Δήθεν

Παντού πιά βλέπουμε άπειρους και άπειρες που είναι δηθεν, που πουλάνε μούρη χωρίς ίχνος αυθεντικοτητας ή χαρακτήρα. Είναι επώνυμοι και ανώνυμοι. Είναι στάρ των media και είναι και ο γείτονας /η γειτόνισσα που θέλει να είναι εστέτ και φοράει ότι βλέπει στα φιγουρίνια. Μαζεύονται όλοι οι δήθεν, στα δήθεν στέκια όπου βλέποντας τους αστέρες της (σκουπιδο)-τηλεόρασης να περνάνε την ώρα τους, θεωρούν ότι λίγη αίγλη πέφτει επάνω τους.. έστω και δήθεν.
Ολοι βέβαια έχουν και ορισμένο κόψιμο, τον περίπου ίδιο σωματότυπο, η κορμοστασιές πρέπει να δηλώνουν σωστό lifestyle : φαγητό-γυμναστήριο-botox-κομμωτήριο-ρούχα ακριβά και κομψά..όλα στη τρίχα αλα Αμερική! Oπως ορίζουν οι διαφημίσεις, τα μοντέλλα, οι πασαρέλες.

Και που είναι οι αυθεντικοί; Που είναι αυτοί οι άνθρωποι που αψηφούν τα καλούπια που θέλουν άλλοι να μας βάζουν όλους; Υπάρχουν ευτυχώς πολλοί ανάμεσά μας με μπόλικη αυτοπεποίθηση που δεν νοιάζονται για τα κραξίματα που τρώνε καθημερινά απο τους δήθεν επειδή δεν πιάνουν τα κοινωνικά πρότυπα.
Αγαλλίασε η ψυχή μου πρόπερσι όταν στο σόου Britain Got Talent πήρε το πρώτο βραβείο ένας ασήμαντος πωλητής κινητών τηλεφώνων, με "αφτιαχτα" δόντια και περίεργο πρόσωπο, ατημέλητος στην αρχή αλλά με ΤΙ φωνή!!!


Και φέτος νάτη η κα Susan Boyle, απο ένα χωριουδάκι της Αγγλίας, με το λουλουδάτο φόρεμα και τα γνωστά πέδιλα, τη συμπεριφορά της επαρχίας σε προφορά και τρόπους, να ΤΟΛΜΑ να εμφανισθεί στη σκηνή, να αδιαφορήσει για τη κοροϊδία μέχρι ν' ανοίξει το στόμα της και οι αγγελικές νότες να ξεχυθούν . Δυστυχώς δεν έχω το βίντεο, αλλά μπορείτε να τη δείτε και εδώ http://www.youtube.com/watch?v=Il5TBgD9kHI

Θά ήθελα να μπορούσαμε όλοι να πετάξουμε απο το παράθυρο τις δήθεν ιδέες για το τι είναι σωστό-σεξυ-απαραίτητο και ας γίνουμε λίγο αυθεντικοί και με τα παχάκια μας, το χαμηλό μπόι χωρίς τις 20ποντες γόβες που μας κάνουν να περπατάμε σαν να είμαστε πάπιες (για να γουστάρουν τα οπίσθιά μας οι άντρες..μας λένε) και τις γλυκές ρυτιδούλες γύρω απο τα μάτια μας που συμβολίζουν τα γέλια και τίς χαρές που γευτήκαμε ως τώρα.

Σας παραθετω και ένα (δήθεν) ανέκδοτο που μου το είπε κάποιος

Σε ένα επαρχιακό αστυνομικό τμήμα ο αξιωματικός υπηρεσίας δίνει οδηγίες σε έναν υφιστάμενό του πώς να γράψει μία αναφορά.

Τη γράφει ο υφιστάμενος του την πάει, δεν του αρέσει του αξιωματικού γιατί ..κάτι του λείπει

"πρεπει να βάλεις μέσα μερικές φορές τη λέξη "δήθεν" στραβάδι, είναι λέξη που ακούγεται στο κόσμο της εξουσίας, δίνει άλλη υπόσταση".

Ετσι η αναφορά γράφεται ώς εξής

"Τη δευτέρα πρωϊνή ωρα ημέρας Σαββάτου ακούστηκαν δήθεν πυροβολισμοί απο διαμέρισμα 3ου ορόφου πολυκατοικίας στη δήθεν πόλη μας. Εντρομοι οι δήθεν κάτοικοι βγήκαν στα μπαλκόνια και στους δρόμους και κάλεσαν το 100 για να τους δήθεν προστατέψει. Οι αστυνομικοί απομόνωσαν τη περιοχή, κάλεσαν ασθενοφόρο και τη Σήμανση, βρήκαν μερικούς δήθεν μάρτυρες του συμβάντος και συνέλαβαν τον ένοικο που δήθεν ήταν εκείνη την ώρα στο διαμέρισμα με το δήθεν πιστόλι στο χέρι"

Υπογραφή

ΤΧ (δήθεν) Αξιωματικός Υπηρεσίας.

