ανακήρυξαν σαν κράτος, όμως ούτε αυτό δεν είναι άξιο εορτασμού? Ασε πώς πετύχαμε να γίνουμε κράτος, το ότι γίναμε δεν αξίζει?
Darthiir, κατ΄αρχήν να σου πώ ότι δεν έχω αντίρρηση για τις παρελάσεις, βεβαίως να γίνονται. Αυτό που με χαλάει είναι που γιορτάζουμε τις ενάρξεις και όχι τα τελειώματα. Τι αποφάσεις αλλά όχι και τις εκπληρώσεις.
Netkervere, Λαμπρούκο, μόνο για τη φούστα του Ρουβά,τη Βίσση στο Ναυτικό, συγνώμη, στη Eurovision νοιαζόμαστε, και για τα Οσκαρς βεβαίως, βεβαίως..δυστυχώς.
Μαρίνα σιχαίνομαι τις παρελάσεις. και τις στρατιωτικές γιατί μου θυμίζουν χουντικά καθεστώτα, και τις μαθητικές, κυρίως αυτές, γιατί είναι γελοίο να βλέπω τα παιδάκια να κάνουν τα ρομπότ.
Έχεις δίκιο, ωστόσο λετ μι αντ σαμθινγκ:
δε γιορτάζουμε τόσο το θάνατο το Πάσχα αλλά την Ανάσταση. Ίσως να είναι ίδια η λογική και για την πρόσφατη εθνική γιορτή...
Chloe στις παρελάσεις πήγαινα για να κάνω κοπάνα απο τα μαθήματα..η έννοια της παρέλασης που λέει ο Νταρθ δεν κατείχε τα μυαλουδάκια μας τότε.
Δημοσίευση σχολίου