Με το ζόρι πιστωτική κάρτα

Το έχουν παραξηλώσει κάποιες τράπεζες με τις πιστωτικές κάρτες που στέλνουν σε πελάτες τους χωρίς οι τελευταίοι να αιτηθούν να έχουν μία τέτοια κάρτα.

Ξαφνικά, εμφανίζεται πιστωτική κάρτα με το ταχυδρομείο στο όνομά σου! Την κυττάς και απορείς. "Πότε ζήτησα πιστωτική κάρτα απο τη Χ τράπεζα;" Ποτέ είναι η απάντηση, αλλά δεν το κάνεις θέμα, παίρνεις ένα ψαλίδι, κόβεις τη κάρτα σε κομμάτια και τη πετάς αφού προηγουμένως πατάς στη Τράπεζα και ένα στόλισμα! Υστερα απο 2-3 μέρες εμφανίζεται ο μυστικός κωδικός της κάρτας που πέταξες.. τον πετάς και αυτόν και θεωρείς το θέμα λήξαν. Αμ δε!

Στο μήνα επάνω, έρχεται ο λογαριασμός 35 ευρώ. Εκεί αρχίζεις και θυμώνεις. Να έχεις τα χχχ προβλήματα και να φορτώνεσαι μλκίες. Πάς στο κοντινό σου κατάστημα τραπέζης. Τους εξηγείς ότι δεν θέλεις την κάρτα που σου έστειλλαν, τους ζητάς να σου δείξουν που στο κόρακα αιτήθηκες για νέα πιστωτική κάρτα σε αυτούς..αρχίζουν να τα μασάνε ότι σου την κάνουν δώρο κλπ σαχλαμάρες και σου ζητάνε τη κάρτα πίσω. Μόνο που δεν την έχεις γιατί την κατέστρεψες!

Πώ πω πω! Μέγα ατόπημα, ντα΄ντά θα σε κάνουμε που τη καταστρέψατε "έπρεπε να την επιστρέψετε άθικτη στη τράπεζα που σας την έστειλε, να την καταστρέψουμε εμείς ", δεν το ήξερα τους λέω, δεν πειράζει να κάνουμε μία αίτηση ότι δεν θέλω κάρτα να κλείσει το θέμα. Κάνουμε τα χαρτιά το Δεκέμβριο, λίγο μετά τις φασαρίες για τον Αλέξη.

Σε 20 ημέρες έρχεται δεύτερος λογαριασμός 35 ευρώ. Αρχίζω να τα παίρνω. Εξαλλη πάω στη τράπεζα να ρωτήσω τι στην ευχή κάνανε το προηγούμενο χαρτί που υπέγραψα ότι ΔΕΝ ΘΕΛΩ βρε παιδιά τη πιστωτική σας κάρτα. Κάνανε τους κινέζους.."πότε υπογράψατε, αααα! τότε, δεν το κάνατε σε εμάς γιατί μας είχαν κάψει οι αναρχικοί και δεν κάναμε εργασίες..μήπως κάηκε η αίτησή σας".. ευτυχώς για μένα είχα αντίγραφο. Τους το κολλάω στη μούρη.. "για δες, για δές! Αααα το είχε παραλάβει η καινουργιοπούλου και ξέχασε να το καταχωρίσει. Πρέπει να ξανακάνετε αίτηση. Και θα πληρώσετε τα 35 ευρώ"

ΧΑΜΟΣ , "Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω" που έλεγε ο Ντάριο Φό, ..τελικά τη βρήκαν την αίτηση του Δεκεμβρίου, όλως τυχαίως είχε καταχωρηθεί, αλλά βαριόντουσαν να το πολυψάξουν. "Να τηλεφωνήσουμε στα κεντρικά να ακυρώσουν τη χρέωση".

Κάθισα και περίμενα μέχρι να ακυρωθεί. Πήρα και γραπτή επιστολή ότι ακυρώθηκε.

