Πέθανε

ο Joe ο κολλητός του Κ. Που γνωρίστηκαν πρίν 7 περίπου χρόνια επαγγελματικά αλλά που εξελίχθηκε σε μία ωραία φιλία. Ανθρωποι στο ίδιο μήκος κύματος.

Είχα γνωρίσει και τη γυναίκα του, αργότερα και τα 2 παιδιά τους. Σαν να τους ξέραμε χρόνια, για όλη μας τη ζωή. Συμβαίνουν φαντάζομαι σε όλους αυτά. Φίλοι τόσο κοντά που δεν είχε σημασία η απόσταση διαμονής. Εμείς Ελλάδα, εκείνοι Ιρλανδία. Ερχόντουσαν όμως εδώ, είχαν πάθος με τη θάλασσα, με τη ζέστη και την κάψα του καλοκαιριού. Τους άρεσαν και ο Ελληνες σαν λαός, που είμαστε ζεστοί και δεμένοι με την οικογένεια. Πηγαίναμε στο σπιτι τους στο Διμηνιό (Κορινθίας) τα καλοκαίρια, ή στο Kells (Co Meath) τους χειμώνες παρόλλες τις αντίξοες για μας συνθήκες (ψοφόκρυο, βροχή και χαμηλή ομίχλη), μέχρι και ταξίδι στη Θεσσαλονίκη-Καβάλα-Κομοτηνή πήγαμε πέρυσι.. τι κέφι που είχαμε, τι γέλια κάναμε..

Δεν θα ξεχάσω μιά νύχτα στην ταράτσα του ξενοδοχείου στη Καβάλα που μείναμε, είχαμε φάει, είχαμε πιεί του σκασμού, πίττα είχαμε γίνει και τότε μας δείξανε τη Μουσική των Κρυστάλλων. Στο ποτήρι του κόκκινου κρασιού ..βρέχεις λίγο το δάχτυλό σου και το περνάς γύρω-γύρω το στόμιο, συνέχεια και σχετικά γρήγορα μέχρι που να βγάζει ήχο..το κρύσταλλο πάλλεται και εσύ συνεχίζεις.. φαντάσου αυτό να το κάνουν συγχρόνως 6 άτομα..μιλάμε για φοβερή στιγμή..Ο μισός εγκέφαλος είναι στα σύννεφα του αλκόολ, γύρω η νύχτα στη μαγευτική Καβάλλα, έναστρος ουρανός και η μουσική των ποτηριών... Τα γύρω τραπέζια αφουγκράζονταν τη μουσική των προγόνων των Ιρλανδών.

Οι στιγμές που περάσαμε με τον Τζό, ήταν απίστευτο τι χαρωπός άνθρωπος ήταν, δεν κορόϊδευε, εν τούτοις και οι πιο σοβαροί λυνόμαστε στα χάχανα. Τον πείραζα αφάνταστα, πρέπει να το παραδεχθώ, "τσίμπαγε " όμως πολύ.. άσε που τον λέγαμε και "άνθρωπο της βροχής" γιατί όποτε ερχόταν Ελλάδα έρριχνε καρεκλοπόδαρα. Αύγουστος ντάλα 45 βαθμοί να είχε, όποτε πάταγε το πόδι του στο αεροδρόμιο έπιανε καταιγίδα. Και αντίστοιχα όποτε έβρεχε τον παίρναμε τηλέφωνο να ρωτήσουμε μήπως είχε έρθει Ελλάδα για κάτι επαγγελματικό, ή μήπως πέταξε απο πάνω απο τη χώρα" γιατί χαλάει ο κόσμος απο τα νερά", και βέβαια συχνά παίρναμε την θετική του απάντηση.

Πέθανε σήμερα στις 03.00 π.μ. σε ηλικία 45 ετών. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι που μας αγγίζουν περισσότερο είναι και οι πιό ευάλωτοι, έρχονται, σκορπούν την ευτυχία και τη χαρά και μετά αναχωρούν.



Στο επανιδείν.