Τσίρκο...με φάλαινες!

Παλιά είχαμε τους αρκουδιάρηδες, αθίγγανους που έχοντας "εξημερώσει" και "εκπαιδεύσει" αρκούδες που έπιαναν, τις γύριζαν στους δρόμους δεμένες με αλυσίδες και φιμωμένες.. και τις έβαζαν να χοροπηδάνε στους ήχους απο τις πίπιζες ή τα ντέφια..να τις βλέπει ο κόσμος και να ρίχνει λεφτά!.. Και να τα μαζεύουν οι τσιγγάνοι!
Πιάνανε τα αρκουδάκια απο μικρά, τα βάζανε σε κλουβιά με μεταλλικό πάτο, τον οποίον ζέσταιναν και αναγκαστικά οι αρκούδες χοροπήδαγαν για να μη κάψουν τις πατούσες τους..την ίδια στιγμή τους έπαιζαν και το ντέφι, ώστε να συνδυάσουν το χοροπήδημα με τους ήχους..
Η απάνθρωπη αυτή εκμετάλλευση δεν γινόταν μόνο στις αρκούδες αλλά και στις μαϊμούδες..και γενικά σε πολλά ζώα των τσίρκων... τα οποία σιγά-σιγά άρχισαν να αφαιρούν απο το πρόγραμμά τους τη σύλληψη και "εκπαίδευση" αγρίων ζώων....και οι αρκουδιάρηδες..σταμάτησαν τελικά να κυνηγάνε αρκούδες.. επειδή πέσανε επάνω τους οι νόμοι και τα περί δικαιωμάτων των ζώων.

Είναι κάποια χρόνια τώρα που στην Αμερική ανθεί ένα άλλο είδους τσίρκο, με κήτη αυτή τη φορά που το ομομάζουν Seaquarium. Ενα γιγάντιο ενυδρείο μέσα στο οποίο φάλαινες και δελφίνια "εκπαιδεύονται" να κάνουν νούμερα πρός τέρψη των θεατών (οικογένειες με παιδιά κυρίως) που πάνε να κάνουν χάζι και φυσικά πληρώνουν εισιτήριο!.

Ετσι τα ελεύθερα αυτά πλάσματα αναγκάζονται να εκτελούν τις οδηγίες..για έναν κουβά ψάρια. Περιορισμένα σε πισίνες, μετατρέπονται σε ζώα του τσίρκου..γιατί κάποιοι μοντέρνοι αρκουδιάρηδες..το είδανε αλλιώς.. Και αν καμμιά φορά κανένα κήτος φάει και κάποιον εκπαιδευτή τότε γίνεται βαβούρα..φταίει η όρκα. Θα την βάλουν τιμωρία, τη βάλανε ήδη σε απομόνωση!!. Και την αρκούδα την έδερναν με ραβδιά, παλιά. Και αν λέγανε τους αρκουδιάρηδες απολίτιστους και εκμεταλλευτές τότε...τι λένε για τους Αμερικάνους του τώρα..που πάνε και τα παιδιά τους σε τέτοια μέρη... να βλέπουν και να μαθαίνουν πώς να βασανίζουν.. έξυπνα πλάσματα!

Τα άγρια ζώα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ,

Κανείς δεν έχει κανείς το δικαίωμα να τα παγιδεύει ή να τα εκτρέφει για όφελός του.

Διαφωνώ κάθετα για αυτό το νέο είδος τσίρκο. Θεωρώ ότι είναι..



ΑΙΣΧΟΣ

Κακοτροπιές

Είναι απίστευτο πόσο κακότροποι μπορούν οι άνθρωποι να γίνονται χωρίς εμφανή λόγο. Σαν να τους βγαίνει αυτόματα, σαν να γεννιούνται έτσι.

Επειδή κυκλοφορώ πολύ στους δρόμους κάνοντας εξωτερικές δουλειές, βλέπω κόσμο και κόσμο. Αλλοι καλότροποι, άλλοι κακότροποι. Το χειρότερο είναι που οι κακότροποι συνήθως έχουν κοινωνικά επαγγέλματα, δουλειές που έρχονται σε επαφή με πολύ κόσμο..που θέλει να κάνει τη δουλειά του..χωρίς να τα ακούει και απο πάνω..

