2008

Σας εύχομαι η νέα χρονιά να είναι μέσα στη μουσική, στην ομορφιά και στις αγκαλιές αγαπημένων προσώπων.





Καλή Χρονιά!

Χμμμ!

Επειδή η φωνή μου δεν είναι ό, τι ήταν παλιά, καμμία σχέση με τις άριες που σπάζαν κρύσταλλα των παρελθόντων μηνών, γράφω το γλυκανάλατο αυτό κείμενο, γιατί ναί μεν τα φάρμακα με πιάσανε για κυνήγησαν το μικρόβιο με τά του πυρετού του έξω, άφησαν όμως ανοιχτές διόδους ώστε όντως να βγεί έξω.

Πάει να πεί, 1) έναρξη συναχίου απο χθές. Σήμερα η μύτη μου είναι σαν του Πινόκιο, άδικο γιατί δεν έχω πεί κανένα ψέμμα εδώ και 48 ώρες (τόσο πολύ). Και συνεχίζει ακάθεκτο να τρέχει, τρέχω και εγώ να μαζεύω τις μύξες μου με μυρωδάτα χαρτομάντηλα που μου φέρνουν φτάρνισμα, αψιού μέσα στο χαρτομάντηλο, φύσηγμα μύτης και πάλι αψιού γιατί τα χνούδια μου φέρνουν φτάρνισμα.. αφήστε με!.

2) Η απόλυτη καύλα!. Η φωνή μου έγινε σαν της Amanda Lear, πού να τη ξέρετε οι νεώτεροι. Ηταν εκείνη που τραγούδησε πρώτη το "Give a bit of hmm! to me" σπάζοντας κάθε ίχνος αισχύνης γιατί τα μάτια μας βλέπανε ΚΟΥΚΛΑΡΑ αοιδό, τ'αυτιά μας όμως ακούγανε ΜΠΑΣΟ ΜΑΝΤΡΑΧΑΛΟ να τραγουδάει - ασε που μερικοί λέγανε ότι ήταν εγχειρισμένο τραβεστί.
Τα συμπεράσματα δικά σας.



Πολλοί και πολλές προσπάθησαν να τη μιμηθούν, πρώτη η δική μας Εφούλα, δεν είναι όμως το ίδιο..

Δεν μιλάω πολύ για να μη γελάνε όσοι με ακούνε. Βουβά, βήχοντας, πορεύομαι..

After Christmas blues

Τι blues δλδ καλύτερα να έλεγα blacks and arahna! This Christmas fariggitida rules! Εχοντας ήδη καταπιεί 1,5 κουτιά αντιβίωσης μου έπεσε ο πυρετός, άνοιξε και ο λαιμός μου, σταμάτησαν τα ρίγη..υποτίθεται ότι γιατρεύτηκα ναί? Οχι. Μου ξεκίνησε ένας τσιγαρόβηχας άλλο πράγμα, και να κάπνιζα να πάει στα κομμάτια, αλλά εχω να καπνίσω απο τότε που ήμουνα 14 ετών (όχι σηκωμένα φρύδια πλήζ, απο τότε ήμουνα bad girl). Ετσι ο ντόκτορ είπε ότι πρέπει να συνεχίσω να πίνω χαπάκια..να δώ πόσο θ αντέξω, τα αντιβιοτικά μου φέρνουν απίστευτη διάρροια, ήμουνα που ήμουνα βολική στη τουαλέττα, το μόνο που μου μένει είναι να πάρω το μαξιλαράκι μου και να βολευτώ εκεί πέρα. Κι αν δεν περάσει ο βήχας μέχρι μεθαύριο, ίσως ν' αλλάξω φάρμακα σε πιο δυνατά (εκεί είναι που θα μετακομίσω στο λουτρό) . Τρελλάθηκα στη κλεισούρα, 5 μέρες έμεινα σπίτι, ούτε τα σκουπίδια δεν κατέβαζα (έβγαλα τις σακούλες στο μπαλκόνι) μόνο ταινίες στο dvd είδαμε τόσες που στραβωθήκαμε πιά!

