ΑΜΕΑ υπό διωγμόν

 Πρίν λίγες μέρες μας κάλεσαν σε ένα εστιατόριο μακριά απο τη περιοχή που μένουμε. Είμασταν 4 άτομα, το ένα περπατούσε με πατερίτσες λόγω ατυχήματος. Με το που μπαίνουμε στο κατάστημα, τρώει μία γλίστρα ξεγυρισμένη στο γυαλιστερό δάπεδο. Δεν πρόλαβα να τον συγκρατήσω εντελώς, παρόλλο που τον άρπαξα απο το μπράτσο και έτσι μείωσα τη φόρα της πτώσης. Μετά δεν μπορούσε να σηκωθεί γιατί οι πατερίτσες γλίστραγαν στο ξύλινο πάτωμα. Εγινε χαμός, τρέξανε οι σερβιτόροι να τον σηκώσουν, αυτός είχε γίνει σκατζόχοιρος γιατί είχε τρομάξει, του φέρανε μία καρέκλα και κάπως τα καταφέραμε και τον καθίσαμε. Πάει να σηκωθεί για να φθάσει στο τραπέζι που μας είχαν κλείσει και ξαναγλιστράει, ευτυχώς δεν έπεσε. 

Και γίνεται ο εξής διάλογος : 

"Το πάτωμα γλιστράει παντού, είναι επικίνδυνο" λέει το θύμα.

"Μπάαα", του απαντάει ο υπεύθυνος, "τα λάστιχα απο τις πατερίτσες σας είναι ελαττωματικά και γλυστράνε, το δάπεδό μας δεν έχει τίποτα".!!!

 Αρχίζει ένας παλαβός διάλογος για το αν γλιστράει ή δεν γλιστράει και εκεί που λέγανε σαχλαμάρες, φεύγει και το δικό μου πόδι πρός τα πίσω, αρπάζομαι απο μία καρέκλα μη τσακιστώ..κυττάω το πάτωμα και γυάλιζαν σταλαγματιές, πιθανόν λίγδες, λάδια, βερνίκι. 

Τις δείχνω στον εξυπνάκια υπεύθυνο..και τι λέει "πρώτη φορά μου κάνουν παρατήρηση για το δάπεδό μας, τίποτα δεν έχει. Για όλα φταίνε οι πατερίτσες του κυρίου"!!!Αν θέλετε όμως καθίστε σε αυτό το τραπέζι". Το οποίο ήταν δίπλα μας που όμως ήταν κατειλλημένο απο ένα ζευγάρι. Τους οποίους ανθρώπους με το έτσι θέλω ΤΟΥΣ ΣΗΚΩΣΕ για να κάτσουμε εμείς.. Φρίξαμε! Τι φταίνε οι άνθρωποι και έπρεπε ο κάφρος να τους σηκώσει; 

Νευριάζουμε για τη συνολική κακή συμπεριφoρά και φεύγουμε.

Ατυχήματα γίνονται, άμα πέφτει ο πελάτης όμως, κυττάς να τα μπαλώσεις, στην ανάγκη του κάνεις και το τραπέζι για να γλυτώσεις τη δυσφήμιση.. δεν τον μαλώνεις και απο πάνω που έπεσε!!
Αλλά που μυαλά..
ΝΤΡΟΠΗ.

Συνδικαλισμός

Πρίν δύο μέρες, μιλούσα με έναν επαγγελματία αυτοκινητιστή σχετικά με τη καθημερινή ταλαιπωρία των Αθηναίων εξαιτίας των διαδηλώσεων. Οπου οι διαδηλωτές ζητούν και απαιτούν τα δίκια τους εμποδίζοντας τους υπόλοιπους που δεν διαδηλώνουν την ίδια ώρα, να πάνε στη δουλειά τους. Εκ περιτροπής όλοι διαδηλώνουν για τον α ή β΄ λόγο και αλληλοταλαιπωρούνται. Αυτό γίνεται εδώ και χρόνια, έχει ενταθεί όμως απο το 1980 και μετά.