Στις Εφορίες υπάρχουν παρα πολύ ευγενικοί υπάλληλοι (λένε). Συνήθως είναι αμίλητοι, βαριεστημένοι ή και κακότροποι. Μας το δείχνοουν απ' όλες τις πλευρές πώς θα ήθελαν να είναι αλλού. Γιατί δεν παραιτούνται τότε; Αμ δε! Εκεί μέσα στη κακοριζικιά τους πορεύονται, αλλά φροντίζουν να δείχνουν στους συμπολίτες τους το χειρότερο εαυτό τους. Ολο δεν μπορούν δεν κάνουν..και άμα πείς και τίποτα γίνονται στριμμένα άντερα..όλο παράπονα..

Στις Τράπεζες, το θέμα παίζει. Αλλοι είναι πολλοί εξυπηρετικοί, αλλοι ...βαριούνται που ζούν.. (Σήμερα μου τελείωσε ένα βιβλιάριο καταθέσεων. Ζήτησα απο τη ταμία να το τρυπήσει - κατά κάποιο τρόπο να το ακυρώσει - και μου είπε ότι δεν μπορεί γιατί δεν έχει διατρητικό!!! "Μα είναι ένα στο πάγκο πίσω σας" της λέω και απαντά "που να σηκώνομαι τώρα..τρυπήστε το στο σπίτι σας". ) Δεν της το έκανα το χατήρι..τη σήκωσα..αλλά δεν είναι εκεί το θέμα..

ήταν και νέα κοπέλλα..νεοδιορισμένη και να συμπεριφέρεται έτσι..ντροπή!

Το χειρότερο όμως το έχω δεί σε πωλητές..ναί, σε αυτό το επάγγελμα που το να είσαι ευγενής και καλοπροαίρετος..πουλάει. Κατάστημα αυτοκινήτων πρός πώληση. Δεν έχω δεί πιο ανάγωγους πωλητές.. Παρκάριζαν τις τζιπούρες και τα Hummer στο πεζοδρόμιο, με αποτέλεσμα να μη μένει χώρος να περπατήσουν οι πεζοί. Να τους κάνεις σύσταση και να σου λένε "αϊντε απ ' εδώ..περπατα απο το δρόμο" και αν καμμιά φορά τολμούσα να σταματήσω με το αυτοκίνητο μπροστά απο "την επιχείρησίς τους" πεταγόντουσαν έξω με ένα σακκί βρισιές, βαριές κουβέντες.. ξεκινώντας απο το ηλίθια μέχρι μλκω..και απειλές θα σου ξεσκίσω..θα σε ..τούτο-κείνο.. Φοβερό! Και κόσμος σταμάταγε μπροστά απο το κατάστημα γιατί στον επάνω όροφο ήταν διαγνωστικό κέντρο..αλλά τα αυτοκίνητα της έκθεσης έπιαναν όλο τον τόπο με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μην έχουν που να σταθούν.. και βέβαια έτρωγαν τόννους ύβρεων!.

Και αναρωτιέμαι και λέω.. τόσο δύσκολο είναι να βγάζουμε ένα καλό εαυτό πρός τα έξω, ακόμη κι αν δεν είμαστε καλά; Τόσο δύσκολο είναι να χαμογελάμε στο πελάτη; Βρίζοντας τους περαστικούς μειώνει ο ηλίθιος πωλητής τις πιθανότητες κάποιων να ενδιαφερθούν για τις Mercedes που πούλαγε..

Τι να πώ πιά..αντί να βελτιωνόμαστε σαν λαός πάμε απο το κακό στο χειρότερο. Και δεν είναι η κρίση, γιατί αυτές οι συμπεριφορές είναι υπεράνω της κάθε κρίσης, είναι η δική μας πορεία στη ζωή, ο εαυτός μας..το είναι μας.

Paradise found

Η σημερινή πρωϊνή Αθήνα ήταν ένας Παράδεισος. Είχαν απεργία τα ταξί και λόγω της απεργίας των τελωνιακών (έλλειψη βενζίνης) οι νεοέλληνες, δεν είχαν πάρει τα αυτοκίνητά τους..με αποτέλεσμα το κέντρο να είναι όνειρο!. Ο καιρός μας ευχαριστούσε που δεν γεμίσαμε με ηχορύπανση και καυσαέρια για 1 μέρα την Αθήνα, έχοντα μία υπέροχη ζεστή ημέρα.

