Ζέππελιν

Παραμονές Πρωτοχρονιάς και βγήκα έξω για τα τελευταία ψώνια. Οι δρόμοι φίσκα στ' αυτοκίνητα στα σουπερ μάρκετ παίζανε καρεκλιές για ένα καρότσι, τα πεζοδρόμια γεμάτα μικροπωλητές που προσέφεραν απο ινδικά φουλάρια μέχρι ρόδια, απο σκουλαρίκια μέχρι τις δυστυχίες τους γραμμένες ανωρθωγραφφα πάνω σε χαρτόνια..όλα για την εξασφάλιση μιάς νότας ευθυμίας, ενός παραπάνω γεύματος. (Δεν το λέω πουθενά, πάντα όμως δίνω κάτι στους ανθρώπους που ζητάνε. Είτε έχουν ανάγκη, είτε "νοικιάζουν" τις συγκεκριμμένες θέσεις, δεν κάθομαι να το αναλύσω, δίνω. Μόνο που στέκονται στον χιονιά, ανάπηροι, μικρά παιδιά, γέροι-τι με νοιάζει αν τα μαζεμένα τα αγοράζουν πρέζες και αλκόολ? Πάντα δίνω). Εξω απο τις τράπεζες οι ουρές έφταναν μέχρι το δρόμο, ο Ελληνας την τελευταία ώρα θα θυμηθεί αυτό που ίσως ξεχάσει. Και θα στηθεί να το αποκτήσει με την ελπίδα ότι θα το χρειαστεί.

Ο δρόμος του γυρισμού με βρίσκει μέσα στο αυτοκίνητο να οδηγώ στην κυκλική οδό γύρω απο το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Μπροστά μου νταλίκες, βαρέλες, λεωφορείο, πίσω ουρά τα αυτοκίνητα και ένα ρυμουλκούμενο σκάφος..η πόλη έχει ζωή και χρήμα αναμφίβολα. Πηγαίνω προσεκτικά γιατί το παραμελημένο οδόστρωμα στενάζει. Ισως κάποτε η πολιτεία να ενδιαφερθεί για τους πολίτες της.

και ξάφνου.........βλέπω με την άκρη του ματιού μου ένα Ζέππελιν να απογειώνεται..γκρίζο με μπλέ ουρά,. εκεί στα δεξιά μου, μεγαλόπρεπα αρχίζει και κερδίζει ύψος, όλο και πιό ψηλά, μές τις κορυφές απο τα "δορυφορικά πιάτα" των πολυκατοικιών και ακόμη πιό ψηλά..

Που είναι το κινητό? Αρχίζω και ψάχνομαι για να βγάλω φωτογραφία..το ίδιο φαντάζομαι κάνουν και οι οδηγοί μπροστά και πίσω γιατί τα αυτοκίνητα αρχίζουν να παραπαίουν και απο το ένα ρεύμα και απο το άλλο...ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ! ευτυχώς δεν έγινε ατύχημα, μόνο μερικές μούτζες ανταλλάχθηκαν χμ χμ χρονιάρες μέρες είναι.. να μην βριστούμε..πολύ.

Αντί να στρίψω για το σπίτι μου, ακολουθώ το μπαλλόνι του ονείρου..πάει πρός τη παραλία της Γλυφάδας και μετά ξεχύνεται στον Σαρωνικό.

Αγάπη μου εκεί δεν μπορώ να έρθω να σε βρώ,

έδωσα την ουρά μου πίσω στον βυθό

όταν αντάμωσα γλυκό το παλληκάρι

που ήρθε να με πάρει μακριά

απο την θάλασσά μου την πλατιά