Πάνε πολλά χρόνια που διαβάζω επιστημονική φαντασία, ξεκίνησα με Τόλκιν, για να προχωρήσω στην Ursula LeGuin. Εκεί έμεινα για αρκετο καιρό, (είναι πολυγραφότατη έτσι κι αλλιώς), διάβασα όλο το παιδικό κομμάτι της για τη Γαιοθάλασσα για να εστιαστώ σε εκείνο με τους άλλους κόσμους που δημιουργεί. Σε άλλα σύμπαντα, με άλλες μορφές ζωής και ήθη. Η διήγηση με έκανε να ενσωματώνομαι εντελώς μέσα σε αυτούς τους "αλλους" κόσμους που εφάπτονταν με εκείνον της Γής κατά καιρούς αλλα που συνήθως μακριά απο εμάς, πορευόντουσαν.Δεν τα διάβαζα γρήγορα αυτά τα βιβλία, σταμάταγα σε κάποιο σημείο, ίσως στο ενδιάμεσο να διάβαζα κάτι άλλο εντελώς διαφορετικό και μετά να ξαναγύριζα για να συνεχίσω την εξερεύνηση. Για ζωή..αλλού. Πάνω στη θεωρία αυτή έχουν γραφτεί τόμοι. Πόσο κοντά όμως είναι αυτό το Αλλου;
Και μετά έπεσε στα χέρια μου το "Σχέδιο Φράκταλ" του Κ. Χαρίτου, για το οποίο είχα ακούσει 2 εντελώς αντίθετες γνώμες. Οι γνώμες αυτές με κέντρισαν να το αγοράσω, ήθελα κι εγώ να αποκτήσω άποψη. Μου πήρε 6 ημέρες για να το διαβάσω, με συνεπήρε εντελώς..ξύπναγα-έτρωγα-μιλούσα-δούλευα και το μυαλό μου "εκεί". Προσπάθησα να διαβασω κάτι άλλο ενδιάμεσα..αδύνατον..το μυαλό πάντα εκεί γύριζε και 'έσβηνε"το οποιοδήποτε άλλο ανάγνωσμα. Αυτό που με κέντρισε αμέσως ήταν που μου θύμισε τις τρελλές έρευνες με τη θεωρία του Χάους και τον Mandelbrot της δεκαετίας του '90. Τότε που βγήκαν οι ταινίες τύπου Jurassic Park για να την αποδεικνύουν. Οι γνώσεις μου σε μαθηματικά και Φυσική, ανύπαρκτες, στο σχολείο ήμουνα πάτος, τα φράκταλς όμως τα καταλάβαινα μιά χαρά.
Το βιβλίο του Κ. Χαρίτου, κτίζει πολύ αργά ένα δυσάρεστο συναίσθημα, το περιμένει κανείς αυτό απο τα SF βιβλία, δεν είναι σαν το σασπένς του Στήβεν Κίνγκ, με τους μεταλλαγμένους και τα αίματα που φέρνει πρός το παραμύθι, αυτό είναι χειροπιαστό, έχει σχέση με τη πραγματικότητα, μιλαμε για την Ελλάδα. Οι χαρακτήρες που διάλεξε, ο ένας εντελώς λογικός-ορθολογιστής-επιστήμονας σε μία Χ εργασία, ο άλλος συγγραφέας-ονειροπόλος-ανεύθυνος ίσως, δεν ταιριάζουν σε τίποτα. Δύο παράλληλες ζωές που μπορεί να μη συναντιώντουσαν ποτέ. Αλλά συναντιώνται σαν μονάδες μίας συνομωσίας και ένος τερατώδους φράκταλ..
που σκοπεύει να αλλάξει τα δεδομένα όλης της Γής. Ενός φράκταλ που σ'αρέσει να το βλέπεις..πώς όμως θα σου φανεί αν είναι να ζείς μέσα του;
Και ενώ το τελείωσα χθές το βιβλίο..πάλι μέσα στις σελίδες του είμαι..ψάχνω μη μου ξέφυγε τίποτα..Α! Και όλα αυτά που λέει περί Φυσικής και μαθηματικών..μιά χαρά τα καταλαβαίνω.. έφταιγαν μάλλον τα βιβλία του σχολείου που δεν τα έλεγαν καλά, ίσως και ο καθηγητής..τι να πώ.. Η πρώτη φορά ίσως στη ζωή μου που κατάλαβα τα περί Φυσικής. Ποτέ δεν είναι αργά τελικά.
4 σχόλια:
Ετσι είναι όπως τα γράφεις. Αν τα βιβλία του σχολείου ήταν καλογραμμένα, απλοποιημένα, χωρίς πολλά μαθηματικά.. Αλλά, μη συγκρίνεις και τη λογική που έχεις σήμερα με τη λογική τότε
Καλημερα Marina
H προσεγγιση ενος θεματος απο το σωστο ατομο και με το σωστο τροπο, ειναι το κλειδι για καθε γνωση...
Κριμα να μην αξιοποιειται καλυτερα,
ωστε οι περισσοτεροι απο εμας να ωφελουνται. Ασε που θα μας γλυτωνε κι απο πολλες αγωνιες, σε καθε εξεταστικη, στα...νειατα μας :)
Καλη σου μερα
Phlou..fli, αναγκαστικά συγκρίνω τις παλιές τραυματικές ίσως εμπειρίες του τότε με το τώρα. Κρίμα για τα σπαταλημένα χρόνια, πόσες γνώσεις χαμένες εξαιτίας ενός σαθρού συστήματος..
Elva, ήταν μία εποχή που αγόραζα τα βιβλία των πρώτων τάξεων του Γυμνασίου, βιβλία μαθηματικών μιλάμε και τα διάβαζα. Μιά χαρά τα καταλάβαινα. Οταν όμως ήμουνα μαθήτρια, ήταν τέτοια η βαθμοθηρία και η αγωνία που συνεπάγετο που αναγκαζε τη γνώση να φεύγει απο το παράθυρο.
Και οι καθηγητές παίρνουν μεγάλη ευθύνη..ιδιαίτερα αν βαριεστημένοι παπαγαλίζουν το ελλιπές βιβλίο ή ακόμη χειρότερα να χρησιμοποιούν τη γνώση για εκφοβισμό.
Ελπίζω να μην είναι έτσι πλέον.
α, πα, πα, πα! δε μπορω με τιποτα αυτου του ειδους τα βιβλια! Αγια Γραφη δαγκωτο!
Δημοσίευση σχολίου