Τώρα περιμένω τη χρέωση του Φεβρουαρίου. Θα τους τη βάλω να τη φάνε!

Ανύπαρκτες οικογένειες

Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να βγεί ένα πιστοποιητικό γεννήσεως; Απο πολύ απλό - τηλεφωνείς στο ΚΕΠ, δίνεις τα στοιχεία σου και σου έρχεται το πιστοποιητικό έως απίθανα δύσκολο αν έχει χαθεί η οικογενειακή μερίδα.

Η κα Π, έχασε τη ταυτότητά της. Ταυτότητα που την είχε απο το 1964. (Δεν την άλλαζε με τίποτα, γιατί η φωτογραφία την κολάκευε, άσχετο βέβαια που δεν της έμοιαζε καθόλου..λεπτομέρεια.) Ευτυχώς υπήρχε φωτοτυπία. Απο τοτε που ξεκίνησε ο μαραθώνιος του πιστοποιητικού γεννήσεως για την έκδοση νέας ταυτότητας, έχουν περάσει 10 μέρες. Δεν βρίσκουμε πουθενά τα οικογενεικά της στοιχεία, τη μερίδα της.

Η κυρία είναι γεννημένη στο Ναύπλιο απο Ναυπλιώτη πατέρα και παπού. Προπολεμικά ζούσε εκεί, πήγε στο σχολείο, αλλά παντρεύτηκε στην Αθήνα, έναν Κερκυραίο. Η ημερομηνία γεννήσεώς της δεν είναι σωστή. Τρείς εκδοχές υπάρχουν, η φωτοτυπία της χαμένης ταυτότητας δίνει ημερομηνία Α, το διαβατήριο μιά άλλη ημερομηνία Β, το εκλογικό βιβλιάριο την Γ, εκδοχές που όλες μαζί μπορεί να είναι και λάθος. Η ίδια ξέρει πότε γεννήθηκε, τα χαρτιά όμως λένε άλλα. Στην αρχή γελάσαμε, μετά ..μας κόπηκε ο βήχας, τώρα δεν γελάμε καθόλου.

Ο Δήμος Ναυπλιέων δεν την βρίσκει πουθενά στα αρχεία του, δεν βρίσκει ούτε τους γονείς της, ούτε τίποτα. "Μετέφερε τα δικαιώματά της αλλού, ίσως στη μερίδα του συζύγου", μου είπαν και με ξεπέταξαν. Ο Δήμος Κερκυραίων - του συζύγου - βρήκε τη μερίδα του νεκρού ανδρός της, αλλά διαπιστώσαμε ότι δεν είχε μεταφέρει τα δικαιώματά της στη Κέρκυρα. Ούτε στο Δήμο Αθηναίων είναι. Απο το 1952 έως το 2000 ψήφιζε στη περιοχή που κατοικούσε, μετά όμως άλλαξε ο νόμος για τους ετεροδημότες που δεν είχαν μεταφέρει τη μερίδα τους και σβήστηκε και απο τους εκλογικούς καταλόγους. Στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής της που πήγα, ο υπεύθυνος κύτταξε τη φωτοτυπία και μου είπε ότι ο αριθμός δημοτολογίου είναι ψευδής "τότε τα κάνανε αυτά, ότι τους κατέβαινε γράφανε. Θα είναι και αυτή σαν τους ανύπαρκτους. Βάλτε ένα δικηγόρο να βρεί άκρη".

Πήγα στο Δημαρχείο της περιοχής της και σκεφτήκανε, ότι μιά και δεν μπορούμε να της βγάλουμε ταυτότητα με το γνωστό τρόπο, να της ανοίξουμε νέα μερίδα, να την ξαναγράψουνε στους καταλόγους βάσει πολιτικογράφησης. Ζητάνε:

α) Πιστοποιητικό γεννήσεων των γονέων της (Πέθαναν το 1950 και 1973 αντίστοιχα απο γηρατειά). Χαρτιά γεννήσεως κλπ έχουν πεταχτεί.

