Χθές εκεί που καθόμασταν...

ωραία - ωραία στην σχετικά (με την γύρω θερμοκρασία) βεράντα μας, φρττττ, κάτι πέρασε από μπροστά μας σαν πουλί.

- Νυχτερίδα, θα είναι λέω γιατί έχουμε πολλές στην περιοχή

- Μπά, μου λέει ο Κ, καμμιά κουκουβάγια θα είναι πάλι (είχε μπεί μία πέρυσι προκαλώντας αίσθηση στις ψιψίνες, που αντί να της επιτεθούν είχαν καθίσει κάτω και γουργούριζαν. Ανάβυσσος η ψυχή της γάτας)

Σηκώνομαι και πάω μέσα να δώ. Τίποτα δεν είδα. Αρχισα να ψάχνω, τίποτα, σηκώθηκα και έφυγα. Φάγαμε, μάζεψα τα πιάτα, πήγε ο Κ. λίγο να ξαπλώσει και εκεί που έπλενα και τα τελευταία, βλέπω μία τερατώδους μεγέθους ΚΑΤΣΑΡΙΔΑΡΑ από εκείνες τις κόκκινες με τα φτερά να είναι σκαρφαλωμένη πάνω σε ένα κορνιζαρισμένο πάζλ και να κάθεται..απολαμβάνοντας την Τέχνη θαρρώ (το πάζλ ήταν του Ραφαέλο "Η Σχολή των Αθηναίων"). Αλα της, κουλτουριάρα η μαντάμ!.

Δεν πτοήθηκα από τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις της κατσαρίδας, έπρεπε να την εξολοθρεύσω γιατί...σύγκρυο με πιάνει τότε που θυμάμαι μία από του είδους της να περπατάει επάνω μου μία νύχτα του Αυγούστου που είχε ζέστη, που κοιμόμουνα στρωματσάδα στο μπαλκόνι, που δεν είχα γάτες τότε αλλά έναν καλοκάγαθο σκύλαρο ο οποίος γελούσε όταν με είδε να πετάγομαι έντρομη μέσα στις άγριες νύχτες ουρλιάζοντας και τρομάζοντας τους γείτονες..

Μέθοδοι εξολόθρευσης κατσαριδο-θηρίων

1) Αν περπατάνε στο έδαφος, έρχεται η αείμνηστη Εγκυκλοπαίδεια Αρχιτεκτονικής, δώρο που μου έχει μείνει από τον πρώτο μου γάμο, και με βρόντο πέφτει πάνω στην ανύποπτη κατσαρίδα και την κάνει αλοιφή.

2) Αν χωθεί μέσα στο μπάνιο και περπατάει πάνω σε ανώμαλες επιφάνειες, έρχεται ο Κ. (που δεν φοβάται τις κατσαρίδες - Ο ΗΡΩΑΣ για τα ματάκια μου) με την παντόφλα και κάνει την κατσαρίδα..λιώμα.

3) Αν η δεσποινίς περάσει από κανένα τοίχο, έρχεται και η δυσκολώτερη μέθοδος του ψεκασμού της με κατσαριδοκτόνο. Εκεί είναι δύσκολη η δολοφονία της γιατί, αν πάρει λίγη δόση τσαντίζεται και ΠΕΤΑΓΕΤΑΙ όπου λάχει, οπότε έντρομη εγκαταλείπω το δωμάτιο τσιρίζοντας, αν πάρει τη σωστή δόση γίνεται ...milk shake.

Δυστυχώς η παρουσία της συγκεκριμμένης συνετέλεσε στο να συμπληρώσω το λεξικό. Ωσπου να αποφασίσω με τι θα την ξεκάνω, άλλαξε θέση και πήγε στην κουρτίνα. Ε! δεν θα λερώσουμε τώρα την άσπρη μου κουρτίνα με αίματα (το αίμα της κατσαρίδας είναι μπλέ) (υπάρχει και ένα ωραίο test στο Internet για την νοημοσύνη της κατσαρίδας, όσοι πιστοί προσέλθετε http://yucky.kids.discovery.com/noflash/roaches/pg000099.html) . Πρέπει να την κατεβάσουμε κάτω.

