Διδάσκοντας διδασκομένη

Χθές διάβασα στη μπλογκόσφαιρα το άρθρο του Δείμου του Πολίτη σχετικά με τη μάθηση και τους μαθητές. Παρόλλο που λυπήθηκα με αυτά που διάβασα, αναμνήσεις μου ήρθαν απο τότε που δούλευα σαν καθηγήτρια Αγγλικών, τη δεκαετία του ΄80.

Εργαζομουνα σε Φροντιστήριο ξένων γλωσσών διδάσκοντας..τους καθηγητές ΠΩΣ να διδάσκουν (έχω σπουδάσει methodology), πώς να ενθαρρύνουν τα παιδιά να συμμετέχουν στο μάθημα, ακόμη κι αν χρειαστεί να κάνουν εκείνα το μάθημα και ο δάσκαλος να κάθεται στο θρανίο. Τους έδειχνα πώς να διδάσκουν τα συγκεκριμμένα βιβλία (όποια κι αν ήταν αυτά) και συγχρόνως είχα και μερικές τάξεις, εφήβων ή εντατικά ενηλίκων.

Θυμάμαι εκείνες τις εποχές με στοργή, ομολογουμένως γιατί ναί μεν δίδασκα συνέχεια και έπεφταν τα πόδια μου απο την ορθοστασία, το χαιρόμουνα όμως. Υπήρχε πρόκληση. Πρόκληση να πετύχω στη δουλειά που είχα αναλάβει και πρόκληση να κάνω τα παιδιά να μάθουν. Δεν είναι εύκολο να δουλεύεις με παιδιά..πότε έχουν όρεξη και πότε όχι.

Τα παιδιά του φροντιστηρίου που εργαζόμουνα είχαν κοινά σημεία με τις καθηγήτριες Αγγλικών που δίδασκα μετά. Μερικές αγγλίδες θεωρούσαν ότι επειδή μιλάνε τη γλώσσα, άνετα τη διδάσκουν κιόλας! Αμ δε! Ρόμπες γινόντουσαν στις τάξεις, τις έπαιρναν στο ψιλό οι πιτσιρικάδες.. τις διόρθωναν για τα λάθη τους..είχαμε και μία που έβαλε τα κλάμματα απο τη κοροϊδία και έφυγε εν μία νυκτί! Τη γλώσσα τη κατείχαν, να σταθούν σε μία τάξη, ούτε κατά διάννοια!
Οι Ελληνίδες καθηγήτριες άλλο καπέλλο, οι περισσότερες έκαναν πολύ καλή δουλειά. πράγμα που απεδεικνύετο απο τις επιτυχίες των σπουδαστών σε εξετάσεις. Υπήρχαν όμως και μερικές που βαριόντουσαν να κάνουν κάτι παραπάνω,, το μόνο που τις ενδιέφερε ήταν τσάκα-τσάκα να παρέδιδαν, να έβαζαν διαγωνίσματα που και πού, να τσίμπαγαν τα λεφτουδάκια και έξω απο τη πόρτα..βούρ για τα ιδιαίτερα "που απέδιδαν". Η διοικηση όμως των Φροντιστήριων ήθελε αυτό το σύστημα..και όποια δεν το εφάρμοζενε, την απέλυαν.

Δεν ήταν εύκολη η διδαχή των εφήβων, πότε ήταν στα σύννεφα πότε στα ερέβη..δεν ήξερες ποτέ τι μέρα θα είναι η σημερινή, δεν μπορούσα να προγραμματίσω. Προσπαθούσα να τους ξυπνάω το ενδιαφέρον βάζοντάς τα να συμμετέχουν στο μάθημα. Αρχίζοντας απο την απλή

επανάληψη, σήκωνα κάποιον (όποιον ήθελε βέβαια) ο οποίος έπαιρνε τον δικό μου ρόλο και αφού έλεγε μία περίληψη, ρώταγε τους συμμαθητές του για τα περαιτέρω..και όλη η τάξη βαθμολογουσε. Αυτό τους άρεσε πάρα πολύ..και όλοι θέλανε να συμμετέχουν. Ο ρόλος τους έδινε κύρος αλλά και θυμό, ιδιαίτερα αν 'εξεταζόντουσαν" και πιανόντουσαν αδιάβαστοι..Ετσι την επόμενη φορά οι αδιάβαστοι ερχόντουσαν διαβασμένοι για να τους σηκώσω στην επανάληψη και να πάρουν το αίμα τους πίσω.. !! Εκμεταλλευόμουν την ανάγκη που είχαν "να λάμψουν" η και "να καπελώσουν" τους άλλους. Κάποιοι με κατηγόρησαν γι' αυτή τη μέθοδο..