To Christams dinner οργανώθηκε για μία ακόμη φορά σπίτι μας και παραλίγο να μη πραγματοποιηθεί γιατί όλα μας πήγαιναν στραβά! Το πρωί της Τρίτης πιάσανε τον Κ κάτι πόνοι στη κοιλιά, κάτι σφάχτες, δεν μπορούσε ούτε να περπατήσει, έχει κήλη, φοβήθηκα αρκετά, είπα μη τον πάω Νοσοκομείο..αλλά τελικά όταν ξάπλωσε και κατάπιε Ζαntac του πέρασε και μπόρεσε να καθίσει και στο τραπέζι. (Κάθε που τον πιάνει πόνος ορκίζεται ότι θα πάει στο γιατρό την επομένη ΝΑΙ, μόλις του περναει το ξεχνάει..) Το ίδιο βράδυ σήκωσε όμως πυρετό και έφερα γιατρό..διάγνωση : Οξεία φαρυγγίτιδα..καλά! Πρωτότυπο!

Τώρα είμαστε 3 οι άρρωστοι! Η αφεντιά μου που όντας λίγο καλύτερα κάνει εξωτερικές δουλειές τυλιγμένη σαν χανούμισσα με κασκώλ και με τη μύτη μέσα στα χαρτομάντηλα, ο Κ ξαπλωτός αγκαλια με μία γάτα (αντί για θερμοφόρα), τα πεθερικά να τρέχουν σαν διάτονες αστέρες, να τα φαγητά, να οι σούπες, να τα γλυκά, η κα Π τέζα με οξεία παλινδρόμηση γιατί τα Χριστούγεννα έφαγε το καταπέτασμα και βαρυστομάχιασε..

μιά χαρά Σκατούγεννα περάσαμε φέτος!

Γκούχ γκούχ Χριστούγεννα!

Φέτος θα έχουμε πολύ ιδιαίτερα Χριστούγεννα στο νέο μας σπίτι. Εξωφρενικά προβλέπονται με περίσσιο σθένος. ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗ με φαρυγγίτιδα, γι ' αυτό!.

Με όλους τους μαστόρους της περασμένης εβδομάδας, ο ένας να μπαίνει (και ν' αφήνει τη πόρτα ανοιχτή) ο άλλος να βγαίνει, σκόνη και αναθυμιάσεις παντού (οπότε και τα παράθυρα ακολουθούσαν το παράδειγμα της πόρτας) κάθισα στα άπειρα ρεύματα. Οι τεχνίτες φεύγανε απόγευμα και έτσι μέσα σε κάτι νύχτες ο Κ και εγώ τρέχαμε σε μαγαζιά για δώρα και για προμήθειες του Χριστουγεννιάτικου τραπεζιού που θα γίνει βεβαίως σπίτι μας. Στη πορεία μάθαμε ότι τελικά μόνο 6 θα είμαστε, η οικογένεια του Μ (αδελφός του Κ) θα λείπουν και κάτι άλλοι θείοι θα πάνε στο χωριό τους. Εν τούτοις αυτοί οι 6 περιμένουν απο εμάς κάτι διαφορετικό απο τη παραδοσιακή γαλοπούλα ή γουρουνόπουλο. Και κάτι διαφορετικό παίρνουν!. Καλά δε κάνουμε?

Ομως με όλα αυτά το κρύωμα με παραμόνευε και προχθές με έρριξε, κατ' αρχήν με υποθερμία (δεν σηκώνω υψηλό πυρετό, αλλά πέφτει το θερμόμετρο στο 35, 34 βαθμούς κλπ και κρυώνω αφόρητα)..ήρθε και ο γιατρός (συγγενής ευτυχώς) με πλάκωσε ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ, χώθηκα στο κρεββατάκι μου και παρακολουθώ.

