Εχω ένα πρόβλημα..

Εδώ και κάποια χρόνια είμαι μέλος σε διάφορες διαδικτυακές ομάδες που αφορούν χόμπυ. Οι ομάδες έχουν έναν διευθυντή ας πούμε, κάποιον που διαχειρίζεται τη σελίδα, τον administrator. Ο τελευταίος είναι και υπεύθυνος για την ομαλή ροή της σελίδας και για το περιεχόμενό της.
Ας πούμε λοιπόν ότι ανήκω σε μία ομάδα ερασιτεχνών μαγείρων και κάποιος μας έφτιαξε μία διαδικτυακή μαγειρική σελίδα, όπου σαν νοικοκυρούλες χαρωπές γράφουμε συνταγές και δοκιμάζουμε υλικά. Βάζουμε και καμμιά φωτογραφία, δική μας ή κλεμμένη, κάνουμε και τη πλάκα μας. Εχουμε πολλά μέλη στη σελίδα μας, δεν είναι όλα γυναίκες, μπορεί να είναι οι γιοί και οι κόρες κάποιων, μπορεί να είναι και άνθρωποι άλλης κουλτούρας.

Στο πνεύμα των ημερών, με τις περικοπές των μισθών και αύξησης της φορολογίας, ένα μέλος θεωρεί αστείο να δημοσιεύσει μία φωτογραφία μιάς γυμνής μαγείρισσας (τσιτσίδι - όλα φαίνονται) και τη συνταγή απο κάτω πιστεύοντας ότι όλοι θα γελάσουμε για το πώς μας κατάντησε/πώς μας ξεβράκωσε η κρίση. Και γίνεται χαμός.
Κατ' αρχήν θυμώνει ο διευθυντής της σελίδας, γιατί θεωρεί απρέπεια να βάζει κάποιος πορνογραφικό υλικό σε ένα μαγειρικό μπλόγκ. Αν το μέλος βρίσκει αστεία μιά φωτογραφία κάποιας χοντρούλας να μαγειρεύει τσιτσίδι, δικαίωμά της είναι, ας τη βάλει στο δικό της μπλόγκ να χαχανίζει εκεί μαζί με τους φίλους της, η σελίδα μαγειρικής τι φταίει;
Μετά νευριάζουν τα μέλη, κάποια μητέρα μπορεί να πεί ότι δεν θέλει να κάνει μάτι ο γιός της (που και εκείνος μαγειρεύει) στη φωτογραφία της, να υπάρχει πορνογραφία παντού, ας μείνει το μαγειρικό μπλόγκ αλώβητο. Ας πάει να μπανίσει την Αλεξανδράτου, το ΧΧ περιοδικό, όχι όμως ΚΑΙ εδώ.

Δεν αντιλαμβανόμαστε το αστείο όλοι με τον ίδιο τρόπο. Οταν ανήκουμε σε μία ομάδα καλόν είναι να σεβόμαστε τους άλλους. Οποιαδήποτε παραπομπή σε θέματα που ενοχλούν, καλόν είναι είτε να αποφεύγονται είτε να συζητώνται.
" Τι θα έλεγες φίλε μου administrator", να έβαζα ένα φιλμάκι με κάτι γυμνές Σουηδέζες να φτιάχνουν cupcakes; ", ή "βρήκα στο YouTube ένα βίντεο απίθανο για κάποιον ωραίο και σέξυ Λευκό, να γιαουρτώνει έναν κακομοίρη Αράπη"..με τη συνταγή της γιαουρτόπιτας απο κάτω.

Είμαστε μεγάλα παιδιά, δεν είναι δύσκολο να σκεφτόμαστε λίγο και τη σκοπιά του άλλου.

Και μετά έρχονται οι μέλισσες.
Ο διευθυντής της σελίδας, κατεβάζει τη φωτογραφία ως απαράδεκτη για το θέμα που προβάλλει και το μέλος προσβάλεται και φεύγει απο την ομάδα. Η ομάδα χωρίζεται στα δύο και διασπάται. Ο ένας είναι υπέρ, ο άλλος κατά. Εκεί που ξεκινήσαμε κάτι όμορφο, καταλήγουμε στον εμφύλιο.

Βρίσκω απαράδεκτη τη λογοκρισία "αποφασίζω ότι δεν μ' αρέσει αυτό που βλέπω και το κατεβάζω γιατί μπορώ να το κάνω, έχω την εξουσία να το κάνω". Αυτό απο μόνο του είναι σπίρτο στα ξερά άχυρα. Ο διευθυντής όχι μόνο θα κατακριθεί αλλά θα χρειαστεί να υπερασπιστεί και τα πιστεύω του, ενάντια στους νευριασμένους άλλους. Αντίστοιχα οι άλλοι ενοχλούνται με τον administrator που έκανε ζήτημα κάτι απλό (τόσα γίνονται γύρω μας, τα βυζιά αυτής σε μάραναν) και που αποφάσισε για όλους χωρίς να ρωτήσει κανέναν.

