Στη φωλιά μου

Η περασμένη Πέμτη ήταν μία υπέροχη μέρα χαράς και απίθανου γέλιου, το 3ωρο της συνάντησης με έναν/μία μπλόγκερ κατέληξε όπως έχουν καταλήξει ως τώρα οι συναντήσεις αυτές σε ευεξία, σε χαρά, το χαμόγελο είχε καρφωθεί στο πρόσωπό μου, λές και δεν έσβηνε με τίποτα, σαν να κέρδισα το λαχείο, σαν να με αγκάλιασε σφιχτά μιά φίλη απ τα παλιά. Λίγες φορές έχω πάει σε μπλογκοσυναντήσεις λίγες και καλές οι επαφές μου με αξιόλογα άτομα. After all you are a great part of my world. Ολοι/όλες εσείς.

Aυτοματιάστηκα , φώς φανάρι.

Το ίδιο βράδυ έγινε ένας απίθανος καυγάς με την κα Π, που έχοντας το ακαταλόγιστο λόγω ηλικίας έβριζε όλους και όλα. Φωνές, κακό, ξαφνικά κανείς μας δεν είναι good enough για τα δικά της μέτρα, ή λαϊκούρα είναι ο ένας, ή σνομπαρία ο άλλος, πολύ κρύο το σπίτι, πολύ ζεστή η γειτονιά..τα αρνητικά πέφτανε σύννεφο και οι κατάρες παρέα. Εκεί που ήμουνα στα ουράνια, προσγειώθηκα σε φρέσκα σκ..τα οποία μου φάνηκαν πιο βρωμερά απο ότι τα περίμενα.
Την επομένη μου βγήκε το λάδι στο τρέξιμο και στην ορθοστασία, γύρισα αργα το βράδυ σπίτι μου, κουρέλι.

Το σβκ είχαμε κανονίσει να πάμε εκδρομή με τα πεθερικά, αλλά δεν ξύπνησα νωρίτερα απο τις 11.00 το πρωϊ. Η κοινή μας εκδρομή πήγε περίπατο. Κάθισα όλο το σβκ σπίτι, κρύφτηκα στη φωλιά μου με τον Κ παρέα και τις γάτες για να γιάνω. Με χαλάει απίθανα η κακκία και οι φωνές χωρίς λόγο, ή μάλλον ο εγωκεντρισμός των ηλικιωμένων. Λές και δεν έχουμε άλλα πράγματα να σκεφτούμε.

Και σήμερα Δευτέρα, πάλι στο σπίτι κάτσαμε. Ο Κ είναι ψιλοκρυωμένος, ωραία αφορμή για άλλη μία μέρα στη φωλιά. Με

παπάρα σεκαι μετά πολλά puzzles

και με μουσική