Ενα άλλο που είχα κάνει ήταν η βιβλιοθήκη..τους έδινα βιβλία να διαβάζουν, λογοτεχνίας για παιδιά με λεξιλόγιο του επιπέδου τους. Τουλάχιστον 3 παιδιά διάβαζαν το ίδιο βιβλίο και μετά μας το παρουσίαζαν στη τάξη.. στα αγγλικά βεβαίως γινόντουσαν όλα. Μετά μεσα σε μισή ώρα το πολύ σκηνοθετούσαμε το έργο..και όλη η τάξη συμμετείχε παίζοντας ο καθενας το ρόλο του..με σκηνοθέτες βεβαίως εκείνους που διάβασαν το βιβλίο!.. Εκεί το χαιρόντουσαν και βέβαια γινόταν σκοτωμός για το επόμενο βιβλίο. Αυτη την ιδέα την είχα πάρει απο το καθηγητή της Ιστορίας που είχα στο Γυμνάσιο, τον Α. Μαργαρίτη ο οποίος μας χώριζε το βιβλίο σε ενότητες απο την αρχή της χρονιάς. Κάθε 4άδα μαθητών έπαιρνε μία ενότητα, την παρουσίαζε στη τάξη (με έξτρα πληροφορίες που βρίσκαμε απο εγκυκλοπαίδειες - στη δεκαετία του '70 δεν υπήρχε Ιντερνετ), γινόντουσαν ερωτήσεις, σημειώναμε τις έξτρα πληροφορίες γιατί απ' αυτές έβαζε τα θέματα στα διαγωνίσματα μετά. Είχα λατρέψει το μάθημα θυμάμαι, τότε!

Ισως είχα πέσει σε καλές τάξεις, τα παιδιά όμως δεν ήταν σκληρά ή άπονα. Ισως αυτό γινόταν γιατί δίδασκα Αγγλικά και όχι ένα βασικό μάθημα, μαθηματικά ας πούμε. Δεν φερόντουσαν άσχημα, ούτε κοιμόντουσαν βαριεστημένα. Και ούτε ήταν κανένα ιδιαίτερο φροντιστήριο..ένα της σειράς..αλυσίδα σε πολλά μέρη της Αθήνας. Μου άρεσε αυτό που έκανα και παρά τις απογοητεύσεις και τα λίγα λεφτά, πέρναγα καλά. Ομως η δουλειά αυτή απεδείχθει πολύ επίπονη (σε φλέβες και μέση), τόσο που αναγκαστηκα να τη παρατήσω 10 χρόνια αργότερα.

Παρακολουθώ όμως το αντικείμενο ιδιαίτερα αφού πολύ φίλοι μας είναι εκπαιδευτικοί..και σε δύσκολα σχολεία με κάθε καρυδιάς καρύδι απο μαθητές.. Ακούω τις ιστορίες τους για τις τάξεις και ευφραίνομαι.Σαν να είμαι και εγώ εκει. Σαν να μαθαίνω να προσαρμόζομαι στις ανάγκες του κάθε παιδιού, της κάθε τάξης και να μαθαίνω διαδασκομενη απο εκείνους..ακόμη και απο τα μικρά παιδιά. Γλυκές εποχές.

Εμβολίων διαμονίων

Σχετικά με το νέο εμβόλιο γρίππης γίνεται ένας μικρός χαμός διεθνώς, ο ένας λέει το μακρύ του ο άλλος το κοντό του. Ιστορίες συνομωσίας κλπ ευτράπελα..με το τσουβάλι καθημερινά, ιδιαίτερα απο τα ΜΜΕ μας σερβίρονται πλουσιοπάροχα.