β) Ληξιαρχική πράξη γέννησης της κας Π (προπολεμική-μπορεί να χάθηκαν τα στοιχεία)

γ) Πιστοποιητικό βάπτισης (σε όποια εκκλησία την είχαν βαφτίσει - δεν θυμάται, δεν ξέρει)

δ) Πιστοποιητικό γάμου (όπου θα αναγράφονται τα στοιχεία της - δεν θυμάται αν παντρεύτηκε το 1948, το 1949, ή το 1950, την εκκλησία όμως τη θυμάται). Αυτό είναι ένα στοιχείο αλλά μόνο του δεν φτανει, χρειάζονται και τα άλλα 3 πιο πάνω.

Τα χαρτιά όμως που μου ζήτησαν ΠΟΥ θα τα βρώ, αφού όλη η μερίδα της δεν υπάρχει στα αρχεία του κράτους, οεο;;;;;;;

Εντάξει θα βάλουμε ένα δικηγόρο, όμως η κα Π έχει αφηνιάσει, που τη σβήσανε. Κάθεται και θυμάται τις διάφορες "ευεργεσίες" που ο πατέρας της είχε κάνει για τη πόλη του Ναυπλίου (ήταν δικηγόρος), κάθε ευεργεσία συνοδεύεται και απο μιά κατάρα, τους πήξους τους δείξους που έσβησαν τα ονοματά μας.. μετά θυμάται τον οικογενειακό τους τάφο, "τι να γίνονται τα κοκκαλάκια των γονιών μου"..(επ΄αυτού ξέρω αλλά δεν μιλάω. Ο τάφος δεν υπάρχει πιά στο όνομά τους, έχει δοθεί σε άλλους, τα κοκκαλάκια των γονιών της ανακατεύτηκαν με τα κοκκαλάκια άλλων μιά ωραία σούπα- αμα το μάθει θα γίνει βαπόρι) , απο τη μιά κλαίει και απο την άλλη βρίζει τους κουφιοκέφαλους υπαλλήλους του Δήμου, που παίρνουν τις θέσεις ανάλογα με το δείκτη ηλιθιότητάς τους.

Εν συντομία, η ζωή στο σπίτι έχει γίνει κόλαση. Ετσι για να γλυτώσω, βρίσκομαι συνεχώς στους δρόμους.

Ω! Τι κόσμος μαμά!

Το βίντεο το είδα για πρώτη φορά στο μπλόγκ του Αθήναιου και τρόμαξα.


Ενα παιδί σε κάποια κατεστραμμένη πόλη, παίζει μπάλλα με ένα ανθρώπινο κρανίο. Κανένα δυνατό συναίσθημα δεν ήρθε να με ταράξει, μόνο ένα σφίξιμο. Οχι για τις συρράξεις, όχι για τα έθνη που δημιουργούνται και αλληλοσπαράσσονται, οχι για τους συνεχείς πολέμους που ο ένας προκαλεί στους άλλους για το χρήμα, όχι για τους αμάχους που θυσιάζονται συνεχώς για αγώνες χωρίς ινδάλματα, χωρίς αιτίες και χωρίς λύτρωση.

Ο Αθήναιος τα λέει καλύτερα απο μένα στο κείμενό του, το οποίο ασπάζομαι.

Είναι σκληρό να βλέπω το αιώνιο παιδί που βρίσκει τρόπους να παίξει μέσα στα χαλάσματα και να κλωτσήσει οτιδήποτε μοιάζει με μία απλή μπάλλα. Το παιδί που δεν φρίττει με το σχήμα της "μπάλλας", που έμαθε να μη φρίττει, που το έμαθαν οι πράξεις άλλων να αποδέχεται τη φρίκη, να αδιαφορεί γιατί τίποτα δεν μπορεί να κάνει στην ηλικία που είναι για να τη σταματήσει και συγχρόνως να τη χρησιμοποιεί πρός ώφελός του - λίγες στιγμές χαράς.

