Ο ποδηλάτης

Σήμερα καθως επέστρεφα απο το σούπερμάρκετ βίωσα ένα ατύχημα. Παίρνω συνήθως τον κυκλικό δρόμο γύρω απο το παλιό αεροδρόμιο της Ολυμπιακής (σύνορα Ελληνικού-Γλυφάδας), δρόμο διπλής κατευθύνσεως με πολύ κίνηση, όπου περνάνε φορτηγά και λεωφορεία για να πάνε απο Λεωφ. Βουλιαγμένης σε Λεωφ. Ποσειδώνος και το αντιστροφο.

Πηγαίνουμε σημειωτόν στην ουρά κάπου μπροστά κάτι εμποδίζει. Κοντά στην πρώτη στροφή, 5 αυτοκίνητα μπροστά μου, βλέπω να προπορεύεται ποδηλάτης. Λίγο εύσωμος με γκρίζα μαλλιά-χωρίς κράνος. Πήγαινε όσο πιο άκρη γινόταν δεξιά, όμως επειδή το οδόστρωμα είναι χάλια, ο δρόμος στενός, το πεζοδρόμιο έχει αντικατασταθεί απο χωμάτινο χαντάκι, δεν ήταν εύκολη η προσπέραση. Πίσω του αποστράπτουσα μπλέ CLK, την οδηγούσε μιά γυναίκα και πιο πίσω αλλα 4 αυτοκίνητα το τελευταίο το δικό μου.

Πάνω στη στροφή η μπλέ κούρσα προσπέρασε τον ποδηλάτη τόσο κοντά του, που τον άγγιξε ο καθρέφτης της, τον τρόμαξε και τον έρριξε κάτω, στο χωμάτινο χαντάκι - το ποδήλατο του ήρθε καπάκι απο πάνω.
Ευτυχώς πηγαίναμε αργά και δεν έγινε ατύχημα. Ούτε καν καραμπόλα. Η μπλέ γαϊδούρα έφυγε μπροστά ακολουθούμενη απο τα 2 προπορευόμενα αυτοκίνητα και σταμάτησε ο μπροστινός μου και εγώ να σηκώσουμε τον ποδηλάτη που ήταν ακόμη πεσμένος κάτω .
Το θέμα δεν είναι αυτό.

Το θέμα είναι ότι η οδηγός αυτή (που ήταν στο ίδιο σουπερμάρκετ με εμένα και που τη θυμάμαι ν' αγοράζει Pampers και συναφή - άρα είναι μιά μητέρα, ακαθόριστης ηλικίας μεταξύ 25-35) κάνοντας μία απερισκεψία προκάλεσε ατύχημα. ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ! Η τουλάχιστον ούτε που την ένοιαξε.

Παιδιά, η γυναίκα αυτή θα μπορούσε να είναι η αδελφή μας, η μαμά μας, η συγγενής μας. Και στη θέση του ποδηλάτη θα μπορούσε να είναι ένα ηλικιωμένο άτομο (πχ. ο μπαμπάς μας) ή ένας απρόσεχτος που διαβάζει εφημερίδα, ένα παιδι που παίζει με το πατίνι, όχι το παιδί του γείτονα, ο γιός σου.

Και δεν λέω ότι θα μπορούσε η κακή αυτή οδηγός να προσπεράσει, μετα τη στροφή. Πολλά θα μπορούσε να κάνει αν καταλάβαινε το αυτονόητο. ΟΤΙ ΧΤΥΠΗΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, μέρα μεσημέρι, τον ΑΦΗΣΕ και ΕΦΥΓΕ

Το μόνο που κατάλαβε ήταν να πάει σπίτι της, να αλλάξει πάνες στο παιδί της, να το μεγαλώσει και να το ρίξει στην κοινωνία αυτή που ίδια δημιουργεί.

Εχω φρικάρει. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπω ατύχημα αλλά είναι η πρώτη που έρχομαι σε επαφή με το κόσμο των τεράτων.

