Συνδικαλισμός

Πρίν δύο μέρες, μιλούσα με έναν επαγγελματία αυτοκινητιστή σχετικά με τη καθημερινή ταλαιπωρία των Αθηναίων εξαιτίας των διαδηλώσεων. Οπου οι διαδηλωτές ζητούν και απαιτούν τα δίκια τους εμποδίζοντας τους υπόλοιπους που δεν διαδηλώνουν την ίδια ώρα, να πάνε στη δουλειά τους. Εκ περιτροπής όλοι διαδηλώνουν για τον α ή β΄ λόγο και αλληλοταλαιπωρούνται. Αυτό γίνεται εδώ και χρόνια, έχει ενταθεί όμως απο το 1980 και μετά.

Κουβέντα στη κουβέντα, ο φίλος ταξιτζής αφού ξεσπάθωσε εναντίον του Γιάννη Παναγόπουλου (προέδρου της ΓΣΕΕ) σέρνοντάς του τα μύρια.. κατέληξε να μου πεί ότι απο την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του '80 ο συνδικαλισμός έγινε επάγγελμα. Για να δικαιολογήσουν το μισθό τους (έσοδα και εκλογές) οι πατέρες των συνδικάτων κλιμάκωσαν όλο το εργατικό δυναμικό της χώρας ώστε να γίνεται  μία τουλάχιστον διαδήλωση την ημέρα. Και εκεί που νομίζεις ότι τα συνδικάτα είναι με το μέρος του εργαζόμενου λαού αποδεικνύεται ότι είναι με το μέρος της δικής τους τσέπης. Η κατακλείδα της συζήτησης ήταν πόσο κακό έκανε και κάνει ο συγκεκριμμένος συνδικαλισμός στην Ελλάδα και ότι το συνώνυμο του Ελληνα συνδικαλιστή είναι ο τεμπέλης.

Καμμία σχέση με το Τζίμμυ Χόφφα και τα ιδεώδη του..

Αυτά είναι απόψεις.. Θα με ενδιέφεραν οι δικές σας απόψεις.