So sad

Τη σήμερον ημέραν όταν τόσο η ιατρική όσο και η παιδεία είναι ανεπτυγμένες, δεν νοείται άνθρωποι διανοητικώς ανάπηροι (παλιά τους έλεγαν καθυστερημένους) να κάνουν παιδιά χωρίς έναν ιατρικό έλεγχο, να ρίχνουν ζάρια για το τι θα βγεί.

Μου έτυχε προ-ημερών να δώ μία παλιά γνωστή - ετών 40 με μυαλό 11χρονης - που με χαρά μου παρουσίασε τα 3 παιδιά της. Τα δύο παρουσίαζαν διαννοητική καθυστέρηση όπως εκείνη - ήταν έφηβοι με μυαλό νηπίων - είχαν προβλήματα κίνησης, μυϊκά κλπ, ενώ το τρίτο, φυσιολογικό. ΕΦΡΙΞΑ. Δεν ήξερα ότι παρά τη δική της ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ διανοητική αναπηρία, είχε κάνει και παιδιά!

Καλά δεν βρέθηκε κάποιος να πεί σε αυτή τη γυναίκα, στον άνδρα της αν μη τι άλλο, στους γονείς της ότι είναι έγκλημα να κάνει παιδιά και έτσι να διαιωνίζει τη κληρονομική αυτή νόσο, που προκαλεί πόνο και λύπη για όλους!!

Τα είδα τα δύστυχα, να σέρνονται, να τους τρέχουν τα σάλια, να τσεβδίζουν.. μα δεν υπάρχει Θεός; Μόνο ηλίθιοι; Που για τη πλάκα τους ή την άγνοιά τους..βασανίζουν και τις επόμενες γενεές; Οσο αμόρφωτοι κι αν είναι, δεν υπάρχουν σύμβουλοι, γιατροί, μαιευτήρες, γυναικολόγοι..τι στην ευχή..στο χωράφι γέννησε αυτή η γυναίκα; Εναν υπέρηχο δεν έκανε; Κανείς δεν βρέθηκε να της πεί ότι δεν κάνουν παιδιά, όσοι έχουν κληρονομικά νοσήματα; Προφανώς όμως και οι γιατροί της, μέσα στο κόλπο μπήκαν για το παρά. Γιατί στη περίπτωση αυτή δεν παίζεις ζάρια..με ανθρώπινες ζωές. Δεν λές "μπορεί να βγεί φυσιολογικό" γιατί ακόμη και αν βγεί υγιές, θα έχει το στίγμα..και μπορεί αργότερα να κάνει παιδί άρρωστο. Και καλά, έπιασε ένα παιδί..έρριξε το ζάρι. Το γέννησε και μετά απο λίγο βγήκε διαννοητικά ανάπηρο. Είναι μία κουκλίτσα 15 χρονη..με μυαλό..5 ετών.. Πάλι καλά που αυτοεξυπηρετείτε.

ΤΑ ΑΛΛΑ 2 βρε ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΕΚΑΝΕΣ; Εσύ σαν μάνα, πές πως δεν καταλαβαίνεις, ο περίγυρος όμως ΔΕΝ έχει μυαλό;;;; Ολοι, γονείς, γιατροί, μαιευτήρες, ΜΟΥΡΛΟΙ είσαστε;;;

Αμάν πιά !

Κάθε λιμάνι και καημός

Αργά το βράδυ της Κυριακής παρέλαβα τους ξένους φίλους μας απο το Πειραιά. Η εμπειρία "Πειραιώτικο λιμάνι" αξίζει ιδιαίτερης προσοχής, εξ' ού και το άρθρο αυτό.