Γιατί να μην είναι κάτι άπλό;

Το γνωστό εμβόλιο γρίππης που εδώ και χρόνια κάνουν οι ηλικιωμένοι κυρίως και οι ευπαθείς ομάδες.. πάλιωσε πιά..χρόόόόόόνια τώρα γίνεται..δεν έχει κανένα σύμπτωμα..όλα καλά..ετσι όμως θα περνάει ο καιρός

χωρίς να δοκιμάζεται κάτι νέο κάτι αλλώς;

Στρώθηκαν οι ερευνητές και παρουσίασαν το νέο εμβόλιο. Που σαν νέο έχει και τις παρενέργειές του. Κάθε νέο φάρμακο έχει παρενέργειες..που στη πορεία αφού δοκιμασθεί, μελετώνται και διορθώνονται. Ετσι δεν είναι;

Βέβαια η θεραπεία μπορεί να επιτύχει, ο ασθενής όμως να πεθάνει.. Ε! Ναί! Είναι κι αυτό!. Αναλογικά όμως πολύ λίγοι πεθαίνουν..που έτσι κι αλλιώς μπορεί να πέθαιναν απο άλλους λόγους.

Καλά τα λές. Εσύ θα κάνεις το εμβόλιο; Θα γίνεις το νέο πειραματόζωο για χάρη της επιστήμης; Εδώ σε θέλω κάβουρα.

Δώρα για τις γιορτές

Οι γιορτές που έρχονται είναι η μεγάλη παγίδα για την αγορά και ανταλλαγή δώρων. Θέλουμε δε θέλουμε θα πέσουμε στα μαγαζιά για αγορές που και το πορτοφόλι μας θα αδειάσουν και ίσως να μη γίνουν ευχάριστα αποδεκτές.
"Δεν αποφεύγονται" τα χριστουγεννιάτικα δωράκια, τα παιδάκια ιδιαιτέρως τα περιμένουν σαν κάτι τι! Χμμ!
Μήπως μπορούμε να αναθεωρήσουμε λίγο τις απόψεις μας για φέτος;
Η Ναυτεμπορική δίνει 5 λόγους γιατί δεν χρειάζεται φέτος να ανταλλάξουμε δώρα.

Σας τους παραθέτω:

Προτού ξεχυθείτε στα μαγαζιά για να ξοδέψετε το δώρο των Χριστουγέννων, οι Βρετανικοί Times σας ζητούν να το ξανασκεφτείτε. Μήπως η ανταλλαγή δώρων δεν είναι τίποτε άλλο από μια ξεπερασμένη συνήθεια; Στη συνέχεια παρατίθενται πέντε λόγοι που θα σας κάνουν να αναθεωρήσετε.
1) Τα δώρα έχουν χάσει το πραγματικό τους νόημα
Η συνήθεια να χαρίζουμε δώρα χρονολογείται από την αρχαιότητα –η λεγόμενη «εθιμοτυπική ανταλλαγή δώρων». Η συνηθέστερη περίσταση ήταν ανέκαθεν ο γάμος. Οι μεγαλύτεροι, καθώς είχαν μεγαλύτερη οικονομική άνεση, χάριζαν δώρα στους νεώτερους για να στηρίξουν το νέο τους ξεκίνημα. Σήμερα, όμως, συνηθίζουμε να χαρίζουμε δώρα δεξιά και αριστερά χωρίς καμία ουσία και αντί να αφιερώνουμε το υστέρημά μας σε αυτούς που το έχουμε ανάγκη.
2) Υποχρεώνουμε τους άλλους
Η γενναιοδωρία των ανθρώπων που επιδίδονται με ενθουσιασμό στην προσφορά δώρων ενδέχεται να αποδειχθεί καταπιεστική, καθώς οι αποδέκτες των δώρων μπορεί να αισθανθούν υποχρεωμένοι να ανταποδώσουν τη γενναιόδωρη κίνηση ακόμη και όταν το πορτοφόλι τους δεν το αντέχει.
3) Βάζουμε λάθος οικονομικές προτεραιότητες
Με τη χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή δώρων βρισκόμαστε όλοι με λιγότερα χρήματα στην τσέπη μας και, συχνά, με αρκετά άχρηστα δώρα στο συρτάρι με τα αζήτητα. Όσοι αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες έχουν ανάγκη τα χρήματα των δώρων για να καλύψουν πολύ ουσιαστικότερες ανάγκες –όπως την πληρωμή ενός λογαριασμού παρά την αγορά ενός ακόμη μπιζού.
4) Ακόμη ένα άχρηστο δώρο
Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι να ξοδεύουμε τα λιγοστά μας ευρώ για να αγοράζουμε άχρηστα πράγματα στους άλλους, τα οποία είτε δεν είναι του γούστου τους, είτε δεν έχουν χρηστική αξία. Η αποχή από την ανταλλαγή δώρων είναι κοινωνικά αδιανόητη, οπότε παρασυρόμαστε σε ένα παιχνίδι αλόγιστων εξόδων χωρίς νόημα. Ένα κόλπο που μπορεί να περιορίσει τα έξοδά μας είναι να ορίσουμε ένα πλαφόν για τη φετινή ανταλλαγή δώρων ώστε να βγουν όλοι από τη δύσκολη θέση.
5) Τα δώρα υπονομεύουν τις παιδαγωγικές μας αρχές
Δεν μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι δεν πρέπει να δίνουν αξία στα υλικά αγαθά και ότι δεν πρέπει να απαιτούν τα παιχνίδια που βλέπουν στις διαφημίσεις; Αφού, λοιπόν, έχουμε μάθει στα παιδιά ότι τα δώρα δεν κρίνονται με βάση την οικονομική τους αξία, γιατί πέφτουμε στην παγίδα ότι η αγάπη μας αποδεικνύεται με δώρα;