Πιστεύω ότι η πράξη του διευθυντή θα μπορούσε να αποφευχθεί με το διάλογο. Πιάνεις την υπεύθυνο της φωτογραφίας που σε ενοχλεί και προσπαθείς να της πείς ότι όλοι δεν αντιλαμβανόμαστε το αστείο με το ίδιο τρόπο. Της λές για το πόσο άσχημα νοιώθεις και τη παρακαλείς να το κατεβάσει η ίδια. Αν το κάνει, όλα καλά, παραμένετε φίλοι, μπαίνεις μάλιστα και στις σελίδες της και το σχολιάζεις.

Αν δεν το κάνει πιάνεις ιδιωτικά τα άλλα μέλη και τους εξηγείς το πρόβλημά σου. Ας αποφασίσει η πλειοψηφία. Αν αποφασιστεί να μείνει το βίντεο δίνεις τη παραίτησή σου απο διευθυντής και τέλος.

Εσείς τι λέτε;

Κρ-ίματα

Δεν μ' αρέσει που κάποιοι εσκεμμένα βάλανε φωτιές και κάψανε τα καταστήματα των συμπολιτών μας, καθώς και το ιστορικό κτίριο που στέγαζε το κινηματογράφο ΑΤΤΙΚΟΝ, κτίριο του 1914.
(Εδώ καίγεται η μισή Ελλάδα, μειώνεται το βιοτικό μας επίπεδο, οδηγούμεθα σε εξαθλίωση, για τα σπασίματα-καψίματα θα σκάσουμε; ) λέει η αντιπολίτευση.
Αυτά τα - ίματα, (καψ-ίματα, σπασ-ίματα) έχουν γίνει κρ-ίματα, βάσει αυτών μας κρίνουν. Οι φωτογράφοι των διεθνών ειδήσεων, έδειξαν τη πορεία των αγανακτισμένων συμπολιτών μας 5 λεπτά κι αν. Τα υπόλοιπα κατελήφθησαν απο τα - ίματα.

Είναι επιλογή μας άραγε να δίνουμε ψευδή στοιχεία για τη ταυτότητά μας, για τα πιστεύω μας, για την οικονομική μας κατάσταση, για τους φόβους μας, για μάς; Δεν είμαστε σκάρτοι σαν λαός, απλά κακομαθημένοι. Μας κακομάθανε οι πολιτικοί των επιλογών μας, μας παίρνανε πολλά ηλεκτρικά τραινάκια και κουκλόσπιτα τόσα, που νομίσαμε πιά ότι γίναμε..Αμερική, γκούχ γκούχ..ΕΕ εννοώ. Μια χαρά βολευτήκαμε και τώρα που μας επιβάλλεται το ξε-βόλεμα, πολεμάμε για αυτό . Δεν κατηγορώ ούτε τους πολιτικούς που μας έφεραν εδώ, ούτε εμάς που όχι μόνο δεν βλέπαμε αλλά ούτε και ρωτάγαμε. Διαφωνώ με τη καταστροφή της ξένης περιουσίας, είτε ανήκει στον κ. Φούφουτο, είτε ανήκει στο Κράτος, δλδ σε εμάς. Ούτε είμαι της άποψης που λέει ότι άπαξ και ο λαός πεινά, πρέπει να περάσει απο τη φωτιά ό,τι πολιτιστικό υπάρχει, μέσα στην αγωνία της επιβίωσης να μη μείνει τίποτα όρθιο, μόνο αποκαϊδι. Οι μοναχοί παλιά καίγανε τα μοναστήρια τους πρίν πεθάνουν για να μη τα πάρουν οι επόμενες γενιές.
(Ελα τώρα! Κάποιοι επιτήδειοι πλήρωσαν τους "γνωστούς-αγνώστους" να βάλουν φωτιές σε συγκεκριμμένα κτίρια ώστε να εισπράξουν την ασφάλεια, την επιχορήγηση για τα διατηρητέα, το οτιδήποτε) λέει η αντιπολίτευση.

Τα κρίματα είναι του μυαλού μας.

Απο καταβολής του Ελληνικού κράτους φροντίσαμε πάντα να κυττάμε ΤΗ ΔΙΚΗ μας βολή, και όχι το σύνολο των συνανθρώπων μας. Ελπίζω να είμαστε ο μοναδικός λαός που θα παλέψει να σβήσει τη φωτιά απο το δικό του σπίτι και του γείτονα δε πά να καεί, εμείς σώσαμε τη κομόντα του παπού. Να είμαστε ο μοναδικός λαός που η κοινωνική αλληλεγγύη να είναι "λέξη", που εφαρμόζεται ΜΟΝΟ όταν όλοι χάνουμε τα κεκτημένα, αλλά ποτέ άλλοτε.

Ελπίζω μόνο αυτό

Πελάτεεεες μου!

