Blues

Ερχονται και τα φετεινά Χριστούγεννα..αργά-αργά πλησιάζουν, οπου καλούμαι να ψωνίσω τρόφιμα και να οργανώσω ένα τραπέζι για όλους. Φέτος καταργήσαμε τα δώρα των εορτών, ακόμη και τα των ονομαστικών, λόγω περικοπών. Στην αρχή στραβομουτσούνιασα γιατί μ' αρέσουν οι βόλτες να ψάξω να βρώ ένα χριστουγεννιάτικο μποναμά για τον καθένα..όμως διαπίστωσα όλα αυτά τα χρόνια ότι οι προσδοκίες του καθενός δεν έχουν σχέση με τον αποδέκτη.. άλλοι περιμένουν πανάκριβα πράγματα που δεν δίνω και μετά γκρινιάζουν ότι δεν έχουν αξία στα μάτια μας (σαν άτομα), άλλοι θέλουν μικρούτσικα-άσημα πραγματάκια γιατί θεωρούν ότι δεν αξίζουν ούτε για τον εαυτό τους. Ναί, το δώρο σε αποκαλύπτει κάπως, φαίνεται τι είσαι με το τρόπο που το δίνεις, με το τρόπο που το παίρνεις. Φέτος λοιπόν δεν θα παίξουμε τη κολοκυθιά μέσα στην οικογένεια με θέμα δώρα.

Κατά τ' αλλα πορεύομαι. Χωρίς πολλά κέφια. Σαν να έχω κάτσει δίπλα στο βάλτο. Επιλεκτική η απόφασή μου. Δεν πηγαίνω ούτε μπρός, ούτε πίσω. Δεν επιλέγω να μπώ μέσα ούτε γυρίζω πίσω στην ασφάλεια του σπιτιού μου και ξεχνάω το βάλτο. Ο βάλτος είναι μία πρόκληση. Για την ώρα αγναντεύω..αυτό που υπάρχει πίσω του..στην άλλη όχθη. Αν υπάρχει άλλη όχθη..

Pre-Christmas blues? Or just blues?