Παίρνω λοιπόν η καλή σου παλιά απόχη που χρησιμοποιούσα στο Δημοτικό για να πιάνω αφρόψαρα (νόμιζα ότι ήταν αφρόψαρα, αλλά ήταν καλογριές. Περήφανη τα πήγαινα στη μαμά μου, χαρούμενη τα έπαιρνε "να τα μαγειρέψει" εννοώντας να τα πετάξει στα σκουπίδια και να μου σερβίρει άλλα ψαράκια μετά για μεσημέρι). Καπάκωσα με την απόχη την κατσαρίδα η οποία ήταν μάλλον λίγο ζαβλακωμένη και δεν αντιστάθηκε. Επεσε με θόρυβο στο πάτωμα και έμπλεξε στα δίχτυα της απόχης. Δυστυχώς έπεσε και η κουρτίνα μαζί.

Ναί.

Ας το ξεχάσουμε αυτό το τελευταίο.

Το αποτέλεσμα μετράει.

Η κατσαρίδα ξεπατώθηκε κάτω από το βάρος της μόρφωσης.

Σήμερα το πρωϊ σηκώθηκα νωρίς για να μαζέψω την κουρτίνα και να την κρεμάσω.

Θα έρθω στη Θεσσαλονίκη

για λίγες ημέρες στις αρχές Ιουλίου.

Θέλετε να κάνουμε μία μπλογκοσυνάντηση?

Οι ημερομηνίες μου είναι

Αφιξη Παρασκευή 1 Ιουλίου το απόγευμα

Αναχώρηση Τρίτη 5 Ιουλίου το πρωϊ

Δεν έρχομαι μόνο για διασκέδαση έχω και λίγη δουλειά.

Ταρίφα

Κυριακή απόγευμα

Δύο αγγλίδες παντρεμένες με Έλληνες και κάτοικοι Ελλάδος εδώ και χρόνια παίρνουν ταξί από σταθμό του Μετρό για να έρθουν σπίτι μου.

Λένε στον ταξιτζή που θέλουν να πάνε και πώς.

Ο ταξιτζής λέει ότι ξέρει πολύ καλά που είναι η περιοχή.

Αρχίζουν οι κοπέλλες την κουβέντα, μεταξύ τους στ΄αγγλικά.

Φθάνουν στον προορισμό τους.

Το ταξίμετρο έγραφε 6,45 ευρώ

Τους λέει ο ταρίφας, sixteen forty five euros (16.45 ευρώ)

Κυττάει η μία Αγγλίδα την άλλη.

Λέει στον ταξιτζή,

"Τι λές βρέ, αφού γράφει το ταξίμετρο 6, 45" ?

Και ιδού η απάντηση της Αθάνατης Ελλάδος των Ολυμπιακών Αγώνων

" Α! Ελληνίδες είσθε, σας πέρασα για ξένες, ε, ε, μην αγριεύετε κορίτσια..ψωμάκι να βγαίνει"

Ραλυ Ακρόπολις

αφ' ότου ξεκίνησε το ράλλυ Ακρόπολις, οι άνδρες της οικογένειας την κάνανε..φύγανε όλοι ΚΑΝΟΝΙΚΑ και μας άφησαν μόνες!! Χαράς Ευαγγέλιον!!!