Οι πελατειακές σχέσεις των Ελλήνων αγοραστών με εκείνες ορισμένων εμπόρων ή ανθρώπων που πουλάνε υπηρεσίες, με εκπλήσσουν. Πάνε μάλλον τα χρόνια που ο συγχωρεμένος ο Βέγγος, κυνηγούσε τους πελάτες στους ρόλους του, χαϊδολογώντας τους έστω και λεκτικά. Τώρα ο κάθε ελεύθερος επαγγελματίας ή έμπορος κάνει τα πάντα για να πιάσει τον πελάτη και αμα τον πιάσει κάνει τα αδύνατα δυνατα για να τον διώξει.

Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτή τη συμπεριφορά, έτσι δίνω ένα παράδειγμα, το νέο κρεοπώλη που άνοιξε μαγαζί στη γειτονιά σου. Φώς φανάρι χρειάζεται να διαφοροποιηθεί, να τραβήξει κόσμο. Και το κάνει, και ο κόσμος προσέρχεται. Το πρόβλημα ξεκινάει απο εκεί και πέρα. Μόλις θεωρήσει ότι ο αγοραστής έγινε πελάτης του, αρχίζει τις μπερμπαντιές : πότε το κρέας που του στέλνει δεν είναι καλό, πότε κλέβει στο ζύγι, πότε τον υπερχρεώνει, πότε δεν δινει απόδειξη, πότε του πουλάει άλλα αντ' άλλων με αποτέλεσμα ο πελάτης να δυσαρεστείτε και να φεύγει. Ο κρεοπώλης δέρνεται που δεν έχει πελάτες και εφαρμόζει σε όλους την ίδια τακτική. Το ίδιο γίνεται και με τις υπηρεσίες. Φέρνεις έναν ηλεκτρολόγο/υδραυλικό/μάστορα για κάτι, κάνει καλή δουλειά και θεωρείς ότι απο εδώ και στο εξής θα σε βοηθήσει και σε πολλά άλλα της ειδικότητάς του.. μέχρι να διαπιστώσεις ότι η τσαπατσουλιά, η υπέρογκη αμοιβή (χωρίς απόδειξη εννοείτε) και εν τέλει η καταστροφή είναι τα επόμενα στάδια. Ο πελάτης γίνεται λαγός και ο μάστορας, ψάχνει για τον επόμενο που θα του πουλήσει μούρη/αέρα.

Ας μου εξηγήσει κάποιος αυτή τη τακτική. Γιατί δεν τα καταφέρνουν να κρατάνε ψηλά το πήχυ, για όλη τη διάρκεια της σχέσης με το αγοραστικό κοινό στην Ελλάδα; Γιατί πρέπει κάποια στιγμή να με ρίξουν, τι μαζωχιστική εξυπνάδα είναι αυτή, μέρες που είναι; Τόσο υπεράνω κρίσης είναι τελικά που δεν τους ενδιαφέρει το κέρδος και η επιβίωσή τους στην αγορά;

Η καρπαζιά του εθελοντή

Τους φροντίζεις, τους ποτίζεις, τους κάνεις όλες τις δουλειές και τα ψώνια ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ και αυτοί όχι μόνο δεν το καταλαβαίνουν αλλά σε μαλώνουν κι απο πάνω γιατί λέει τους περιφρονείς!!!!

Αυτό κι αν είναι!

Eτσι ανταμείβεται ο εθελοντής στην Ελλάδα. Ετσι με ανταμείβει η θεία μου που απο το 2003 την έχουμε υιοθετήσει, φέρει κοντά μας, προσέξει, φροντίσει με γιατρούς κλπ. Τον άνδρα μου δεν θέλει να τον δεί στα μάτια της, λέει τα χειρότερα γι' αυτόν σε εμένα νομίζοντας ότι θα του τα διαβιβάσω ώστε να τσακωθούμε και επειδή αυτό δεν γίνεται, θυμώνει. Ο ανδρας μου όμως επι σειρά ετών της έκανε τον οδηγό, ώρες την περίμενε έξω απο ιατρεία ή όταν πήγαινε στις φίλες της για επισκέψεις.. Ούτε και εμένα με συμπαθεί, απλά με ανέχεται επειδή έχει ανάγκη..και στην πρώτη ευκαιρία με μαλώνει και απο πάνω. .. που τη προσέχω.

Με στενοχωρεί πολύ, πάρα πολύ. Είναι αδελφή της μαμάς μου που πέθανε το 2001. Δεν έχει κανέναν άλλο στο κόσμο εκτός απο εμένα Δεν μπορώ να την εγκαταλείψω. Δεν θέλω να την εγκαταλείψω. Ξέρω..βρίσκει και τα κάνει. Λυπάμαι όμως που είμαι εγώ ο παραλήπτης αυτής της υπεροψίας, αυτής της αθλιότητας. Τίποτα δεν περιμένω, ούτε ποτέ είχα απαιτήσεις, πέρα απο τις αναμνήσεις που ίσως να μοιραζόταν μαζί μου για τη παλιά ζωή της μαμάς μου. Ούτε κι αυτό προκύπτει. Μου είχε πεί, κοροϊδευτικά πάντα, κάτι πράγματα που αποδείχθηκαν ψευδή, για εκείνη μόνο και μόνο για να με πονέσει.

Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα με μισούσε τόσο