Το παιδί που θέλει να ζήσει, να χαλαρώσει, να βρεί τρόπους να συνεχίσει τη ζωή του, χρησιμοποιώντας τα υπολείμματα μιάς φρίκης..μέσα στον κόσμο που η ανθρωπότητα του προτείνει σαν μέρος του μέλλοντός του.

Τι να πιστέψω μετά, ε;

και απο Δευτέρα..δίαιτα

Μετα τις γιορτές νοιώθουμε ένα φούσκωμα, ένα πλάκωμα, μιά θλίψη.

Κυττάμε τον εαυτό μας στο καθρέφτη και αντί να δούμε "τα καλά" σημεία, το βλέμμα πέφτει στα ψωμάκια, στη κοιλίτσα, στις δαντελίτσες γύρω απο τα πλευρά μας, τα φουσκωμένα μαγουλάκια μας και την ανοιχτή μας όρεξη (ξέφραγο αμπέλι) που μετα κόποις αποκτήσαμε τα Χριστούγεννα όταν τραπεζωνόμασταν απο θεία σε θεία, απο πεθερά σε πεθερά, απο ξαδέλφη σε παραξάδελφο, απο φίλο σε Σπυράκο-Στεφανάκο-Χρηστάκη-Μανωλάκη-Βασίλω και Φωτούλα- και τελικά σερνόμασταν απο τουαλέττα σε τουαλέττα (οι τυχεροί) ή απο φούσκωμα σε σόδες (οι άτυχοι). Μέχρι να τελειώσουν τα Φώτα, είμαστε έτοιμοι για ζύγισμα (μπρρ) και για σφάξιμο!.

Ας μιζεριάσω και λίγο..( αφού μ' αρέσει)

1) Ξεστόλισμα του δένδρου. Οσο χαρά έχουμε όταν το στολίζουμε, όταν βάζουμε τα καρακιτσάτα φωτάκια στα μπαλκόνια μας (φυσικά και εμείς φωτίζουμε το μπαλκόνι μας- τι μας πέρασες;) και συναγωνιζόμαστε με την κα Μπιχλιμπίδου δίπλα, που πέρυσι μέχρι και φωτεινούς ελέφαντες είχε βάλει στο μπαλκονάκι της, με τη φωτεινή μας χιλιοπάρδαλη κουρτίνα μπαλκονιού και τα ταρανδάκια να κάνουν τουμπίτσες πάνω στις γλάστρες, τόση κατήφεια μας πιάνει στο ξεστόλισμα-μάζεμα και χώσιμο δένδρου στην αποθήκη ή πέταγμα του ξερού δένδρου στο δρόμο (δεν θα σας σχολιάσω εδώ..επιφυλάσσομαι).

2) Με το που ανοίγουμε τη ντουλάπα, φλάτς φάτσα κάρτα με τον προδότη. Τον καθρέφτη. Μας κυττάει υπεροπτικά. Αυτόματα το μάτι πέφτει στο σημείο εκείνο (ξέρεις εσύ) που στρογγύλεψε. Οπου και να είναι αυτό, ο προδότης το βλέπει και φροντίζει να το δούμε και εμείς..καλά-καλά και απ' ολες τις πλευρές. Η σπάθη της τιμωρίας ταλαντεύεται πάνω απο το κεφάλι μας. Ετυμηγορία : Απο Δευτέρα Δίαιτα.