Εκτιμήσεις

Χρειάζεται ο άνθρωπος να στερηθεί κάποια πράγματα για ν' αρχίσει να τα εκτιμάει. Οχι δεν μιλάω για μεγάαααλες στερήσεις, αλλά για τα πιο απλά, μία βόλτα με τα πόδια στο Θησείο, ένα περίπατο δίπλα στο κύμα, μιά δουλειά στο κέντρο της Αθήνας, τις μυρωδιές των λουλουδιών την άνοιξη.

Μετά τις 20/3 που με πήρε η βρογχοπνευμονία-βήχας-νοσοκομείο-φάρμακα κλπ απο κάτω, αυτές τις μέρες, παρότι λίγο εξουθενωμένη για αυτά που πέρασα, άρχισα να βγαίνω έξω. Ποτέ άλλοτε ο ουρανός δεν ήταν τόσο γαλανός, οι πολυκατοικίες τελικά δεν είναι φρικτές, ένα σωρό πράγματα μαθαίνει κανείς βλέποντας τα μπαλκόνια και τις ταράτσες μας, το χαμόγελο του ψιλικατζή εγκάρδιο "καιρό έχουμε να σας δούμε", η θάλασσα αρχίζει να μου κουνάει χαμογελαστά τα κύματα "όπου νάναι θα ζεστάνει" και οι πέτρες του πεζόδρομου της Αποστόλου Παύλου ιδιαίτερα γλυκές. Οπως άλλωστε και ο καφές εκεί.

Μαθαίνω να εκτιμώ τη κάθε στιγμή. Ελπίζω να το κρατήσω αυτό και όχι να το θυμάμαι μετά τις φουρτούνες. Keep my fingers crossed

Η πρώτη φορά

Για πολλές εβδομάδες έβηχα, χωρίς πυρετό, χωρίς άλλο σύμπτωμα μόνο βήχα. Παραμονές 25ης Μαρτίου έπεσε η πεθερά μου και έσπασε την ωμοπλάτη της. Ολοι είμασταν στο νοσοκομείο, μπαινοβγαίναμε μέσα που είχε ζέστη, έξω που είχε ψόφο. Την ίδια νύχτα μου ήρθε πυρετός. Ο γιατρός μου έδωσε αντιβιοτικά, έφυγε η λοίμωξη αλλά έμεινε ο γνωστός βήχας. Πήγα σε άλλο γιατρό. Ο δεύτερος διέγνωσε αλλεργία λόγω της σκόνης που σκέπαζε όλη την Αθήνα - έδωσε και αντισταμινικά. Πήρα τα φάρμακα αλλά ο βήχας εκεί, αμετακίνητος. Αυξανόταν κυρίως το βράδυ, αδύνατον να κοιμηθώ πνιγόμουνα. Και έχανα δυνάμεις. Σκέφτηκα να πάω να δώ έναν ειδικό πνευμονολόγο. Πήγα στις 6/4. Μου έκανε ακτινογραφία θώρακος και μετά λύσσαξε να με βάλει την ίδια στιγμή στο νοσοκομείο γιατί είχα λέει βρογχοπνευμονία!!! "Μα δεν έχω πυρετό γιατρέ" ψέλλισα. "Μερικοί άνθρωποι δεν κάνουν πυρετό και η πνευμονία εύκολα τους καλύπτει όλο το αναπνευστικό τους". Με έπεισε.

Στις 7/4 μπήκα νοσοκομείο και βγήκα προχθές.

Η εμπειρία πρωτόγνωρη γιατί ποτέ ως τώρα δεν είχα νοσηλευτεί. Δεν είχε τύχει! Η κατά τ 'άλλα άφοβη Μαρίνα δοκίμασε άλλου είδους φόβους: εκείνους για το άγνωστο, για τις πολλές εξετάσεις που έκανα για πρώτη ομολογουμένως φορά, για τα πιθανά αποτελέσματα και βέβαια για την εξέλιξη της αρρώστειας. Τη Μεγάλη Τρίτη έδειξε υποχώρηση και την επομένη με στείλλανε σπίτι με πάρα πολλά φάρμακα και οδηγίες του ενός μέτρου!.

Το μαθηματάκι μου το πήρα. Να μην αμελώ τον εαυτό μου, πείθοντάς τον ότι τίποτα δεν τρέχει και ό,τι έχω θα περάσει με τη βοήθεια ενός τσαγιού ή μιάς παστίλιας για το λαιμό!. Η εβδομάδα της νοσηλείας ήταν δύσκολη και εγώ ατίθαση ασθενής. Πάλι καλά που με ανέχτηκαν. Γύρισα σπίτι μου και για 48 ώρες κοιμόμουνα, σηκωνόμουνα να φάω κάτι, να πάω τουαλέττα και μετά λήθαργος. Μάλλον απο ευγνωμοσύνη που γύρισα επιτέλους σπιτάκι μου.

Ηταν διαφορετικό Πάσχα το φετεινό γιατί λόγω του βήχα και νοσοκομείου δεν αγόρασα τίποτα και για κανέναν. Μόνο συντήρηση φαίνεται να έκανα, να επιβιώσω και όλα τ' αλλα θα έρθουν αργότερα.

Κατόπιν εορτής για τα γενέθλιά μου (18/4) θα σας κεράσω λίγο ποπ κορν

φρούτα εποχής
σοκολατάκια, πίτσα και ποτά και θα σας ευχηθώ Χριστός Ανέστη