Παραμονές εκλογών

Με ενοχλεί που ο κρατικός μηχανισμός κερδίζει πάντα, ενώ ο χαμένος είναι ο πολίτης. Τα τελευταία 2 χρόνια όλη η σαπίλα του παρελθόντος έρχεται και μας χτυπάει καταπρόσωπο για ακόμη μία φορά. Με πικρία διαπιστώνει ο πολίτης ότι τίποτα δεν άλλαξε, τίποτα δεν αλλάζει τελικά ποτέ. Ακόμη κι αν η κόπρος του Αυγεία χτυπήσει κόκκινο, κουνάμε το κεφάλι και προσπερνάμε για την επόμενη είδηση που όμορφα θα μας σερβίρουν τα ΜΜΕ. Το γεγονός ότι δεν προσπερνάω, ότι βγάζω στον αέρα τα στραβά και τα ανάποδα, κάνει το κόσμο να μειδιά συγκαταβατικά και να μου λένε "κάτι τρέχει στα γύφτικα" σαν να με παρωτρύνει να μην ασχολούμαι. Ορίστε λοιπόν η κατάντια της Ελλάδας επειδή κανείς δεν ασχολείται, κανείς δεν εξεγείρεται (παρά μόνο αν θιγεί η τσεπούλα-μετά τα σπάνε), αποβλακωμένοι περιμένουμε την επόμενη μέρα των εκλογών.

Εκλογών που θα ακολουθήσουν τη γνωστή διαδικασία: Τα σχολεία θα κλείσουν, οι μαθητές θα χάσουν 2-3 μέρες μάθημα γιατί η καθαριότητα μετά τις εκλογές χρειάζεται να γίνεται εργάσιμη ημέρα, οι ετεροδημότες θα πάνε στα χωριά και στις ραχούλες τους και μετά θα κολλήσουμε όλοι στις τηλεοράσεις για να δούμε πώς ψήφισε η κάθε ραχούλα. Διαφωνώ που παραλύει όλη η χώρα για τις εκλογές.  

Κατ' αρχήν διαφωνώ που όλοι τρέχουν στην επαρχία να ψηφίσουν αντί εκεί που κατοικούν. Αν ήθελα να ψήφιζαν στην Ανω Κουτσούφλιανη, να πάνε να μείνουν εκεί να ενισχύσουν την οικονομία της, αντί να μένουν στη Κυψέλη. Να ενδιαφέρεσαι για το δήμο που έχεις το σπίτι σου, όχι για εκείνον απο όπου κατάγεσαι και που πατάς 3 φορές το χρόνο κι αν! 

Διαφωνώ που οι εκλογές γίνονται σβκ, τις καθημερινές έπρεπε να γίνονται, κοντά στο σπίτι ή τη δουλειά σου, να πήγαινες να ψηφίσεις σε κάποιο δημόσιο χώρο και θα επέστρεφες στις υποχρεώσεις σου. Το όνομά σου θα το πέρναγαν ηλεκτρονικά ώστε να μη μπορείς να διπλοψηφίσεις και οι ψήφοι αυτόματα θα στέλνονταν για καταμέτρηση. Ούτε εκλογικά κέντρα, ούτε χαρτούρα, ούτε άσκοπες μετακινήσεις. Ολοι οι πολίτες άνετα θα ψήφιζαν, εκείνοι που λόγω υγείας δεν μπορούν να προσέρχονται σε εκλογικά κέντρα, ψηφίζουν ηλεκτρονικά ή τηλεφωνικά. Απλό και εφαρμοσμένο σε χώρες του εξωτερικού. Η Ψωροκώσταινα το βρίσκει δύσκολο. Ως συνήθως. 

Παραμονές εκλογών και τίποτα δεν λειτουργεί. Τίποτα δεν λειτουργεί τα τελευταία 2 χρόνια. Αν δεν δούλευε το κρατικό σύστημα καλά παλιά, τώρα αποτελειωσε. Κάνει κάποιος αίτηση σε πολεοδομία επαρχίας να πάρει άδεια οικοδομής και του δίνουν μία προσωρινή. Κτίζει το σπίτι βασει προσωρινής άδειας και όταν αυτό τελειώσει 4 χρόνια αργότερα, αρνείται η ΔΕΗ να του δώσει ρεύμα γιατί δεν έχει τη κανονική άδεια οικοδομής. ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ η άδεια στη συγκεκριμμένη επαρχία ρε γμτ. Τέσσερα χρόνια περιμένουν οι πειναλέοι δημόσιοι υπάλληλοι να λαδωθούν για να δώσουν τη κανονική άδεια.  Τους σπάζεις το κεφάλι ή δεν τους το σπάζεις; Αν τους το σπάσεις το κεφάλι, δλδ ρίξεις φώς στην υπόθεση, θα δώσουν την άδεια και θα σου κάνουν πρόβλημα μετά για εκδίκηση/εκβιασμό, αν δεν τους το σπάσεις..δεν θα έχεις ρεύμα..θα αναγκαστείς να λαδώσεις. 