Η λογική βέβαια λέει ότι

3) δεν υπάρχει περίπτωση, τη δίαιτα θα τη κάνουμε..τις ύπουλες εποχές που ζούμε πού λεφτά για να αγοράσεις ξανά ρούχα ένα (&2, & 3, & 4 παιδιά δλδ κιλά..) νούμερο μεγαλύτερα.. θα κόψουμε α) τα γλυκά, β) το κ. Χατζή (ειδική κατηγορία, οι παθώντες ξέρουν γ) τα τσουρέκια-τυροπιττάκια-παγωτάκια-καφέδες με τα 1001 φουντουκοσαντιγοκαραμελοτσαρκες επάνω τους, δ) τα παχυντικά φαγητά (γράψε όλα όσα σ' αρέσουν) και ε) τα ποτά βρέ.. και

θα αρχίσουν αχ οι υγιεινές σαλάτες.. αχχ το γευστικό βραστό χωρίς μαγιονέζα ψάρι..αχχχ οι φρυγανιές-κριτσίνια και αχχχχ το άπαχο γιαουρτάκι και αχχχχχχχχχ τα αγαπημένα ακτινίδια για φρούτο.. ενώ για γλυκό, 1 ζελέ με Ο θερμίδες και 1 κουταλάκι μέλι πρίν κοιμηθείς μη σφηνώσεις κιόλας.

Πώς όμως γίνεται όταν είσαι σε δίαιτα να περνάνε κάτι διαβολικά παστάκια απο μπροστά σου,

το σκατόπαιδο του γείτονα να σου μιλάει μπουκωμένο με παγωτό χωνάκι πάνω στο ποδήλατό του..η γειτόνισσα να μαγειρεύει αρνάκι στο φούρνο με λιγδερές πατάτες, κάποιος να τηγανίζει κεφτεδάκια.. την ώρα που τρώς το ξεπετσιασμένο φιλέττο γυαλόχαρτου..εε κοτόπουλου με βραστά μπρόκολλα χωρίς λάδι.

Και όλα αυτά για 2 ψωμάκια που ενοχλούν εμάς τις γυναίκες..γιατί οι άντρες δεν χαμπαριάζουν απο τέτοια..συνήθως μας κοροϊδεύουν κιόλας (να σου κάνω μάτς-μουτς το κιλάκι που πήρες εδώ, εκείνο που πήρες εκεί, το άλλο πάρακάτω..και να απορούν γιατί ξενερώσαμε).

Μιά ψυχή έχουμε ας βγεί. Απο χθές το βράδυ (γιατί το μεσημέρι παράφαγα) δίαιτα. Επιτρέπονται μόνο τα εικονικά γλυκά.

Θαλασσινές βόλτες

Ενα πολύ δύσκολο σαββατοκύριακο ήρθε και πέρασε. Η μέση μου, μου άλλαξε τα φώτα, γιατί είχε χρειαστεί το Σάββατο να μείνω όρθια πολλές ώρες, ήρθε η Κυριακή και ίσα που μπορούσα να κουνηθώ. Ετσι πήγαμε σήμερα μία ωραία οδική βόλτα σε ένα γαλήνιο ψαροχώρι της Αργολίδας, στο Βιβάρι. Είχε λίγη συννεφιά

αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον/την φωτογράφο της οικογένειας, να επιδοθεί στο αγαπημένο του/της χόμπυ. Βοήθησαν βέβαια και οι βάρκες που στεκόντουσαν ακίνητες, καθώς και η θάλασσα-λάδι.

Οποιος αγναντεύει πολλές ώρες την απειραντοσύνη...πεινάει.. Ενα πιάτο πήραμε,χταπόδι ψητό πάνω σε ζοχούς!. Ούζο βέβαια στην αρχή τουλάχιστον..μετά κρασάκι. Οχι όμως πολύ, είχαμε και επιστροφή!. Και 3 καφέδες για να ξυπνήσουμε, εννοείτε

Επιστρεφοντας, είχαμε χαλαρώσει και ο πόνος εξαφανισθεί..το χταπόδι μάλλον βοήθησε. Να το σημειώσω άμα ξαναπιαστώ..και τα καταπότια του γιατρού να τα πετάξω.

Αντε καλή εβδομάδα!