Εχω τραπέζι σήμερα όλες της γυναίκες..θα φάμε, θα πιούμε όσο θέλουμε, θα γελάσουμε, τι λέω θα ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΟΥΜΕ, μπορεί να παίξουμε και λίγη μπιρίμπα..και αν μεθύσουμε,...εδώ θα κοιμηθούμε γιατί έχει πολύ χώρο... Τρά, λα λά

Παιχνίδι με παλιές διαφημίσεις

Χθές μαζευτήκαμε κάτι φίλοι και συγγενείς στο σπίτι του πεθερού μου, φάγαμε καλά, ήπιαμε και λιγάκι και μετά, δεν ξέρω πώς μας ήρθε, και αρχίσαμε να αναπολούμε παλιές διαφημίσεις του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης.. Διαφημίσεις που ακούγατε μικροί/μικρές για τρόφιμα, καταστήματα, ρούχα, απορρυπαντικά, κλπ.
Σας επισυνάπτω τι συλλέξαμε και θα χαρώ να δώ και τις δικές

Ακάκιε, τα μακαρόνια να είναι Κορώνα
Το πανίσχυρο ΒΙΜ
Βάλτε ένα τίγρη στη μηχανή σας
Η μαμά μου η καλή καθαρίζει με Ρολί
Τα κάνει αόρατα
Μπράβο, αυτός είναι καφές
Ιδια γεύση (μπύρα Henniger)
Στύψε 1 αμίτα
"Θα πάρετε λίγο χαβιάρι, κύριε Πρέσβη? Μερσί, μαντάμ αλλά προτιμώ ελιές Ξενία"
Μην το πιείτε, λουστείτε (σαμπουάν μπύρας)
Με σήμα το λιοντάρι (τηλεοράσεις Λέβε Οπτα)
Οποιος έχει τα γένια έχει και τη Κολυνός
Coldgate με γκαρντόλ
Οι δύσκολες προτιμούν το Εσσεξ
Ούζο 12, Αυτό
ΑΒΑ για χέρια άξια να αγαπηθούν
Ηβη, ξέρεις τι πίνεις, πίνεις χυμό
και την ανεκδίηγητη Πίπα Εβάνς που είχε βγεί στον αέρα, μόνο για 2 μέρες και έλεγε

"για να μην τον παίρνετε από πίσω, πάρτε του μία πίπα.. Πίπες Εβάνς"

Σαν όνειρο

Turner : Like a dream φαντάζει το καλοκαίρι που έρχεται. Μπλέκουν οι αλήθειες με τα ηλιοβασιλέματα, άκρη δεν έχει ο ουρανός.. μόνο ο βαρκάρης ξέρει που πατεί..

Επεμβάσεις

Γράφω στο προσωπικό μου online ημερολόγιο για ότι με κεντρίζει στον κόσμο γύρω μου. Τρείς από τις αισθήσεις έχουν αφυπνισθεί, όραση, ακοή, αίσθηση.

Βλέπω τον κόσμο έξω, στους δρόμους, άλλοι τρέχουν, άλλοι απλά περπατούν, βιαστικοί, άλλοι είναι κατσουφιασμένοι, άλλοι χαμογελαστά πορεύονται μέσα στην καθημερινότητά τους, τους οδηγούς των αυτοκινήτων στα φανάρια, ανυπομονούν, μερικοί έχουν βάλει την μουσική τους στη διαπασών, να ακούμε υποχρεωτικά όλοι τον ίδιο σκοπό. Ακούω τις ειδήσεις στην τηλεόραση, ίσως να δώ και καμμιά συνέντευξη, πάντα σχεδόν καταλήγω στο MAD ή στη GTV ή σε όποιο άλλο δορυφορικό μουσικό κανάλι ή απλά βάζω ένα CD, ανάλογα με τη διάθεσή μου, λίγη Τσαλιγοπούλου, Αλεξίου, Πρωτοψάλτη ή ρόκ έτσι για να μην πατώνω.
Θα μπορούσα αυτά που γράφω online να τα γράψω και στο σκληρό δίσκο, η αποκλειστικότητά τους να είναι εξασφαλισμένη. Δεν είναι στο χαρακτήρα μου. Μου αρέσει ο διάλογος, η πρόκληση της αντίθετης γνώμης.

Θα πώ τις απόψεις μου και ΕΛΠΙΖΩ να με αντικρούσεις. Το να με βρίσεις δεν έχει να κάνει με μένα, δεν με μειώνεις, την εικόνα του εαυτού σου χαλάς. Θα σου απαντήσω για να μιλήσουμε, θα είναι ωραία αν τσουγκρίσουμε λίγο τα σπαθιά μας, χωρίς να ανοίξει όμως ρουθούνι, μακάρι και να ψιλο-τσαντιστούμε, θα βρούμε νέα επιχειρήματα, θα στύψουμε το μυαλό μας, καλό θα μας κάνει.

-->

Time for refresh in Thessaloniki

Κάθε μέσα Ιουνίου με πιάνει κατάθλιψη σαν απολογισμός για τις εποχές που έφυγαν. Τι είπώθηκε, τι δεν ειπώθηκε, τι διαμορφώθηκε και τι έπεσε στο κενό..
Θέλω να φύγω, τρεχάλα, μακριά.
Θέλω να φύγω για άλλη πόλη, πόλη ξελογιάστρα, πόλη της φυγής, πόλη της χαράς, πόλη που κανείς δεν με ξέρει αλλά που όλοι με αγκαλιάζουν. Εχω πάει πολλές φορές σ' αυτή την πόλη...από την πόλη εκείνη ξεκινάω τις διακοπές μου...από εκεί αρχίζω.. σαν να παίρνω το βάπτισμα.
Τα πρωϊνά σηκώνομαι νωρίς, με τον χάρτη στο χέρι αρχίζω τις βόλτες μου..όλοι με χαιρετούν..ο χασάπης που σφουγγαρίζει - καλημέρα, η περιπτερού - με το χαμόγελο, ο ανθοπώλης με περιμένει με τη φρέζια στο χέρι, η καφετζού με ένα ποτήρι δροσερό νερό, ζεστοί άνθρωποι, άνθρωποι καλοί για όλον τον κόσμο.
Οπου νάναι θα πάω και θα καθίσω 3-4 ημέρες. Θα την περπατήσω, αυτή την πόλη, ξανά και ξανά, θα ξαναδώ τις ομορφιές της σαν να είναι η πρώτη φορά που τις βλέπω, θα αφήσω τα μάτια μου να χαϊδέψουν τον ουρανό της, τους τρούλλους των εκκλησιών, τα κτίρια, τα δένδρα. Σ' αυτή την πόλη περπατάω με σίγουρα βήματα, δεν φοβάμαι μη πατήσω το λάθος πεζοδρόμιο και βρεθώ κάτω, εκεί όλα είναι καθαρά και προσεγμένα. Θα χωθώ στα πάρκα, (ε! τώρα ξέρετε το ψώνιο μου,) θα πάω και σε κανένα Μουσείο ή έκθεση τέχνης, και άμα κουραστώ θα κάτσω σε ένα πεζούλι να ξαποστάσω.
Πέρυσι που κάθισα σε ένα πεζούλι, βγήκε η ιδιοκτήτρια και με χίλια ζόρια, με έμπασε στο σπίτι της να μην κάθομαι στο δρόμο, ντρεπόμουνα να μπώ μέσα, τελικά μπήκα, ήθελε να με φιλέψει.. μιά ξένη γυναίκα ήμουνα.. εν τούτοις.. η φιλοξενία δεν κρύβεται. Απίστευτα πράγματα που μόνο σ΄αυτή την πόλη συμβαίνουν, στην Αθήνα ακόμη και να πέσω ξερή κάτω, αδιάφορα με προσπερνούν..ίσως και να βαρυγκομήσουν που εμποδίζω ξαπλωμένη στο πεζοδρόμιο..
Τέλεια θα περάσω, θα τσακίσω μύδια και θα πιώ τα ωραιότερα τσίπουρα μέρα μεσημέρι και μετά θα ξαμοληθώ στους δρόμους και όπου με βγάλει. Ελπίζω να χαθώ κιόλας και να ανακαλύψω νέα μέρη.. Τι χαρά!
Το βράδυ θα πάμε στα ξαδέλφια μου, όπως κάθε χρόνο, ή στο σπίτι τους ή έξω.. σε μέρη που ξέρουν αυτοί.. κάτι θα φάμε αλλά κυρίως θα γελάσουμε... Οποτε πάω στην πόλη τους κάτι τρώμε, ξενυχτάμε αλλά κυρίως γελάμε μέχρι δακρύων... έτσι για ..Refresh!!