Ανέβηκα στο κέντρο με τράμ, βρήκα και θέση παρόλλους τους ηλικιωμένους που μονίμως έτσι μετακινούνται!! Η πλατεία Συντάγματος γεμάτη κόσμο που μετά μανίας έψαχνε τραπέζι ελεύθερο στα καφενεία!! Η κρίση θέλει καλοπέραση! Η Πανεπιστημίου ΑΔΕΙΑ. Πέρασα με κόκκινο, με το πάσο μου απέναντι κανένα αυτοκίνητο, άνετα κινούντο τα λεωφορεία και τα τρόλεϋ.. Θα έπαιρνα και τον Ηλεκτρικό..αλλά έφθανε μέχρι την Καλλιθέα..μετά ..κάνουν λέει έργα στις ράγες...Ελπίζω μόνο να μην Ξανα θάβουν κι άλλα Μακρά ή οτιδήποτε άλλο Τείχη!.

Κόσμος υπήρχε, ψώνιζαν στα μαγαζιά κρατώντας απο έναν καφέ στο χέρι και πολλές σακούλες με τις αγορές τους..γιατί η κρίση θέλει και το κατί τις, ένα παπουτσάκι, μία κολώνια, ένα φορεματάκι! Μερικοί καθόντουσαν να απολαύσουν τις μπάντες που έπαιζαν..απο τη μία, η σχεδόν φυτεμένη, brass orhestra, έξω απο την Εθνική Βιβλιοθήκη, απο την άλλη ομάδα μουσικών με βιολοντσέλλο (ναί στο δρόμο!!!) έπαιζαν όμορφους σκοπούς. Πάντα δίνω κάτι στους μουσικούς που μας ευφραίνουν με τις δημιουργίες τους.... και μία κοπέλλα που με έκραξε ότι "τα δίνω σε τσάμπα επαίτες" , της απάντησα "μάθε και εσύ να παίζεις καλά ένα ογκώδες μουσικό όργανο, φορτώσου το και κάνε ρεσιτάλ στο δρόμο..αν σου βαστάει!" και μου απαντάει το βλήμα "Αν ήξερα μουσικό όργανο, θα έκανα ρεσιτάλ, θα γινόμουνα ντίβα".".ενώ τώρα δεν είσαι.."ντίβα" ; Το μουσικό όργανο θα σου δώσει την υπόσταση που δεν έχεις;" Δεν απάντησε.. τι να μου πεί; Paradise lost.

Παντού μικροπωλητές με τις λινάτσες τους αραδιασμένες.. Ως τώρα τους βλέπαμε στη πιο εμπορική Αθήνα..σήμερα τους είδα μπροστά απο το ξενοδοχείο "Μεγ. Βρετανία"..απο τη μιά κάποιοι τα ακουμπάνε χοντρά στο χώρο αυτό και απο την άλλη, οι Σομαλοί..σου δίνουν 5 Φόλεξ στη τιμή των 10 ευρώ. Και δουλεύουν τα Φόλεξ..δεν είναι μαϊμού! Tα βιβλιοπωλεία γεμάτα..ο κόσμος ήσυχα διάβαζε, περιφερόταν, συζητούσε..όπως τα παλιά καφενεία..που τα λέγανε μελετώντας τις εφημερίδες.. Paradise found.

Για να έχουμε μία όμορφη πόλη πρέπει δλδ να απεργούν / λείπουν τα πάρα-πολλά ταξί και οι μισοί Αθηναίοι απο τα οδοστρώματα; Αδικο, δεν είναι;

Τραμπούκοι στα σχολεία

Διαβαζα πρόσφατα τις προσπάθειες μερικών εκπαιδευτικών να προσδιορίσουν κατ' αρχήν και να αναχαιτίσουν σε δεύτερη φάση τη νέα μορφή βίας το "Cyber Bullying" το οποίο είναι μέσες άκρες κάτι σαν αποστολή/λήψη απειλητικών μηνυμάτων μέσω διαδικτύου. Με αποδέκτη κυρίως παιδιά και εφήβους.

Διάφοροι "bullies" (τραμπούκοι) στέλνουν μηνύματα στους συνομηλίκους τους, π.χ. "σε μισώ", "είσαι ηλίθια" που στη πορεία μπορεί να καταρρακώσουν τη προσωπικότητα και το ηθικό των παραληπτών και να τους οδηγήσουν στην κοινωνική απομόνωση και ίσως στην αυτοκτονία ή και στην ανθρωποκτονία. Οπως του Αλεξ απο τη Βέροια.