Κουβέντα στη κουβέντα, ο φίλος ταξιτζής αφού ξεσπάθωσε εναντίον του Γιάννη Παναγόπουλου (προέδρου της ΓΣΕΕ) σέρνοντάς του τα μύρια.. κατέληξε να μου πεί ότι απο την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του '80 ο συνδικαλισμός έγινε επάγγελμα. Για να δικαιολογήσουν το μισθό τους (έσοδα και εκλογές) οι πατέρες των συνδικάτων κλιμάκωσαν όλο το εργατικό δυναμικό της χώρας ώστε να γίνεται  μία τουλάχιστον διαδήλωση την ημέρα. Και εκεί που νομίζεις ότι τα συνδικάτα είναι με το μέρος του εργαζόμενου λαού αποδεικνύεται ότι είναι με το μέρος της δικής τους τσέπης. Η κατακλείδα της συζήτησης ήταν πόσο κακό έκανε και κάνει ο συγκεκριμμένος συνδικαλισμός στην Ελλάδα και ότι το συνώνυμο του Ελληνα συνδικαλιστή είναι ο τεμπέλης.

Καμμία σχέση με το Τζίμμυ Χόφφα και τα ιδεώδη του..

Αυτά είναι απόψεις.. Θα με ενδιέφεραν οι δικές σας απόψεις.

Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι

Είναι σημαντικό να υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας, να δημιουργούμε τις μικρές, ατομικές, ευχάριστες, φιλικές μας κοινότητες όπου τα μέλη να ακούν παρόμοια τραγούδια με εμάς. Οι αντιρρησίες καλοδεχούμενοι πάντα, εφόσον έχουν κάτι να πούν.

Τώρα που πιέζομαι εξ' αιτίας της κας Π (ετών 92 που έπεσε και τραυμάτισε σπόνδυλο με οστεοπόρωση) η οποία είναι ιδιότροπη κ εγωϊστρια απο κούνια, με παίρνει τηλέφωνο η πολύτιμη φίλη Μαρία Μ. και μου προτείνει να βρισκόμαστε μετά απο το γυμναστήριο, ώστε να γνωριστούμε καλύτερα με το κύκλο της, να σεργιανίσουμε τη περιοχή που μένει, να περάσουμε κάποιες ώρες πιο γλυκά μακριά απο τη πικρία της πραγματικότητας. Οι φωτεινοί άνθρωποι δε κλαίνε μαζί σου όταν είσαι πιεσμένος, απελπισμένος, στα κάτω σου. Οι φωτεινοί σου φίλοι μοιράζουν απλόχερα ευτυχία προτείνοντας να κάνετε πράγματα απο κοινού ώστε να σε απορροφούν ΜΑΚΡΙΑ απο τα προβλήματά σου.

Οι φωτογραφίες είναι δικές μου. Πρόκειται για τοιχογραφία που είδα και αποθανάτισα στο εστιατόριο "Καράμαλης-Ναύπλιος", στη πόλη του Ναυπλίου.

2013

Καλή χρονιά με υγεία

 Το 2012 αισθανόμουνα παγιδευμένη απο τις επιλογές μου αλλά και απο τον περιβάλλοντα κόσμο. Η οικονομική κρίση δεν μου χαρίστηκε, τόσο σε εισόδημα όσο σε οικονομική αγωνία για ένα μέλλον χωρίς όνειρα. Αλλάζει ο κόσμος μας και η Ελλάδα συθέμελα, όμως για να υπάρξει αλλαγή νοοτροπίας, χρειάζεται γεμάτο στομάχι. Οι επαναστάσεις γίνονται απο τους πεινασμένους, οι ουσιαστικές αλλαγές απο τους χορτάτους. Αν οι πεινασμένοι επικρατήσουν προβλέπεται άλλη μία Animal Farm του Orwell, οπου μερικά γουρούνια παραμένουν πιο προνομιούχα απο τα υπόλοιπα. Δυστυχώς βλέπω ότι απλά φοράμε κουκούλα και παρωπίδες, το σκούφο μας αλλιώς βάλαμε, ώστε να φαινόμαστε παραλλαγμένοι αλλά απο κάτω είμαστε οι ίδιοι. Και η κατάντια, επιλογή μας είναι.