Συμφωνώ με το άρθρο της εφημερίδας αλλά το βρίσκω λίγο δύσκολο στην εφαρμογή. Εν τούτοις λέω να το προσπαθήσω. Θα έχω να αντιμετωπίσω πολλά πεσμένα μούτρα..σίγουρα..απο τους μικρούς κυρίως..όμως μήπως δοκιμάσουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό απο τη πεπατημένη;

Φύλλα και άνθη

Αδύνατο να συμμαζεφτώ και να γράψω ένα κείμενο της προκοπής..Οι ιδέες πάνε και έρχονται, καθώς και τα ακούσματα. θα τα παραθέσω όλα μηπως και οι άλλοι βγάλουν άκρη

λέει ο ένας : ανησυχώ για τον έφηβο ανηψιό μου, δεν διαβάζει τίποτα, στο σχολείο είναι πάτος, τρώει το χρόνο του στην τηλεόραση και στο playstation. Οι γονείς του δεν έχουν πυγμή, δεν του έβαλαν πρόγραμμα απο την αρχή, δεν έδειξαν αυστηρότητα, ορίστε τώρα..και άμα πούμε και κάτι..ανοίγει τη πόρτα και φεύγει..ο μικρός.. που έχει καβαλήσει τους μεγάλους..

λέει η άλλη: πάσχω απο μοναξιά, είμαι μόνη στους 4 τοίχους να μιλάω με το γάτο μου μόνο. Ομως δεν θέλω να κάνω παρέα με τους διαθέσιμους συνομήλικους γιατί ..δεν είναι του επιπέδου μου, απο τζάκι. Νερό στο κρασί της δεν βάζει..αλλά γκρινιάζει για τη ζοφερή πραγματικότητα. Ολο ζητάει..και όταν της τα δώσεις..τα πετάει!

