Τετάρτη, Οκτωβρίου 08, 2008

Για την so far

Οταν έχω αγωνία, θέλω να πετάω ψηλά, σαν τους τυχερούς που κάνουν "αετό". Μέσα στα σύννεφα, οι έγνοιες χάνονται. Οι αγωνίες πνίγονται στην αιωνιότητα της Γής.
Οταν έχω αγωνία, θέλω να πετάω, πιο ψηλά απο τις ταράτσες των ανθρώπινων σπιτιών. Δεν είμαι μόνη έχω συντρόφους που απο κοινού προσπαθούμε για ένα σκοπό.

Oταν έχω αγωνία, θέλω να πετάω ίσως και πιο ψηλά απο τον ήλιο, βάφοντας τον ουρανό με μπλέ, πράσινο, κόκκινο και άσπρο. Ξέρω ότι αυτές μου οι υπογραφές θα σβήσουν στο λεπτό. Ετσι είναι και το σωστό άλλωστε. Η ξεγνοιασιά όμως της στιγμής, μένειΟταν φεύγει η άμεση αγωνία, θέλω να προσγειώνομαι μέσα σε όμορφα χρώματα, ένα απλό λουλουδάκι φτάνει
να γίνει η βάση για τα καλύτερα που έρχονται. Στην υγεία σου Μίνα. Περαστικά!

.....................................

Οι φωτογραφίες είναι όλες δικές μου, τραβήχτηκαν απο εμένα.

8 σχόλια:

KitsosMitsos είπε...

Άψογος συνδυασμός λέξεων και εικόνων! Πολύ καλή έμπνευση, πράγματι.

νατασσΆκι είπε...

Φοβερές οι φωτογραφίες, και πολύ τρυφερές σκέψεις για μια φίλη :)

στην υγειά της λοιπόν, να τσουγκρίσω κι εγώ

Φιλιά :)))

Juanita La Quejica είπε...

Στην υγειά της Μϊνας!
Υπέροχες φωτογρφίες.

Skouliki είπε...

βλεπω τις φωτο σου
βλεπω και τα χαρτια βουνο που εχω εδω στην δουλεια

τι να διαλεξωωωωωωωωωωωωωω???????/

kiki είπε...

Μαρίνα, η τελευταία, όλα τα λεφτά!

So_Far είπε...

Δε βρίκσω λόγια να πω ευχαριστώ τόσο γι' αυτό όσο και για το χθεσινό σου sms και το ενδιαφέρον σου.
Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ
Μόλις είμαι λίγο καλύτερα θα σε πάρω να τα πούμε

Marina είπε...

Ανησύχησα Μίνα πολύ, ιδιαίτερα μετά το e-mail του Σωτήρη που ανησυχούσε και εκείνος για την ..εισαγωγή σου στο Συνεργείο. Αντε με το καλό να βγείς απο εκεί, με νέα ανταλλακτικά που να δουλεύουν καλά!

Marina είπε...

Kitsomitso, ευχαριστώ πολύ

Natassaki, ασπρο πάτο

Juanita, να είσαι καλά!

skouliki, να τα κάψεις τα χαρτιά, αφού κρύψεις στο συρτάρι ένα ρόπαλο. Για τον αφεντικό που θα ρωτάει αν και πότε τα τελείωσες. Με μία ροπαλιά θα πάθει αμνησία.

kiki, γιατί η αγωνία θέλει και το κρασάκι της..έτσι δεν είναι?