Spicy dreams

Χθές ανέβηκα Αθήνα για δουλειές και μετά είπα να κάνω ένα σύντομο ταξείδι αναψυχής.

Να αφήσω τη μύτη μου να με οδηγήσει στους δρόμους των μπαχαρικών, των ασιατικών γεύσεων, των ξένων πρός τα ελληνικά δεδομένα, φαγητών. Ενα ταξείδι εξερεύνησης απόλαυσης και χαράς.

Στα ταξίδια αυτά, που δεν γίνονται συχνά, γι αυτό κρατάνε κιόλας την μοναδικότητά τους, μου αρέσει να χάνομαι στο πλήθος. Να μην ξεχωρίζω με τα ρούχα ή τις γόβες. Ισιο παπουτσάκι, κάτι απλό και φύγαμε. Η ιδέα είναι να δώ και να χαθώ, όχι να με δούν και να με κυττούν.

Δραγατσανίου, Αθηνάς, Ευριπίδου. Τις Δευτέρες η κίνηση είναι πεσμένη, υπάρχει όμως αρκετή. Κόσμος τρέχει ασύντακτα παντού, σκεφτικός ίσως και σκοταδισμένος, μόνο οι ξένοι ξεχωρίζουν με τα ροδαλά τους δέρματα και τις σαγιονάρες!!!. Μύγες μές το γάλα. Ωραίες μύγες δεν λέω.

Πρώτη στάση να πάρω αλλαντικά. Ιδιαίτερα πράγματα εδώ. Το κατάστημα με στενή πρόσοψη αλλά μεγάλο βάθος. Στους τοίχους άλλοι βάζουν καθρέφτες ή ζωγραφιές. Ο συγκεκριμμένος ιδιοκτήτης εκθέτει τα σουτζούκια του...........ώ! ναί, αυτά που βλέπεται απο πάνω είναι καμμιά εκατοστή σουτζούκια και σαλάμια, τουρκικής, λιβανέζικης, αραβικής προέλευσης, σε διάφορα μεγέθη..Κάτι το απίθανο να το βλέπει κανείς. Οι υπάλληλοι γελαστοί, δεν θέλουν να φύγω προτού δοκιμάσω τούτο-κείνο. Στο άψε-σβήσε ένα μεζεδάκι ετοιμάζεται.. και εξαφανίζεται γρήγορα. Μα τι λαίμαργη!

Φεύγω και πάω για μπαχαρικά. Ουρές οι νοικοκυρές έξω απο τα μαγαζιά. Αντί να σταθώ στην ουρά αφήνω τη μύτη μου ελεύθερη. Οχι και πάλι όχι, δεν μυρίζει πράγματα που θέλω να πάρω, αυτά που μυρίζει τα έχουν και τα σούπερ-μάρκετ, εντάξει ίσως εδώ να είναι φθηνώτερα, όμως για άλλα ήρθα ως εδώ. Προχωράω και κοντοστέκομαι στον μπακάλη.. Παίρνω λίγα φασόλια Πρεσπών, λέω να κάνω φασολάδα, δεν την τρώει βέβαια ο Κ, θα την φτιάξω και ό,τι θέλει ας γίνει, το πολύ-πολύ να τρώω φασόλια 3 μέρες - (και να κοιμάμαι μόνη μου αντίστοιχα). Α! Μα πιά!

Σταματάω εδώ, πρώτα απέξω να μυρίσω τις αρμαθιές απο τα λιαστά, τα κρεμμύδια, τα σκόρδα και κάτι άλλα που δεν ξέρω τι είναι. Εχει και κανέλλα σε βέργες.

ο μετανάστης-υπάλληλος δεν προλαβαίνει να εξυπηρετεί τους αντίστοιχους μετανάστες πελάτες του..ευτυχώς υπάρχει και κάποιος που μιλάει ελληνικά. Ρωτώ για τούτο και κείνο..Τα μπαχάρια στα τσουβάλια με προσεκτικές τις ταμπελίτσες τους, παίρνω κάποια που ξέρω και άλλα 2 που δεν ξέρω για να τα μάθω στη διαδρομή, ..προχωράω μέσα στο μαγαζί, έχει και βότανα και κάτι αποξηραμένα μακρόστενα πραγματάκια, τι χαριτωμένα του λέω, "για ποιό φαγητό είναι?" Α! Αυτά είναι για τη δυσκοιλιότητα! Γκούπ! Ευτυχώς που ρώτησα.

Αισχύλου, Σοφοκλέους, Αθηνάς, Αρμοδίου. Το ρώσικο παντοπωλείο είναι ακόμη στη θέση του. Τα βάζα με τα τουρσιά αραδιασμένα σε βιβλιοθήκες στο πεζοδρόμιο. Αντί για βιβλία, καρόττα, αγκινάρες, παντζάρια και αγγούρια σε άλμη! Πρωτότυπο. Ψάχνω για ρώσικες πίτες, μεγάλες και παχιές.

Η ιδέα είναι να κόβουμε την καθεμιά στη μέση να τη γεμίζουμε με ντομάτες, τυριά που λιώνουν και κάτι κρεατικό, ψήσιμο στον φούρνο και μαμ! Οι Ρώσοι όμως την γεμίζουν με τυριά και μετά την τηγανίζουν. Στο πιάτο έρχεται αλάδωτη (επ' αυτού απορώ) και ονειρεμένη.

Πλατεία Θεάτρου για έναν καφέ και να κάτσω λίγο γιατί κουράστηκα, απο το πρωϊ περπατάω. Και εδώ πραγματικά ξεφεύγει κανείς. Αλλάζει ήπειρο και κόσμους.
Πίνω τον καφέ μου και χάνομαι μέσα στον ζωγραφισμένο τοίχο, αντί για σπίτια είναι κατσαρόλες, μαγευτική η σύνθεση που με φέρνει στην πραγματικότητα, στον κόσμο που θα ήθελα να ζώ. Μέσα στην τέχνη και την αρμονία. Το σαξόφωνο θα ήταν ιδανικό αν έπαιζε λίγη τζάζ. Ισως να το κάνει το βράδυ. Λές?