Ο πεθερός υπ' ατμόν να βοηθήσει, πήγε σουπερμάρκετ να πάρει τα υλικά, η πεθερά έτρεξε στον χασάπη για κρέας, ο Κ μαγείρεψε υπέροχο ζεστό ρυζόττο με καλαμαράκια και ουίσκυ!!, ανοίξαμε και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί (για την πίεση είναι καλέ) και κάπως καλύτερα. Ο λαιμός μου είναι σαν τσαρούχι με χιλιάδες ξυράφια να γδέρνουν την κάθε κουταλιά.

Να πάρει η ευχή, αλλιώς τα είχα προγραμματίσει. Ευτυχώς που μπόρεσα να ψωνίσω κάποια δωράκια ώς τώρα, ως τις 27/12 δλδ, ευελπιστώ να είμαι καλά στις 27/12 για να κάνω και τα υπόλοιπα. Εχουμε γκαντεμιά η κα Π για πολλοστή φορά έπεσε μπροστά στα μάτια μου..δεν ξέρω αν το κάνει επίτηδες για να με παιδεύει ή γιατί το έχει χαμένο και η αδελφή της πεθεράς μου έσπασε το χέρι της... Είναι δε και λίγο απαιτητική σαν χαρακτήρας, καροτσάκι την έχει κάνει τη δύσμοιρη. Ευχέλαιοοοοοοοοοοοοοοοο!

πωλητές & Πωλητές

Χθές αποφασίσαμε με τον Κ να πάμε να πάρουμε φωτιστικά για το μπάνιο γιατί απο τον Ιούνιο είμαστε με τους γλόμπους να κρέμονται. Πηγαίνουμε λοιπόν σε αντίστοιχο κατάστημα επι της Λεωφ. Αλίμου. Χώρος μπροστά άνετος για πάρκινγκ, μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε τουλάχιστον 4 νεαρούς καθιστούς πίσω απο τα γραφεία τους να μιλάνε στο τηλέφωνο..Δύο χαριτωμένες ξανθιές κοπελίτσες εξυπηρετούσαν χα-λα-ρά τους πελάτες που κύτταγαν τα φωτιστικά. Λέμε στη μία κοπέλλα ακριβώς τι θέλουμε δλδ λάμπα για το μπάνιο να την αγοράσουμε τώρα, όχι παραγγελία. Μας δείχνει μία προθήκη με τουλάχιστον 40 είδη. Διαλέγουμε λοιπόν και όταν είναι να κάνουμε παραγγελία μας λέει ότι δεν τα έχει.
¨Βρε καλή μου δεν ζητήσαμε απο την αρχή να μας δείξετε αυτά που έχετε τώρα, να τα πάρουμε να φύγουμε?"
"Το ξέχασα, δεν κατάλαβα" ψιθύρισε..ναί δεν μιλούσε ψιθύριζε, νέα μόδα αυτή, να μη σε ακούει ο πελάτης όταν του μιλάς, να τ' ακούς μόνο εσύ...
Αντε ξανά να παίζουμε το παιχνίδι των ερωταποκρίσεων, τόχετε έτοιμο αυτό? , ναί-όχι.
Καταλήγουμε τελικά σε 2 απλίκες και ένα για το ταβάνι. Γράφει στην παραγγελία 2 για το ταβάνι, 1 απλίκα, ευτυχώς που την είδαμε εγκαίρως..αντε ξανά να ακυρώσει-σκίσει το φύλλο, κάθισα απο πάνω της όπως τότε που διόρθωνα τα τετράδια των μαθητών μου, το στύλ Χατζηνικολάου δ-υ-0 α-πλί-κες, ε-να τα-βα-νι-ού.
Ο Κ σε μιά φάση ρωτάει έναν απο τους καθιστούς νεαρούς για μια λάμπα, αν κι αυτή μπαίνει σε μπάνιο
"Αυτή είναι για πίνακα ζωγραφικής" απαντάει ο καθιστός
"Δεν σας ρώτησα για που είναι, στο μπανιο αν μπαίνει ρώτησα", λέει ο Κ
"Μπαίνει, αλλά για πίνακα το πουλάμε συνήθως "..απαντά αυστηρά(!!) (Δηλαδή αν δεν έχεις πίνακα ζωγραφικής στο μπάνιο ΔΕΝ στο πουλάει- αμ πώς!).
Ο Κ προχώρησε πρός το ταμείο.
Η ταμίας ρωτάει το επίθετό του και πρίν κόψει την απόδειξη μας το διαβάζει
Κύριος Νεφέλη Π.
Κυττάω τον Κ, με κυττάει, κυττάμε και τη ταμία..
"Ποιά είναι η Νεφέλη", τη ρωτάω
ΚΑΙ ΛΕΕΙ απευθυνόμενη στον Κ.."δεν σας λένε Νεφέλη"?