αισθάνεται ο ένας: προδομένος που τα έδωσε όλα στο γραφείο του, στη δουλειά, στην επίτευξη των στόχων και όλα διαλύονται όταν αλλάξει η διοίκηση. Τότε οι παλιοί φίλοι γίνονται διπρόσωποι μάλλον γλείφτες ήταν απο την αρχή, αλλά δεν το κατάλαβε τότε, θεωρούσε ότι επειδή ήταν εκείνος ευτυχισμένος, όλοι είναι ευτυχισμένοι. Ανώμαλη προσγείωση

αισθάνεται η άλλη: αγχωμένη που τρέχει και δεν προλαβαίνει, το σπίτι, την οικογένεια, τον εαυτό της. Δεν μπορεί να αρέσει σε όλους, ο καθένας εκλαμβάνει τις απόψεις της με το δικό του τρόπο. Ηττα όταν οι καλές σκέψεις και πράξεις γίνονται μπούμερανγκ. Η κατακεφαλιά δυνατή. Τι να πρωτοκάνει, να προστατευτεί ή να συνεχίζει;

Ηρθε και η κρίση..ο κόσμος δίπλα απολύεται. Βρίσκουν όμως πάλι δουλειά άλλου.. ή τους δίνει πάλι ο μπαμπάς. Οχι τόσο δύσκολα τα πράγματα. Ολοι μας κάπου έχουμε βολευτεί. Το ξεβόλεμα δεν βοηθάει..που να τρεχεις..η ιδεολογίες είναι για τη πιτσιρικαρία και τους φοιτητές ώσπου να πάρουν το πτυχίο..μετά..τα λέμε!

Απο το πρωϊ δεν άνοιγαν τα μάτια μου..είναι τα αντισταμινικά της αλλεργίας, σίγουρα..ξύπνησα επιτέλους πρίν λίγο, αφού ήπια ένα βαρέλι καφέ. Βαρέθηκα το χαπακωμα..ξέρω ότι δεν γίνεται αλλιώς, ότι οι γιατροί είναι με το μέρος μου, μπλά μπλά..

ΤΑ ΞΕΡΩ

αλλά βαρέθηκα..

Ευτυχως όμως εισακούσθηκαν οι παρακλήσεις μου και επιτέλους πιάνω ΝΕΑ ΔΟΥΛΕΙΑ!

Θα ωριμάσουμε ποτέ σαν άνθρωποι;

Σαν συγγραφέας μ' αρέσει η Σώτη Τριανταφύλλου. Το ύφος της αλλά και το ήθος της μου μιλάνε. Δεν έχω διαβάσει όλα τα βιβλία της, όσα όμως διάβασα τα κράτησα στη βιβλιοθήκη μου σαν κόρες οφθαλμού. Δεν μ' αρέσει όμως αυτό που έγινε κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου της στο καφέ Φλοράλ, που κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι της πέταξαν αυγά και απειλές. Διαφωνείς με τη συγγραφέα - μη τη διαβάζεις. Το να φέρεσαι πρόστυχα δείχνει μόνο το επίπεδό σου. Οτι είσαι τραμπούκος.

Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες που στον ίδιο χώρο είχαν γίνει φασαρίες πάλι σε παρουσίαση βιβλίου. Ο καθένας μπαίνει μέσα και αναστατώνει όλους. Δεν μ' αρέσει που αστυνομικοί μπήκαν στο ίδιο καφέ και τραβολόγησαν το κόσμο εκεί, ούτε όμως μ' αρέσει που ορισμένοι πολίτες αντιστάθηκαν και δεν άφησαν τα όργανα να κάνουν τη δουλειά τους, συλλαμβάνοντας όσους έψαχναν (θα μπορούσαν π.χ. να κυνήγαγαν ανήλικους κακοποιούς). Καθόλου δεν μ' αρέσει που η αστυνομία αντί να φύγει με 1-2 υπόπτους, ή με άδεια τα χέρια, έφυγε με περισσότερους..επειδή κάποιοι εμπόδισαν το έργο της. Και ούτε βέβαια μου άρεσε το είδος της "αντίστασης" που προέβαλαν κάποιοι θαμώνες της εκδήλωσης, πρός τους αστυνομικούς..ώστε οι τελευταίοι να βρούν πάτημα για συλλήψεις. Αυτά είναι γελοιότητες. Απ ολες τις πλευρές!

Δεν ξέρω τι πολιτικό σχέδιο παίζεται στα Εξάρχεια, ο κύκλος όμως πρέπει κάποτε να κλείσει. Θα χρειαστεούμε ένα σπόγγο για τις κιμωλίες. Και πολύ θέληση.