(Τα πίσω αυτοκίνητα σημείωσαν τις πινακίδες της. Κάτι είναι και αυτό. Δώσαμε τα στοιχεία μας στο θύμα, αν γίνει δίκη για μάρτυρες.)

Αναθυμιάσεις

Την Παρασκευή είχα ένα ατύχημα, μέσα στο σπίτι, ανέπνευσα συνδυασμό καθαριστικών ουσιών για οικιακή καθαριότητα, (μάρμαρα-πατώματα-μπάνια) με αποτέλεσμα ν' αρρωστήσω. Στα καλά καθούμενα άρχισα να περπατάω σαν μεθυσμένη, τρίκλιζα κανονικά, μου ερχόταν να κάνω εμετό, όταν στεκόμουνα γύριζαν τα δένδρα και έβηχα ξερά. Οταν όμως έβγαινα έξω τα συμπτώματα μειονόντουσαν δραματικά. Οσα δε παράθυρα κι αν ανοιγα μέσα στο σπίτι ο υγρός καιρός δεν βοηθούσε.

Πήγα στο γιατρό, έκανα εξετάσεις και η διάγνωση " τοξική δηλητηρίαση" απο αναθυμιάσεις που απο την τραχεία, πήγαν στους βρόγχους (εξ' ού και ο βήχας), έκαναν φλεγμονή και μετά διοχετεύτηκαν στο αίμα. Οι ουσίες που χρησιμοποίησα γνωστές, χλωρίνη και καθαριστικό για μάρμαρα που λευκαίνει, μόνο που μαζί με τα μάρμαρα καταστρέφει και τους ανθρώπους. Και βέβαια πίσω απο το μπουκάλι, κατεβατό τα "απαγορεύεται", μεταξύ των άλλων και "μη εισπνεύσιμο" και ελάτε να μου πείτε εμένα κύριοι κατασκευαστές, πώς θα καθαρίσουμε τα πατώματα χωρίς να το εισπνέουμε. Προφανώς είναι για μπαλκόνια, πεζοδρόμια και ταράτσες .. αυτό όμως ΔΕΝ το λέτε, έτσι?

Στα καλά καθούμενα εκεί που πήγα να κάνω δουλειά, την πάτησα. Εχουν περάσει 5 μέρες και ακόμη δεν είμαι καλά. Μειώνονται βέβαια τα συμπτώματα, αλλά δεν έφυγαν τελείως.

Προσοχή στα καθαριστικά παιδιά. Δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνονται.

Κωστάκης και Ελενίτσα

Σήμερα ήταν η γιορτή του Κ, επίσημα βεβαίως δεχόμαστε όποιους θέλουν να έρθουν. Παλιά αγόραζα στον Κ μία τούρτα με διακοσμητικά απο πάνω, μετά όμως η πεθερά κάθε χρόνο μας έφερνε τη δική της τούρτα (χειροποίητη - έφτιαχνε ακόμη και ζαχαρωτά). Οποιοι έρχονται πρίν τα πεθερικά κάθονται, πίνουν αναψυκτικά και περιμένουν...φυσικά το χειροποίητο γλυκό. Με προσμονή και χαμόγελα αναρωτιούνται, "τι θα είναι φέτος?" ποτέ δεν ξέρει κανείς τι έμπνευση θα έχει η πεθερά.

Ετσι φέτος εμφάνισε μικρά στρογγυλά σού με σάλτσα φράουλας.

Κάθε χρόνο τα πεθερικά φέρνουν τα δώρα στον Κ, πάντα ρουχα και κάθε φορά κάνουν λάθος τα νούμερα. Τέτοιο γέλιο, τέτοια αφασία, πιάνουμε καρέκλα να κάτσουμε.