Πήγαμε τουλάχιστον 1 ώρα νωρίτερα γιατί υπήρχε διχογνωμία για την ακριβή ώρα άφιξης του κρητικού καραβιού. Το λιμεναρχείο έλεγε ότι θα φθάσει στις 20.00, η σελίδα του όμως στο Ιντερνέτ έδινε ως ώρα άφιξης 20.30. Οι Μινωϊκές γραμμές έλεγαν ότι θα φθάσει στις 21.00 και στην αντίστοιχη σελίδα τους, έδιναν την 20.15 ως ώρα άφιξης. Αλλοίμονο στο κακομοίρη που θέλει να βγάλει άκρη.
Ευτυχώς που όλοι συμφωνούσαν σχετικά με τη πύλη που θα πρόσδενε..γιατί θα ήταν κωμικοτραγικό να τρέχουμε αλλόφρονες πότε στην Ε1, πότε στην Ε2 και πότε στην Ε3.. Οι αποστάσεις μεγάλες..ενταξει θα χάναμε κιλά απο το πολύ τρέξιμο, θα χάναμε όμως και τους επισκέπτες μαζί με το μπούσουλά μας. Σε αυτο το τελευταία τα παιδιά του Πειραιά, ήταν εντάξει.

Ετσι κατά τις 19.45 φθάσαμε στην αντίστοιχη πύλη.. Διαπιστώσαμε ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να μπεί μέσα, είτε έχει εισιτήριο, είτε όχι. Μπάτε σκύλοι αλέστε. Πολλά αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα δίπλα στη προβλήτα, όχι εκεί που δένουν τα καράβια, αλλά στο ενδιάμεσο ώστε να έχουν οπτική επαφή με τις αναχωρήσεις και τις αφίξεις.. Ηταν και ένα ζευγάρι που είχαν φέρει και τις ξαπλώστρες τους, είχαν αράξει με τη φραπεδιά τους και αγνάντευαν.. Παρκάραμε λοιπόν κοντά τους, 2 μέτρα απο το τέλος της αποβάθρας, απο το απόλυτο..μπλούμ! Και περιμέναμε, παρατηρώντας και βγάζοντας φωτογραφίες.

Κατά τις 20.45 έφθασε το καράβι που περιμέναμε, κατάφωτο (όπως όλα) και γεμάτο. Και εκεί άρχισε ο Γολγοθάς. Με το που κατεβήκανε οι μεταλλικές πόρτες - προβλήτες για να βγούν τα αυτοκίνητα..χάλασε ο κόσμος. Οι υπάλληλοι του καραβιού, είχαν δέσει σκοινιά ώστε να διαχωρίζονται οι έξοδοι, τα αυτοκίνητα να βγαίνουν απο το κέντρο του καραβιού, οι επιβάτες απο τα πλάγια. Προσπάθησαν πολύ οι άνθρωποι δεν λέω..να συγκρατήσουν..το πλήθος των Κρητικών κυρίως επιβατών που σαν τα ποντίκια άρχισαν να βγαίνουν απο παντού.
Ηταν το τέλειο θέαμα ποτέ δεν το είχα ξαναδεί, γιατί όσες φορές έχω ταξιδέψει με καράβι, μπαίνω με το αυτοκίνητο..δεν βλέπω λοιπόν τι γίνεται με την έξοδο των προηγούμενων. Τα αυτοκίνητα ξεκίνησαν με 'τροχονόμους" τους ναύτες που με σφυρίγματα και "ού, ντε, ψίτ, οοο, ιιι, εεε" κατήφθηναν τους οδηγούς πρός την έξοδο, να παραμείνουν στις ράμπες και να μη πέσουν στη θάλασσα..σαν να σαλάγαγαν ένα κοπάδι πρόβατα. Που να ξεκολλήσουν όμως..δίπλα τους απο παντού πεταγόντουσαν άνθρωποι αλλόφρονες..τρέχανε μπροστά στις ρόδες βαστώντας βαλίτσες, τσάντες, καλάθια, σκύλους, μωρά. Οπου φύγει-φύγει να εξαφανισθούν μακριά απο το καράβι..ξεράθηκα στα γέλια. Οι ναύτες άρπαξαν μία που ούρλιαζε σε κάποια διάλεκτο, και προσπάθησαν να την αναχαιτήσουν πρός τις εξόδους των πολιτών και όχι ανάμεσα απο τις ρόδες των βυτιοφόρων.. με "θα σε πατήσουν μωρή" και "ούστ απ' εδώ"..αυτή απτόητη να φωνάζει "Μήήτσοοοο εδώωωωωωω".. χειρονομώντας..
Πρέπει να είχε πέσει το καράβι σε τυφώνα, άντε σε καταιγίδα και οι επιβάτες να τα είδαν όλα..να έκαναν ΤΑ ΤΑΜΑΤΑ για τη ζωή τους σε όλες τις Παναγίες, δεν εξηγείται αυτή η λύσσα για έξοδο απο το τύμβο των βασανιστηρίων.. Ρώτησα επ' αυτού, ένα ναύτη δίπλα, αν είχε φουρτούνα
"Μπαααα!" μου λέει. "Μπουνάτσα είχαμε"..
"Καλά" του λέω "όλοι αυτοί, τι πάθανε; "
"A" "αυτοί είναι Κρητικοί, Πάντα έτσι κάνουν".

