Τρίτη, Απριλίου 24, 2007

Εναλλαγές

Χρειάζεται να στερηθείς κάτι για να καταλάβεις πόσο αγκιστρωμένος είσαι σ' αυτό.

Ακριβώς! Για τον καφέ λέω. Τρείς μέρες δεν είχα πιεί ούτε σταγόνα. Σήμερα ημέρα τετάρτη, τη θέση μου την πήρε ένα ζόμπι που αφού κατάφερε να σηκωθεί απο το κρεββάτι μισή ώρα αργότερα, το μάτι δεν άνοιγε ούτε με κρύο νερό, σε όλη τη διαδρομή για το γραφείο χασμουριόμουνα και παρόλλες τις δουλειές που έκανα δεν ήμουνα εγώ, μιά σερνόμενη ύπαρξη με είχε αντικαταστήσει.

Περνάω απίστευτες εναλασσόμενες φάσεις καταστάσεων αυτές τις μέρες, απο τη φουρτούνα στη γαλήνη, απο τα 15 μπωφόρ στα 2, τη μιά μέρα κύματα ψηλά σαν βουνά έρχονται καταπάνω μου και την άλλη στιγμή γίνονται σαν λοφάκια στην άμμο. Να δώ πότε θα ξανάρθει η μπουνάτσα.
Ηπια σήμερα το μεσημέρι έναν καφέ και επιτέλους είδα ότι υπάρχω και βρίσκομαι κάτω απο το ίδιο πετσί. Είχα αρχίσει να αμφιβάλλω ακόμη και γι' αυτό. Οσο για τα διάφορα τεστς που κυκλοφορούν στο Ιντερνέτ, όπως αυτό που είχα κάνει στην σελίδα της An-lu, μου είχε βγάλει ότι δεν είμαι εθισμένη στην καφεϊνη, τρομάρα του.
Χα!
Πάω τώρα να φτιάξω έναν πελώριο πικρό καφέ να τον ευχαριστηθώ. Γιατί αύριο, που ξέρεις, μπορεί πάλι να μην προλάβω. Σε λίγο με βλέπω να κυκλοφορώ και με παγούρι.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κι εγώ μπορεί να μην πιω αμέσως άμα είμαι στο τρέξιμο, αλλά αργότερα αρχίζει ο πονοκέφαλος πιο αργά η αίσθηση πως περιφέρομαι ως ζόμπι, όπως ανέφερες! Εξάρτησηηη!

prophet81 είπε...

"Θυμάμαι τους άντρες στα κλασικά καφενεία των ελληνικών νησιών να ρουφάνε τον φραππέ τους και ο αφρός να σχηματίζει νησιά, σύννεφα, ιστούς αράχνης στο ποτήρι τους. Ήταν μαγικό..." Marina με τη φράση αυτή ξεκινάει ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχουν γραφεί για το σήμα κατατεθέν της ελληνικής νεολαίας, τον φραππέ. Περιλαμβάνει καταπληκτικές φωτογραφίες που δεν είναι ούτε επαγγελματικές αλλά ούτε και ερασιτεχνικές. Ωστόσο, εκπέμπουν παράξενες μαγνητικές δυνάμεις που σε παρασύρουν σε έναν κόσμο μαγικό και ξεφυλλίζεις αργά τις σελίδες νομίζοντας ότι βρεθείς και 'συ να ταξιδεύεις σε κάποια από αυτές!! Για μία τουλάχιστον ώρα χάθηκα σε κάποια γωνιά του μυαλού μου που την είχα συνδυάσει με την γεύση του φραππέ. Πήγα μια βόλτα μέχρι την Θεσσαλονίκη, την οποία καί θεωρώ φραππεδούπολη, σταμάτησα στην παραλία και μοιράστηκα μαζί με τον κόσμο τη ζωή, τον ήλιο και τον Βαρδάρη. Θυμήθηκα τους Δέκα Μικρούς Μήτσους με τους δύο χαλλλλλαρούς Παοκτζήδες στο μπαλκόνι και κατάλαβα ότι υπάρχουν άνθρωποι που καύσιμό τους για να πάρουν μπρος είναι ο φραππέ...(Όποιος επιθυμεί να κάνει μια βουτιά σε ένα ποτήρι κρύο φραππέ, το βιβλίο "Frappe nation...ώρα για καφέ" είναι ότι πρέπει).
Όταν έχεις χρόνο μπες στο blog (whiteprophecy) και δες το άρθρο "Μπες και σύ σ' έναν κόσμο μαγικό..." για να γνωρίσεις από κοντά το Κ.Ε.Φ.
Φιλιά στα μούτρα...Ο Θεός του frappe να σ' έχει καλά!!!

An-Lu είπε...

Πως έλεγε παλιά μια εκπομπή "που πας χωρίς τραγούδι;", έτσι κιεσύ, ΠΟΥ ΠΑΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΦΕ τέκνον μου!;
ΦΙλούνια με καφεϊνη!

Unknown είπε...

o kafes einai ierotelestia... Einai apolaysi...den einai mono gia na anoiksei to mati.... To mati anoigei kai me redbull...:)

Marina είπε...

renata, α! Γι' αυτό είχα ΚΑΙ πονοκέφαλο τη μισή μέρα..μου έλυσες απορία. Αντε εις υγείαν, τσουγκρισμα κυπέλλων καφέ!

prophet81, πολύ ωραίο κείμενο ευχαριστώ πολύ. Τη Θεσσαλονίκη τη λατρεύω, πάω κάθε Ιούνιο για λίγες μέρες και ναι, σερβίρουν πολύ μερακλίδικους καφέδες. Φραπέ δεν πίνω, μου αρέσουν μόνο οι ελληνικοί (σκέτοι) και τα εσπρέσσο (πικρά).

an-lu, εκεί που ήμουνα δεν υπήρχε τίποτα..περιοχή χωρίς καφενείο..!!Τα είδα όλα. Σήμερα φρόντισα να πιώ καφέ 1 χλμ μακριά απο τον προοδισμό μου! Τριπλό στρέτο. Δόση.

zoaki, είναι όλα αυτά που λές αλλά όπως απεδείχθει είναι και το μανταλάκι για το μάτι. Red bull δοκίμασα μιά φορά αλλά δεν μου έκανε τίποτα περισσότερο απο μία κόκα κόλα..Ενώ το διπλό σκέτο εσπρέσσο..κόλαση!

snikolas είπε...

Και γιατί να κόψεις τον καφέ; Πίνε αλλά με μέτρο! (φυσικά εγώ δεν είμαι για να λέω πολλά γιατί όλη μέρα καφέ να πίνω δεν θα πω όχι!)

elenitsa! είπε...

εγω δεν πινω καφε κ ειμαι μια χαρα
ο καφες παντως δεν κοβεται,,