Οπως όλη η Ελλάδα, αφουγκράζομαι. Δεν θέλω με κανένα τρόπο να μας διώξουν απο την ΕΕ. Δεν θέλω να πάει η χώρα μου πίσω, να γίνουμε Γ' κόσμος. Θέλω να πάμε μπροστά γιατί δεν είμαστε όλοι σάπιοι. Ελπίζω να είμαστε πολλοί που σκέφτονται σαν κι εμένα. Να βάζουμε δλδ πρώτα τη χώρα και μετά τη τσεπούλα μας. Ελπίζω. 

Κρίνοντας

Κρίνεις το κόσμο, βάσει βιωμάτων. Βάσει ιστορικών δεδομένων. Κρίνεις ένα μέρος του κόσμου, που βρίσκεται μακριά απο σένα, βάσει μαρτυριών που άκουσες απο τους άλλους. Ανθρώπους που ίσως συμπαθείς, ίσως εκτιμάς ίσως όμως και αντιπαθείς. Με κάποιο τρόπο οι γνώμες των άλλων έχουν αρκετή βαρύτητα ώστε να διαμορφώνουν την εικόνα εκείνη που θέλεις να πιστέψεις ως αληθινή.

Λές ας πούμε για τη Σλοβακία ότι, επειδή τότε παλιά τα είχε κάνει πλακάκια με τους Ναζί-Γερμανίας, δεν αξίζει. Οτι επειδή μας πήγε κόντρα τώρα για το μνημόνιο 1, δεν αξίζει,ότι οι Σλοβάκοι είναι κακοί άνθρωποι. Κρίνεις βάσει γεγονότων. Γεγονότων που καθορίζουν τη προσωπικότητά σου, γεγονότων που θεωρείς ότι διαμορφώνουν ένα λαό. Ο λαός αποτελείται απο άτομα, απο ανθρώπους. Αν η πλειοψηφία του παρελθόντος έκανε τις ΧΨ πολιτικές κινήσεις που αμαύρωσαν το κράτος στα μάτια σου, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι Σλοβάκοι είναι καθάρματα. Αν η κυβέρνηση της Σλοβακίας θεωρεί ότι εμείς οι Ελληνες τα θέλουμε και τα παθαίνουμε, δεν σημαίνει ότι ο μέσος Σλοβάκος είναι ανθέλληνας. Υπάρχουν πολλοί Ελληνες (ανάμεσά τους και εγώ) που πιστεύουμε ότι τα θέλαμε αυτά που πάθαμε υποστηρίζοντας σάπιες κυβερνήσεις εθελοτυφλώντας στο προφανές. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ανθελληνίδα, αντίθετα θα ήθελα η χώρα μου να προοδεύει και η οικονομία της να ανθίζει. Καταννοώ τα λάθη μας, ευελπιστώ όμως σε ένα καλύτερο και σοφώτερο μέλλον. Το ότι δεν μας στήριξαν στο μνημόνιο 1, είναι επιλογή τους, είναι η γνώμη και άποψή τους. Αυτό δεν τους κάνει εχθρούς της χώρας μας, κακούς, ψυχρούς και ανάποδους.

Αυτό που με θλίβει είναι ότι κρίνοντας βάσει γεγονότων και όχι βάσει προσωπικών εμπειριών, μας βάζει στη θέση των λανθασμένων συμπερασμάτων.  Πρόσφατα γνώρισα έναν διακεκριμμένο φωτογράφο που είχε κάνει ένα οδοιπορικό στη πόλη της Μπρατισλάβας. Συζητώντας μαζί του, μας είπε ότι πρόκειται για μία πάρα πολύ φτωχή χώρα και πρωτεύουσα, οι κάτοικοι με το ζόρι επιβιώνουν. Εκείνος δεν κρίνει τη Σλοβακία, σκύβει επάνω της και σε Α/Μ φωτογραφίζει τη καθημερινότητά της. Το κοινό ας βγάλει συμπεράσματα για το ποιόν της χώρας. Για τα κρίματα του παρελθόντος, για τους ανθρώπους που ζούν στο παρόν της. 

Λευκές απεργίες

Επειδή το Κράτος-Πατερούλης δεν δίνει πλέον τίποτα, πολλοί υπάλληλοι Δημοσίων Υπηρεσιών κάνουν λευκές απεργίες, καθυστερώντας την έκδοση έγγράφων, ζητώντας όλο και περισσότερα (άχρηστα) δικαιολογητικά να τους προσκομίσουμε, μαστιγώνοντας λεκτικά τους πελάτες τους (όλους εμάς) με αποτέλεσμα όλα να υπολειτουργούν μέσα σε κλίμα δυσαρέσκειας και θυμού.

Φώναζα επί σειρά ετών για  τις κάκκιστες Δ. Υπ. που για το απλούστερο, έβγαινε η Παναγία ανάποδα στο πολίτη. Υποτίθεται ότι διώχνοντας το πλεόνασμα στο Δημόσιο Τομέα, όλα θα λειτουργούσαν, θα ξυπνούσε ο Ελληνας και θα έπιανε λέει, το ταύρο απο τα κέρατα, απο τ'αυτιά ή και απο την ουρά..αντ' αυτού ακόμη ψάχνουμε για τον ταύρο. Μειώθηκε το προσωπικό που ήξερε τη δουλειά και βγήκαν μπροστά όλοι οι άσχετοι που είχαν πάρει θέσεις και μισθούς απο το παράθυρο ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ  αλλά δεν το κάνουν γιατί δεν έχουν κίνητρα. Πάνε στα γραφεία τους και όλο δεν μπορούν-δεν κάνουν-δεν έχουμε προσωπικό-δεν προλαβαίνουμε-ελάτε να πάρετε το έγγραφό σας σε 2 μήνες απο τώρα..Εγγραφο που στο παρελθόν θα σου το έδιναν σε 1 εβδομάδα το πολύ, έγγραφο που στο εξωτερικό θα το έπαιρνες άνετα online με το πάτημα ενός κουμπιού.
Σε κανέναν δεν αρέσει να του περιορίζουν το εισόδημα, να του χαμηλώνουν το βιοτικό επίπεδο, να του μειώνουν τα όνειρα.  Σε κανέναν επίσης δεν αρέσει να αισθάνεται κορόϊδο. Δεν πάμε μπροστά, δεν πάμε πίσω, δεν πάμε πλάγια, πουθενά δεν πάμε, ασάλευτοι στεκόμαστε αφουγκραζόμενοι τη δυστυχία μας.Ο Πατερούλης μας μπατίρησε και δεν έχει να μας δώσει χαρτζηλίκι, αντίθετα έψαξε για τον κουμπαρά, τον έσπασε και μας παίρνει τις οικονομίες μας. Στην αρχη αγανακτίσαμε, φώνάξαμε, βάλαμε τα κλάμματα. Τώρα κάνουμε λευκή απεργία, αύριο φαντάζομαι θα κάτσουμε και στο σπίτι επειδή το να δουλεύεις για ψίχουλα δεν είναι αρκετό κίνητρο να σε κρατήσει στο γραφείο. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, σαν Δημόσιος Τομέας, χωρίς τη Πατρική υποστήριξη. Βουλιάζοντας στην απελπισία, καταστρέφουμε και τους γύρω μας.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τη νοοτροπία του Ελληνα. Για να ξεκουνηθεί, πρέπει πρώτα να πατώσει. Να φτάσει η μόλυνση στο επίπεδο γάγγραινας για να πάει στο γιατρό. Ετσι όμως θα του κόψουν το χέρι, ενώ αν πήγαινε εγκαίρως θα έπαιρνε μία αντιβίοση. Γυρεύουμε προστάτες απο παντού, που θα μας βοηθήσουν να α) βρούμε πετρέλαιο β) Φυσικό αέριο γ) διαμάντια δ) μπριλάντια..κ.ο.κ., οι ξένοι-οι άλλοι πάντα να βοηθάνε τον Δημόσιο Τομέα μας να μαζεύει παράδες και να κάααθεται.