Πότε του παίρνουν μεγάλα παντελόνια (βρε μπαμπά τόσο μεγάλο κώ&& με βλέπεις να έχω, εδώ χωράει και βαρέλι μέσα), πότε πολύ μικρά (άντε μπαμπά πάλι για τον εγγονό - 8 ετών - ψώνισες)

Πότε τα μπλουζάκια έχουν το σωστό μέγεθος αλλά λάθος χρώμα -είναι μελαχροινός και τα καφέ ή μαύρα δεν του πάνε - (σαν μαύρος γάτος στο σκοτάδι θα είμαι μπαμπά), ή είναι small με το σωστό χρώμα (βρε μπαμπα στραβομάρα έχεις, με το πρώτο πλύσιμο θα γίνουν μπεμπέ)

Μιά φορά κάνανε λάθος και του πήρανε σώβρακα (βρε μπαμπά τι είναι αυτές οι σκελέες, ούτε 90 ετών παπούς να ήμουνα θα με κοροϊδεύει η Μ) ενώ μιά άλλη πήγαν για πυτζάμες και του πήραν XXL (για sleeping bag μπαμπά, καλές είναι)..

και ανοιγοκλείνουν οι γονείς το στόμα τους ότι αυτά τα μεγέθη τους δώσαμε και μετά βγάζει το μπλοκάκι του ο πεθερός που έχει γράψει τα σωστά μεγέθη και όντας βλέπει οτι πήρε πάλι άλλα αντι άλλων και λέει, "ε! Δεν πειράζει, θα τ' αλλάξεις γιέ μου να πάρεις ότι θέλεις".

Και η πεθερά δεν λέει τίποτα, μόνο κάθεται σταυροπόδι και απολαμβάνει baileys on the rocks, αυτή τη φορά φορούσε νέο ταγιέρ με ύφασμα που έφερε απο την Ιταλία, ραμμένο στο χέρι, και τυρκουάζ μπλούζα, είχε κάνει τα μαλλιά της μπουκλάκια σαν εκλεράκι ήταν. Κάτσανε 2 ώρες και μετά φύγανε.

Και του χρόνου. Περάστε να κεραστείτε.

δροσερή caipirinha

pavlova with strawberries

Η βόλτα της γιορτής

Χθές το μεσημέρι, πήραμε μαζί όλο το σόϊ να φάμε έξω, λόγω της επικείμενης γιορτής του Κ. Πήγαμε βορειοανατολικά σε ένα μέρος με θέα τον Ευβοϊκο. Η διαδρομή με πανέμορφους εναλλασόμενους ουρανούς, πότε μουντοί, πότε με ηλιαχτίδες, πότε έβρεχε, πότε ουράνια τόξα μας έδειχναν που να ψάξουμε..για θησαυρούς. Σύννεφα σαν παχύ μπαμπάκι αρμένιζαν. Μετά άδειαζαν και δημιουργούσαν τοπικές καταιγίδες και μετά όλα ξάνοιγαν. Κάτω είναι η παραλία της περιοχής..θαλασσοδαρμένη και ευτυχής. Κοχύλια και διάφορα άλλα μικρο-πλάσματα στόλιζαν την ακτή και πολλά χρωματιστά βότσαλα. Μιά εποχή μάζευα βότσαλα, αλλά ποτέ δεν είχαν το ίδιο χρώμα μέσα στη γυάλα απ' όταν ήταν μέσα στο κύμα. Εκαστος στο χώρο του.

Φάγαμε ψάρια σε αυτή την ταβέρνα. Οι τοίχοι στολισμένοι με ζωγραφιές και δίχτυα. To be or to have? That's the question! Ξεκινήσαμε με ουζάκι και μεζεδάκια και μετά δικό τους ροζέ κρασί. Στο τσακίρ κέφι, βγήκαμε έξω στη βροχή...να συνέλθουμε και να βγάλουμε φωτογραφίες.Ο γυρισμός μας επεφύλασσε κι άλλη έκπληξη. Βαριά και ασήκωτη ομίχλη που αλαφροπατώντας μας πλησίασε, μας μάγεψε, μας τύλιξε. Οι γιαγιάδες τρόμαξαν λίγο όταν μας κατάπιε η αντάρα, ευτυχώς βλέπαμε τον δρόμο μπροστά μας (καμμία σχέση με την αντίστοιχη ομίχλη του Δομοκού πέρυσι), ήταν σαν γκρίζα υγρή κουνουπιέρα που μας στοίχειωσε. Για λίγο. Βγήκαμε πάλι στις πεδιάδες και απολαύσαμε χοντρές στάλες βροχήςΤα ουράνια τόξα έσχιζαν τους αιθέρες, όταν φθάσαμε σπίτι.

