Λευκές απεργίες

Επειδή το Κράτος-Πατερούλης δεν δίνει πλέον τίποτα, πολλοί υπάλληλοι Δημοσίων Υπηρεσιών κάνουν λευκές απεργίες, καθυστερώντας την έκδοση έγγράφων, ζητώντας όλο και περισσότερα (άχρηστα) δικαιολογητικά να τους προσκομίσουμε, μαστιγώνοντας λεκτικά τους πελάτες τους (όλους εμάς) με αποτέλεσμα όλα να υπολειτουργούν μέσα σε κλίμα δυσαρέσκειας και θυμού.

Φώναζα επί σειρά ετών για  τις κάκκιστες Δ. Υπ. που για το απλούστερο, έβγαινε η Παναγία ανάποδα στο πολίτη. Υποτίθεται ότι διώχνοντας το πλεόνασμα στο Δημόσιο Τομέα, όλα θα λειτουργούσαν, θα ξυπνούσε ο Ελληνας και θα έπιανε λέει, το ταύρο απο τα κέρατα, απο τ'αυτιά ή και απο την ουρά..αντ' αυτού ακόμη ψάχνουμε για τον ταύρο. Μειώθηκε το προσωπικό που ήξερε τη δουλειά και βγήκαν μπροστά όλοι οι άσχετοι που είχαν πάρει θέσεις και μισθούς απο το παράθυρο ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ  αλλά δεν το κάνουν γιατί δεν έχουν κίνητρα. Πάνε στα γραφεία τους και όλο δεν μπορούν-δεν κάνουν-δεν έχουμε προσωπικό-δεν προλαβαίνουμε-ελάτε να πάρετε το έγγραφό σας σε 2 μήνες απο τώρα..Εγγραφο που στο παρελθόν θα σου το έδιναν σε 1 εβδομάδα το πολύ, έγγραφο που στο εξωτερικό θα το έπαιρνες άνετα online με το πάτημα ενός κουμπιού.
Σε κανέναν δεν αρέσει να του περιορίζουν το εισόδημα, να του χαμηλώνουν το βιοτικό επίπεδο, να του μειώνουν τα όνειρα.  Σε κανέναν επίσης δεν αρέσει να αισθάνεται κορόϊδο. Δεν πάμε μπροστά, δεν πάμε πίσω, δεν πάμε πλάγια, πουθενά δεν πάμε, ασάλευτοι στεκόμαστε αφουγκραζόμενοι τη δυστυχία μας.Ο Πατερούλης μας μπατίρησε και δεν έχει να μας δώσει χαρτζηλίκι, αντίθετα έψαξε για τον κουμπαρά, τον έσπασε και μας παίρνει τις οικονομίες μας. Στην αρχη αγανακτίσαμε, φώνάξαμε, βάλαμε τα κλάμματα. Τώρα κάνουμε λευκή απεργία, αύριο φαντάζομαι θα κάτσουμε και στο σπίτι επειδή το να δουλεύεις για ψίχουλα δεν είναι αρκετό κίνητρο να σε κρατήσει στο γραφείο. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, σαν Δημόσιος Τομέας, χωρίς τη Πατρική υποστήριξη. Βουλιάζοντας στην απελπισία, καταστρέφουμε και τους γύρω μας.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τη νοοτροπία του Ελληνα. Για να ξεκουνηθεί, πρέπει πρώτα να πατώσει. Να φτάσει η μόλυνση στο επίπεδο γάγγραινας για να πάει στο γιατρό. Ετσι όμως θα του κόψουν το χέρι, ενώ αν πήγαινε εγκαίρως θα έπαιρνε μία αντιβίοση. Γυρεύουμε προστάτες απο παντού, που θα μας βοηθήσουν να α) βρούμε πετρέλαιο β) Φυσικό αέριο γ) διαμάντια δ) μπριλάντια..κ.ο.κ., οι ξένοι-οι άλλοι πάντα να βοηθάνε τον Δημόσιο Τομέα μας να μαζεύει παράδες και να κάααθεται.

Διαφωνώ με τις λευκές απεργίες μέρες που είναι. Να στρώσουν τα οπίσθιά τους και να δουλέψουν, να περάσουν συστήματα ώστε να μειωθεί η γραφειοκρατία. Εχω φάει τις σόλες των παπουτσιών μου στο Κτηματολόγιο Πρωτευούσης για να πάρω έναν αριθμό οικοπέδου. Αριθμό που υπάρχει στ' αρχεία τους απο τότε που μπήκε η Αθήνα στο κτηματολόγιο. Πέντε φορές πήγα για να δώσω την αίτηση, πότε δεν μπορούσαν, πότε έλειπε σε άδεια η γραμματεύς, πότε δεν ήταν ο Ταμίας στη θέση του πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί. Την αίτηση τη πέρασε οnline η υπάλληλος μέσα σε 5 λεπτά, βρήκε και το ακίνητο, αλλά δεν μπορούσε να το πάει πάρα πέρα, δλδ να μου δώσει τον αριθμό γιατί έπρεπε να εγκριθεί..(τι να εγκριθεί βρε; το οικόπεδο είναι μέσα στο Κτηματολόγιο εδώ και 100 χρόνια) απο τον διευθυντή που τώρα δεν μπορεί-δεν είναι εδώ, είναι αλλού- που τον λένε Γιάννη και ο κώλος του πονεί. Τέλος Απριλίου τηλεφωνείσθε και ΒΛΕΠΟΥΜΕ.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα ανάμεσα σε άλλα 100. Τίποτα δεν αλλάζει στην Ελλάδα γιατί δεν θέλουμε ν' αλλάξει. Θέλουμε πίσω το παλιό πελατειακό μας σύστημα. Τον αγαπημένο δικομματιμό μας, τους Πατερούληδες-Προστάτες-Χορηγούς μας. Θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε στη τριτοκομικότητά μας οδηγώντας όμως Land cruisers. Θέλουμε τα πάντα και το δηλώνουμε με λευκές απεργίες.