Μια φορά και έναν καιρό, ένα απογευματάκι αρχές Ιουνίου, μία συντροφιά 3 ατόμων ( ο ένας απο τους 3 ήταν ο Κ) καθόταν στα τραπεζάκια έξω ενός κεντρικού εστιατορίου της Αθήνας, στην οδό Ζωοδόχου Πηγής, στη δροσιά και 
απολάμβαναν τη μπυρίτσα τους μαζί με διάφορα μεζεδάκια.
απολάμβαναν τη μπυρίτσα τους μαζί με διάφορα μεζεδάκια.Ξαφνικά, μπροστά στα μάτια τους μία παρέα 4 ατόμων πέρασε απο μπροστά τους. Περπατούσαν γρήγορα με βήμα, στοιχειμένοι (ο ένας τους έδινε και τέμπο βαδίσματος), φορούσαν μαύρες κουκούλες και κρατούσαν απο 2 βόμβες μολότωφ ο καθένας τους. Ανέβαιναν προς τα Εξάρχεια, όπως απεδείχθει αργότερα, για να κάψουν το βιβλιοπωλείο του Γεωργιάδη.
Ο εστιάτορας, με το που είδε τους κουκουλοφόρους να περνάνε, κατέβασε τα ρολλά του καταστήματός του, αφήνοντας τους 3 πελάτες που τρώγανε εκτεθειμένους στο πεζοδρόμιο!!!! Εκεί άρχισε ο Κ να αναρωτιέται τι πρέπει να κάνει, να μείνει; Να φύγει; Μήπως γίνουν τίποτα φασαρίες; Ποιά η θέση τους; Δεν κάνανε τίποτα απο το να παρακολουθούν με το στόμα ανοιχτό. Ετσι είδαν να διέρχονται το δρόμο, περιπολικά, διμοιρίες των ΜΑΤ και καλπάζοντες αστυνομικοί. Ακούστηκαν εκρήξεις, μύρισαν καπνό, φωνές, σφυρίγματα, σειρήνες και μετά...ησυχία.
Σηκώθηκαν και τα ρολλά πίσω τους, ο δρόμος μπροστά ερήμωσε, η ζωή συνέχισε τη πορεία της σαν να μην έγινε τίποτα. Ο κόσμος συνέχισε να περπατάει στο δρόμο, κυρίες με τα σκυλάκια τους έβγαινα και φοιτητές παντού. Λές και αυτό που συνέβει μισή ώρα πρίν να ήταν η παρένθεση της καθημερινότητας, η μία απο τα ίδια!!
Μπορεί αυτό που έτυχε στον Κ, να τύχει και στον καθένα μας αφού ζούμε στην Ελλάδα της παράνοιας!
Τέλος του παραμυθιού που είναι και πραγματικότητα. Για να ενημερώνονται οι μικροί και να αδιαφορούν οι μεγάλοι!
11 σχόλια:
Χαχαχαχαχαχαχα
Κι όμως Μαρίνα μου, αυτό που περιγράφεις είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, σε παγκόσμιο επίπεδο, καμάλιστα ορισμένα από τα γεγονότα που "άλλαξαν" το ρούν ης ιστορίας συνέβησαν ακριβώς έτσι, μπροστά στα μάτια ανύποπτων περαστικών, λες και δεν ήταν ποτέ εκεί...
Μου άρεσε πολύ το τέλος: για να ενημερώνονται οι μικροί και να αδιαφορούν οι μεγάλοι.