...να σε ξυπνάει καθε πρωϊ

Αυτές τις μέρες ξυπνάω απο τα χαράματα, πρίν καλά-καλά βγεί ο ήλιος, με τις πρώτες ακτίνες. Γιατί?

Εδώ διαλέγετε την σωστή απάντηση (μια που είναι και της μόδας τα ερωτηματολόγια)

α) Δεν σου κολλάει ύπνος σαν τον Darthiir

b) Το στρώμα είναι κακό και σου χαλάει τον ύπνο

γ) Τρελλάθηκε το ξυπνητήρι

δ) Εχεις χεστεί απο το φόβο σου με τον Στήβεν Κίνγκ που διαβάζεις και όλο μεταλλαγμένους βλέπεις

ε) Αλλο, πιο παλαβό και πιό μεγάλο

Η απάντηση βέβαια είναι το "ε" γιατί κοιμάμαι που κοιμάμαι ελαφρά άρχισα απο τις 05.00 το πρωϊ να ακούω χαρωπά τιτιβίσματα πουλιών.

"Τι το ωραιότερο, να σε ξυπνάνε τα πουλάκια, μέσα στην τσιμεντούπολη?!!" θα έλεγε ο σώφρων αναγνώστης.

Τα πουλάκια αυτά όμως δεν τα ακούω έξω απο το σπίτι τα ακούω ΜΕΣΑ στο σπίτι. Και λόγω του ότι έχω γάτες ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να υπάρχουν ζωντανά πτηνά μέσα, θα είχε γίνει επανάσταση, με μάχες, οδοφράγματα, τραυματίες (και απο τις δύο πλευρές) Βατερλώ και τελικά τα πουλιά ή θα φεύγανε ή θα γινόντουσαν σνίτσελ. Κάτι άλλο ήταν.

Εψαξα πολύ και παντού. Τα τιτιβίσματα ακουγονταν απο το ταβάνι. Επάνω είναι άλλο διαμέρισμα..δεν έχω ταράτσα. Με τα πολλά βρήκα αυτό.

Στο πατάρι μου που είναι μεγάλο μέν αλλά τελείως άδειο (πέρα απο τις αποθήκες σιχαίνομαι και τα πατάρια). Μια φωλιά. Μπροστά ακριβώς απο τη φωλιά υπάρχει μία τρύπα εξαερισμού, απο εκεί μπαίνουν οι γονείς τους.

Σύρθηκα μέσα στο πατάρι και επιθεώρησα τη φωλιά, είδα 5 πουλάκια που περίμεναν να φάνε με ανοιχτά τα στόματα.. Σπουργιτάκια. Αχ! Τι χαρά! Ξετραλλάθηκα που διάλεξαν το σπίτι μου τα πουλάκια για να ζήσουν. Και βέβαια ξυπνάνε νωρίς και κοιμούνται αντίστοιχα νωρίς. (Αυτό το τελευταίο δεν με στέλνει και στα ουράνια).

Με το που διελευκάνθηκε το μυστήριο, κλίκ! Αρχισα να κοιμάμαι κανονικά. Ετσι για να μη λέτε ότι ακούω ΚΑΙ φωνές!

Give a bit of Proust to me..