¨Μοιάζω για Νεφέλη?" της αγριεύει ο Κ, γυάλισε το μάτι του...
Συμπέρασμα το κάτωθι βιντεάκι: (χωρις το αυτοκίνητο)


Δε περνάμε και απο την Autoplus να πάρουμε κάτι που θέλω?" λέει ο Κ. Πάμε.

Εκεί βρεθήκαμε να μιλάμε με 3 παιδιά. Ηταν δεν ήταν 20 ετών το μεγαλύτερο που καθόταν στο ταμείο. Μας εξυπηρέτησε ένας πιτσιρικάς πρέπει να ήταν γύρω στα 16 τόσο τον έκανα, υπήρχε και άλλος ένας γύρω στα 11. Τσακίστηκαν να μας εξυπηρετήσουν. Δεν έφτανε που πήραμε κάποια πράγματα, όοοχι, έπρεπε να μας τα βάλουν στο αυτοκίνητο, κανονική τοποθέτηση κάνανε. Απίστευτοι Πωλητές, ευγενέστατοι και ατσίδες. Μπράβο σας!

Κάνε παιχνίδι!

Κάθε χρόνο το Δεκέμβριο μαζευόμαστε μερικοί έως πολλοί φίλοι για να παίξουμε χαρτιά. Για να φύγει ο παλιός χρόνος μέσα στη χαρά (για τη μάζωξη) , στη λύπη (απο τη χασούρα) αλλά και μέ ελπίδα (θα σας ξεσκίσουμε του χρόνου).

Οι παίχτες είναι 10 και παίζουν πόκα. Τα τραπουλόχαρτα πρέπει να είναι τα ίδια τα περσινά. Κανένα καινούργιο δεν επιτρέπεται. Μεγάλη γρουσουζιά η νέα τράπουλα. Κάτι σαν θρησκεία είναι αυτό, σαν τον αδελφό του Κ που πρίν πάει γήπεδο πρέπει να φάει μακαρόνια, να φορέσει το γούρικο γιλέκο και το αντίστοιχο χαϊμαλί. Μόνο έτσι θα κερδίσει η ομαδάρα. Μιά χρονιά βαρέθηκα να βλέπω τα παλιά τραπουλόχαρτα, πήγα λοιπόν και τους πήρα μία καινούργια..Και να έρχονται οι άσσοι, να έρχονται οι βαλέδες και κανείς να μη μιλάει, να ποντάρουν σιωπηλά για τα φούλ τους και να χαίρονται επειδή θα σάρωναν..μέχρι που κάποιος είπε "μα καλά, πόσους βαλέδες έχει αυτή η τράπουλα?"Και διαπιστώθηκε ότι είχε απο 10. Δέκα ντάμες, 10 άσσους, ήταν τράπουλα για πινάκλ!!!. Μετά απο αυτό δεν με σκότωσαν απαγορεύτηκε όμως ρητά να αγγίζω τα ιερά παιχνιδιόχαρτα που ώσπου να λιώσουν τα ίδια θα είναι.

