Κάθε μέσα Ιουνίου με πιάνει κατάθλιψη σαν απολογισμός για τις εποχές που έφυγαν. Τι είπώθηκε, τι δεν ειπώθηκε, τι διαμορφώθηκε και τι έπεσε στο κενό..
Θέλω να φύγω, τρεχάλα, μακριά.
Θέλω να φύγω για άλλη πόλη, πόλη ξελογιάστρα, πόλη της φυγής, πόλη της χαράς, πόλη που κανείς δεν με ξέρει αλλά που όλοι με αγκαλιάζουν. Εχω πάει πολλές φορές σ' αυτή την πόλη...από την πόλη εκείνη ξεκινάω τις διακοπές μου...από εκεί αρχίζω.. σαν να παίρνω το βάπτισμα.
Τα πρωϊνά σηκώνομαι νωρίς, με τον χάρτη στο χέρι αρχίζω τις βόλτες μου..όλοι με χαιρετούν..ο χασάπης που σφουγγαρίζει - καλημέρα, η περιπτερού - με το χαμόγελο, ο ανθοπώλης με περιμένει με τη φρέζια στο χέρι, η καφετζού με ένα ποτήρι δροσερό νερό, ζεστοί άνθρωποι, άνθρωποι καλοί για όλον τον κόσμο.
Οπου νάναι θα πάω και θα καθίσω 3-4 ημέρες. Θα την περπατήσω, αυτή την πόλη, ξανά και ξανά, θα ξαναδώ τις ομορφιές της σαν να είναι η πρώτη φορά που τις βλέπω, θα αφήσω τα μάτια μου να χαϊδέψουν τον ουρανό της, τους τρούλλους των εκκλησιών, τα κτίρια, τα δένδρα. Σ' αυτή την πόλη περπατάω με σίγουρα βήματα, δεν φοβάμαι μη πατήσω το λάθος πεζοδρόμιο και βρεθώ κάτω, εκεί όλα είναι καθαρά και προσεγμένα. Θα χωθώ στα πάρκα, (ε! τώρα ξέρετε το ψώνιο μου,) θα πάω και σε κανένα Μουσείο ή έκθεση τέχνης, και άμα κουραστώ θα κάτσω σε ένα πεζούλι να ξαποστάσω.
Πέρυσι που κάθισα σε ένα πεζούλι, βγήκε η ιδιοκτήτρια και με χίλια ζόρια, με έμπασε στο σπίτι της να μην κάθομαι στο δρόμο, ντρεπόμουνα να μπώ μέσα, τελικά μπήκα, ήθελε να με φιλέψει.. μιά ξένη γυναίκα ήμουνα.. εν τούτοις.. η φιλοξενία δεν κρύβεται. Απίστευτα πράγματα που μόνο σ΄αυτή την πόλη συμβαίνουν, στην Αθήνα ακόμη και να πέσω ξερή κάτω, αδιάφορα με προσπερνούν..ίσως και να βαρυγκομήσουν που εμποδίζω ξαπλωμένη στο πεζοδρόμιο..
Τέλεια θα περάσω, θα τσακίσω μύδια και θα πιώ τα ωραιότερα τσίπουρα μέρα μεσημέρι και μετά θα ξαμοληθώ στους δρόμους και όπου με βγάλει. Ελπίζω να χαθώ κιόλας και να ανακαλύψω νέα μέρη.. Τι χαρά!
Το βράδυ θα πάμε στα ξαδέλφια μου, όπως κάθε χρόνο, ή στο σπίτι τους ή έξω.. σε μέρη που ξέρουν αυτοί.. κάτι θα φάμε αλλά κυρίως θα γελάσουμε... Οποτε πάω στην πόλη τους κάτι τρώμε, ξενυχτάμε αλλά κυρίως γελάμε μέχρι δακρύων... έτσι για ..Refresh!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου