Χαχαχα!

Μέσα σ' αυτή τη δίνη των χαμένων προσδοκιών και καθημερινού φόβου για το χειρότερο, υπάρχουν και μερικές νότες χαράς. Το έχει τάμα η Daily madness να πέφτει στους λάθος ανθρώπους τη λάθος στιγμή καταλήγοντας σε καταστάσεις απείρου κάλλους που άμα τις ακούν/βλέπουν άλλοι άνθρωποι απλά διπλώνονται στα γέλια. Τρίτωσαν σήμερα το βράδυ τα ευτράπελα

1) Πάω το πρωϊ στο κοντινό μου Pet shop ν'αγοράσω σπόρους για πουλάκια. Ολο το χειμώνα ταϊζω σπουργιτάκια, κοκκινολαίμηδες, καλόγερους σε ειδικές ταϊστρες στο μπαλκόνι γιατί πεινούν. Βρίσκω τον γνωστό Ινδό υπάλληλο και του ζητάω να μου βάλει μισό κιλό απο τη Χ τροφή για αγριόπουλα και μου λέει ότι δεν έχει, ενώ τη βλέπω μπροστά μου. Γίνεται ένας διάλογος αφασία, να του λέω, νάτη η τροφή απ' αυτή θα μου βάλεις και να μου απαντάει ότι αυτή η τροφή δεν είναι για τα πουλιά που τη προορίζω, αρχίζω και τα παίρνω οπότε τον ρωτάω "για τι πουλιά τη προορίζεις" και μου απαντάει "για πουλιά ράτσας". Μου έρχεται να του χώσω το κεφάλι στη σακούλα με τους σπόρους μπάς και συνέλθει, μετά όμως σκέφτομαι να του κάνω καψόνι..και του ζητάω κεχρί .. Αλλος διάλογος ξεκινάει - δεν έχω, είναι κάτω, που κάτω τον ρωτάω, στην αποθήκη μου απαντάει, πήγαινε λοιπόν στην αποθήκη και φέρε μου ένα κιλό κεχρί. Φεύγει αγριοκυττώντας με ο Ινδός.. Ακούω κάτι πνιχτούς ήχους, γυρίζω και βλέπω κάποιους πελάτες να κρατάνε τη κοιλιά τους απο τα γέλια.. είχαν ακούσει το διάλογο. Ωσπου να γυρίσει ο Ινδός (10 λεπτά αργότερα) είχα βάλει σε μία σακούλα άλλο μισό κιλό σπόρους για "πουλιά ράτσας". "Τι τους θέλετε αυτούς τους σπόρους; με ρωτάει όταν βλέπει τη σακούλα που κράταγα.."δεν σας είπα ότι δεν κάνουν για τα πουλιά σας". " Ρε φίλε, τι σε νοιάζει, για μένα είναι οι σπόροι, θα τους φάω εγώ". Εφτασα στο ταμείο και μου κάνανε όλους τους σπόρους δώρο..γέλαγε όλο το κατάστημα.

2) Πάω στον κρεοπώλη να πάρω κρέας και μερικά κόκκαλα με μεδούλι για σούπα. Με παρέλαβε ένας νεαρός υπάλληλος και όχι ο γνωστός μου χασάπης, υπάλληλος που βαριόταν να κόψει τα κόκκαλα. Προσπάθησε να με αποτρέψει να τα αγοράσω.."τι τα θέλετε τα κ'οκκαλα, για να φτιάξω ζωμό. Ωραίο ζωμό κάνουν και τα κνορ, "αμα ήθελα κνορ δεν θα ερχόμουν στο χασάπη", σούρνωντας πήγε μέσα και έφερε σε ενα σακουλάκι 3 κόκκαλα για δείγμα.
Τον έστειλα λοιπόν να μου κόψει κι άλλα. Αρχισε πάλι να τσινάει. "Το μεδούλι ανεβάζει τη χοληστερίνη να μη σας δώσω άλλα" , εσύ έχεις χοληστερίνη του λέω "που το καταλάβατε; " με ρωτάει, άντε κόψε τα κόκκαλα να τελειώνουμε και τα ξαναλέμε.. Μου τα έφερε 10 λεπτά αργότερα..γκρινιάζοντας..

3) Το βραδάκι χτυπάει το τηλέφωνο. Απαντάω. "Γειά σας , είσθε η κα Μαρίνα;" "Μάλιστα" της απαντώ και τη ρωτάω "ποιά είσθε", και γίνεται ο εξής κουφός διάλογος. Λέει, είμαι η Κωνσταντίνα, λέω ποιά Κωνσταντίνα, λέει, η φίλη της Μαρίας, λέω ποιάς Μαρίας, λέει της Μαρίας που δούλευε στο σπίτι σας, λέω δεν είχα ποτέ καμμία κοπέλα που να τη λένε Μαρία.. λέει είχατε, είχατε. Χριστέ μου Παναγία μου, πάλι έμπλεξα με τρελλή. Μου είπε ότι ήταν και εκείνη Ρουμάνα, λέω δεν είχα ποτέ γνωστή μου Ρουμάνα Κωνσταντίνα, τη ρωτάω απο ποιά πόλη ήταν μου απαντάει απο τα Τίρανα, για δές! λέω.. τελικά είχε πάρει λάθος τηλέφωνο.

Με αυτα και με αυτά..γελάσαμε σήμερα. Αύριο..βλέπουμε.