Ο αγαπημένος μας γείτονας

Αλλιώτικος απο τους άλλους που τους βλέπεις στην πολυκατοικία να λένε καλημέρα, καλοντυμένοι να βγαίνουν/μπαίνουν. Και τα βράδυα να τους ακούς να τσακώνονται, να βρίζουν, να χτυπάνε πόρτες. Και να είσαι μεσοτοιχία με την τουαλέττα τους να ακούς ήχους παράγωγους των τροφών που υποψιάζεσαι ότι τρώνε π.χ. μιά φασολάδα. Και αν είσαι πλάτη με πλάτη με την κρεββατοκάμαρα..ε! δεν θα τα πούμε κι'όλα, πότε πότε αφουγκράζεσαι πότε-πότε λές σκάστε να κοιμηθούμε..

Ναί, ναί υπάρχουν και αγαπημένοι γείτονες, που μπαίνουν-βγαίνουν στο σπίτι σου και λές και ευχαριστώ που στο προσέχουν. Αυτοί οι τελευταίοι συνήθως έρχονται όταν λείπεις. Βάζουν το κλειδί στην πόρτα, μπαίνουν μέσα, ανάβουν τα φώτα και κατευθύνονται πάντα πρός το ψυγείο...για να δούμε πόσο ούζο έχει το μπουκάλι...χμμμ! αρκετό, ας πιούμε ένα ποτηράκι δεν βλάπτει...αχχ! τέλειο. Μήπως άφησαν και κανένα σημείωμα για μένα?

ΑΑΑΑ! Νάτο! "Σας παρακαλώ κύριε Χ. πάρτε αυτό το μπουκάλι κρασί για την γιορτή σας, τα γλυκά είναι στο ψυγείο ..." τι καλά! Αλλες πάλι φορές, δεν υπάρχει σημείωμα. Ε δεν πειράζει, το ουζάκι μας το ήπιαμε έτσι κι αλλιώς.

Παίρνει τα πράγματα και φεύγει. Ρίχνει λίγο φαγητό στα σκυλιά, σκουπίζει την αυλή, κρύβει την σκούπα πίσω απο κάτι δένδρα για να μην την κομματιάσουν τα ζώα.

Συμβαίνει όμως πολλές φορές να έρθει και επίσημα να κάνει επίσκεψη. Πάντα έρχεται απόγευμα ή βραδάκι. Ποτέ πρωϊ. Και πάντα ούζο ή κρασί του βγάζω μαζί με το γλυκό/παγωτό του. Δεν είναι αυτός για πορτοκαλάδες και λικέρ, αυτά είναι για τους φλουφληδες. Το έχει πεί κιόλας.

Πολλές φορές τον έχουμε καλέσει να μοιραστεί το φαγητό μας και εμφανίζεται μεγαλοπρεπής με το κρασί στο χέρι. Τρώμε και περνάμε καλά.

Τις περισσότερες όμως φορές εμφανίζεται μόλις έχουμε σερβίρει, έτσι αναγκαστικά τον προσκαλούμε να πάρει ένα μεζεδάκι. Η καλύτερή του.

Κάθεται στην αυλή και οσμίζεται τον αέρα. Γιατί ο απορροφητήρας "στέλνει" πρός αυτόν τις μυρωδιές..έτσι ετοιμάζεται. Τρώει τα πάντα εφόσον συνοδεύονται απο κόκκινο κρασί. Μιά εποχή άνοιγε την πόρτα και εμφανιζόταν φάντης μπαστούνι μπροστά μας, μέχρι που πέτυχε μιά φίλη μου να βγαίνει απο το μπάνιο και ...του πέσανε οι ασφάλειες, τα μούτρα καταντράπηκε. Κεκέδισε λίγο ένα συγνώμη και έγινε λαγός. Εκανε 3 μέρες να εμφανισθεί. Εμείς βέβαια γελάγαμε, τόσες μέρες του πήρε για να τιθασσεύσει το τρίτο πόδι του..(χα, χα).

Ετσι χτυπάει πρώτα.

Το καλύτερο όμως ήταν μιά φορά το καλοκαίρι που είχαμε αποφασίσει να φάμε μπριτζόλες. Μία μπριτζόλα ο καθένας. Εμφανίσθηκε λοιπόν όταν μύρισε τη φωτιά ..έλα όμως που δεν είχαμε αρκετές μπριτζολες? Ψήσαμε κάτι πρώτα, βγάλαμε αγγουροντομάτα, λίγο τζατζίκι κλπ..κρέας όμως τπτ...όπου στο τέλος ρώτησε

"Κρέας δεν θα φάτε σήμερα"?

Και του΄είπαμε ότι νηστεύουμε λόγω Παναγίας..μπλά, μπλά.. και τελικά σηκώθηκε και έφυγε.

Τις μπριτζόλες τις κάναμε στο τηγάνι, αφού πρώτα μπουκώσαμε το στόμα του απορροφητήρα.

Δεν πειράζει όμως, τον συγχωρούμε. Είναι καλός άνθρωπος. Ας είναι καλά. !