1) Ποιοί όμως είναι εκείνοι οι μαθητές που τρομοκρατούν τους συμμαθητές τους; Είναι όντως τέρατα, όπως τους παρομοιάζουν;

Τα παιδιά αναλαμβάνουν ρόλους..παίζουν ρόλους σύμφωνα με κάποια πρότυπα. Το πρωτο πρότυπο είναι της οικογένειάς τους, το δεύτερο ο ευρύτερος κύκλος τους και μετά ίσως και οι ήρωές τους, της τηλεόρασης. Οι πρώτες αξίες των παιδιών του Δημοτικού διαμορφώνονται απο την οικογένεια. Αν ακούν τους γονείς να μιλάνε άσχημα ή κοροϊδευτικά πρός μία ομάδα ανθρώπων, π.χ. τους υπέρβαρους, το παιδί θα κοροϊδέψει τον παχουλό συμμαθητή του, με τα χειρότερα επίθετα.

Οι ρόλοι βοηθάνε το παιδί να πειραματίζεται..μέχρι που θα φθάσει. Οσοι έχουν παιδιά..το έχουν μάθει αυτό καλά. Το παιδί που ουρλιάζει, που χτυπιέται για να του πάρουν κάτι, δοκιμάζει την αντοχή των μεγάλων. Συγχρόνως δοκιμάζει τις δυνατότητές του μέσα απο το ρόλο. Αν οι μεγάλοι υποχωρήσουν-αντισταθούν, κρίνεται και ο ρόλος απο τον μικρό. Μετά είναι θέμα επιλογής του παιδιού αν θα κρατήσει και διαιωνίσει τον επιτυχημένο ρόλο ή θα πειραματισθεί με κάτι άλλο.

Στην εφηβεία το παιχνίδι με τους ρόλους ξεφεύγει.. Οι τραμπουκισμοί μπαίνουν σε πιο σοβαρό επίπεδο, τα θυματα κατακρίνονται για τη προσωπικότητα και την σεξουαλικότητά τους που είναι σε εξέλιξη. Και αντίστοιχα εξοστρακίζονται.
Οι ρόλοι που επικρατούν στο παιδί/έφηβο, είναι εκείνοι που θα το συνοδεύουν στη μετέπειτα ενήλικη ζωή του.

2) Ποιοί μαθητές είναι εκείνοι που πέφτουν θύματα των τραμπούκων;

Αν εξαιρέσουμε μερικές ξεχωριστές ομάδες (υπέρβαροι, ανάπηροι, μετανάστες κλπ διαφορετικοί) υπάρχουν κάποια άλλα κριτήρια. Είναι εκείνα τα παιδιά που για κάποιο λόγο δεν καταλαβαίνουν τη μη προφορική γλώσσα των συνομηλίκων τους. Είναι εκείνοι που δεν πιάνουν τα μηνύματα, "δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα" με τους συμμαθητές τους, εκείνοι που δεν ενσωματώνονται. Οι αιτίες άπειρες, μερικά τέτοια παιδιά έχουν προβλήματα με το σπίτι τους, χωρισμένοι γονείς, αδιαφορία, φτώχια κλπ. Αλλα είναι μοναχοπαίδια, έχουν προβλήματα συνεργασίας κλπ. Κανείς δεν μπορεί να πεί με σιγουριά ποιά είναι αυτά τα παιδιά. Αυτό που μπορούν όλοι να πούν είναι ότι είναι θύματα βίας.

Ολα τα θύματα των τραμπούκων αργά ή γρήγορα απομονώνονται απο την ομάδα των συνομηλίκων τους. Αυτό έχει τεράστια αποτελέσματα στην εξέλιξή τους, γιατί το παιδί θέλει "να ανήκει" να είναι αποδεκτό απο τους ομοίους του. Η αποδοχή φέρνει την ομαλή εξέλιξη και ανάπτυξη. Η κοινωνική απομόνωση και ο χλευασμός μπορεί να κάνει το παιδί να τραπεί μακριά απο το σχολείο (απο τους βασανιστές του) απέχοντας έτσι απο τη μόρφωση, να δημιουργήσει δικές του ομάδες, άλλες επιθετικές (γιατί η βία δημιουργεί χειρότερη βία), αλλες αμυντικές, να υποπέσει σε ναρκωτικά, κλπ. Εάν βέβαια το θύμα καταφέρει να επιβιώσει παρόλλη την απόρριψη απο τους συνομηλίκους του, είναι γιατί έχει βρεί κάποιο στήριγμα, είτε στο πρόσωπο του έρωτα, του γονιού, της καλής επίδοσης στο σχολείο.