Αλλο μπαλλάκι μου ήρθε..και το έπιασα. Απορώ βέβαια γιατί στο Σχολείο ουδέποτε είχα πιάσει την οποιαδήποτε μπάλλα με αποτέλεσμα να μου κολλήσουν το παρατσούκλι "καρούλι".. που είδα κι έπαθα να το πετάξω απο πάνω μου σαν τσίκλα-ρετσινιά. Ακόμη θυμάμαι να με πετυχαίνει μία παλιά συμμαθήτρια στη Γλυφάδα, με γνώρισε αμέσως και φώναξε "ΚΑΡΟΥΛΙΙΙΙΙ" , γύρισε όλη η Βασ. Γεωργίου και έγινα ρεζίλι για μία ακόμη φορά. Εύγε!

Η Λίνα μου ζήτησε να απαντήσω σε κάποια ερωτήματα, ελπίζω να αντέξω στον πειρασμό και να μην γράψω πολλές ασυναρτησίες. Μερικές όμως ..mais oui!

1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Να ζώ συνειδητά και όχι απλά να υπάρχω

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Τα νιαουρίσματα απο τις ψιψίνες που απο τα μαύρα χαράματα απαιτούν να βγούν έξω για αθλοπαιδιές. Κι αν κάνω πως δεν ακούω, πάνε πάνω στο μαξιλάρι μου και μου δίνουν μπουνιές. Αυτά για τις καθημερινές. Για τας Κυριακάς και εορτάς έχουμε τους γείτονες και τα άσματα "Τι σου κάνω μάνα μου".

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Πρό ενός λεπτού, αφού έκανα "preview" διαβάζοντας τις μπούρδες που γράφω.

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Εξω καρδιά, αυτοπεποίθηση και επιλεκτική μνήμη

Το βασικό ελάττωμά σας;
Θυμώνω εύκολα

α6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Μπαίνοντας στα παπούτσια του άλλου βλέπω και ανάλογα πράττω.

7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με καμμία. Εχω καιρό ακόμη μέχρι να καβαλλήσω το καλάμι. (Θέλω να πιστεύω)

8. Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Δεν πιστεύω σε ήρωες. Στον άνθρωπο που θέλει να πράττει το σωστό, πιστεύω

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Πάντα πρός την Αγγλία με τραβά

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Πολλοί. B. Russel, M. Atwood, Betty Smith, Lewis Caroll, Stephen King, Isabel Allende, Marquez, Amy Tan, Roald Dahl, Jules Verne, Tom Robbins, Vassiliev, J. Swift, Stevenson, Coelho, Ομηρος, Παυσανίας, Ηρόδοτος, Στράβων, Μάρκος Αυρήλιος, Καζαντζάκης, Βενέζης, Μυριβήλης, Μπουσκάλια, Τσβάιχ, Τολστόυ.. ΣΤΟΠ εδώ.

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Εξυπνάδα και integrity

12. … και σε μια γυναίκα;
Να είναι ο εαυτός της και να τολμά

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Είναι πάρα πολλοί. Mahler, Beetwoven, Bartok, Straus, Puccini, Verdi, Elton John, Pink Floyd, Joe Cocker, Vivaldi, Smetana, Brian Ferry, Queens,

14. Το βιβλίο που σας σημάδεψε?

Ενα που μου είχε έρθει στο κεφάλι όταν έγινε ο σεισμός του 1981. Το σημάδι που μου έκανε, το έχω ακόμη, το σκεπάζω βέβαια με τις αφέλειες..υπάρχει όμως.

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Οσα παίρνει ο άνεμος

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Salvadore Dali

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Εκείνες οι αποχρώσεις του φθινοπώρου

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Οτι με μικρά βηματάκια έχω πιάσει πολλούς απο τους στόχους μου, έχω μάθει ν' αγαπώ αυτό που είμαι και να τιμώ αυτά που έχω.

20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Κρασί

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Δεν μετανοιώνω για τίποτα. Δοθείσης της ευκαιρίας τα ίδια θα έκανα πάλι.

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Την ξιπασιά, την κακία και αισχροκέρδεια

23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Τα Jigsaw puzzles

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Οι κατσαρίδες οι μεγάλες με τα φτερά.