Εσωτερικοί διαλογοι

Και οι πορείες ξανάρχισαν.
Και οι πέτρες και τα καδρόνια πέφτουν βροχή. "Κάθε μέρα υπάρχει τουλάχιστον μία πορεία στο κέντρο τα τελευταία 3 χρόνια" λέει γνωστός μου οδηγός ταξί. Ας μην απορούμε. Και μετά ...τι; Finis coronat opus*

Ο 21χρονος αστυνομικός άπο χειρουργείο σε χειρουργείο. Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Αν πεθάνει θα γίνουν άραγε πάλι εξεγέρσεις; Θα υπερασπιστούμε και τα ένστολα θύματα του Αγνωστου Καλάζνικωφ; Χλωμό το βλέπω.

Η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει αντίκρυσμα; Χμμμ

Εδώ Γαζώνονται άνθρωποι για την ιδέα μιάς ..πατρίδας. Αίμα παντού. Κανείς δεν λογαριάζει τίποτα. Το ξέρεις και εσύ και όλοι, ότι όταν σταματήσει κι αυτή η σύρραξη, θα ανοίξει αμέσως μία άλλη. Κι αν πεθάνεις εσύ θα αλλάξει η ροή; Ασε

Ανασχηματισμός είπαν. Κάτι πρέπει να δείξουν. Εδω που φτάσαμε, ας δείξουν και κάτι.

Η Μαρία Δημητριάδη, νεκρή. Το 1974 όταν εκείνη εμψύχωνε με τα τραγούδια της, εμείς κηδεύαμε τον μπαμπά μου. Που όλο να φύγω σχεδίαζα αλλά που εκείνος έφυγε τελικά, σε ένα ήσυχο ταξίδι, σαν τον άνθρωπο της βροχής, αφήνοντας ένα απίστευτο κενό. Η χρονιά της μεταπολίτευσης ήταν χρονιά μετεωρισμού για μάς, δεν ανήκαμε πουθενά. Το μόνο που θέλαμε ήταν να ξαναγίνουμε μία οικογένεια, με μπαμπά και να πορευόμαστε εν ειρήνη. Τρία πουλάκια κάθονται. Καμμία σχέση με τη πραγματικότητα. Οπως πάντα δλδ.


...........................................

* "To τέλος στεφανώνει το έργο"

Τα ντουλαπάκια σας..μέσα

Παραμονή Πρωτοχρονιάς πάω σε συνοικιακό κατάστημα της Εμπορικής τράπεζας να κάνω μία συναλλαγή. Συνήθως προτιμώ κεντρικό κατάστημα όπου εξυπηρετούμαι κανονικά χωρίς κανένα πρόβλημα, τούτη τη φορά όμως προτίμησα το συγκεκριμμένο για να μη χάνω χρόνο.

Μπαίνω μέσα στον ειδικό χώρο ασφαλείας που έχουν όλες οι τράπεζες στην είσοδό τους, έναν στενό χώρο που με τα βίας χώραγα γιατί είχα και κάτι σακκουλίτσες μαζί μου, με ¨διαβάζει" το μηχάνημα και ακούω μία φωνή λέει. "ανιχνεύθηκαν μεταλλικά αντικείμενα επάνω σας, παρακαλούμε βάλτε τα στη θυρίδα αριστερά".

Δεν κατάλαβα τι εννοούσε, αλλά δεν άνοιγε και η πόρτα να μπώ στην Τράπεζα, οποτε βγήκα έξω και παρατήρησα μία σειρά απο μπλέ ντουλαπάκια τύπου locker όπως αυτά των γυμναστηρίων να περιμένουν εκτός τραπέζης, στο έδαφος το ένα πάνω στο άλλο, για να δεχθούν τα μεταλλικά μου αντικείμενα που ανιχνεύθηκαν και δεν μπορούσα να μπώ στη τράπεζα..δλδ το πιστόλι, τη χειροβομβίδα, τον πτυσσόμενο λοστό, το σουγιά..μη τρελλαθούμε τώρα.