Είναι ευκολώτερο να μιλάμε για τα πολιτικά παρά για τις επιλογές μας. Οι επιλογές δεν είναι για πάντα, άμα κάνεις 1 πρίν 20 χρόνια, να χρειάζεται να τη πληρώνεις μία ζωή. Αλλοίμονό μας αν ήταν έτσι. Δεν έχω καμμία όρεξη να φυλάω Θερμοπύλες για όλη μου τη ζωή. Είναι και μία λύση να πέφτουν οι Θερμοπύλες μας, ώστε να πηγαίνουμε στην επόμενη εμπειρία..Φέτος θα ήθελα να συλλέξω περισσότερες εμπειρίες και να κάνω περισσότερα πράγματα χωρίς να υπερβαίνω τις δυνάμεις μου, δίνοντας έμφαση στη κοινωνική προσφορά.

Κυττώντας πίσω το 2012 διαπίστωσα την  απίστευτη γρηγοράδα με την οποία ξεβρακώνεται ένας άνθρωπος που του αρέσει να φέρεται ως φιλελεύθερος, οραματιστής, λάτρης του ωραίου και του συνετού. Εχω μεγαλώσει με τέτοιους ανθρώπους, απο πολύ μικρή έβλεπα τους φίλους των γονέων μου να θέλουν να ανήκουν...σε ομάδες ομοϊδεατών, όχι πολιτικές, άλλου περιεχομένου π.χ. αρχαιοφιλικές που οργάνωναν εκδρομές με αξιόλογους ξεναγούς σαν οδηγούς τους, πακέτο όλοι μαζί πήγαιναν, μεταφυσικές που συνεπάγοντο με ταξίδια στην Ινδία, διαλογισμό κλπ, διατροφικές όπου όλοι θα ακολουθούσαν τις πεποιθήσεις κάποιων γιατρών π.χ. Ομοιπαθητικών ή έναν αντίστοιχο, τα λόγια των Οδηγών δικά τους βιώματα. Αυτά είναι απλά παραδείγματα, υπήρχαν και πολλά άλλα είδη οργανώσεων που ο Οραματιστής αρχηγός δίνει τη "γραμμή" του και το κοπάδι ακολουθεί καταχαρούμενο που διαθέτει τόσο υπέροχο Οδηγητή. Παρακολουθούσα τους Ζηλωτές αλλά και τους αρχηγούς τους μέσα απο τα μετόπισθεν. Κανείς δεν με προσέχει,  είναι κάτι που έχω μάθει απο παλιά να εξαφανίζομαι μέσα στο κόσμο, να σε παρατηρώ αλλά να μη με προσέχεις. Συνήθως οι Οδηγητές είναι πονηροί, προσέχουν τα πιθανά τους λάθη, αργά ή γρήγορα όμως χαλαρώνουν και αποκαλύπτονται. Οι παλαιοί έλεγαν "καλυτερα να μασάς παρά να μιλάς." Οσο πιο φιλελεύθερος φέρεται να είναι κάποιος, τόσο πιο φασιστικές απόψεις έχει και απαιτεί να τις ασπαστεί το ποίμνιό του. Οι πραγματικοί φιλελεύθεροι δεν κηρύττουν τίποτα, δε δίνουν 'τη γραμμή τους", η ζωή και η λαλιά τους είναι το καλύτερο παράδειγμα. Δεν έχω δεί ως τώρα κάποιον "αρχηγό"  που να μην έχει ιδιοτελή κίνητρα ..που ξέρεις όμως, κάποτε κάποιος μπορεί να ξεχωρίσει. 

Ελπίζω το 2013 να μπορέσω να σπάσω το κλοιό της λύπης και να ξεφύγω.