ΕΦΡΙΞΑ

Πέρασα από το μπλόγκ του Ηνιόχου όπου ο Tyxod σύστηνε το http://vivlio.blogspot.com/ . Μπήκα λοιπόν σε αυτό το post διάβασα όσα έλεγε επάνω και κατέβηκα πάρα κάτω και .........έφριξα. Το παιδί αυτού του μπλόγκ σε κάποια φάση της φετεινής χρονιάς, αποφάσισε να χαρίσει βιβλία σε όποιον θέλει να τα διαβάσει. Δεν ήταν ξένα τα βιβλία, δικά του ήταν από την βιβλιοθήκη του.
Κατέβασε τις εικόνες των εξωφύλλων και έκανε τον κόπο να γράψει και δύο λόγια για το περιεχόμενο. Προσέφερε επίσης τα έξοδα αποστολής δικά του. Αποτέλέσμα απογοητευτικό. ΔΕΝ παρουσιάστηκε κανένας..
Εφριξα. Μα που ζούμε τέλος πάντων...και τζάμπα να μας δίνουν τη γνώση δεν τη θέλουμε...ενώ αν ήταν για κανένα καφέ.. θα τρέχαμε όλοι!
Υποανάπτυκτοι, ζώα, ντουβάρια, ηλίθιοι, σουλατσαδόροι.. να προσθέσετε εσείς ότι σας κατέβει στη λίστα ... αυτοί είμαστε. Φτού μας!
-->

Ας τη βάρκα στο κύμα

Ασ'τη βάρκα στο κύμα
Ασ΄τη βάρκα στο κύμα όπου θέλει να τρέχει,
ας ορίζει το αέρι, τιμόνι, πανί,
τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πιό όμορφοι οι άγνωροι πάντα γιαλοί.
Η ζωή μιά δροσιά είναι, ένα κύμα, ας το φέρει
όπου θέλει το αέρι, όπου ξέρει το αέρι
Ας αλλάζουν λιβάδια με βράχους και δάση,
γύρω ας φεύγουν πού πύργοι, πού καλύβας καπνός
είτε ειδύλλιο γελούμενο απλώνεται η πλάση,
είτε αντάρες και μπόρες κρεμά ο ουρανός,
μή θαρρείς το πανί σου μπορεί να βαστάξεις,
όπου θέλει το κύμα μαζί του θ' αράξεις.
Τι γυρεύεις, τι θέλεις μη και σύ το γνωρίζεις?
κι έχεις πιάσει ποτέ σου το τι κυνηγάς?
μη όπου σπέρνεις καλό, το κακό δε θερίζεις,
δε σκοντάβεις σε ρώτημα σε ότι ρωτάς?
Κι ότι σ΄έχει μαγέψει, κι ότι σου έχει γελάσει
το χεις μόνος κερδίσει, μοναχός ετοιμάσει?
Ασε τότε το κύμα όπου θέλει να σπάζει
άσ'τις ζάλες να σέρνουν τυφλά τη καρδιά
κι αν τριγύρω βογγά κι αν ψηλά συννεφιάζει,
κάπου ο ήλιος σε κάποιο γιαλό θα γελά,
κι αν πικρό την ψυχή σου το δάκρυ τη ραίνει,
πάντα κάπου κρυφτή μιά χαρά την προσμένει.
(του Κ. Χατζόπουλου)
posted on Τετάρτη, 18 Μαΐου 2005 2:10 μμ
-->