Ρωτάω έναν υπάλληλο, "τι πρέπει να βάλω εκεί"

και μου λέει "μεταλλικά αντικείμενα εκτός απο κέρματα".
Για να δούμε τι να πρωτοβάλλω. Είχα ψωνίσει και κάτι δώρα για τα ανήψια μου, αυτοκινητάκια..στη θυρίδα
κλειδιά ..στη θυρίδα
κινητό..στη θυρίδα ( όμως αν παρουσίαζε πρόβλημα η συναλλαγή μου και ήθελα να μιλήσω με το κινητό, τι θα γινόταν..θα έβγαινα έξω, θα ξεκλείδωνα το ντουλάπι, θα έπαιρνα το κινητό, θα κλείδωνα το ντουλάπι, θα χτυπάγανε οι συναγερμοί και φτού ξελεφτερία;)
περιεχόμενο τσάντας ήτοι

α) φακός β) μεταλλικό κουτάκι χαπιών γ) στυλό όχι bic δ) πουδριέρα-κραγιόν ε) ψηφιακή μηχανή ζ) σετ μανικιούρ, η) κομπολόγι (εχει μεταλλική αλυσιδίτσα) και θ) τη τσάντα γιατί έχει μεταλλικό κούμπωμα...στη θυρίδα

Α! τώρα πάμε στα δύσκολα. Στα μεταλλικά είδη μήπως συμπεριλαμβάνονται..
το κολλιέ, σκουλαρίκια, δαχτυλίδια και το χαλκά στη μύτη που φοράω...στη θυρίδα
μήπως θέλετε και τα παπούτσια μου που έχουν μεταλλική αγκράφα;

η ζώνη που κρατάει το παντελόνι μου είναι σιδερένια..
οι μπρετέλλες του σουτιέν μου είναι επίσης μεταλλικές

καθώς και το φερμουάρ του παντελονιού μου...

Μα πώς να ξεντυθώ η έρημη μέσα στο χιονιά, μήπως έχει προνοήσει η διεύθυνση και για αποδυτήρια ;

ΜΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΕΛΛΑΘΕΙ κυρία Εμπορική μου Τράπεζα ΕΝΤΕΛΩΣ?????

Ολες οι άλλες τράπεζες έχουν πόρτες ασφαλείας, μόνο εσείς όμως έχετε την απαίτηση απο τους πελάτες σας να βάζουν τα πράγματά τους σε ντουλαπάκια με θέα το δρόμο!!!
Μα δεν είμαστε καλά.

Εκανα φασαρία βέβαια και μπήκα.

Και μία γλυκανάλατη ταμίας μου είπε ότι το σύστημα αυτό το κάνουν "για την ασφάλειά τους". Τσίφτισσα η μανδάμ! Ενώ οι άλλες οι τράπεζες που δεν διαθέτουν μυαλό ξουράφι δεν νοιάζονται για την ασφάλειά τους! Ρισκάρουν τη ζωή τους χωρίς να ξεβρακώνουν τους πελάτες τους!

Οποιος είναι για τη συγκεκριμμένη τράπεζα να φοράει σαγιονάρες και μπουρνούζι κάτω απο το παλτό του χωρίς εσώρουχα πάντα καθώς μερικα έχουν μεταλλικά κουμπώματα και στράς ! Αν πάλι επιμένετε και είσθε και καλλίγραμμοι επιτρέπονται και τα τόπ λες.

Ενα σωβρακάκι αρκεί

για τη μέγιστη συναλλαγή!

Αιντεεεεεεεε! Ζαγάρια!

Καλή χρονιά

Εύχομαι για μια νέα χρονιά, χωρίς πολέμους, χωρίς αίμα, χωρίς πικρίες, χωρίς μίση για μιά νέα Ελλαδα όπως μας αξίζει