Στην ενήλικη ζωή ο τραμπούκος μπορεί να σταματήσει να είναι ή να το συνεχίσει. Το θυμα επίσης μπορεί να παραμείνει θύμα ή να γίνει βασανιστής άλλων, να μην έμαθε τίποτα απο τον πόνο που πήρε ή ακόμη να το ξεπεράσει.

..................................................................................................

Για την ιστορία τώρα. Απο το Δημοτικό ήμουνα θύμα τραμπουκισμού απο τις συμμαθήτριές μου..το ίδιο συνέχισε και στο Γυμνάσιο. Τα κορίτσια - τραμπούκοι μου κάνανε τη ζωή δύσκολη, με τα αγόρια είχα πολύ καλές σχέσεις. Τις εκδικιόμουνα κλέβοντας τους γκόμενούς τους για να τις τιμωρώ. Στη πορεία της ζωής μου, ακόμη και τώρα έχω καχυποψία για τις γυναίκες. Ιδιαίτερα στον επαγγελματικό χώρο, έτσι και μυριστώ τραμπούκο..της την έχω στημένη.

Η χαμένη UHU

Είναι 2 ώρες τώρα που ψάχνουμε μία συγκεκριμμένη super glue..για να κολλήσουμε ένα πορσελάνινο κάτι που έσπασε. Ξέρουμε το σχήμα της - σαν ρόκετ - ξέρουμε το χρώμα της - ένα σκούρο μπλέ - τυρκουάζ - αυτό που δεν μπορούμε, ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ λέμε, να θυμηθούμε είναι που την έχουμε βάλει.
Γιατί, κάναμε το σβκ μεγάλη ταχτοποίηση (τρομάρα μας) στα συρτάρια μας..τους φοριαμούς κλπ, του γραφείου μας.. και ..χμμ! πάει η κόλλα. Τοποθετήθηκε κάπου με επιμέλεια.. τρέχα γύρευε..

Εδώ και αρκετή ώρα αρχίσαμε να ψάχνουμε ..και να βρίσκουμε αλλα αντι άλλων..4 σφυριά (είχα χάσει το σφυρί νο 1, αγόρασα άλλο, μετά και εκείνο κάπου πήγε..αγόρασα άλλο..και εκείνο..κάπου και στο τέλος τα ξετρύπωσα όλα μαζί..), 3 συρραπτικά (ίδιοι λόγοι με τα σφυριά), να μη μιλήσω για συνδετήρες..χύμα στο πάτο του συρταριού.. . Κάτι ακτινογραφίες που τις ψάχναμε...

Ψάχνοντας βρήκε ο Κ ένα σωρό άλλα πράγματα..χαμένα στο διάστημα εδώ και μήνες..ένα ειδικό καθαριστικό για τα πλαστικά του αυτοκινήτου (είχε φάει το κόσμο να το βρεί πρίν τα Χριστούγεννα), κάτι άλλα κατσαβιδοειδή..μη ρωτάτε που τα είχε ..είχε δε κατηγορήσει τους μεταφορείς ότι του τα σούφρωσαν, η κόλλα όμως άφαντη.

Είναι τώρα ένα τέταρτο που γυρίζει με μανία μιά ροκάνα..κάνοντας προσευχές στον Αγιο Φανούριο, μπάς και εισακουσθεί και να ξαναγυρίσει στο θείο η καλή κόλλα. "Ελα πουλάκι μ', έλα χαρά μ' να δείς τι ωραίο φουστανάκι θα σου πάρω"..σκληρά η μαντάμ. Παραμένει κρυμμένη..

Rλπίζω μόνο να μην είναι κολλητικό, γιατί θυμάμαι μια παλιά συγγενής που είχε χώσει τις κάλτσες του άνδρα της στο καταψύκτη..και που τις βρήκαν παγωμένο κουβάρι όταν κάνανε απόψυξη..

Προβλέπεται γενικό μάδημα..του σπιτιού..
Εχουμε χρόνο ώσπου να ξημερώσει!