Ο απόηχος των Χριστουγέννων

Οι γιορτές των Χριστουγέννων πέρα απο τα στολίσματα, δένδρων-μπαλκονιών και καταστημάτων είναι η κατάρα των νοικοκυριών που καλούν τα σόγια σε τραπέζι. Σε τραπέζωμα στο σπίτι τους εννοώ και όχι σε εστιατόριο έξω. Το τελευταίο δεν "πιάνει" όταν έχεις μία απο τις 1007 θανάσιμες πεθερές απέναντί σου.. η οποία περιμένει τη μία και μοναδική φορά που θα τη τραπεζώσεις στο σπίτι να είναι " απο τα χεράκια σου, κόρη μου". Αυτό το τελευταίο δημιουργεί ό,τι χειρότερο συναίσθημα και προαίσθημα ότι παρά τα καλά υλικά που πήρες, τη προσπάθεια που έβαλες το σουφλέ θα φουσκώσει σε απίστευτα ύψη και θα κατακαθίσει 1 λεπτό πρίν το δεί η πεθερά..με ένα ηχηρό "φσσσσσ".. αφήνοντάς σε σύξυλη να αφρίζεις..

Στο σπιτι το λύσαμε το θέμα απο την αρχή. Σαν να λέμε πιάσαμε το ταύρο απο τα κέρατα. Το πρώτο τραπέζι της πεθεράς το οργάνωσε η μητέρα μου..παίρνοντας απ΄έξω (κάποια εταιρεία catering) διάφορα finger food. Της το είχε ξεκαθαρίσει απο την αρχή "επειδή είμαι χορτοφάγος, θα έρθετε για ένα μεζεδάκι"..όπου πολλά μεζεδάκια σερβίρισε που τα είχε φτιάξει ο ΧΧΧ ταδόπουλος. Και είπανε και 1000 ευχαριστώ. Τη γλύτωσε η μάνα μου εύκολα. Τα δύσκολα άρχισαν μετά το γάμο. Οπου η πεθερά, σαν μία δεύτερη Βέφα Αλεξιάδου, περίμενε τη νύφη να τη μαδήσει, συγνώμη να δοκιμάσει τη μαγειρική της. Σε αυτό πάλι τυχερή ήμουνα, γιατί ο άνδρας που διάλεξα είχε χόμπυ τη μαγειρική (wow) και μαγείρευε πολύ καλά. Ετσι του πάσαρα ευγενικά το μπαλλάκι των τραπεζωμάτων..
Σαν μία πεινασμένη γάτα, παρκάριζα στη κουζίνα και βοηθούσα στη τέλεση των μυστηρίων, ξεφλουδίζοντας πατάτες, λαδώνοντας ταψιά και ράβοντας κοιλιές πτηνών (μη φύγει η γέμιση), κάνοντας τη λάντζα και ένα-δύο-τρία και τέσσερα σφουγγαρίσματα..αρκεί να μην ετοιμάσω εγώ τη Χριστουγεννιάτικη πανωλεθρία μου.. Και βέβαια τα φαγητά που σερβίριζε ο ΚΠ γινόντουσαν δεκτά με επιφωνήματα γιατί μάνα είναι..αν δεν παινέψει το γιόκα της θα πέσει να τη πλακώσει, έτσι δεν είναι;

Δεν θα ξεχάσω όσο ζώ το χουνέρι που έπαθε η θεία μου η κα Π. που θέλησε κάποια φορά να δείξει στη πεθερά πόσο ΚΑΛΥΤΕΡΗ ήταν εκείνη στη μαγειρική. Προσπάθησα να την αποτρέψω, να τη προστατέψω, τίποτα. Ετσι την άφησα να σηκώσει μόνη της το σταυρό του μαρτυρίου. Του μαρτυρίου της στραβομάρας, γιατί η πεθερά λατρεύει να φτιάχνει περίτεχνα εδέσματα που βλέπει σε φωτογραφίες..και μετά ΝΑΤΑ μπροστά σου! Τούρτα 3 πατώματα!
Καλούσε επανηλειμμένα τη δική μου πεθερά, σε φαγητό, κυρίως με κρέας..και πώς τύχαινε καθε φορά να γίνεται η στραβή: πότε άρπαζε στο τσιγάρισμα, πότε έκοβε το αυγολέμονο, πότε η σαλάτα δεν ήταν φρέσκια..τοσο που στο τέλος έλεγε ότι τη ματιάζουμε και δώστου οι αγιαστούρες και τα ευχέλαια πρίν το γεύμα. Στο τέλος η πεθερά τη λυπήθηκε και τη κάλεσε εκείνη σε γεύμα, ένα απλό κρέας με πατατες της έφτιαξε.. Και μόλις είχε βάλει τη πρώτη μπουκιά στο στόμα της η θεία Π, της λέει η θανάσιμη πεθερά "είδες κρέας Π, μου; Λιώνει στο στόμα". Αφρισε απο το κακό της η άλλη, της πήγε η πίεση στο 25, κοντέψαμε να τη χάσουμε..

Τι τα θέλεις όμως..παρόλλο το χουνέρι που έπαθε..της την έφερε της πεθεράς. Κάθε Χριστούγεννα φτιάχνει ψητή γαλοπούλα και σούπα και τη σερβίρει πρίν τα καλούδια τα δικά μας, ιδιαίτερα στη πεθερά που σιχαίνεται και τη γαλοπούλα και όσους τρώνε γαλοπούλα. Πρώτα βγαίνει η σούπα που γίνεται απο τα 6 πόδια της γαλοπούλας (4 πόδια έξτρα αγορασμένα) και αφού στεγνώσει εντελώς το δόλιο το πουλί μέσα στο τέντζερη, δίνοντας όλη τη νοστιμιά του, τη βάζει στο φούρνο με τις πατάτες ώστε να βγεί σαν στεγνό άχυρο.. Με επισημότητα βαζει ένα μεγαλο κομμάτι στήθος στο πιάτο της πεθεράς (διαλέγει φαντάζομαι το χειρότερο-αυτό που είναι σαν σύρμα) και περιμένει να το φάει. Η πεθερά το τρώει. Ισως να τρίζει τα δόντια της πιο πολύ απο το κανονικό..
Με τις ευχές του νέου έτους σίγουρα γράφουν στο κατάστιχο της νέας χρονιάς τις γαϊδουριές που θα ανταλλάξουν ώς του χρόνου..

Σε αυτό ελπίζουμε και εμείς.

Καλή χρονιά