Πελάτεεεες μου!

Οι πελατειακές σχέσεις των Ελλήνων αγοραστών με εκείνες ορισμένων εμπόρων ή ανθρώπων που πουλάνε υπηρεσίες, με εκπλήσσουν. Πάνε μάλλον τα χρόνια που ο συγχωρεμένος ο Βέγγος, κυνηγούσε τους πελάτες στους ρόλους του, χαϊδολογώντας τους έστω και λεκτικά. Τώρα ο κάθε ελεύθερος επαγγελματίας ή έμπορος κάνει τα πάντα για να πιάσει τον πελάτη και αμα τον πιάσει κάνει τα αδύνατα δυνατα για να τον διώξει.

Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτή τη συμπεριφορά, έτσι δίνω ένα παράδειγμα, το νέο κρεοπώλη που άνοιξε μαγαζί στη γειτονιά σου. Φώς φανάρι χρειάζεται να διαφοροποιηθεί, να τραβήξει κόσμο. Και το κάνει, και ο κόσμος προσέρχεται. Το πρόβλημα ξεκινάει απο εκεί και πέρα. Μόλις θεωρήσει ότι ο αγοραστής έγινε πελάτης του, αρχίζει τις μπερμπαντιές : πότε το κρέας που του στέλνει δεν είναι καλό, πότε κλέβει στο ζύγι, πότε τον υπερχρεώνει, πότε δεν δινει απόδειξη, πότε του πουλάει άλλα αντ' άλλων με αποτέλεσμα ο πελάτης να δυσαρεστείτε και να φεύγει. Ο κρεοπώλης δέρνεται που δεν έχει πελάτες και εφαρμόζει σε όλους την ίδια τακτική. Το ίδιο γίνεται και με τις υπηρεσίες. Φέρνεις έναν ηλεκτρολόγο/υδραυλικό/μάστορα για κάτι, κάνει καλή δουλειά και θεωρείς ότι απο εδώ και στο εξής θα σε βοηθήσει και σε πολλά άλλα της ειδικότητάς του.. μέχρι να διαπιστώσεις ότι η τσαπατσουλιά, η υπέρογκη αμοιβή (χωρίς απόδειξη εννοείτε) και εν τέλει η καταστροφή είναι τα επόμενα στάδια. Ο πελάτης γίνεται λαγός και ο μάστορας, ψάχνει για τον επόμενο που θα του πουλήσει μούρη/αέρα.

Ας μου εξηγήσει κάποιος αυτή τη τακτική. Γιατί δεν τα καταφέρνουν να κρατάνε ψηλά το πήχυ, για όλη τη διάρκεια της σχέσης με το αγοραστικό κοινό στην Ελλάδα; Γιατί πρέπει κάποια στιγμή να με ρίξουν, τι μαζωχιστική εξυπνάδα είναι αυτή, μέρες που είναι; Τόσο υπεράνω κρίσης είναι τελικά που δεν τους ενδιαφέρει το κέρδος και η επιβίωσή τους στην αγορά;