@Darthiir the Abban, Δεν νομίζω πλέον οτι δικαιολογείται να υπάρχει κάποιος "ανύποπτος"
Μου έτυχε κάτι παρόμοιο πριν απο 2 μήνες αλλά με καδρονοφόρους ξεκουκούλωτους στην ίδια γειτονιά και χώθηκα στο πρώτο μαγαζί που βρήκα μπροστά μου ;-)
Darthiir, tο φοβερώτερο απ' όλα είναι το συναίσθημα της έκπληξης Εκεί που όλα ρέουν στο κούκου..μπαμ! μπάμ! απο το πουθενά οι κουκουλοφόροι να πηγαίνουν τροχάδην απο το πεζοδρόμιο, δίπλα σου και να αναρωτιέται κανείς "που ζουμε τελικά". Να προστατεύσει ο καταστηματάρχης το μαγαζί του..αφήνοντας εκτεθειμένους τους πελάτες να φροντίσουν τον εαυτό τους! Και μετά απο 20 λεπτά, λές και δεν έγινε τίποτα. Εμφανίσθηκε το γκαρσόνι να ρώτησει αν θέλετε και άλλη μπύρα..λές και δεν ήσουν ποτέ εκεί!
Καημέ, μαθαίνουν οι μικροί να αδιαφορούν, όπως οι μεγάλοι, έτσι δεν είναι;
Ανύποπτοι είμαστε όλοι μας όταν πορευόμαστε στην Ελλάδα. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να τύχει και ούτε λέει να φοβόμαστε πάντα το "κι αν ΔΕΝ σου κάτσει;"
An-lu, πάλι καλά που βρήκες να χωθείς κάπου..ο Κ δεν πρόλαβε να κουνηθεί, καρφώθηκαν στις καρέκλες τους σαν θεατές ταυρομαχίας, με τον ταυρο ν' αλωνίζει τους δρόμους. Απλά παρακαλάς να μη σε προσέξει!
Βασικά Μαρίνα μου, σε τέτοιες καταστάσεις, δεν είναι απορία το συναίσθημα κατ' εμέ. Είναι τσαντίλα που βγήκες από το σπίτι χωρίς την βιντεοκάμερά σου... :)))
A! Καλά! Τα ωραιότερα θέματα δεν έχουν μαγνητοσκοπηθεί ακόμη! Φαντάζεσαι να βγεί στο Νέτ σκηνή των "υποτιθέμενων αναρχικών" στο you tube? Θα γελάσει το χειλάκι κάθε πικραμένου, λέμε!
Αρχικά, ναι φαίνεται παρανοϊκό. Από την άλλη όμως, είναι τόσο συνηθισμένες αυτές οι εικόνες στην πόλη που τελικά...
Την καλημέρα μου.
Τραγικό είναι.
Ειδικά το ότι πλέον θεωρείται αυτονόητο, και όχι μόνο στην Ελλάδα όπως ειπώθηκε και παραπάνω.
Τουλάχιστον στο κέντρο έχουν την τσίπα να φορέσουν κουκούλα.
Στη γειτονιά μου είναι κοινό μυστικό πως δρουν τουλάχιστον τρεις συμμορίες από δεκαπεντάχρονα που σε ληστεύουν με μαχαίρι.
Αηδία.
ΥΓ: Αν και...τουλάχιστον ο στόχος τους...(ο Άδωνις)...είναι...χι χι...από τους θεμιτούς!
Ο μόνος κίνδυνος για τον Κ. θα ήταν τα ΜΑΤ.
Ζούμε κ εμείς σε μια χώρα που η τρομοκρατία και το ξύλο δεν έρχεται από τους 4 που περπατάν με γρήγορο βήμα, αλλά από αυτούς που υποτίθεται είναι εκεί για να διαφυλάξουν την "ησυχία", διότι όπως έλεγε και κάποιος Έλλην κωμικός:
"Από εδώ ήταν τα ΜΑΤ, από την άλλη τα ΜΑΤ με κουκούλες και έπαιζαν πετροπόλεμο μεταξύ τους"
Τώρα θα τα μάθουμε; :P
Καλημέρες και καλώς σας βρήκα στο στέκι σας!!!
Μου έχουν τύχει πολλά κουλά, όχι όμως κάτι τέτοιο. Έλεος πια, αν και είμαι της άποψης ότι τέτοια συμβαίνουν παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά κρίμα πια το 2008 να συνεχίζουμε έτσι
ego tha ixa xesti pano mou!
Δημοσίευση σχολίου