Διαφωνώ με τις λευκές απεργίες μέρες που είναι. Να στρώσουν τα οπίσθιά τους και να δουλέψουν, να περάσουν συστήματα ώστε να μειωθεί η γραφειοκρατία. Εχω φάει τις σόλες των παπουτσιών μου στο Κτηματολόγιο Πρωτευούσης για να πάρω έναν αριθμό οικοπέδου. Αριθμό που υπάρχει στ' αρχεία τους απο τότε που μπήκε η Αθήνα στο κτηματολόγιο. Πέντε φορές πήγα για να δώσω την αίτηση, πότε δεν μπορούσαν, πότε έλειπε σε άδεια η γραμματεύς, πότε δεν ήταν ο Ταμίας στη θέση του πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί. Την αίτηση τη πέρασε οnline η υπάλληλος μέσα σε 5 λεπτά, βρήκε και το ακίνητο, αλλά δεν μπορούσε να το πάει πάρα πέρα, δλδ να μου δώσει τον αριθμό γιατί έπρεπε να εγκριθεί..(τι να εγκριθεί βρε; το οικόπεδο είναι μέσα στο Κτηματολόγιο εδώ και 100 χρόνια) απο τον διευθυντή που τώρα δεν μπορεί-δεν είναι εδώ, είναι αλλού- που τον λένε Γιάννη και ο κώλος του πονεί. Τέλος Απριλίου τηλεφωνείσθε και ΒΛΕΠΟΥΜΕ.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα ανάμεσα σε άλλα 100. Τίποτα δεν αλλάζει στην Ελλάδα γιατί δεν θέλουμε ν' αλλάξει. Θέλουμε πίσω το παλιό πελατειακό μας σύστημα. Τον αγαπημένο δικομματιμό μας, τους Πατερούληδες-Προστάτες-Χορηγούς μας. Θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε στη τριτοκομικότητά μας οδηγώντας όμως Land cruisers. Θέλουμε τα πάντα και το δηλώνουμε με λευκές απεργίες.     

Αθήνα

Τις τελευταίες μέρες προ του Πάσχα βρέθηκα σε μία περιοχή κάτω απο το Λυκαβηττό, μεταξύ παλιού Κολωνακίου και Ευαγγελισμού.

Μία περιοχή που παρόλλη την απουσία κρατικής φροντίδας (σε θέματα οδοποιϊας π.χ.) ο περιπατητής αισθάνεται σαν να βρίσκεται αλλού, μακριά απο το καταναλωτικό και αδιάφορο κομμάτι της Πατριάρχου Ιωακείμ, μακριά απο τη βουή των λεωφόρων, μακριά απο το βρώμικο και απελπισμένο Κέντρο. Πλατεία Δεξαμενής-Δεινοκράτους-Αναπήρων Πολέμου, Δημοχάρους-Σουηδίας-Μαρασλή-Γενναδίου-Σπευσσίπου, Φωκυλίδου.

Υπάρχουν πολλές αρχιτεκτονικές ομορφιές, σπίτια με αετώματα-έστω και παλιά- σπίτια κτισμένα την εποχή του μεσοπολέμου, περιποιημένες αυλές, γάτες αμέριμνες να κυκλοφορούν, πολλά δένδρα-πουλάκια να κελαϊδούν-ηρεμία.



Η φύση οργιάζει κάτω απο το Λυκαβυττό, οι κουτσουπιές σήμα κατατεθέν παντού. Κυρίες με τα σκυλιά τους αμέριμνα περπατούν κρατώντας έτοιμες τις σακουλίτσες για τις ακαθαρσίες, οι δρόμοι σκουπισμένοι πίσω απο το Ναυτικό Νοσοκομείο, ο κόσμος κινείται χωρίς να βιάζεται.

πώς να βιαστείς εξάλλου όταν παντού είναι ρόζ, κόκκινο, εκτυφλωτικό πράσινο;

Περπατώντας συλλέγει κανείς παλιές μνήμες και δόξες, όπως το Νυχτερινό Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο, με τη παλιά ξεχασμένη πόρτα του διπλοσφραγισμένη, τη Γεννάδειο βιβλιοθήκη, το Μαράσλειο.
Η βόλτα ολοκληρώνεται με ένα ουζάκι. Κάπου στο τέλος της Φωκυλίδου, μακριά απο όλα αλλά κοντά στην ηρεμία του πνεύματος. Γιατί και η υπόλοιπη Αθήνα μας να μην είναι έτσι;