Τα λεφτά που ποντάρουν, άλλο κώλυμμα. Παίζουν με πλαστικές μάρκες αλλά σε ΔΡΑΧΜΕΣ!! δεν κάνω πλάκα. Το ανώτερο χτύπημα είναι 100 δραχμές το αντίστοιχό του σε ευρώ..ουδείς νομίζω ασχολείται με τα 3 ευρώ..αλλά το κατοστάρικο έχει δύναμη. Φώς φανάρι δεν παίζουν για τα λεφτά αλλά για το καλό.

Η παρέα γνωρίστηκε στο Γυμνάσιο, όταν ο άντρας μου ήταν πιτσιρικάς και έπαιζε μπάλα στο δρόμο (!!!) με τα γειτονόπουλα. Παίζανε στην αρχή το χαρτζηλίκι τους ή και τα ρούχα τους αν τους τελείωναν τα ψιλά. Οι χαμένοι που έχαναν τα μπλού τζήν τους γύριζαν σπίτι με σόρτς και έτρωγαν και τις καρπαζιές απο τους γονείς τους, οι κερδισμένοι έκοβαν τα νεο-αποκτηθέντα παντελόνια (αν ήταν μικρά) και τα έκαναν σόρτς!! ή παντιέρες! Τώρα βέβαια όλοι είναι παντρεμένοι, έτσι έρχονται με τις οικογενειές τους και γέμίζει ο χώρος χαρά!.

Τα πιτσιρίκια κάνανε συμμορία και παίζανε κυνηγητό στο διάδρομο, πηδάγανε πρός τους τοίχους με στοίχημα τίνος η πατημασιά θα φθάσει ψηλώτερα (τα χαμηλά τα καθάρισα, το αποτύπωμα όμως του νικητή λέω να το κρατήσω για φέτος).

Τα ανήψια μου κάθισαν και εκείνα στο τραπέζι της πόκας μέχρι που κοιμήθηκαν όρθια. Ο ανηψιός και εγώ κάπου μαλλιοκουβαριαστήκαμε γιατί τάχα αδιάφορα κύτταγε τα χαρτιά των άλλων και μετά τα μετέδιδε στον μπαμπά του.. "α! ρε προδότη", θα σε πιάσω να σε μαδήσω"..του είπα και αρχίσαμε να τρέχουμε, ο καταδότης σαν ζαρκάδι μπροστά η κότα με τα τακούνια απο πίσω, τον έπιασα βέβαια και κουτρουβαλιόμαστε στο πάτωμα απο τα χάχανα!.

"Θεία, δεν θα φάω άλλα προφιτερόλ, έχω ήδη χάψει 6 και η μαμά είπε ότι θα με πιάσει το βράδυ η κοιλιά μου, κατάλαβες"?

"Κρίμα να σε πιάσει η κοιλιά σου..και θα χέζ..σαι, και θα λερώσεις τα σεντόνια..και.. και"

"Ναί θεία κρίμα είναι"

"Ναί πουλάκι μου συμφωνώ, θέλεις ένα προφιτερόλ?"

"Μα τώρα δεν σου είπα ότι θα τα κάνω επάνω μου?"¨

" Ε!Κι αν τα κάνεις απάνω σου, τι έγινε βρε ανηψιέ? Στο δικό σου κρεββάτι θα τα κάνεις, άλλος θα τα μαζέψει..χι! χι, τι με νοιάζει εμένα?

"Θεία θα σε μαδήσω"...

¨"Νια! Νιά (βγαλμένη γλώσσα), σκάσε και τρώγε (το 7ο προφιτερόλ)!

Και του χρόνου.

Το φάρμακο της λύπης

Ψίτ! Το τελευταίο τύπο με τη κοτσίδα και το see-through φανελλάκι, ΤΟΝ ΘΕΛΩ. Εφόσον έχει το κεφαλομάντηλο και την καδένα βεβαίως βεβαίως.
Τα πεθερικά, καλέ μου Αϊ Βασίλη, πέτα τα, στη διαδρομή απο το έλκυθρο! Πρός θεού όμως μη σου πέσει το τηλεκοντρόλ..που ξέρεις...μη αλλάξουν τα πράγματα..

Ψωνάρα!

Σήμερα είμαι στα κάτω μου. Στα κάτω-κάτω μου. Τσακώθηκα πρωϊ-πρωϊ, μου ήρθε το αίμα στο κεφάλι. Να φύγω. Πραγματικά, βγήκα έξω να ψωνίσω κάτι λιγα πράγματα, καφέ, χαρτοπετσέτες, μαρούλια. Μιά βόλτα πήρα ν' αλλάξω παραστάσεις να μη σκάσω. Γύρισα σπίτι και ταμπουρώθηκα μέσα, να μη βλέπω, να μην ακούω. Είπα να κάνω λίγο πάζλ να ηρεμήσω, αντ' αυτού σχεδόν ξεκοκκάλισα το βιβλίο "Το Νησί" που αναφέρεται στους λεπρούς της Σπιναλόγκα, παραμυθάκι, τίποτα σπουδαίο αλλά αρκετά αγχολυτικό. Σχεδόν το τέλειωσα. Και ακόμη κόμπος είμαι.

Εφτιαξα ψαρόσουπα. Αμα γυρίσει ο Κ απο τη δουλειά θα φάμε. Ως τότε πίνω λίγο κρασί. Μετά θα πιώ κι άλλο. Ελπίζω ως το βράδυ να γίνω πίτα.

Ορίστε και ένα τέστ για blogging. Ελπίζω να μείνει σε μένα η κορώνα του ψώνιου! 88%How Addicted to Blogging Are You?

Phoenix Dating

Lego

Φέτος τα Χριστούγεννα ήρθαν πιο νωρίς. Ο Αγιος Βασίλης σκάλιζε τα ντουλάπια του, "βρε! βρέ! λέει, "να κάτι συλλεκτικά lego , σε ποιόν να τα δώσω, σε ποιόν να τα δώσω?" Ανοιξε τα κιτάπια του, κύτταξε προσεκτικά γιατί τα σημερινά πιτσιρίκια όλο με ηλεκτρονικά παίζουν και βρήκε..ένα κοριτσάκι..που είχε κάπως μεγαλώσει.. χμμ! Εμένα δλδ!

Ετσι ήρθαν απο τον ουρανό, κυριολεκτικά και πέσανε στην ποδιά μου. Για άλλον προοριζόντουσαν, τον πεθερό, που δεν είχε ενδιαφέρον ..ο οποίος όμως τα έδωσε σε μένα "Μαρίνα εσύ φτιάχνεις πάζλς, μήπως σ' αρέσουν και αυτά?" Πώς δεν κατουρήθηκα εκείνη την ώρα..

Τα παιδικά μου χρόνια με lego τα έβγαλα, άπειρες οι κατασκευές, 1000άδες τα κομμάτια σκόρπια παντού ακόμη και μέσα στα πιάτα μας. Τα πρώτα ήταν σαν τα παραπάνω, μου τα αγόραζε ο μπαμπάς μου, βοηθούσε κιόλας, μετά χάθηκαν αυτά και ήρθαν κάτι άλλα σαν τουβλάκια που πωλούνται σε κουβαδάκια..και απο αυτά έφτιαχνα πολυ-κατασκευές.

Τα άρπαξα σαν το καλύτερο δώρο, άνοιξα τις οδηγίες στο πάγκο της κουζίνας, παράτησα και το φαγητό μου και.... νάμαι! Εχω χωθεί ολόκληρη μέσα στην κατασκευή, ούτε η μέση μου με πονάει, ούτε τίποτα. (Η φωτό δεν είναι καλή, φαίνεται η άβαφη ρίζα..καλά ρε παιδιά, άυριο θα πάω κομμωτήριο) . Με αυτά και με αυτά..την ξέχασα!.

Δεν είχε πολλά κομμάτια (έτσι δεν μπόρεσα να φτιάξω όλα τα σχέδια, σνίφ), είχε αρκετά όμως ώστε να φτιαχτεί ένα σαλονάκι (λάμπα, τραπέζι, καρέκλα), ένα αεροπλάνο και μία καμηλοπάρδαλη.

Το δώρο μου για φέτος το πήρα. Ευχαριστώ Αϊ Βασίλη!

Η Γάβ

Είδος γυναίκας με πολύ δυνατή φωνή.

Οτι έχει να πεί το ακούει όλη η γειτονιά, τα γύρω αυτοκίνητα, όλος ο κινηματογράφος και όλο το (ταλαίπωρο) εκκλησίασμα. Ολως τυχαίως τα μυστικά σου τα μαθαίνει η Πανελλήνιος χωρίς να διαβάζει Εσπρέσσο. Τζάμπα!

Πώς είναι όμως μία Γάβ?

Είναι καλοντυμένη, με ψηλά τακούνια, ψηλή-κοντή αδιάφορο, πάντα γίνεται αισθητή απο τη φωνή της. Που ποτέ δεν είναι τσιριχτή, λίγο μπάσο αλλά με τέμπο και ισχύ.

Αυτή η γυναίκα δεν θα πεί τσιριχτά " Γιαννάκηηηηηη! Εβγα έξω απο τη θάλασσσσσσσαααα!, δεν θα φωνάξει απλά θα πεί με τη μπάσα φωνή, σπαθάτα "ΓΙΑΝΝΗ! Τη μπάλλα σου και δρόμο κακομοίρη μου!". Ολοι οι Γιάννηδες στην παραλία θα κυττάξουν πρός το μέρος της, ξαφνικά θα αισθανθούν τύψεις απο το πηδ..που δεν έκαναν μέχρι τις ψιλοκακίες στη δουλειά. Το μέτωπό τους θα ιδρώσει, με αργά βήματα θα συρθούν πρός το μέρος της. Αν είναι του γούστου τους ίσως και να πέσουν στα γόνατα.. Η ιδεώδης dominatrix. Αλλά και του γούστου τους να μην είναι..δεν πειράζει, μία συγνώμη θα τη ζητήσουν. Μιά άφεση!

Και που να την πετύχεις σε χειμερινό σινεμά! Ξαφνικά όλοι μας ενημερωνόμαστε ότι η ταινία είναι πολύ αστεία, τόσο που χρειάζόμαστε άμεσα να τρέχουμε για πί πί. Η ότι έχει πολύ αίσθημα, γιατί κλάμμμα η κυρία γάβ κορόμηλο γαβοοουυυυυ!

Και τι γίνεται άν κάποιος αντιμιλήσει σε μία Γάβ? Αν πάει να της κόψει το βήχα γιατί ενοχλεί η γαϊδουροφωνάρα της τη κινηματογραφική αίθουσα όταν για 100η φορά εξηγεί τι θα γίνει μετά το διάλλειμα?

Αγριοκύτταγμα

Σήκωμα χειλιών απο τη μία άκρη

Εμφάνιση σκυλόδοντα

Ρυτίδιασμα μετώπου

"Σκάσε ψείρα" ή κάτι αντίστοιχο.

Αν δε προκύψει ο άλλος να είναι κανένας θεόρατος τότε αρχίζει η φωνή

"Μιλάνε όλοι μιλάν και οι μπουνταλάδες.."

Είναι απλά να μη σου τύχει... να πληρώσεις να δείς ξένη ταινία στο πανί και να τη δείς στην ελληνική μπανάλ μορφή..και live!

Ούφ!