Και βέβαια το επιβεβαιωσα με τους φίλους μας που βγήκαν προς το τέλος, ωραίο ταξίδι, ωραίο καράβι.. όλα σχεδόν καλά. Το μονο κακό ήταν ότι τη περάσανε σε γυφτέξ καρέκλες στο κατάστρωμα, γιατί με το που άνοιξε τις πύλες το καράβι στο Ηράκλειο, μπουκάρισαν οι συμπολίτες μας με αλλαλαγμούς, σπρώχνοντας, πατώντας, για να εξασφαλίσουν τη μία θέση, ώστε να βγάλουν το ταξείδι καθιστοί.. Ετσι οι ευγενικοί τουρίστες πετάχτηκαν είτε στο μπαλαούρο, είτε όπου τους φώτιζε ο Θεός.. για πολλές ώρες..

Κατάντια

Πήγα στη δανειστική βιβλιοθήκη σήμερα και είδα ότι 2 βιβλιοθηκονόμοι είχαν απολυθεί. Δεν τους ανανέωσαν τις συμβάσεις. Ηταν εκείνες οι κοπέλλες που είχαν τη χαρά μέσα τους, που μίλαγαν σε όλο το κόσμο. Πώς τυχαίνει και πάντα οι πιο κοντινοί, οικείοι, ευχάριστοι άνθρωποι είναι εκείνοι που θυσιάζονται στο βωμό ..του "μακάρι νάξερα τι κάνω" Κράτους. Ξαφνικά όλα γίνονται απρόσωπα. Και η βιβλιοθήκη βέβαια. Και νάναι μόνο αυτό..παντού ο κόσμος υποφέρει..μόνο που δεν είναι αυτό μακριά..πλησιάζει όλο και πιο κοντά.

Περιμένουν απο μένα πολλά. Να αφιερώνω χρόνο για τους άλλους. Δεν έχω αυτό το χρόνο. Ολο κάτι προκύπτει και όσες υποσχέσεις να δώσω, ανακαλούνται τελικά.

Παρόλλο που σαν κριάρι είμαι αγωνίστρια και παίρνω φωτιά όταν βλέπω το στραβό, το βούλωσα αυτή τη φορά. Διααφωνώ με το τρόπο που χειρίζεται η κα Π τους ανθρώπους. Ολοι είναι υποδεέστεροι, βόδια, απολίτιστοι. Εκείνη βέβαια, το κάτι άλλο. Επτά χρόνια τώρα μάλλιασε η γλώσσα μου, ότι πρώτα χρειάζεται να συντηρήσει το παλιό της διαμέρισμα (να το φρεσκάρει, να επιδιορθώσει τα υδραυλικά, ηλεκτρικά κλπ) και μετά να ψάξει για ενοικιαστή. Αυτή κάνει εντελώς το αντίθετο : Το αφήνει βρώμικο, άβαφο, με ξεχαρβαλωμένα υδραυλικά και έτσι το δείχνει στο κόσμο..που όταν αντικρύζει τη τρώγλη..φεύγει τρεχάλα. Μετά βρίζει τους πάντες με τα χειρότερα λόγια. Χρόνια τσακωνόμασταν. Στο τέλος τη παράτησα. Να κάνει ότι θέλει. Ομως ντρέπομαι. Ντρέπομαι αυτούς που έρχονται με προσδοκία και φεύγουν είτε απογοητευμένοι, είτε θυμωμένοι.

Και επειδή εγώ είμαι αυτή που βάσει εξουσιοδότησης, δείχνω το διαμέρισμα.. στενοχωριέμαι που συνεισφέρω στη κατάντια.