25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Σε όσες περιπτώσεις τα ψέμματα με βγάζουν απο τη δύσκολη θέση.

26. Ποιο είναι το μότο σας;
Δεν έχω κανένα

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Μπάμ και κάτω

28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Αυτό θα σήμαινε ότι θα πάω στον Παράδεισο. Αν γίνει αυτό ελπίζω να μπορέσει να με πείσει ότι εκεί θα είμαι καλά και όχι στην Κόλαση που θα είναι όλοι μου οι φίλοι.

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Ισορροπημένη, χωρίς σκαμπανεβάσματα αλλά με πολύ σωματική κόπωση

and I give a bit of Proust στους
Αθλιες κόρες
So far
Μάρκος

Ρενάτα

Mario

Γυναίκες και ποδόσφαιρο

Σήμερα το απόγευμα έχει αγώνα. Οι ποδοσφαιρόφιλοι/μπασκετόφιλοι έχουν ήδη στηθεί με πίτσες, μπύρες και αν δεν είναι μόνοι τους, έχουν πάει σε σπίτια φίλων τους. Κάθονται αναπαυτικά στις πολυθρόνες/καναπέδες, τρώνε ότι νάναι, πίνουν ότι νάναι και φωναχτά εκφέρουν τις απόψεις τους χειρονομώντας και βρίζοντας. Ισως και να πλακωθούν και στις σφαλιάρες στο τέλος. Αν κερδίσει η ομάδα τους ξεχύνονται στους δρόμους ΟΕΟ, αν χάσει μούγγα και παράπονα.

Οποτε έχει αγώνα οι γυναίκες δυσανασχετούν, που οι άντρες στήνονται και βλέπουν "αηδίες" που μονοπωλούν τις οθόνες και εκείνες δεν μπορούν να δούν το Χ σήριαλ, που ουρλιάζουν βρισιές μπροστά στο παιδί, που καλούν τους φίλους τους και τρώνε σαν τα ζώα λερώνοντας παντού..που...που..που.

Κάποιες απο αυτές φεύγουν απο το σπίτι, μαζεύονται πολλές και παίρνουν σβάρνα τις καφετέριες αν είναι νωρίς και τα μπάρ αν είναι αργά. Νευριασμένες, γνωρίζοντας ότι ακόμη και αν τις γαμ όρθιες, καρφί δεν θα καίγεται στον έτσι τους, αρκεί να τον αφήσουν ήσυχο να δεί το μάτς. Γκιρινιάζουν όλες μαζί για τα δεινά του ματσόβιου, που "πήγες γι' αντρα και σου βγήκε παιδί. Γηπεδάς".

Σιγά κορίτσια μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου.

Το παιδί έχει ένα χόμπυ. Οπως είχε ο μπαμπάς μου. Γαύρος απο την κολυμπήθρα. Το πρωϊ κύριος, στη δουλειά με το κοστούμι του, σεβαστός σε όλους, τις Κυριακές όμως..γήπεδο. Πήγαινε καμαρωτός και συχνά γύρναγε πίσω με ανοιγμένη μύτη. Είχε φωνάξει, ουρλιάξει, βρίσει, βρισθεί, ξεδώσει και ησυχάσει. Ενα χόμπυ. Και στους τοίχους είχε κολλήσει φωτογραφίες του Γιώργου Σιδέρη και του Γιούτσου. Και η μαμά μου γέλαγε.

Οι γυναίκες όμως που ξέρω δεν σκέφτονται έτσι. Τις χαλάει απίστευτα ο γηπεδάς.

Γιατί?

Οι 2 Πρωτομαγιές

Της εξοχήςΚουτσουπιά στο Καπανδρίτι

Ανθισμένη πορτοκαλιά

Χωράφι με χαμομήλια και αγριολούλούδα

και

της πόλης

καλάμια και καλώδια

αγριοτριαντάφυλλα μέσα στο συρματόπλεγμα.

Απλά διαλέγουμε τι θέλουμε να βλέπουμε.